15,929 matches
-
gri, pe alocuri cu straturi mai sumbre. Niște cavități stranii, ale căror diametru varia între cincizeci centimetri și peste zece metri, erau legate prin fire de păianjen care păreau fragile, dar în fapt se dovedeau mai rezistente decât cablurile de oțel. În acest labirint intrau tunele adânci, iar în podea erau săpate puțuri. Materialele adăugate se contopeau atât de precis în structurile anterioare încât era greu de stabilit unde anume se termina lucrarea omenească și unde începea materia aceasta total diferită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
pe trăgaci. Hudson zâmbi, făcu un semn lui Hicks și-și ocupă poziția care-i fusese indicată, în capul coloanei. Aerul era dens, saturat cu aburul volburos care aureola fascicolele lămpilor. Hudson avea impresia că înainta printr-o junglă de oțel și plastic. Glasul lui Gorman răsună în receptoare. ― Mișcări? Întrebarea părea să vină de departe. Comtehul știa totuși că locotenentul se găsea doar la două nivele mai sus, exact lângă intrarea în stația de epurare. Nu-și lua ochii de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
cârnățăraie. ― Am bănuit eu că ești un romantic, îi zise ea. ― Știu. Mi se citește pe față. (Întoarse spatele și-și lipi umărul de ușa blindată) Ajută-mă. Vasquez îi dădu o mână de ajutor și urniră panoul greu de oțel, închizându-l, apoi scoase aparatul de sudură portabil și-l aprinse. Țâșni o flacără albăstruie. Învârti robinetul de pe mânerul aparatului pentru a regla jetul de acetilenă. ― Ferește, bătrâne, să nu-ți sudez piciorul de cizmă. Hudson se dădu înapoi ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
la intervale regulate, și cu toții erau conștienți de semnificația lor. ― Au ajuns la ușa izolatoare, murmură Ripley. Vacarmul era tot mai puternic și mai aproape. Auzeau acum și un sunet care le punea la grea încercare nervii: scrâșnetul ghearelor de oțel. ― Credeți că ar putea să vină până aici? (Ripley era uimită de calmul lui Hicks. Era încredere... sau resemnare)? Cel care a încercat să-l tragă pe Gorman din VTT a reușit să smulgă un tambuchi, ții minte? îi aminti
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
reușit să smulgă un tambuchi, ții minte? îi aminti ea. ― Colo jos nu e un tambuchi, ci un izolator ignifug categoria AA, declară Vasquez. Trei straturi de compozit de fibră de carbon prinse ca un sandvici între niște plăci de oțel. Ușa o să reziste. Sudurile mele mă îngrijorează. N-aveam prea mult timp la dispoziție, și aș fi preferat să am două bare de cromită și un laser, nu un aparat de sudură cu gaz. ― Și de încă o oră, adăugă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
urcă până când cleștii de amarare o prinseră și o traseră în buncăr. Ușile exterioare ale sasului se închiseră, luminile automate se aprinseră în cala umbroasă și pustie și o sirenă își curmă urletul. Căldura propulsoarelor fu evacuată în timp ce caverna de oțel se umplea de aer. În interiorul navetei, Ripley îngenunche lângă Hicks. Bărbatul era inconștient, și se uită întrebătoare la android. ― Am fost nevoit să-i mai fac o injecție cu antalgice. Spunea mereu că nu are nevoie, dar nu s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
centimetri în urma ei. Regina urma să smulgă placa sub care se refugiase copilul, dar se imobiliză: auzise deschizându-se ușa grea, scârțâind. În prag se înălța o siluetă masivă cu membre prevăzute cu numeroase articulații. La comenzile acestui monstru de oțel de două tone, Ripley înaintă. Mâinile îi erau vârâte în mănușile brațelor telemanipulatoare ale mașinii de încărcat, iar picioarele ei deplasau niște comenzi similare. Îmbrăcată în această mașină vie ca într-o armură cibernetică, mergea drept spre regină. Picioarele încărcătoarei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
mașină. Sări peste o baltă de acid fumegând și apucă barele inferioare ale scării încastrate în perete. Cu o mână lovi comanda de siguranță a ușii interne a sasului; panourile porniră imediat să se închidă uruind, aidoma unor fălci de oțel, exact deasupra ei. Ripley își reluă cu repeziciune urcușul. Sub ea, acidul își continua lucrarea și găurile se lărgiră, se împreunară. Suflul de aer scăpând în spațiu se făcea și mai violent și-i încetinea ascensiunea. Newt plecase din rețeaua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
tub de spray căruia Îi Înlăturase capetele și Îngâna pasajele vocale masculine Îndemnând-o pe unduitoarea gazdă cu alură nordică să susțină partitura lui Maggie Reilly. Iubitorul de jazz nu se preta la asemenea fleacuri, sta țeapăn, cu ochi de oțel, cu paharul de whisky olandez În pumn, zâmbea reținut și flutura barbișonul În ritmul lui Orabidoo, piesă apropiată de sonoritățile elevate cu care ne Împuia urechile. Amândoi o curtau pe flușturatica nevastă, a cărei supărare că i se dă atenție
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2197_a_3522]
-
asta nu aveam de gând să-l port. S-ar putea ca oamenii să mă ia drept un bancher ieșit de la serviciu. Pentru câteva secunde, m-am uitat dincolo de paravan, la Chestia care atârna foarte șic de grinda centrală din oțel, un obiect argintiu de decorațiune interioară. Agentul meu, Duggie, a încercat de o groază de ori să-i schimbe numele în ceva mai comercial, dar eu am refuzat. Pentru mine, va fi întotdeauna Chestia; personalitatea ei nu era suficient de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
barul avea o intrare separată, dar nu și că trebuie să tragi de ușile de sticlă groasă de cinci centimetri în loc să le împingi. Înjurând, am făcut mișcarea în sens invers, mai-mai să mă tai la mână în mânerul dur din oțel și, într-un final, am reușit să intru. Sebastian stătea deja la bar; speram să nu fi observat gafa mea. Fără îndoială că Suki Fine avea întotdeauna după ea un bărbat care să o scutească de dilema „să împing sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
de mărimea atelierului meu, cu pereții pictați în diferite nuanțe de galben, un amestec de bucătărie de țară și de restaurant șic. Perdelele erau țipător colorate și de prost-gust, podeaua era din gresie lucrată manual în Toscana, iar accesoriile de oțel arătau de parcă fuseseră cumpărate en gros de la magazinul Conran. La capătul celălalt, prin ferestrele franceze, se vedea o grădină de mărimea terenului de cricket al Lordului, însă mai bine întreținută. Am scos sunete de admirație. —Îți place? a întrebat Suki
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
care atârnau fire. — Este directorul nostru de investiții, a spus Sebastian, cu mâinile încă în jurul meu. A apărut așa la o ședință pe care am avut-o cu cineva de la ambasada germană și cu directorul unei firme germane care produce oțel. Era destul de importantă; din partea noastră eram eu, un vicepreședinte și unul dintre directorii sindicatului. Francis a apărut o oră mai târziu, și el trebuia să aducă prezentarea. De necrezut. Dar nu-i spune nimeni să se aranjeze? A dat din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
detașată, de parcă era un perete de sticlă între mine și restul lumii. Lumina soarelui, bătând în vopseaua galbenă a bucătăriei, punea în acord bunul-gust al podelei de teracotă manufacturată și părul blond al Belindei Fine, care stătea la tejgheaua de oțel inoxidabil și tăia un măr. Purta o rochie roz de mătase, avea picioarele goale, iar tocătorul era din lemn de măslin. Mintea îmi era ascuțită, observând fiecare detaliu, indiferent cât de lipsit de importanță. —Ești bine? întrebă Suki. Arăți ciudat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
și m-am adresat clasei: «Copii, ridicați-vă frumos În picioare, salutați-l voi pe tovarăș, arătați-i, voi, că a intrat Într-un lăcaș al educației...» Copiii se ridică, salută În cor... Dar tovarășul rămâne, ca să zic așa, de oțel... Și crăcănat. Și cu șleapca de mușama tot pe cap. Uit tot ce Învățasem, Îi zmulg dobitocului daravela de pe bostan, deschid ușa, i-o azvârl pe coridor... Tata oftează, râde, clatină din cap a Îngrijorare: - Acum, că mă aruncasem În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
spui. Niciodată nu fac nimic din ceea ce ar putea provoca neplăceri celui care-mi furnizează informații. Asta mi-e meseria. Trecură două trenuri În direcții opuse, În același timp, și mașina mea trepidă de parcă era lovită de un bici de oțel. Radioul scoase un sunet strident și l-am Închis, imediat. Mi-am adus aminte fără să vreau de aparatul dentistului. Îmi pierdusem un molar acum vreo lună și Încă mai simțeam gust de sînge În gură dacă sugeam locul respectiv
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
de la capătul garajului cu acoperiș. Cu ajutorul individului mai În vîrstă, care mersese În urma lui, au ridicat dintr-o mișcare butelia pe care o rostogoliseră pînă acum, peste o stivă de alte trei. Judecînd după zgomotul pe care l-a produs oțelul la atingerea oțelului, trebuie să fi fost tare grea. — Pot să arunc o privire prin birou? — E cam rece În seara asta, nu?... Cel mai În vîrstă Își băgă capul Între umeri și cu un pas de dans, tîrșit, porni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
cu acoperiș. Cu ajutorul individului mai În vîrstă, care mersese În urma lui, au ridicat dintr-o mișcare butelia pe care o rostogoliseră pînă acum, peste o stivă de alte trei. Judecînd după zgomotul pe care l-a produs oțelul la atingerea oțelului, trebuie să fi fost tare grea. — Pot să arunc o privire prin birou? — E cam rece În seara asta, nu?... Cel mai În vîrstă Își băgă capul Între umeri și cu un pas de dans, tîrșit, porni Înapoi spre stradă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
sigur, a fost voce de bărbat. Salutul nu venise de pe buzele fetei, ci dinspre cealaltă parte a zidului despărțitor. O voce tulburătoare. Probabil musafirul despre care auzisem mai Înainte. Pe măsură ce Înaintam, În cîmpul meu vizual mi se Înfățișară: rafturi din oțel, perdele albe la ferestre, care scoteau și mai mult În evidență dezolarea din jur, flori artificiale de o varietate nedefinită, un televizor, o masă rotundă acoperită cu vinilin argintiu și pe ea binecunoscuta scrumieră cu cele patru pisici atașate și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
săracă, mă urc în niște rame de tramvai, pe care orașe prospere din Europa Centrală, precum Praga sau Potsdam sau Dresda le-au donat (sau vândut pentru un euro?) municipalității ploieștene. Mersul în aceste adevărate corăbii urbane din tablă și oțel este în sine o mare aventură. Corabia se bălăngăne în toate direcțiile, accelerează și frânează brusc, în căutarea verdelui de la semafoare, țârâie, face ca toți dracii. Oamenii, de cele mai multe ori, stau înghesuiți unii în alții, ținându-și răsuflarea și strângând
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
ghișeu a încurcat conturile și în loc să verse banii în contul aferent ratelor a băgat banii pe card... Situația penibilă a fost rezolvată absolut uimitor: am plătit iarăși rata și am retras banii de pe card, totul pe timpul și nervii noștri de oțel roșu. A doua oară mi-au trimis scrisoarea pentru că am întârziat două zile, chiar dacă le-am comunicat că mi s-a schimbat data de plată a salariului. La întrebările noastre privind posibilitatea de a pune o altă dată scadentă, care
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
chibrit coada unei tipe. Nu am știut niciodată ce s-a ales de ea în cele din urmă. A slăbit, observ nemulțumită. Al naibii de mult. E foarte slabă. Dar trăsăturile ei sunt ascuțite. Și ochii ei sunt de un albastru ca oțelul. Fără vreo urmă de căldură. —Ei... bună, zice ea cu un rânjet răutăcios de-abia ascuns. Cu asta te ocupi acum? —Bună, Celeste, spun calmă, remarcând diamantul enorm de pe mâna ei stângă. E măritată. Doamne, până și vaca aia a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
celui mai complicat caz cu care se întâlnise în viața profesională este supraomenesc. Specialiștii din echipa care îi este alături pot bănui, dar nu pot cunoaște cu adevărat zbuciumul prin care trece omul cu mână sigură și cu nervi de oțel. Totul se derulează ca de obicei : verificările de rutină, scurtele ordine rostite cu aceeași siguranță... Trepanul scoate același zgomot înăbușit și monoton ca întot-deauna. Așteptarea vizualizării pe ecran a imaginilor microscopului, de îndată ce complicata rețea care centralizează simțămintele și funcțiile vitale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
târgurilor flamande. începând din 1227, aici acostează vasele genoveze; apoi, din 1314, și cele venețiene. în oraș se instalează negustori italieni, ce participă la comerțul cu mirodenii aduse din Levant, din India și din China, pe care le dau în schimbul oțelului, lânii, sticlei și bijuteriilor din Flandra. Diferențele dintre nivelul de viață al meșteșugarilor și cel al negustorilor î„patricienii” care conduc orașul) sunt considerabile; răscoalele se țin lanț; în 1302, meșteșugarii care-l sprijină pe contele de Flandra obțin o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
cu crispările dictatoriale din Italia, Spania și Germania, unde familia se află și în centrul proiectului fascist și nazist. în 1935, producția industrială a Germaniei este net superioară celei din Franța, Marea Britanie și Statele Unite. Din 1933 până în 1938, producția de oțel, de ciment și de aluminiu se triplează. Dar, întrucât Germania are nevoie de mână de lucru, de petrol, de materii prime și de terenuri agricole și nu poate conta numai pe comerț pentru a le obține în cantități suficiente, războiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]