15,045 matches
-
Îngropat Persepolis. Și toți erau dispăruți. Căci cine a fost Garfield cel sacrificat și cine l-a văzut pășind pe străzile vieții? Cine ar putea crede că pașii săi au răsunat cîndva pe un trotuar pustiu? Cine a auzit glasul firesc și cunoscut al lui Chester Arthur? Și unde era Harrison? Unde era Hayes? Care din ei purta favoriți și care purta barbetă? Cum să-i deosebești? Nu dispăruseră? În urechile lor și În ale noastre, răsună vuietul mulțimilor uitate, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
de un miros cafeniu Întunecat? Nu trecuseră pe sub ferestrele lor cai ce stîrneau nori de praf tropotind pe străzi neîngrijite, cu cocioabe și clădiri cu fațade false? Nu auziseră glasurile oamenilor hoinărind În căldura zumzăitoare? Oare nu auziseră glasurile pline, firești, ușor stridente, ale oamenilor de la țară și foșnetul unei rochii de femeie și liniștea Încărcată de așteptare, glumele obscene rostite Încet și furișat urmate de rîsete Înfundate, sunetul coapselor pline lovite cu palma și hohote dezlănțuite și Înăbușitoare? Iar În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
de Înălțime și dimensiuni medii - un om obișnuit, de un metru șaptezeci-șaptezeci și cinci, nu mai mult. Dacă ar fi stat să judece o clipă și-ar fi dat seama, desigur, că această imagine este falsă și că tendința sa firească, instinctivă, este aceea de a se plasa - sau, mai degrabă, de a se simți - În această perspectivă. Era deci firesc ca, atunci cînd i se atrăgea atenția În mod brutal și grosolan asupra Înălțimii sale neobișnuite - așa cum se Întîmplă zilnic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
alături, închisoarea durează fix 29 de zile și atât, iar mai departe totul intră în ceață și rămâne, drept ca în vorba unuia, Eminescu să-i judece, când va avea și el timp. Deci, totul a fost din nou urmarea firească a specialității casei, vorbe, vorbe, vorbe. Vorbe care trebuiau să acopere mirosul cadavrului din debara, și unde mai pui, că la ora ceea cadavrul purta chiar un nume de soi, se numea intrarea în spațiul Schengen. Dacă nu intrăm, desigur
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
României și Parlamentul cu asemenea motociclete. I-ar mai rări și ne-am mai veseli și noi puțin, ce naiba! Eu cu cine fac banking? De vreo două zile mă simt foarte stresat de o întrebare la ordinea zilei, o întrebare firească aș putea spune, existențială chiar, pentru mine și familia mea. întrebarea este simplă: eu cu cine fac banking? Nu serios, vă spun, deci eu cu cine fac banking? De unde iau eu o sută de euro, ca să duc la bun sfârșit
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
nici măcar nu mai tresar când se iau măsuri abominabile în legislația acestei țări secătuite. Ei circulă mai departe abulici pe potecile lor, văzându-și de problemele lor curente, departe de orice manifestări de solidaritate, întru apărarea unor drepturi ce par firești, dar de neatins. Nu asta-i doare pe ei acum, și parcă nu-i doare niciunde, că România a încetat de mult să mai fie un stat social. De fapt, chiar paragraful cu pricina pare să fie scris în derâdere
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
concrete și ajungi să te identifici rapid cu ele. Ciudat, parcă te concediază pe tine. E trist, nu-i așa, începutul acestei scrieri de azi, dar observ eu că totuși te frământă, nu un gând, ci o întrebare, din nevoia firească de concretizare. Despre care ministru este vorba? Totuși scuzați-mă, aici voi păstra secretul, fiindcă numai așa totul devine mai interesant. Unii presupun că ministrul cu pricina ar fi ministrul de Interne Traian Igaș. El a fost cel care, de la
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
și mai deasă, în certificatul de naștere acestei regine a cheilor, se spune, negru pe alb, „Acest tip de cheie fost inventat la 11 Mai 1892 de un suedez numit Petter Johansson, și de aceea se mai numește în mod firesc și cheie suedeză. Unii spun că ar fi logic, să se numească engleză și nu franceză, deoarece era folosită la șuruburi în inci, adică, cheie pentru șuruburi englezești. Dar vă rog, nu dați cu cartea aceasta a mea de pământ
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
Stan Pățitul, povestea lui Creangă, se vorbește de scoaterea coastei de drac. - Păi nu văd legătura. - Simplu, tinere Michel! Coasta de drac scoasă cu cleștele înseamnă străpungerea himenului, dezvirginarea femeii și introducerea coastei masculine, penisul adică, le pénis, în teaca lui firească, vaginul. Tragerea în țeapă a dușmanilor reprezenta umilirea lor, prin transfer în regim feminin. Anusul era folosit drept vagin. La fel poate fi gândită și întrebarea nostalgică a lui Cioran: la ce bun să părăsești Coasta Boacii? À quoi bon
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
un student îl întrerupea cu vreo întrebare impertinentă, se așeza comfortabil pe catedră și, fără să-și piardă un moment cumpătul, îl ruga să reformuleze întrebarea în concepte clare, precise. Traiectoria aeriană a mâinilor sale îi sprijinea elocința la modul firesc, fără nicio crispare. Toate gesturile lui respirau eleganța sorbonardă, pe care noi o priveam pentru prima oară cu admirație și ciudă. Mai mult decât explicațiile sale, impresiona limbajul non-verbal perfecționat până la detaliu. În prima bancă stătea nădușit, cu capul în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
În jur de cinci și patruzeci și trei, Leonard se afla se afla în vârful colinei. Securea, cu coada înfiptă-n pământ îi susținea basca - stindard asudat al victoriei. Dincolo de tranșeul oribil, mierlele și scatiii reveniseră la un tril mai firesc. Fiecare scaiete era îmbrobonat de rouă și fiecare spin. Nările îi erau invadate de mirosul reavăn al libertății. Deși beat de triumf, Leonard nu uita de beția de sânge. Strânse un pumn de țărână și-l presără peste roșul rănilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
să ai poziție la o fereastră. Înclinația scândurii era musai să fie la 45°. Altfel varză se făceau definițiile și conceptele. Nu erau singurii bătuți de soartă să nu poată învăța decât în condiții teribile. Cine voia o atmosferă perfect firească putea cere loc în sala 2. În sala 1, însă, unul îndrepta pumnul către tabloul lui Hegel, altul parcurgea un tratat de antropologie imitându-l pe Jimmi Hendrix chircit asupra chitării și tot așa. În jur de prânz, moroșanii ieșeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
de fitze și, la inflamabilul club Bamboo, alături de Romica Puceanu, a spulberat toate topurile românești și americane cu „Ia mai dă o damigeană ș-o felie de pastramă/Să-mă-mbăt în astă seară!” Turneul care a urmat în chip firesc, început la Craiova și încheiat triumfal în Place Pigalle - maestrul Gică trimițând în delir negrii din față de la Moulin Rouge, iar Romica pe cei de pe treptele ce urcă spre Sacre-Coeur -, mi-a permis să o plasez pe Pamela în echipa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
și cu greu mai găsiră tăria să extragă din cutia poștală factura telefonică de 15 milioane. Însă, așa cum obișnuia să spună acum 300 de ani în urmă tatăl lui Leo, vel-treti-logofăt la spătărie: „patria și facturile înainte de toate”. În mod firesc, o pană de curent îi blocă între etaje. Aducându-și aminte că Profesorului îi repugnau mâinile întinse ale vecinilor (generozitate de flori carnivore), Chilot chelălăi după ajutor. Dar când locatarul suspendat și-l imagină pe administrator cu registrul de cheltuieli
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
identitate personală este pusă În cauză? Sigur că instinctul de conservare obligă conștiința la concesii (și ar merita să reconsiderăm anumite evenimente ale istoriei din această perspectivă) și, iarăși sigur, instinctul de proprietate obligă la mai multe concesii, dar concluzia firească, truismul ce rezultă de aici „proprietatea este o extindere a corporalității În dauna conștiinței“ este În contradicție cu primul truism. Limita dintre ele trebuie că arată ca o linie a apelor Între doi versanți foarte abrupți. Ea se deplasează tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
E absurd, recunosc, să nu vreau să aflu niciodată cine sunt sau cine au fost părinții mei, dar... eu sunt cel nebun sau la o determinare dată reacționează normal, deci sunt normal? Mai clar: dacă reacția mea ar fi cea firească și aș ignora situația nefirească În care mă aflu, nu cumva comportamentul meu ar fi puțin pieziș față de logică? Să zicem „dionisiac“, am propus au atunci, dar cred că nu ați acceptat propunerea mea. L-ați lăsat pe Solemnul să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
de origine, o imagine tipărită În culori pe o suprafață gumată care, prin umezire, poate fi aplicată pe orice obiect. Nu știu cine a inventat abțibildul, când și, mai ales, de ce. Se pare, totuși, că la originea acestui obiect a stat o firească dorință a omului de a Înfrumuseța, de a colora și Împestrița obiectele din jurul său. Pentru a ghici cam În ce epocă s-a produs această invenție (cucerire a spiritului, nu-i așa?) e suficient să ne gândim că un abțibild
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
amintit mai sus, Paul Aretzu își îndreaptă credința spre făurirea vieții de aici, nu pregătindu-și neapărat veșnicia și nici măcar o împăcare cu o viață de după viață, din moment ce vorbește despre vidul ce rămâne după consumarea zilei. Dincolo de toate, frământări, încercări, firești așteptări, este în poezia lui un dramatic strigăt al singurătății omului, de la început, din momentul nașterii, îngemănat cu disperarea absenței mărturiilor legate de „a fi”, care se înalță într-una dintre cele mai tulburătoare elegii din volum: nici martorii nașterii
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
nu însă și din gândul acestuia - al lumii, din care se construiește imaginarul artistic al volumului. Răstignit, așadar, între două culturi, între două istorii, între două lumi, la fel ca Basarabia, și impregnat de această dihotomie, deși rămâne, în mod firesc, atașat de spațiul natal, poetul propune, prin scrierile sale, un univers în care armonizează influențe distincte, aspecte care i-au înrâurit formarea personalității, de la Ecleziast și până la beat generation, într-o așteptare, aparent fără obiect, în care Godot, pe care
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
de la început și până la final. Ion Cocora: Într-o elegie cu obloanele trase Construit ca o amplă elegie cu obloanele trase, volumul de versuri al lui Ion Cocora (Într-o elegie cu obloanele trase, Editura Palimpsest, București, 2011) mărturisește spaima firească a omului, indusă de trecerea timpului care, făcându-se într-un singur sens, nu-i poate crea celui atașat de viața de aici, devotat manifestărilor ei, decât tristețe fără leac, instalată însă devreme, odată cu gândul frisonant al bătrâneții. În cartea
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
mărturisește cu patos lui Saul din Tars: După cum știi, doar Calea contează și iarăși / după cum bine știi, peste mierea păcatului vechi / un altul se-așază / și până la urmă orice istorie e o adunare de treceri pe drumul Damascului. În mod firesc, în ecuația artei (corabie umplută cu lacrimi; civilizație metatextuală etc.) este inclus și cititorul, devenit Cruciat, pe câmpul de luptă al literelor: acum că te-am ademenit împreună Cruciatule / și stai aplecat peste textura acestor pagini amare / trebuie să-ți
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
de aceea, poetul vrea să evadeze, iar evadarea nu se poate face, desigur, oricum. Privind, deci, apolinic, în ciuda amestecului de trăiri contradictorii care îl cutreieră - resemnare și indignare, ironie mergând adesea până la sarcasm, dar și înduioșare -, scriitorul pornește, în mod firesc, dinspre concret spre abstract, la nivelul volumului putându-se identifica două mari etape în care e surprinsă strada mea, peste care, după răscrucea în care se află, în proximitatea neființei, simte cu înfiorare suprapunerea străzii lor. Momentul amintit este cel
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
manieră livrescă în poeziile lui Eugen Evu (ca în Orgasmul, spre exemplu), astfel că abundența de termeni neologici, mulți dintre aceștia cu o formă rară ori modificată ad-hoc, temperează, tinzând chiar spre anulare, emoția, încât catharsisului îi ia locul tendința, firească, de decriptare a mesajului, care pare adeseori ermetic, obscur, însă e un ermetism îndeosebi lexical, fiindcă, dincolo de lexemele pentru care optează poetul, se ascund imagini sau idei-clișeu ale artei literare: Electron erogenic/Capriccio pe orbite/Orb sub degete/ Scriere de
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
de la un mileniu la altul / piatra cum un melc etc.), iar titlurile multora dintre ele par a preceda articole de dicționar, cărora le conferă un alt statut: Estetism, Piatra, Dificultate, Plimbare, Trepte, Madrigal, Etică, Idila, Săptămâna, Strada, Cearcăne etc. O firească resemnare dă numitorul comun al poemelor, izvorând dintr-o imperturbabilă luciditate, venind, la rândul ei, din racordarea la realitate, a cărei chintesență o înveșnicea în vers Eminescu - Vreme trece, vreme vine, / Toate-s vechi și nouă toate -, astfel că mereu
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
care-i aruncă. Pe acest fundal, apare și definiția poetică: Stelele ce n neguri ard / Sunt poate spărturi într-un gard / Prin care noi, de jos / Și ei, înalții, / Ne uităm unii la alții. Pe parcursul volumului, se poate remarca o firească evoluție, o maturizare, la nivelul imaginilor artistice și al expresiei, printr-o tot mai acută interiorizare a trăirilor, având drept consecință și o accentuare a laturii meditative a poemelor, zidul, marginea, noaptea, amintirea părinților (Tremur și tac: / Ce mult v-
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]