15,624 matches
-
există nimicul“, luată izolat, nu este nici cu sens și nici lipsită de sens. La fel și atunci când auzi rostindu-se „Cezar este un număr prim“. În primă instanță, ai putea spune că este o propoziție poznașă, mucalită. Sau poate tristă: un om ca toți oamenii, Cezar, ajunge la un moment dat să fie doar un număr, o simplă entitate abstractă într-o mulți me indi ferentă de entități. Dacă ai vrea să spui mai multe despre o asemenea propoziție, ar
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
Cosmică, Pămăntul poate să fie înscris pe o altă orbită, cu o climă normală pentru om, într-un alt Sistem Solar. Ce vis S.F.?! Nu? Evelin: Numai un muritor ca tine poate visa. Profesorul: Visul face parte din viața noastră, tristă sau veselă, cu speranțe... Regret că nu pot participa la o asemenea manevră spațială. De ce nu ne-ai făcut nemuritori? Evelin: Mureați o dată cu Pămăntul sau intrați în haosul Cosmic pănă dați de-o gaură neagră. și atunci la ce v-
Invazie extraterestră Volumul 1 by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1245_a_2206]
-
timp, un nemuritor? Se vorbește mereu despre răpiri în spațiu, uite că a fost sechestrat un extraterestru de oameni?! Cei de față au înțeles că este o glumă și s-au amuzat copios, inclusiv Evelin care bătea, cu o plăcere tristă, din palme ca la teatru. Evelin: Vreau să particip la conferințele lui Adam și Eva, așa vă cunosc mai bine. Desigur: o întălnire cu un extraterestru deghizat într-o clonă....umană?! Profesorul: OK! x x x în laborator Robo și
Invazie extraterestră Volumul 1 by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1245_a_2206]
-
Să mergem, vă conduc acasă... Asistența: Aurora, Profesorul, Adam și Eva au rămas siderați de ce văzuse și auzise. Poate... mai puțin Adam și Eva. Aurora: într-adevăr, Evelin are dreptate cănd spune că Darwin este un geniu. Dar un geniu trist, poate cam uitat de istorie, pe care Evelin îl face iar geniu pentru căteva ore. Profesorul: Un geniu care știe să cedeze dar care-și apără și dincolo de moarte teoriile, omul și viața pănă la implorare! Adam: Poate că dl.
Invazie extraterestră Volumul 1 by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1245_a_2206]
-
vasluian, adept al unei modalități insolite de Închegare a prozelor scurte, amestec derutant de narațiune alertă și consemnare reportericească . Mărcile vizibile ale scriiturii sunt structurile oralității, cuvintele neaoșe, onomastica pitorească (inclusiv poreclele), toponimele realiste și o viziune În cheie veselă, tristă, grotescă a acestei lumi caleidoscopice. M-au frapat mereu diversitatea de subiecte atacate cu dezinvoltură de autor, care a optat de această dată pentru un titlu polisemantic: Vieți răscolite. El acoperă, și nu prea, substanța narațiunilor, ce pendulează derutant Între
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
o mâncați! Așa, ai auzit? Am. Și ai Înțeles? Da. Acest da, de pe urmă, parcă venea de pe o altă lume. Păscălin a gândit, În clipa aia, că, stăpânul absolut al lor, al tuturor, a Înnebunit. S-a ridicat din genunchi, trist și Îndurerat, și a părăsit Încăperea-cancelarie a latifundiarului. S-a dus la rubedenii. S-au sfătuit, cu calm, și au ajuns la concluzia să-l Îngroape, pe acel mort, În una din localitățile Învecinate. Așa au și precedat. Au găsit
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
un Îndelung dialog. Aflară, nu prea târziu, unul despre celălalt, cam tot ce se poate afla, dincoace de intimități. El - profesor și scriitor, tată a doi copii, căsătoriți, bunic, deocamdată, cu un nepot, rămas, de vreo doi ani, văduv. Moment trist. Marcat de lacrimi. Și de o parte și de alta. Ea - cu un soț, mierea și pâinea lui Dumnezeu, și cu un fiu, de opt ani, leit taică-său, la Înfățișare, la mers, la zâmbet, la Gabriela Cinteză. Iar, după cum
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
din autocarul, care, cobora silențios și lin panta, de către Nord, a munților Oituzului. Urmă o pauză. Un mic popas. Coborâră toți cei dinlăuntru. Deci, și Gabriela, cu Nenea. Cât stătură pe jos nu discutară nimic. Deveniseră abătuți. Ba, chiar, aproape triști. Mașina se reumplu de călători. Ei, doi, Își reluară locurile. Ca și cum ar fi uitat unde se află, se cuprinseră cu mâinile pe după gât, se strânseră puternic și se sărutară apăsat, adânc și Îndelung. Faptul trecu neobservat de către restul turiștilor. Apoi
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
Împărțirea construcțiilor. Au luat-o ușurel: cu acoperișurile, au trecut la ziduri, au coborât la padocuri, și, În cele din urmă, au dislocat, din pământ, și dalele de beton, din interioare și de pe alei. După ce totul a rămas ca o tristă amintire, a ceea ce fusese frumusețe de zootehnie, pusă pe roate, care aducea venituri frumușele fostei cooperative agricole, acțiunea de Îngurgitare și savurare a stârvului s-a mutat În sistemul de irigații, În livezi, În vii și la solariile floricole. După ce
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
din poziția În care a fost surprinsă. Da.A venit lumina. S-au aprins becurile. Pe stradă. Prin curți. Peste tot. Cei doi se despart. El pornește, moale, către vale; ea, după ce Întârzie, petrecându-l, puțin, cu privirile, se duce, tristă, parcă, spre colțul casei dincolo de care sunt vișinul, banca, scrânciobul-leagăn, măsuța pliantă și tot ce va mai fi rămas, pe-acolo, din dulcea amintire a zecilor de minute, care au fost Încrustate, adânc și definitiv, În istoria acelui loc și
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
că nu i-au reținut numele, dar, de care, nici măcar nu au auzit, vreodată, În viața lor. În aceeași nouă dimineață, bătrânul medic s-a urcat pe terasa stabilimentului, de unde, câteva minute mai târziu, bătrânei profesoare, i-a fost adusă trista veste, că, ilustrul ei medic, s-a spânzurat. Drept pentru care, ea, la rândul-i, a ieșit pe terasa din fața camerei, și s-a aruncat, În iazul străveziu și adânc, de la rădăcina impunătoarei clădiri. Câteva ore mai târziu, de la azilul
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
Câteva ore mai târziu, de la azilul despre care povestim, pleca, spre orașul colinelor, telegrama care Îi invita, pe fecior și pe noră, să vină și să-și ridice morții. În eter, Însă, telegrama s-a intersectat cu o alta, la fel de tristă: venea, de la forurile abilitate ale aviației civile, și-i condoleanța, pe bătrânii azilanți, Întrucât, avionul cu Însurățeii lor la bord, a fost lovit de un trăsnet și trimiși Într-o cu totul altă lume, În urma impactului aparatului de zbor cu
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
Dar era cu totul altceva. A tăcut câteva clipe, mișcîndu-și buzele și părând că vrea să-și aleagă cuvintele. Apoi a rostit încet, ca și când ne-ar fi împărtășit o mare taină: ― Băieți... am să vă dau o veste nespus de tristă... Marele nostru poet Alexandru Vlahuță nu mai este în viață! Un freamăt se ridică din bănci. Vlahuță era pentru noi, elevii, unul dintre cei mai mari poeți pe care-i cunoșteam. Îl iubeam cu toții și era prietenul nostru încă din
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
exagerez, dar s-a ținut cu mâinile de burtă, și cât p-aci să cadă jos! Ce e drept, pe Cioc și pe Crăcănel îi imitam la perfecție; ai fi zis că vorbesc chiar ei! Niciodată n-au fost mai triști colegii mei că a sunat clopoțelul de ieșire, ca acum. Dar, în urma acestei mici reprezentații, mi-a fost dat să trec prin multe și grele încercări, până la serbare! Mai făcuserăm vreo două repetiții în clasă, când Todor Avram, ne anunță
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
în sus: ― Face aluzie la Grigore Alexandrescu, don' profesor! ― Foarte bine! Dacă știi ceva mai mult, te rog!... Am povestit cu lux de amănunte conflictul dintre cei doi mari scriitori, aducând în discuție și literatura scrisă de către ei cu această tristă împrejurare. Pompiliu a comentat apoi cu mine lexicul odei, oprindu-se la cuvintele italienizate; iar eu am adus vorba despre "Beția de cuvinte", faimosul articol critic al lui Titu Ma-iorescu. Această interesantă convorbire dintre un mare dascăl și un elev
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
fost proaspăt veniți, deși făcuserăm o dată clasa a VIII-a la Lazăr cu profesorii noștri, care ne cunoșteau și de buni, și de răi, pe când pentru profesorii cei noi eram cu totul necunoscuți... și al doilea, că veneam cu o tristă faimă ce stricase reputația liceului. Ne găseam, deci, într-o mare încurcătură și nu știam cum aveam să ieșim din ea. Dar iată că o întîmplare neașteptată ne-a ridicat moralul și ne-a sporit încrederea în sorții noștri de
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
mă urcă, nu cad la pământ, Ascult și mi-e bine, rămân în Cuvânt. Furtuni mă brăzdează si simt că mi-e frig, Am clipe în care nu pot să-L mai strig, Mă văd rătăcită, adesea plângând, Stingheră și tristă pe margini de gând. Puterea se frânge, slăbește mereu, Aproape că zilnic resimt tot mai greu Povara de zile cum mă apasă, Ce lung mi se pare drumul spre-acasă. Aș vrea să-l scurtez, s-aprind o lumină, Pe suflet
Fir de speran?? by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83333_a_84658]
-
ca întotdeauna. Capitolul 13, cel în care Azania se eliberează de un mareșal Vestea cuceririi fabricii din Bulundi și a alungării tiranilor din Borduria se întindea, contagioasă, în ținuturile pe care Tintin, Milou, Haddock și Tournesol le văzuseră pustiite și triste. Cei eliberați din adâncurile de la Bulundi se alăturau oamenilor ieșiți, în fine, din ascunzătorile lor vegetale. Posturile de pază ale armatei din Azania erau luate cu asalt, iar o parte dintre cei care le apărau depuneau armele, spre a se
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
lăsa mamă-sa păgubașă. Hai, hai, s-o văd. Treaba fiind serioasă, i-a spus că a împrumutat-o unui coleg —Ce coleg? Nu-l știi tu. Spune-mi, ce coleg? Nereușind nici cu această minciună, Gelu trebuia să recunoască tristul adevăr că nu și-a cumpărat-o. —Ce-ai făcut cu banii? I-am cheltuit. —Pe ce? Pe cornuri, pe suc. Atâția bani într-o zi? —Nu numai într-o zi, în mai multe zile. Nu îți dau zilnic bani
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
uit peste ele. Prietenul la nevoie se cunoaște În aceeași zi, când era gata să plece acasă, după serviciu, Simona primește un telefon care o afectează foarte mult. Cât de bine dispusă fusese în discuția cu Cecilia, pe atât de tristă era acum. Alo! Tu ești Simona? Da! Ce s-a întâmplat, Ilinca? —M-ai recunoscut. Rău, vai de mine și de mine, a murit mama. Când? —Azi-noapte, continuă să plângă Ilinca. Se simțea mai bine după cum vorbisem cu tine. A
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
și i-a întins buchetul de trandafiri Elenei. — Ia-i, erau pentru ea. —Cum să-i iau dacă erau pentru ea? Nu mă mai necăji și tu, te rog! —Să-ți fie rușine c-ai jignit-o. A plecat foarte tristă. Suntem îngrijorați din cauza ei. Venise să-și ia rămas bun și tu i-ai vorbit urât... — Te rog, nu-mi mai spune nimic. Văzându-l că stă aplecat pe poartă, Elena l-a întrebat; — Ce faci? Nu pleci? S-a
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
viitorul ce-l aveau în față, nici n-au simțit cum a trecut timpul până când au ajuns la aeroport în București. Cecilia și-a cumpărat biletul. Mai erau câteva minute până la îmbarcare. Pe cât de fericiți fuseseră până acum, atât de triști erau în pragul despărțirii. S-au îmbrățișat, Cecilia cerându-i și de data aceasta s-o țină strâns în brațe, s-au sărutat cu aceleași lacrimi în ochi pe care le avuseseră la Frankfurt în avion, și-au șoptit de
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
Te rog să-mi faci o cafea. Cu multă plăcere. Noaptea târziu, când toți s-au liniștit, Matei le-a spus celor de gardă să fie fără grijă privind Cecilia, fiindcă va sta el cu ea. A fost cea mai tristă noapte din viața lui. Ieșise din șocul avut de vestea despre accident, dar intrase în haina grea a durerii. Toată noaptea a mângâiat-o pe Cecilia peste cearșaful ce-o acoperea și-a ținut-o de mână sărutându-i-o
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
În capul năcălit de băutură al lui Noimann. Și, În sfârșit, cum făcea colțul pe Rosetti, În fața Casei Topârceanu, Îmbrăcat pe jumătate În frunze, pe jumătate-n pene, apărea și masterandul Oliver Însuși, având Întipărită pe față o mină extrem de tristă. În ciuda tristeții sale, Oliver sărea mereu Într-un picior, lătrând sau cârîind... ...Zadarnic Noimann se lupta cu abstracțiunile. În fața ochilor i se Întindea un Întreg laborator alchimic, care avea proprietatea de a schimba pe om Într-o ecuație sau cifră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
stăpânit. „Și euforice șoapte, foșniri șușotite, năluciri de cuvinte mi se năzăriră, mătăsuri ușoare cu șerpi de ispite și buzele, frunzele care deliră... Dar dinții, dar dinții, gândeam eu, există, năluciri sunt cuvintele, visuri deșarte privirea naivă și dulce și tristă, dar dinții, oh dinții, rămân după moarte..” De ce mereu Îi reveneau În minte lui Noimann aceste versuri ale unui poet trecut dincolo de Styx, care aveau În ele ceva mortuar? De ce era atras, În ultimul timp, de tot ce era obscur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]