13,489 matches
-
din perspectiva individului în cauză). Predictibilitatea în sine a mărcii temperamentale personale constituie, în principiu, un avantaj pentru cei care interrelaționează cu persoana respectivă, ei fiind cei ce pot flexibiliza relaționarea/comunicarea cu intenții optimizatoare. Când însă diversitatea temperamentală la purtător a adulților este prea mare, nemaiîncadrându-se în tipologiile tradiționale, identificarea corectă a „firii” individului respectiv (care, la vârsta adultă, impregnează puternic întreaga conduită) devine ea însăși problematică, putând compromite chiar avantajele speratei predicții. Din fericire, psihologia socială a favorizat
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
le-a procesat și le-a interiorizat prin simbolizare și categorizare specifică (semnele), asociate, fiecare dintre ele, cu câte o etichetă lingvistică sub formă de termeni/cuvinte (semnalele). Acest „repertoriu de semne/semnale” se instituie într-un veritabil „rezervor” la purtător, pentru comunicarea curentă, mereu în expansiune și îmbogățire, odată cu vârsta și experiența de viață ale indivizilor, având două componente/zone relativ distincte (Abric, 1986): 1. un nucleu constând în ansamblul semnelor și semnalelor cel mai frecvent utilizate, reprezentând „vocabularul activ
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
realiste; - favorizarea autocunoașterii, identificarea propriului stil de învățare, de reflecție și de gândire, sesizarea promptă a blocajelor cognitive sau atitudinale și eliminarea lor; - sporirea încrederii în evaluare în general, acceptarea ei în mod firesc, crearea unei „culturi a evaluării” la purtător; - creșterea/sporirea percepției și stimei de sine, pe măsură ce rezultatele autoevaluării se apropie de cele ale evaluării externe în ceea ce îi privește. Trebuie menționată, totodată, și funcția operațională de mare relevanță a autoevaluării care este tot mai frecvent folosită ca punct
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
din perspectiva individului în cauză). Predictibilitatea în sine a mărcii temperamentale personale constituie, în principiu, un avantaj pentru cei care interrelaționează cu persoana respectivă, ei fiind cei ce pot flexibiliza relaționarea/comunicarea cu intenții optimizatoare. Când însă diversitatea temperamentală la purtător a adulților este prea mare, nemaiîncadrându-se în tipologiile tradiționale, identificarea corectă a „firii” individului respectiv (care, la vârsta adultă, impregnează puternic întreaga conduită) devine ea însăși problematică, putând compromite chiar avantajele speratei predicții. Din fericire, psihologia socială a favorizat
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
le-a procesat și le-a interiorizat prin simbolizare și categorizare specifică (semnele), asociate, fiecare dintre ele, cu câte o etichetă lingvistică sub formă de termeni/cuvinte (semnalele). Acest „repertoriu de semne/semnale” se instituie într-un veritabil „rezervor” la purtător, pentru comunicarea curentă, mereu în expansiune și îmbogățire, odată cu vârsta și experiența de viață ale indivizilor, având două componente/zone relativ distincte (Abric, 1986): 1. un nucleu constând în ansamblul semnelor și semnalelor cel mai frecvent utilizate, reprezentând „vocabularul activ
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
realiste; - favorizarea autocunoașterii, identificarea propriului stil de învățare, de reflecție și de gândire, sesizarea promptă a blocajelor cognitive sau atitudinale și eliminarea lor; - sporirea încrederii în evaluare în general, acceptarea ei în mod firesc, crearea unei „culturi a evaluării” la purtător; - creșterea/sporirea percepției și stimei de sine, pe măsură ce rezultatele autoevaluării se apropie de cele ale evaluării externe în ceea ce îi privește. Trebuie menționată, totodată, și funcția operațională de mare relevanță a autoevaluării care este tot mai frecvent folosită ca punct
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
adevăr vechi de când lumea: sufletul oricărui film este autorul, emoția actului artistic rezidă din comunicarea directă și misterioasă dintre actor și public, scopul suprem, zeul absolut căruia i se subordonează total, de la pana scenaristului până la foarfeca de montaj, este actorul, purtătorul de cuvânt al ideii. Regizorul este fermentul, catalizatorul. Locul său este în "culise" sub masca discreției și modestiei asumate, un fel de Talleyrand nu mai puțin temut, crud, diplomat, perfid, creierul ce pune în mișcare subtila și complicata mașinărie umană
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
încâtpare imposibil să mă mulțumesc cu mai puțin în viitor. A făcut asupra mea o impresie atât de puternică încât de aici înainte are să-mifie cu neputință să lucrez cevafără să pun în munca mea o parte din el. Este purtătorul unei înzestrări extraordinare și nu găsesc cuvinte pentru a-mi exprima pe deplin recunoștinta și întreaga afecțiune pe care le resimt."1 "1 martie 1981. Alexa este o sursă inepuizabilă de creație, pasiune, compasiune și curaj. Mi-a pretins tot
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
referi la politicile publice În acest sens larg, care este echivalat cu cel de acțiune colectivă realizată prin intermediul autorităților publice. Din acest punct de vedere, Înțelesul sintagmei politici publice este apropiat de cel al economiilor publice 2. Întrucât constituenții sunt purtătorii suveranității, se presupune că trebuie să existe o coerență Între preferințele acestora și seturile, calitatea, cantitatea și distribuția bunurilor publice furnizate. Această coerență ar urma să fie asigurată de mecanismele democrației reprezentative. Supoziția operațională pe care o propun este că
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
categorii de actori importanți pentru politicile publice: antreprenorii politici (politicieni și partidele În sistemul democratic la nivel local, regional, central și internațional), administrația (care pune În aplicare „contractul” de furnizare a bunurilor publice) și constituenții (participanții la acțiunea colectivă ca purtători ai suveranității, plătitori de taxe, beneficiari ai bunului public și electori ai antreprenorilor). Se știe că eficiența politicilor publice este rezultatul interacțiunilor care se desfășoară În contextul organizării politice și instituționale În cadrul a două procese, unul Între constituenți și furnizorul
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
un stat ce suprareglementează viața economică și socială a statelor membre (Richardson, f.a.). Rolul Parlamentului În elaborarea de politici s-a Întărit odată cu Tratatul de la Maastricht, În special În ceea ce privește protecția mediului, interesele consumatorilor și protecția socială. Parlamentul tinde să devină purtătorul de cuvânt al unor interese cu vizibilitate mai mare pentru cetățeni, al unor interese care nu au grupuri bine organizate de lobby, pentru că Încearcă să se legitimeze ca reprezentant al „publicului european”, ce reprezintă interesele consumatorilor, și nu pe cele
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
nr. 21/1991), cea a repatrierii (D-L nr. 7/1989), cea a pașapoartelor (D-L nr. 10/1990), organizarea Guvernului (D-L nr. 10/1989), texte pentru Constituție, precum și abrogarea unor legi anterioare din regimul trecut ș.a. 14. În calitate de purtător de cuvânt al Ministerul Afacerilor Externe, a răspuns la interpelările făcute în Parlament, în legătură cu publicarea în Ungaria a unor cărți despre Transilvania, statutul Academiei Române de la Roma, cazul atașaților culturali ș.a. A susținut în Parlament proiecte de legi inițiate de Ministerul
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
de a participa pe picior de egalitate la dezbaterea problemelor care făceau obiectul unei reuniuni de importanța celei deschise la Helsinki. El cădea ca un trăsnet din cer senin în atmosfera călduță a politețurilor diplomatice instalată la Helsinki. Gestul era purtător al unei serioase semnificații politice: pentru România, ceea ce începea în capitala Finlandei nu era un "salon de ceai" al ambasadorilor, ci un prilej istoric unic pentru construirea unui sistem de securitate și cooperare în Europa, în care statele mici și
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
de Drept diplomatic și consular, Diplomație, Tehnica negocierilor, Organizații internaționale, la nivel de licență și masterat. A parcurs, succesiv, gradele diplomatice, ultima funcție fiind aceea de ambasador al României la Viena; în Centrala M.A.E., a fost director și purtător de cuvânt al ministerului, iar apoi Secretar de stat; negociator al României în mai multe foruri internaționale; consilier prezidențial și purtător de cuvânt al Președintelui României; Director general pentru relații externe la Secretariatul Camerei Deputaților. 1 A se vedea, spre
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
de la Trei Salcîmi, să arunce în aer pista. De ce? Nu știa nici el de ce. Dar avea Aruștei la el ceva unelte? Aș! Începuse să scormone pămîntul ierbos cu tocul pantofului. Dă-i și dă-i. Pînă cînd l-au găbjit purtătorii de kalașnikoave. Înșfăcat, luat pe sus, dus. Atît. Dacă gingașii mînuitori de avtamate ar fi știut că Aruștei tocmai atunci scria nuvelița Peretele iubit de pictor, l-ar fi lăsat să scurme pînă la apus de soare, fără să-l
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
atunci cînd e filmat, estetul caută imediat, nu fără acceptabila doză de histrionism, motivația cea mai plauzibilă. Și o găsește: bastonul deși foarte șic, deci pasibil de subțiri ironii îi servește, pur și simplu, la menținerea echilibrului. Din ce în ce mai precar, recunoaște purtătorul lui, odată cu înaintarea în vîrstă. Și pentru că discuția filmată, plecată de la vetustul baston, înclină spre tema deja anunțată boema domnul Paleologu declanșează una din șarmantele lui dizertații, cu atît mai șarmante cu cît sînt mai picant subiective. Elegant, distins, prevenitor
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Nu s-a lăsat contaminat. A preferat însă, observăm noi, boemia spiritului, una aparent iconoclastă, derutant disociativă, dar permanent supravegheată de rigoare carteziană. Repudiind precaritatea, dezordinea, mizeria. Bastonul cu mîner scump se vrea, de altfel cu toată scuza cochetă a purtătorului de baston, caduceu antiboem. Imagini cutremurătoare din începutul bolșevismului românesc. Gloata rufoasă și isterizată aclamînd noua putere impusă de Moscova. Dej, Bodnăraș, Groza, Niculi, dar și... dar și... Sadoveanu, Parhon, apoi figurile sinistre și obscure din anturaj (acompaniate de uniformele
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
fac din ea juvăț aporape mortal; noroc de intervenția asistenței. Îmi zic: umor prea horror. Jurnalele televiziunilor: exhaustive enciclopedii horror color. Ținînd să le amintească ziariștilor că... viața e scurtă, glumețul ministru al Apărării pesediste nu se face decît fidel purtător de cuvînt al unei puteri care își revendică, congenital, sorgintea în primul comunism românesc. Atunci cînd, simplu, nu se mai recurgea la perifrază ci, direct, la exterminare. E de apreciat rafinarea, în timp, a procedurilor, nu-i așa? Îi lasă
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
cei doi binecunoscuți de mine acum două decenii pentru că opusul vioi-cîrcotașului postimpresionist (Musceleanu) era un Catargi de fibră nobilă, neauzindu-l nimeni să-și fi bîrfit vreodată congenerii! Irepresibila nevoie a boierului de a-i oferi curteanului său rolul de... purtător de cuvînt al unor, omenești, umori? Cine știe? Perechea era de o plasticitate aparte. Intermezzo atipic. Homosexualitatea lui Negoițescu, mărturisită dezinvolt atît de tîrziu, m-a indispus ca descoperirea unei anomalii multă vreme ascunse. Doar franchețea livrată, literar, cu atîta
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Vocile imbecil timbrate gros ale spoturilor publicitare cu detergenți, pamperși sau kreskova, vocea unei răscoapte minijupițe cu inflexiuni de grădiniță (grupa mică), sfătuindu-ne tot pe TV1, evident dacă să ieșim din casă cu umbrelă sau fără, vocea gîjîită a purtătorului de cuvînt pesedist, cu-n ochi ca-n Animal Planet spre partidul trădat, cu celălalt spre partidul ce-l plătește acum, vocea de contratenor a lui Cozmîncă, vocea testosteronă a proaspătcotrocenizatei Stănoiu, vocea de bătrîn Figaro hîrșit în veșnice prezidențiale
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
atât mai important) Descrierea Moldovei a lui Cantemir includ trecerea de la comunitatea pastorală la cea ierarhizată după legea medievalității. Dragoș devine tânărul voievod, singurul în măsură să fondeze și să stăpânească peste o țară; destinul îi este prestabilit, căci, fiind purtător al însemnelor divine, reiterează actul creației și al civilizării lumii. El a fost ... ridicat domn și voievod și de atunci s-a început, cu voia lui Dumnezeu, Țara Moldovei. (Cronicile slavo-române 160) Cu mult mai atent la detalii, dar și
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
ce exprimă o necesitate față de ea identitatea, noncontradicția, de exemplu -, devin necesare și pentru rostire și făptuire. O asemenea gândire autonomă are nevoie de un suport, un "susținător", temei: ceea ce numim "subiect", potrivit tradiției noastre filosofice, reprezintă un astfel de "purtător" al ei. Prin urmare, subiectul "suportă" gândirea autonomă; și tocmai pentru aceasta gândirea poate pre-condiționa orice "obiect" pe care îl pre-ia și îl prelucrează, ca și cum acesta nu se poate înfățișa pe sine ca sine însuși. Putem deja recunoaște, în acest
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
unei imagini sensibile reținute, în așa fel încât să se ajungă la general, iar a patra surprinde universalul, adică nu doar ceea ce este comun mai multor "imagini", ci și lucrurilor corespunzătoare, în sensul că fiecare dintre acestea, ca individual, este purtătorul generalului (produs de experiență), dar în modul său individual. Am putea spune că universalul este un individual care a înlăuntrizat generalul, așa încât fiecare însușire din "structura" individualului este a sa și, totuși, ea poate aparține, într-un cu totul alt
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
scos la iveală și adus la evidență, precum și toate constituirile "obiectuale" pe care le îngăduie (toate, bineînțeles, facte sau făptuiri ale Dasein-ului) trebuie privite, preluate și prelucrate interpretativ, nepierzând nicio clipă din vedere sensul originar al apriori-ului și pe purtătorul său. Date fiind acestea, trebuie urmată calea pe care însuși actul-de-principiu ca "scoatere la iveală a temeiului" o lasă în orizontul tocmai semnalat, propriu, se-nțelege, analiticii existențiale și corespunzător unei "atitudini fenomenologice". Iar calea aceasta nu este, asemenea regulii
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
poate fi împlinit în timporizarea realizată ca prezentuire a ființării conștiente care îngăduie, totodată, chemarea trecutului și survenirea viitorului. Paradoxal, odată trecut în ființare conștientă, desăvârșit în propria sa ființă, timpul trece asupra ființării chiar și accentul ființial al cărui purtător era el, în virtutea identității sale constitutive cu ființa. Pe această cale, ființarea conștientă pre-ia funcția (sensul) de ființă de aici și faptul că ea are ființă: ființa ființării -, adică își întărește caracterul său funcțional; desigur, nu îl pierde pe cel
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]