14,765 matches
-
care o asemenea ieșire s-a făcut imediat după moartea poetului, ne împiedicăm acum de prea multe referiri docte, prea livrești și adiacente. De la misterele Cabalei, literatura cosmogoniilor și întreaga literatură a misterelor păgâne, citate dintre cele mai felurite se varsă, postum, spre poezia lui Barbu. Se știe că autorul era mare amator de asemenea literatură, care pe alocuri l-a și influențat, dar Barbu este departe de a fi ermetizat glose, numai pentru deliciile unui cod. Un studiu atotcuprinzător despre
Opere by Ion Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295564_a_296893]
-
de fiecare dată (ar fi vrut să spună curată, dar graseia cumplit), „Vezi ce cuhată sunt ? Spăl până și ustuhoiul, cahe n-ah thebui spălat fiindcă stă acopehit de cojițele lui, dah eu tot îl spăl“. „Doamnă“, spuneam, pe când ea vărsa olița cu lichide nocturne în chiuveta comună, „apreciez cum se cuvine acțiunea aceasta igienică, cu atât mai mult cu cât eu însumi nu aș putea spune că sunt prea curat, deși, în schimb, sunt pur“, și așa mai departe, chestiuni
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
ușa deschisă și ehai gol, de ce stai gol cu ușa deschisă ? Nu-i fhumos“. „Citeam o carte, doamnă, de unul, Kierkegaard, dacă vreți, v-o împrumut și dumneavoastră.“ „Mehsi“, mi-a spus ea, „deocamdată citesc alt homan“. Iar după ce a vărsat olița în chiuvetă și a clătit demonstrativ usturoiul, doamna Gerda s-a întors spre mine, șoptindu-mi ca pe o taină: „Am auzit că și dumneata shii...“. „Da, doamnă“, i-am mărturisit, „scriu de mă rup“. „Ce shii ?“, m-a
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
de exemplu, am fost vârât cu sila într-o încăpere instituțională, unde am stat, ce e drept, nu prea mult, printre borfași de treabă, era și un hârdău acolo, în numele igienei, ca să ne facem nevoile în el și să-l vărsăm, pe rând, dar nu puteam dormi pentru că numai oamenii înzestrați cu însușiri speciale pot dormi în picioare și nu aveam de ce să mă rezem ca să dorm; de-a lungul pereților mișunau păduchii. Când izbuteam să ațipesc un pic, pe vine
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
mea, ți-ai încheiat misiunea. -Dar mamă, încă nu și-a revenit. -O să-și revină, copila mea. Atunci Ramona se așeză într-un fotoliu continuând să plângă. Bătrâna doamnă se duse să-i așeze masa lăsând-o să-și verse oful. Ea înțelegea foarte bine ce este acum în sufletul ei atât de sensibil. După spusele cărutașului îl cunoștea pe acest tânăr agronom, văzându-l aproape în fiecare dimineață pe bicicletă, în timp ce ea își ducea vacile la ciurdă. Era un
Preţul răzbunării by Moldovan Ioan Mircea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91493_a_92399]
-
tine?, răspunse Radu privind-o încruntat apoi se ridică și pleacă. Eva văzând că Angela a rămăsese singură, se așeză lângă ea fără să-i zică nimic. Văzându-i tulburarea, Angela se bucură de ea, pentru că simțea nevoia să-și verse năduful. -Am să-l învăț minte pe mucosul ăsta încrezut! -Chiar așa, Angela, nu știu de ce-ți mai faci de lucru cu el. Nu vezi ce copil e? -N-am văzut când a trebuit, acum e prea târziu! Va suferi
Preţul răzbunării by Moldovan Ioan Mircea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91493_a_92399]
-
În sudoarea divină a poetului necunoscut. Au adus ananghia și au prăvălit-o În grădină fără să cunoască regulile luptei. Ne-au poruncit să ridicăm boala din pămînt. Unii au citit din eclesiast, alții din poemele proprii. Nimeni nu a vărsat nici o picătură de sînge. Femeile s-au retras Într-un colț al grădinii și-au resuscitat cărțile pornografice. Bărbații obișnuiți cu tranșarea cărnii, cu alegerea măruntaielor, au deschis vena cea mare, să se scurgă toate rusaliile. Astfel, Înduminecîndu-se și scîrna-n
UN CARNAVAL ÎN INFERN (scene din viaţa și moartea poetului necunoscut) by Marian Constandache [Corola-publishinghouse/Imaginative/91597_a_107358]
-
și te fac ateu!” și muzica din aparatul de ebonită..., cum aș putea uita!, și voma lungă și verde și dureroasă după ce m-am dat jos din patul de pușcă al anei, fuga sălbatică pînă la mormîntul tatei ― Să-ți verși mațele de cum mirosea mormîntul tatălui meu! si miam vărsat mațele acolo peste mormînt, neputînd să uit visul gros, aproape dur ca un cartilagiu, visul de carne dintre picioarele anei, și cum Învîrtoșindu-se ăst vis din mîngîierile noastre și cum mi
UN CARNAVAL ÎN INFERN (scene din viaţa și moartea poetului necunoscut) by Marian Constandache [Corola-publishinghouse/Imaginative/91597_a_107358]
-
ebonită..., cum aș putea uita!, și voma lungă și verde și dureroasă după ce m-am dat jos din patul de pușcă al anei, fuga sălbatică pînă la mormîntul tatei ― Să-ți verși mațele de cum mirosea mormîntul tatălui meu! si miam vărsat mațele acolo peste mormînt, neputînd să uit visul gros, aproape dur ca un cartilagiu, visul de carne dintre picioarele anei, și cum Învîrtoșindu-se ăst vis din mîngîierile noastre și cum mi l-a băgat sub tîmplă, din neatenția mea, pe
UN CARNAVAL ÎN INFERN (scene din viaţa și moartea poetului necunoscut) by Marian Constandache [Corola-publishinghouse/Imaginative/91597_a_107358]
-
Greșeli... Se varsă lin pe timpuri gri, Prin fulgii de zăpadă, Lăsând spre lună, peste zi, O vorbă să mai cadă... Se varsă glasuri peste pod Și-n glasuri tot se aștern, Apoi coboară ca un foc Pe șinele de tren... Aduc și
Ramuri, muguri si mugurasi de creatie olteniteana Antologie de poezie și proză oltenițeană by Nicolae Mavrodin si Silviu Cristache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91640_a_93408]
-
Greșeli... Se varsă lin pe timpuri gri, Prin fulgii de zăpadă, Lăsând spre lună, peste zi, O vorbă să mai cadă... Se varsă glasuri peste pod Și-n glasuri tot se aștern, Apoi coboară ca un foc Pe șinele de tren... Aduc și azi noi amintiri Și noul răsărit Ca o cupolă peste zări Un soare peste zid. Corăbii dispărute- au fost Și
Ramuri, muguri si mugurasi de creatie olteniteana Antologie de poezie și proză oltenițeană by Nicolae Mavrodin si Silviu Cristache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91640_a_93408]
-
fără să mai fie nevoie să le citească. Mai tîrziu, la miezul nopții, Clara Își convingea verișoara, pe Claudette, să-i recitească scrisorile tatălui ei În Întregime. Așa citea Clara, cu ochi de Împrumut. Nimeni n-a văzut-o vreodată vărsînd o lacrimă, nici atunci cînd n-au mai primit corespondența de la avocat, nici atunci cînd veștile despre război le-au făcut să se gîndească la ce era mai rău. — Tata știa de la bun Început ce urma să se Întîmple, mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
croitorie și de alte arte casnice. Proprietarul chioșcului de cărți uzate i-a povestit că romanul abia apăruse și că izbutise să smulgă două recenzii În două ziare din provincie, pe aceeași pagină cu anunțurile mortuare. Pe scurt, criticii Își vărsaseră tot năduful și Îi recomandaseră Începătorului Carax să nu-și părăsească slujba de pianist, Întrucît În literatură era limpede că nu avea să nimerească nota. Monsieur Roquefort, căruia i se Înmuia inima și buzunarul dinaintea cauzelor pierdute, s-a decis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
trotuarele pline de bălți, felinarele clipeau, stingîndu-se ca niște lumînări În vînt. Pe străzi nu se zărea nici țipenie, iar bezna creată de pana de curent se răspîndi cu un suflu fetid care urca din gurile de scurgere ce se vărsau În sistemul de canalizare. Noaptea deveni opacă și impenetrabilă, iar ploaia - un lințoliu de abur. „Pentru o astfel de femeie, oricine Își poate pierde bunul-simț...“ O luai la goană pe Ramblas În sus, cu un singur gînd În minte: Clara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
ar fi scăpat din pușcă - odată ieșiți pe poarta palatului - bragagii și zarzavagii ce își strigă marfa cu glas înalt, târgoveți ce mișună încoace și încolo cine știe cu ce treburi...Peste toată viermuiala aceasta, soarele a toate răbdător își varsă lumina amiezii cu o față liniștită și zâmbitoare. Încet-încet, ne apropiem de mănăstirea Barnovschi, așezată - nu se putea altfel - în Târgul lui Barnovschi, cum se cheamă locul din jurul mănăstirii. Bătrânul se oprește pe neașteptate, se întoarce către mine și mă
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI Vol. II by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/547_a_741]
-
de apă. Un izvor va ieși de asemenea din Casa Domnului, și va uda valea Sitim. 19. Egiptul va ajunge pustiu, Edomul va ajunge o pustie stearpă, din pricina silniciei făcute împotriva copiilor lui Iuda, al căror sînge nevinovat l-au vărsat în țara lor. 20. Dar Iuda va fi veșnic locuit, și Ierusalimul din neam în neam. 21. Le voi răzbuna sîngele pe care nu l-am răzbunat încă, dar Domnul va locui în Sion.
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85102_a_85889]
-
spre a porni glonț în sala de chef, dând deșteptarea generală prin lovituri de picior în părțile moi ale celor ce nu făcuseră încă ochi. Răsturnă răcitoare de șampanie și baterii, pline cu apa și gheața topită din seara precedentă, vărsând-o drept în fața damelor somnoroase și a celor ce nu se supuneau de îndată îndemnurilor sale. Când simte cum whisky-ul îi pune sângele în mișcare și-i vine nevoia de visare, Vladimir contempla, uneori, peisajul de afară. Făcu la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
mai mărunte, care în afara luxului nu-i făcuse o impresie de deosebită alcătuire arhitectonică, de dispunere ordonată a spațiilor. Cascada părerilor de rău nu apucase să se amplifice, când Melanie reapăru, surâzătoare, cu un flacon din care luă niște comprimate, vărsându-le în podul palmei și aruncându-le în gură dintr-odată, așa cum procedează băutorii de basamac, și lăsându-le să se topească încet pe limba-i trandafirie. Așteptă, fixându-l surâzătoare, să fie întrebată: Ce medicamente sunt astea? Râzând de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
imprimate inițial. Își plesni mânuțele a doua oară: Albert, ce-ai făcut? Ai descompletat serviciul meu de porțelan de Sėvres, pe care l-am moștenit de la mama, ai pătat irecuperabil cu zaț cel mai bun persan al meu, mi-ai vărsat și cafeaua mea preferată, marocană, mi-ai stropit și halatul de cașmir, pe care-l pui pe tine deși nu-ți dau voie să mi-l folosești, se lamentă ea cu necaz, cu glas ridicat, suficient de tare, ca să o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
și din nou m-a găsit când scormoneam la rândul meu pe poteci singuratice din parcuri, unde pașii noștri se pierdeau în zări, pe sub mări, peste văi înverzite și nu-mi păsa că iubirile mele apocrife și sentimentele mele pestrițe vărsau lacrimi vinovate, însă noapte ca aceea, când luna se încăpățâna să lumineze dragostea noastră limitrofă, nu s-a mai repetat! Profilul ei acum avea ceva bizar, dispăruse atracția, acel parfum care face dorința să te piardă în celălalt. Ne-am
V?rsta prescris? by Aurel Avram Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83733_a_85058]
-
prin vecini în loc să învețe. Și când s-a urcat pentru prima oară pe acoperiș ca să fumeze, tot ea a fost cea care l-a descoperit. Amenințarea cu bătaia nu o făcea să se potolească. Nici când era copil n-a vărsat o lacrimă, indiferent ce-i făcea el. Doar refrenul „te spun lui tata“ îl mai domolea, iar când venea tatăl lor de la serviciu, ea îl pâra, exagerând mult faptele. Pe scurt, Takamori era cel care plătea mereu oalele sparte. Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
acasă un câine vagabond pe care-l hrănește cu mâncarea lor! Nu-i deloc ușor pentru o familie să hrănească doi vagabonzi. „Dacă mai voia și părerea altcuiva“, gândi ea, „n-avea decât să asculte zăngănitul din bucătărie!“ Mă-chan își vărsa focul pe vase. Femeile sunt foarte sensibile. Când Mă-chan își ieșea din fire, își transmitea starea vaselor. „Nu-mi dau seama cum pot rudele lui Napoleon să mai facă pe grozavele când au un astfel de specimen în familie“, gândi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
nou împreună cu ceilalți huligani, îl privea stupefiat. — O, non, non. Gaston și-a luat mâna de pe față. Lacrimi mari ca niște mărgăritare îi curgeau șiroaie. — O, non, non. Nu se poate... Toată lumea tăcea... — De ce mă loviți? Se spune că vacile varsă lacrimi când sunt biciuite pe nedrept de către stăpân. Și pe chipul de cal al lui Gaston se citea aceeași tristețe neagră. Ia te uită! Cât e de mare și se poartă ca un copil! spuse batjocoritor unul dintre gangsteri. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
după mine. Deoarece Gaston nu răspunse, el insistă: E adevărat, nu? Gaston clipi din ochi și-l privi pe Endō zâmbind. — Endō-san, nu mă placi? — Dacă nu te plac? Te detest din tot sufletul. Strâmbă din nas. Îmi vine să vărs când îți văd fața aia tâmpită. Nici unul nu a mai spus nimic. Endō s-a uitat la ceas. — Ah, e ora cinci, zise el în șoaptă. Banca și cinematograful de vizavi se vedeau mai bine acum. Începea să se lumineze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
aveam altă soluție, Voievoade, de unde dracu’ bani s-o refac...” Ce să-i spun? Eram și eu tot un pârlit, care se cârpea de pe-o zi pe alta. Când ești sărac, parcă ai furuncule gata să pocnească și să verse puroiul, chiar în mijlocul feței. Tragi bandajul ca leprosul, n-ai vrea să vadă nimeni cum se macină carnea, îți cad urechile, ți se scurg buzele. Am coborât în pivniță, fără să mai aprindem lumina, m-am bucurat să regăsesc adânciturile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]