14,765 matches
-
prietenul meu. „-Nici nu știi cîtă bucurie tîmpită s-ar citi pe chipul tău dacă Elena ți-ar fi născut așa și aici copilul tău.” A fost singura dată în întreaga săptaămînă cînd am vomitat. Asta am și dorit, ca vărsînd amăreala din mine să mă eliberez de resturile placentare ale dragostei care m-a umilit. „-Ai văzut ce urît e omul”-mi-a spus Doctorul. „-Noroc că nu-i miros și gîndurile altfel îți dai seama ce putoare ar fi prin
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
slăbește din ochi victima, numită Sophia. Și nu are nici cea mai mică idee cum o cheamă. E deja ridicol. Trece printre oameni care vorbesc și râd și-și ține paharul ridicat sus de tot, ca nu cumva să-l verse pe spatele vreunei doamne îmbrăcate în rochie elegantă, și apoi să fie nevoit să-și ceară scuze toată seara. Încă doi pași. Gata. A ajuns. E în spatele ei. Stă. Ce situație im be cilă. Stă ca un papagal în colivie
Romantic porno by Florin Piersic Jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1344_a_2728]
-
toate disciplinele. În cele din urmă, lîngă noi, pe culoarul cinci o pereche ciudată, bolnav potrivită, un băiat mic, negricios, cu ochi scobiți și, în spatele lui, un ins înalt, slăbănog, cu o claie de păr și un chip ciupit de vărsat, care părea atît de mare că l-ar fi putut ascunde pe tovarășul lui, în spatele porțiunii dintre genunchi și bărbie. Van Groningen și Atsma, care fuseseră campioni trei ani consecutiv la pereche cu cîrmaci, și cu doi ani în urmă
by H. M. van den Brink [Corola-publishinghouse/Imaginative/955_a_2463]
-
în satul nostru, care pe vremea aceea se numea Cordeni. Vine șerpuind pe această vale lungă ca un șarpe uriaș care-și mișcă trupul în tot felul de coturi. Râul se cheamă Crasna și după ce trece de satul nostru se varsă în apa Bârladului, acolo unde este și un nod de cale ferată numit la felCrasna. De unde vine și pe unde trece, oamenii au făcut iazuri pentru adăpat vitele, dar și pentru a avea apă pentru a uda grădinile de zarzavat
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
Coborâse pe cărarea ce străbate imașul aflat între dealuri, ca un amfiteatru. În mijlocul imașului se află cimitirul satului, iar în jurul acestuia locul de pășunat al vitelor. De sub deal, înainte de cimitir izvorăște un pârăiaș care curge lin spre sat, ca să se verse în râul Crasna. În căușul acesta de imaș, cu vreo două sute de ani în urmă, fusese vatră de sat de răzeși cu hrisov, se spune de pe timpul lui Ștefan cel Mare și Sfânt. Numai că o ciumă sau o holeră
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
un supliment alimentar care să fie servit în pauza mare. Astăzi foarte mulți elevi de la orașe și chiar de la sate își bat joc de acest dar din partea statului. Cornul îl joacă prin clasă ca pe o minge, iar laptele îl varsă pe la toaletă sau prin curtea școlii. Mulți lasă aceste produse prin bănci și personalul de îngrijire al școlii care face curățenie prin clase adună sacoșe cu cornuri și lapte. De ce? Fiindcă părinții, în majoritate, le dau odraslelor pachete cu mâncare
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
fi putut să vă facă? Să vă tragă o mamă de bătaie? — S-au mai pomenit cazuri, răspunse Fanny. Ați auzit de Brett Daniel? — Actorul? — La o săptămână după ce am publicat interviul pe care i l-am luat, mi-a vărsat intenționat un pahar cu vin roșu în decolteul rochiei de seară la recepția de după o premieră. Pe urma mi-a turnat și vin alb, sub pretextul că o să-mi scoată pată. — Păi, chiar e o soluție bună... o anunță Adrian
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
jurnal ceva despre Diana. El își mută privirea de la șosea ca să se uite la ea. — Ce anume? Ceva ce n-aducea tocmai a laudă. — Păi, n-avea cum să aducă dacă-ți aparține ție, nu? glumi el. — Futu-i! își varsă Fanny năduful. Cum dracu’ o să sune când cititorii știu deja c-a dat colțul? — Nu cred că ești singurul gazetar aflat în această situație în clipa de față, încerca s-o consoleze Creighton. — Asta nu mă-ncălzește cu nimic, i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
și la biserică, așa cum mă sfătuiesc preoții. Viața e o luptă dintre hiene, se dă din coate, se strigă, se urlă ca să poți supraviețui...simt că nu mai exist ca ființă umană. Nicio lacrimă să mai curgă în urma mea! Am vărsat un OCEAN.” Vreau să scriu o carte pentru cei ce vor să devină părinți. (tot un vis neîmplinit). După Revoluție mergem cu un pas spre progres și civilizație și cu doi pași înapoi. (Prea justă observația) Postesc, mă rog, mă
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
acuma, să ne tihnească, mai bine așa, la ocazii și când are omul chef. Domnul Popa nu prea are chef. Dar nu vrea să-l strice pe-al ei. Agită gânditor sticla de șampanie. Dacă o agită bine, poate se varsă mai mult de jumătate. Dar nu pe jos, că iar își aduce aminte nebuna de gresia pe care o vrea și de parchet și celelalte. Domnul Popa se îndreaptă cu sticla spre geamul bucătărioarei lor de la parter și îl deschide
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
cu atenție la poza lui Mișu din New York Times. Deschise fereastra mansardei în care tocmai petrecuse o noapte de pomină, cu fete de colegiu și multă bere. Fixă Statuia Libertății. Se mai uită o dată la poza lui Mișu, pe care vărsă încet o cutie de bere. O fată blondă cu fustă scoțiană și atât se repezi să lingă berea, fața lui Mișu, mâna tânărului blond. Acesta, deconcentrat, îi arse un bocanc în meclă. Fata începu să plângă. Tânărul apucă o bâtă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
maximum trei, ce rost avea să se pună praful pe toate bogățiile ălea? Dar am realizat păcatul pe care eram gata să-l fac! - Nu există păcat mai mare ca băutura! fu cuprins nea Ovidiu de un acces de pocăință, vărsând pe jos sticla de țuică - care era, ce-i drept, sfințită. Maica îl aprobă zâmbind. - Deci așa e, Maică, nu e păcat mai mare ca băutura? Așa era. - Și dacă mi-ai adus-o tu, a fost numai ca să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
În doliu și aprinde zeci de lumânări, prin diferite locuri. Unul din acestea este acela În care se ard rămășițele de la operațiile chirurgicale În spitalul județean. Altul - cimitirul comunității. Încă unul, e, locul unde, canalul mare, colector, al municipiului, se varsă În râul care Încinge, ca un semibrâu, Îndoliat, localitatea. Umblă În doliu și tot aprinde lumânări, și tot vorbește, mai bine zis, bolborosește, ceva, nu prea bine Înțeles și tradus, de către cei ce o aud. Cineva s-a luat pe
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
la parfumurile din șipurile alea, parfum de prună, parfum de caisă, parfum de vișină, parfum de cireașă, parfum de pară pergamută, parfum de coacăză, parfum de mură, parfum de frag de pădure, doamne, când mă gândesc, parcă-mi vine să vărs o lacrimă, spre veșnică ținere de minte. Așa, cum zic, vrem, nu vrem, așa au trecut, atât de repede au trecut, și atât de dumnezeește am petrecut, În raiul de la Cârlibaba, acele minunate și luminate zile și nopți de inimă
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
răzișoare de soare, care se Întrevăd, dincolo de orizont, În partea cealaltă a acestuia, vreau să zic, atunci, când, lumina dimprejur arată că nu mai este mult până ce mărețul astru ceresc Își va arăta imensitatea frumuseții și Încrederii, pe care o varsă, cu fiecare clipită, În necrezut de multe inimi și suflete. Păi, măi Costruș, măi, aici țiai găsit, și tu, să-ți Încropești, un minimum de adăpost? Da, nene, aici. Aici, În dărâmătura asta, de fost canton de cale ferată, care
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
dar și pe profesorii lăzăriști, care jubilau! Atunci Jujucă, ca să ne aibă din nou la mână, a recurs la următoarea stratagemă: a venit la Rădulescu-Pogoneanu, directorul Seminarului Pedagogic, și i-a cerut să-i dea situația tuturor și să ne verse la Lazăr, că să dăm bacalaureatul ca elevi ai liceului Lazăr și să ne joace el cum o vrea! Dar Pogoneanu l-a repezit cum i se cuvenea, l-a apostrofat foarte serios din punct de vedere pedagogic și i-
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
o rostea seara, căzută În genunchi În fața icoanei Maicii Domnului, turnând În candelă ulei nou, iar pe cel vechi, ce Întreținea flacăra În timpul rugii, Îl aduna Într-o sticluță, ținând-o timp de douăsprezece zile În casă, după care o vărsa În râu. Înainte de rugăciune, Mașa tămâia toată casa, iar după ritual ungea ușile și ferestrele cu usturoi. „Tu, Doamne, Dumnezeul nostru, care cunoști și le știi pe toate, dezleagă, sfărâmă și distruge acum lucrările magiei, iar pe roaba Ta ferește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
apucase să șteargă vitrinele dulapului și luând de pe masă farfuria În care mai erau resturi de castraveciori, Mașa ieși În cerdac, unde avea trei borcane cu murături pregătite pentru iarnă. Nu apucase să le coboare În beci și să le verse În putina mare, unde mai punea și gogonele, și păstăi de toamnă: ultimele ierni fuseseră lungi, Mașa se aprovizionase și cu cartofi, și cu sfeclă roșie, și cu ridichi negre, pusese la păstrat și făcuse provizii și de morcovi, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
ci se conservă În fiecare particulă infimă din universul mare și cel mic. Că iadul există În fiecare atom, În fiecare microparticulă, În fiecare undă. Că nu piere nimic din ceea ce ai trăit sau ai gîndit. Ci că totul se varsă În memoria primordială. Că timpul trecut și viitor s-au acum cu prezentul, formînd un adevărat cocteil Molotov, care va arunca lumea În aer. Mașa Îl privea cu suspiciune. Ce-o interesau, În fond, aceste teroii adacadabrante, din care nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
de frig. Făcea drumul acesta dus-Întors de zece-douăzeci de ori, până când babulea, sătulă de fâțâiala ei, Îi punea În brațe hainele și o expedia acasă, nu Înainte Însă de a-i trage un ultim frecuș cu măturicea Încinsă și a vărsa peste capul dogorind de căldură o găletușă de apă rece, amestecată cu bulgări de zăpadă. În baie rămâneau femeile, Fevronia, vecinele și babulea Tatiana, care, la cei optzeci și doi de ani ai săi, nu se sfia să iasă din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
aduc noroc În casă și tot ce vă interesează...“ „Ia uite unde stătea vrăjitorul“, gândi Mașa. „Leg și dezleg cununii, continuă ea. Păi, nu cumva mi-a aruncat cineva În casă pământul scos de sub unghiile unui mort și l-a vărsat În ceai, că mi-a mers așa de rău? Ce-ar fi să-l rog să aducă pe Onisei Înapoi În patul meu, dacă tot se laudă că are putere să Îmbrobodească persoanele iubite? Ba bine că nu, se răzgândi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
un ceai și o omletă. Nu puteți pleca așa... Aveți de străbătut o cale atât de lungă... - Sunt obișnuit cu drumurile, spuse musafirul, privind În același punct pierdut pe cer. - Din păcate, laptele pe care l-am muls, s-a vărsat pe jos... - Am să-l beau În Calea Lactee, spuse el. Tot ce se varsă aici, ajunge acolo... Chiar și laptele muls de Ippolit. Așa că nu trebuie să regreți. Nimic nu se pierde, totul se transformă, spuse el zâmbind pentru prima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
atât de lungă... - Sunt obișnuit cu drumurile, spuse musafirul, privind În același punct pierdut pe cer. - Din păcate, laptele pe care l-am muls, s-a vărsat pe jos... - Am să-l beau În Calea Lactee, spuse el. Tot ce se varsă aici, ajunge acolo... Chiar și laptele muls de Ippolit. Așa că nu trebuie să regreți. Nimic nu se pierde, totul se transformă, spuse el zâmbind pentru prima oară În dimineața aceea... - Nu regret, s-a Întâmplat ce s-a Întâmplat, dădu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
-sa, neașteptat de bine dispusă, Îi Îndopa pe toți cu blinele și scrumbii. Lacomi din fire, musafirii, ca de altfel și stăpânul casei, mâncaseră atâta, Încât li se făcuse rău, iar acum, cu degetele băgate În beregată, se străduiau să verse În chiuveta devenită dintr-odată foarte largă. Nevasta, În continuare amabilă, Îl ajuta pe fiecare musafir să-și ducă treaba până la capăt, oferindu-le pene de gâscă sau chiar Își băga ea singură degetele În gâtlejul oaspeților, ca să le ușureze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
să faci?“. „Să te spăl de păcate“, zâmbi consoarta, arătându-și dintele de platină. „Cu propria-mi cenușă?“ ridică Întrebător din mână Ippolit. „Cu ce altceva te-aș mai putea spăla!?“, spuse ea cu aceeași dulceață-n glas, după care, vărsând pachețelul În lighean, Începu să-i oblojească degetele de la picioare cu cenușa ce emana căldură... „Mă așteptam să fie rece.“ „Am păstrat-o caldă“, făcu nevasta, continuând să-i oblojească picioarele pline de răni, din care Însă În loc de sânge supura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]