15,624 matches
-
cu mărunțiș și acum râdeau cu hohote asurzitoare, lovind dușumeaua cu bocancii lor grei cu blacheuri, fericiți că găina nu mai apuca să ciugulească grăunțele, amețită de a se fi tot învârtit până la extenuare ca un mecanism dereglat, pe acordurile triste și mereu aceleași ale valsului. Opriți-vă, că-și dă duhul! îi rugă timid cârciumarul. Las' că ne faci un șnițel vienez din ea. Ne e foame și n-am mai mâncat de mult o "dansatoare", răspunse unul și ceilalți
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
CÎND AJUNSE îNAPOI LA SCORBURA în care își ascunsese lucrurile, bătrânul se simți într-un spațiu vidat și instabil, ca și cum s-ar fi aflat la granița fragilă dintre două vise. Avea deasupra cuibul de acvilă al sihastrului și dedesubt ruinele triste și fumegânde încă ale iarmarocului. Așa cum la urcare se scuturase (din întâmplare sau din instinct?) la această vamă imaginară, de obiectele și de gândurile unui tărâm ireal pentru a putea pătrunde în altul, la fel de ireal, tot așa trebuia acum să
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
prin cărțile de școală ale copiilor. Alăturarea acestui decor exotic grupului de oameni țepeni în hainele lor scrobite, țintuiți, emoționați și ușor speriați de importanța actului la care se hotărâseră cu greu să participe, era neașteptată, amplificând insolitul și farmecul trist al fotografiei. A patra casetă conținea un carnețel învelit în hârtie albastră decolorată, pe care scria: JURNAL DE VISE. Bătrânul îl deschise la întâmplare și citi: "Visul al 37-lea Deșert. Cât văd cu ochii dune de nisip. Soarele foarte
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
Constantinescu. Mi-a spus de banii ce-i găsise și a zis că poate sunt în norocul meu... Mergem la director. Ne primește cu toată bunăvoința. Discută cu tata despre motivul retragerii mele din școală. Ascultă cu răbdare toată povestea tristă a noastră. Tata se împacă până la urmă cu gândul că poate îmi voi face un rost ca subofițer când mi-o veni timpul de armată. Directorul îi obiectează că aceasta n-ar fi o soluție tocmai bună. Ne spune în
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
de Sus, astăzi debutant în literatură și de la care așteptăm și alte lucrări literare, oferite nouă, pe măsura experienței sale de viață. Ion N. Oprea, revista „Elanul”, Nr.60, febr. 2007 *** Mihai, prietenul și fratele meu din război Într-un trist și geros februarie 1942, aflat temporar la școala din Râfov, de lângă Ploiești, primesc vizita unui inspector școlar care-mi aduce ordinul de remobilizare. În ziua următoare eram în drum spre Focșani, la unitatea de care aparțineam. Cum detașamentul nostru era
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
raportând nu la oră, ci chiar la minut, cu o exactitate de cronometru, demnă de o cauză mai bună. Din prezentarea documentelor și din relatarea faptelor se reliefează atmosfera apăsătoare, sufocantă manifestată pe tot cuprinsul României în acea perioadă de tristă amintire și dârză împotrivire a unor tineri dornici de libertatea de mișcare și gândire, neîngrădită de canoanele orânduirii comuniste. Suntem în octombrie 1956. În Ungaria au loc proteste și lupte de stradă pentru înlăturarea regimului comunist. Profitând de faptul că
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
sentimentele frumos așezate, răscolind prin dureri trecute, uitare și moarte? (pag. 238) În practică e greu să faci ce spune Cartea Sfântă. Mă aflu mereu în dialog cu cei de Dincolo de Moarte, apoi revin la viața reală tot singură și tristă. Singurătatea mă doboară; e ca o boală grea (pag. 248). Repetă obsedant: „Viața mea e doar o iluzie, un vis continuu. Ce s-a ales de mine? Tot ce am să dau la săraci și la biserică, așa cum mă sfătuiesc
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
Oprea, ca răspuns la scrisoarea mea de săptămâna trecută, când i-am trimis două articole. E foarte încântat de „Ghetu’ om săracu’ ”, dar e nemulțumit că nu i-am dat și numele acestui sinistru și odios personaj din vremuri de tristă aducere-aminte. Are însă și unele îndoieli despre caracterizarea făcută învățătorului Ștefan D. Baștă. Eu nu l-am avut ca învățător, ci doar ca director. Dacă domnia-sa știe mai multe din activitatea didactică, fiindcă l-a avut ca învățător, e
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
la o mare înălțime față de contemporani și de societatea în care a trăit și care l-a socotit în permanență ca un redutabil incomod, care n-a admis strâmbătatea flagrantă a lumii din jurul său și de aceea acea lume de tristă amintire a căutat să-l lichideze, în loc să-l urce în bronzul unor statui, ca demn exemplu de urmat. I-am recitit opera proaspăt citită fiindcă am descoperit o imensă informație asupra lumii aceleia strâmbe, văzută de sus, de deasupra tuturor
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
Am făcut totul după sfatul goldanului meu aflat în comă și cu o săptămână înaintea termenului fixat am sădit un nou cireș care va continua să-și amintească de înaintașul său vrednic și să fie, la fel de harnic ca acela. Cam tristă povestea goldanului meu, dar așa se întâmplă în viață cu tot ceea ce este viu: o generație pleacă și face loc alteia, pentru că procesul vieții în natură și în societate trebuie să se desfășoare necontenit, fără întrerupere. Înainte de a trece mai
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
rău. Da puteai și matale să zici... - Mișule! Strânge-mă-n brațe, Mișule! Mișu îl strânse în brațe. Parcă îi era și puțin milă de omul ăsta pe care, într-adevăr, nimeni nu-l iubea. - Mai tare, Mișule, că sunt trist și singur! Fucking shit! (Mișu mai avansase cu engleza.) Iar îi e milă de babalâcul ăsta penibil! - Cântă-mi ceva, Mișule! - Mary had a little lamb... - În românește, Mișule, să nu uiți că ești român! - Păi... Ce să... Nu știu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
pășind pentru prima oară în viața lui în librăria Humanitas. Ghid de conversație român-englez. Ha! Mișu o știa pe asta, făcuse progrese uimitoare. Nu, ar merge un roman, pentru avion. Și dintr-o dată, din mulțimea de cărți mari, mici, colorate, triste sau vesele, una îi sări în ochi ca și cum l-ar fi așteptat pe el, ca și cum ar fost scrisă pentru el: Veronika se hotărăște să moară. Mișu fu cuprins de un sentiment neplăcut, ceva între neliniște și vinovăție, și ieși imediat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
după el: - Eu nu sunt „pisi”! Nu mi-ai zis niciodată „pisi”! Mișu fugea cu icoanele sub braț, lovindu-se de Mariane mici, Mariane grase, Mariane cu barbă, Mariane grăbite sau supărate. Se uită la icoane: o Mariană mare și tristă ținea în brațe o Mariană mică, care ținea în mână un glob rotund ca fața Marianei. Mișu era cu un picior în prăpastia nebuniei. Dintr-o dată, un grup de Mariane mici în uniformă, care jucau fotbal pe un maidan, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
Dar știi dumneata mai bine! Maica dădu din cap aproape cu disperare că nu știe, dar Horațiu nu sesiză. - Nu mi-a spus niciodată cum au rezistat Palatul și toată averea aia și modul lor de viață în perioada de tristă amintire ateistă. Personal, cred că taică-su a fost securist. Dar o cunoașteți pe Contesă, spunea că vă visează mereu, că se întâlnește cu dumneavoastră în vis ca să îi spuneți ce să facă. Sau m-a mințit? Maica schiță un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
nu le respecta, strecura din când în când în whisky, alături de apa de gură și esența de trandafiri, trei lacrimi sărate și puțin rimel. Poate că de asta nu se mai gândea la sinucidere. Poate că printr-o stranie excepție, tristă și fericită în același timp, privarea de iubire îi adusese Marianei privarea de tragedie. Și dacă totuși Horațiu o iubește? Făcuse un act nebunesc, toate scrisorile de amenințare și felul în care l-a înfruntat pe Mișu, și felul în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
lumină anumite aspecte până acum reprimate ale personalității lui. În primul rând că Mișu începuse să viseze: de când ajunsese în America, îl visa întruna pe Sorinel. Îl visa zi și noapte, treaz sau în somn, treaz sau beat, vesel sau trist. Visul era mereu același. Se făcea că el și Sorinel participau la un concurs de televiziune. Câștigătorul era votat de public în urma unei serii de exerciții fizice, de întreceri de tir și de aruncări cu discul. Numai că în visul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
copiii grav bolnavi. Așa că au plecat toți într-acolo ca să fie vindecați în marea lor credință. Nimeni nu-și mai adusese aminte de promisiunea făcută cu două mii de ani în urmă, doar Dan și Corina. Și ei se întorceau acum triști și rușinați spre casă. Numai bretonul ei flutura vesel ori de câte ori Corina întorcea capul ca să mai vadă o dată piața pustie. PE MARA O DOARE RĂU CAPUL De câteva zile pe Mara o doare rău capul. La primele ore din zi nu
Soarele răsare din televizor by Carmen Dominte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1323_a_2718]
-
motive sau dovezi, totul ar părea forțat. Își anunță echipa că va sista lucrările din motive morale și de fonduri, însă nimănui nu îi veni să creadă, toți erau convinși că glumește, dar nu și puteau explica figura serioasă, chiar tristă a criticului; apoi fiecare i-a întors spatele lăsându-l neînțeles în mijlocul glumelor lui nesărate. Situația îi scăpase lui Zara de sub control, poziția sa în echipă nu mai conta, oricine ar fi în stare să scrie acum biografia lui Raman
Soarele răsare din televizor by Carmen Dominte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1323_a_2718]
-
și cum în drum spre ușă se apleacă să ridice o scamă de pe covor. Ne întoarcem din nou spre unchiul Traian. Pielea lui părea mai netedă fără boabele de transpirație. La capul lui, Cristi se juca cu lumânarea. Tăceam. Arătam triști. Am fi vrut să ieșim din cameră, dar ne era rușine. Am urmărit dezinteresați jocul lui Cristi până când cineva i-a smuls lumânarea din mână și a pus-o în sertar. Câteva minute Cristi a rămas nedumerit, degetele lui grăsuțe
Soarele răsare din televizor by Carmen Dominte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1323_a_2718]
-
întoarse într-o parte, cu genunchii adunați și cu cearșaful lipit de spate. Mătușa se duse după o pijama curată și alte cearșafuri, dar se întoarse repede fără nimic. — Până nu moare, nu pot. Așteptarea se prelungea. Arătam și mai triști. Unchiul Traian deschise ochii și privi în gol, ignorându-ne. Ochii lui nu clipeau, doar se umezeau în lumină. În aerul închis transpiram ca și el, iar ochii noștri se umezeau la fel ca și ai lui. Se apropia ora
Soarele răsare din televizor by Carmen Dominte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1323_a_2718]
-
ochii Și se va lăsa vrăjit! Timpul: Cum aș putea să mă las vrăjit? Nici cu cea mai mare magie N-o să mă las păcălit! Hermione: Nu e corect... Acele ceasornicelor tale Au mers mult prea repede! Timpul: De ce sunteți triști? Eu am trecut, e-adevărat Dar clasa I ați terminat Și Abecedarul ați învățat! (Intră Abecedarul, însoțit de toate literele) Abecedarul: Am fost răsfoit... Certat, dar și iubit Și cu Cartea înțeleaptă Pe toți v-am împrietenit! (Apare în acenă
MICI ŞCOLARI, DAR MARI ACTORI by Oana ARGHIRE () [Corola-publishinghouse/Imaginative/368_a_561]
-
învățat! (Intră Abecedarul, însoțit de toate literele) Abecedarul: Am fost răsfoit... Certat, dar și iubit Și cu Cartea înțeleaptă Pe toți v-am împrietenit! (Apare în acenă Cartea, foarte veselă). Cartea: Am să vă spun povestea mea Care nu-i tristă și nici grea! A fost odată un brăduț Într-o pădure fermecată Dar tăietorul priceput L-a doborât pe dată! Lemnul uscat a fost topit Schimbându-se-n hârtie Iar foile iute au pornit Drept la tipografie. Acolo literele toate
MICI ŞCOLARI, DAR MARI ACTORI by Oana ARGHIRE () [Corola-publishinghouse/Imaginative/368_a_561]
-
cu tot dinadinsul să exprime clar ceea ce este inefabil și să înțeleagă în mod conceptual ceea ce este incomprehensibil în sine. De unde, atâtea propoziții lipsite de sens. E adevărat însă, în vorbirea metafizică nonsensul nu cunoaște doar această expresie orgolioasă și tristă. Cum vom vedea în paginile ce urmează, uneori prezența sa e intenționată, mai ales în formulări paradoxale, căutând să indice înseși limitele gândirii noastre. Așadar, destule reprezentări și imagini pot fi considerate „lipsite de sens“. De altfel, unii autori au
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
vremea respectivă gestul lui Erostrates a fost socotit de greci un act de gravă impietate. Drept urmare, acest lucru i-a determinat să interzică pentru totdeauna pomenirea numelui său. Însă tradiția, care nu ascultă de interdicții, avea să păstreze atât povestea tristă a templului din Efes, cât și numele celui care l-a incendiat spre a se salva de uitare. Astăzi, nu știu în ce măsură mai putem percepe violența crudă a acelui act. Ne dăm seama însă de nebunia unui asemenea gest și
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
poate demonstra ceva doar celui care, cu ajutorul inteligenței sale, va ține cont de sensul și puterea unei demonstrații. Nu însă și omului absurd, pentru care „dez văluirea absurdității (deductio ad absurdum) nu mai este necesară“. O concluzie definitivă și oarecum tristă, gravă, cel puțin în acest loc. LIMITE ALE COMPREHENSIUNII 77 61. 62. Concluzia de mai sus pare logică. Numai că unele detalii în ceea ce spune Kant nu sunt de natură să ne liniștească în privința „omului absurd“. Să fie într adevăr
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]