15,504 matches
-
aplicat tratamentele recomandate de părintele Sebastian Kneipp, în cartea „Remedii de medicină naturală”. Am înfășurat-o pe fiica mea (în pielea goală), într-un cearșaf udat cu apă cu sare (soluție slabă: o 55 54 lingură de sare la 3 litri de apă). Peste cearșaf, am înfășurat-o cu o pătură, peste pătură am înfășurat-o cu plapoma cu lână. Așa a dormit până dimineața. Dimineața, temperatura corpului fiicei mele era plus 40o Celsius. Am scos-o din cearceaful cu apă
Războiul cu întunericul by Ivone Narih () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91642_a_93256]
-
dormit până dimineața. Dimineața, temperatura corpului fiicei mele era plus 40o Celsius. Am scos-o din cearceaful cu apă cu sare și am înfășurat-o într-un cearșaf udat cu apă rece cu oțet (o lingură de oțet la un litru de apă). Fiica mea deja delira. Când cearceaful cu apă cu oțet s-a încălzit, l-am îndepărtat și am început să-i răcoresc corpul fiicei, cu un prosop udat în apă rece cu oțet. Când s-a mai liniștit
Războiul cu întunericul by Ivone Narih () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91642_a_93256]
-
timp de trei luni, am băut numai ceaiuri. Am constatat că nu mai aveam senzația de foame, poate din cauza consumului zilnic de miere de albine. Atunci am întrerupt consumul de ceai și am început să beau apă minerală, cam un litru pe zi, din sortimentele: „Carpatina”, „Poiana Negri”, „ Perla Harghitei”. Apa o beau simplă sau combinată cu sirop de cireșe, afine, coacăze. Cel mai bun mijloc de a simți foamea și de a redobândi pofta demâncare o constituie repaosul alimentar: pauze
Războiul cu întunericul by Ivone Narih () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91642_a_93256]
-
cu sacii de cartofi. Lucra și de zi, și de noapte, în ture de douășpe ore, și erau perioade de o lună-două când era trimisă pe teren cu camioanele cu mâncare, în bidoane d-alea de aluminiu, de douăzeci de litri, pentru colectat lapte de la ceapeuri; prin arșiță și prin ger, prin zloată și noroaie, se rupea de mijloc trăgând de bidoane cu ciorbă, cu tocană, orez cu lapte, să le descarce la punctele de lucru de la Casa Republicii, ministere, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
seceta. Fructele coapte cad, se borșesc și fermentează pe pământul uscat, străbătut de crăpături șerpuite, în care poți băga pumnul. Ar ieși ceva rachiu din zeama asta de dude și de corcodușe care se irosește, pe puțin o sută de litri dacă le-ai aduna din tot parcul, dar cine să se ostenească? Și până la urmă, cine ar fi în drept? De când se știe Rafael, pomii și parcul, balta asta puturoasă a Văcăreștilor, toate au fost ale nimănui și ale tuturor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
-l scap... Am băgat iar mâinile în dușul purpuriu, gata să prind bila care amenința să cadă. Mi-a trecut prin cap că Sonia pierduse foarte mult sânge și mi-am amintit că citisem undeva ceva legat de „cei cinci litri de lichid prețios din corpul omenesc”. Îmi făceam griji pentru că „lichid prețios” putea să însemne și urdoare, și pipi, și mai știu eu ce sucuri are femeia în ea, adică o mulțime. Dacă toate astea puse împreună dau doi litri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
litri de lichid prețios din corpul omenesc”. Îmi făceam griji pentru că „lichid prețios” putea să însemne și urdoare, și pipi, și mai știu eu ce sucuri are femeia în ea, adică o mulțime. Dacă toate astea puse împreună dau doi litri jumate sau trei, iar sângele încă doi, judecând după băltoaca plină de cheaguri care vopsise paiele din jur, sângele Soniei era pe terminate. Așa că am vrut să opresc șuvoiul și am apăsat încet bila, vrând s-o bag la loc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
apăsat încet bila, vrând s-o bag la loc, cine știe, ca un dop. Sonia a răcnit: — Scoate-l, scoate-l, nu-l băga la loc, trage-l afară... Mi-am zis ce naiba, „lichid prețios” înseamnă sânge, pentru Dumnezeu, cinci litri, mai are de unde. Dar nici de tras n-am tras, că prea eram speriat. Am lăsat-o să împingă singură. Când i-au ieșit și brațele, a început să semene a om. L-am atins. Era foarte cald. Până la urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
întreaga zi... I-am acordat premiul II... Câte lucruri nu-mi aduc aminte de la acele ședințe literare, pe care le țineam la coana Zoița - dar uneori la o crâșmă, la Iordache Leu, unde era vin dulce toată iarna, 40 bani litrul - și pe care adesea îl plătea tatăl lui Savin, când venea de la țară, căci obișnuiam să rămânem datori, iar banii datorați Savin ii explica prin cine știe ce nevoi serioase ale lui. Odată însă a fost admirabil. Eram în clasa a VI-
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
era prăjită și se scotea din prăjitoare. Din bucătăria noastră urca o scară de lemn până la pod. Acolo, părinții adunau în fiecare an de toate. Saci cu făină de grâu și de porumb, un butoiaș cam de vreo cincizeci de litri cu rachiu, altul, mai mare cu vin (canelele erau făcute de tata), de grindă atârnau jamboane și afumături - slănină, cârnați, costițe, căci tata tăia în fiecare an, de sfântul Ignat câte un porc mare de două sute de kilograme, chiupuri cu
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
se așeza niciodată decât cu spatele la perete, să vadă tot ce se întâmplă în cârciumă. Avea el o vorbă: „E mai sigur, nu se știe niciodată”. Și câtă dreptate a avut! În fața lui se afla un țoi mare de jumătate de litru cu vin alb. Țoiurile pe atunci erau de diverse mărimi, de la cincizeci de miligrame până la un litru. Erau cufundați în jocul de cărți și tata mai mușca câteodată dintr-un cârnat foarte subțire petrecut pe după gât. Era un mezelic bun
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
vorbă: „E mai sigur, nu se știe niciodată”. Și câtă dreptate a avut! În fața lui se afla un țoi mare de jumătate de litru cu vin alb. Țoiurile pe atunci erau de diverse mărimi, de la cincizeci de miligrame până la un litru. Erau cufundați în jocul de cărți și tata mai mușca câteodată dintr-un cârnat foarte subțire petrecut pe după gât. Era un mezelic bun, special pentru a face vinul mai băubil. În fundul crâșmei se afla tejgheaua de alamă, lustruită de îndelungată
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
este că erau buni prieteni cu părinții mei și ceva rude, de-și spuneau cumetri, dar cum se înrudeau, nu mai știu. Într-o sâmbătă după masă, tata i-a spus mamei:Aglăiță, ia umple tu o damigenuță de trei litri de vin din cela alb și ia niște cârnați, că-i plac coanei Paulina. Eu oi pregăti patefonul și plăcile. - Dar ce, Iancule, ți s-a făcut de dănțuială?Da, bre. Mergem la cumetri. Și vezi, îmbracă-l pe mânzul
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
a scos afară mâna cu sticla din care băusem și, cu o aruncătură rapidă, a spart-o de un stâlp. - Ia să văd, tu poți face la fel? Apoi ne-am așezat, am scos eu o sticlă, tot de un litru, cu vin alb, bun al dracului și, imitându-l, i-am scos dopul tot cu dinții, după care i-am oferit-o. El a pus-o tacticos la gură, a băut-o toată, dar s-a oprit de două ori
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
Rică s-a lăsat la vatră, m-a așteptat o zi în București, pentru că eu am ieșit pe poarta regimentului pentru ultima oară pe 10. Atunci, cu hainele civile încă mirosind a naftalină, am cumpărat din banii din soldă un litru de rom, un salam și o pâine și ne-am dus în Herestrău, am luat o barcă și am tras la rame cântând în gura mare până am ostenit. Repertoriul nostru era format din cântece ostășești și din opere, căci
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
despoți și mai tirani ca Zeus cu echipa lui de zei și semizei. Aceștia din urmă sunt cruzi, adevărate fiare, care atacă pe nesimțite, luându-ne tot ce avem, încât o să ajungem să ne cumpărăm cana de apă și câțiva litri de oxigen pentru a putea respira. Dar uite că m-am luat cu vorba și o iau razna. Ce, mitologie îmi trebuie mie? Ce mă interesează pe mine zeii de azi, care o să ne aducă în curând la sapă de
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
dar se filtra prin lut și nisip, astfel că am rezolvat și această problemă. Pentru orice eventualitate, dimineața luam din groapă apă cu o căldărușă al cărui mâner era legat cu o frânghiuță și umpleam o canistră de 20 de litri. A doua zi, pe la ora 12, pentru că peștele mușca mai rar, m-am apucat să fac o saramură. Am curățat de solzi mai mulți bibani, fiecare cam de jumătate de kilogram, i-am spălat bine, am pus tabla pe cărbunii
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
o tobă. I-am întrebat dacă mai vor și saramură, dar ei m-au refuzat politicos, doar o cafea și ciocolată, a zis Gabi. Când au venit băieții-ghid, le-am spus să-mi aducă vreo douăzeci de ouă și patru litri de lapte. După două zile, când am intrat în posesia celor solicitate, am preparat o omletă din zece ouă cu icre de crap. Ați mâncat vreodată așa ceva? Este formidabilă, dar musai după aceea trebuie să bei și câteva pahare de
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
tot am să spun. Apoi a luat paharul din mâna mea, a lăsat să curgă câteva picături pe pământ, a zis bogdaproste și mi l-a înapoiat. Pe urmă a scos din rucsac un șip cam de un sfert de litru cu o licoare galbenă în el, a băut, după care a spus: "fie-i țărâna ușoară!" Am sorbit și eu în tăcere din acel pahar, l-am servit și pe fratele meu, Mitică, după care ne-am apucat de pescuit
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
pe care omul, cu rușinea în sine și cu evlavie pentru licoare, bea cana până la fund. Și pe atunci, îmi povestea tanti Aneta, cea mai mică cană de lut pentru băut vin era de o oca, adică de circa 1 litru de vin. Soțul Ecaterinei, nenea Mitică Ionescu, își pierduse degetele de la ambele mâini la un joagăr. Nu cunosc amănunte sau nu le mai țin minte, dar mai știu (din cele povestite) că așa, cu monturile, niște începuturi de degete a
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
lui Neacșu, cât e el de crâșmar. Ba încă zicea : „Mai dă-mi, zice, chilă pe chilă și-ți mai întrec ceva”. Da ce-mi trebuie mie rachiul lui ? Să vii, bunăoară, dumneta la noi. Eu ți-oi da un litru de vin. Are să-și placă și-ai să mai ceri. Iaca, eu nu-ți mai dau. Dumneta ai să zici: „Dă-mi, bre omule, că plătesc, îți dau parale”. „Nu, iaca, eu nu-ți dau.” Dacă văd și văd că
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
Muzica era pe podium, cu două scaune pentru melomani între instrumente. Cei doi socri luară loc unul lângă altul, cu paharul gol în față și garafa plină cu vin. La piciorul socrului mare, dosită, o damingeană și, între picioare, un litru de coniac cu păhăruț în cap. Invitații începură a sosi. Treceau pe la perechea de socri și, deschizând larg brațele, zâmbeau până la urechi, exclamând : - Soacre mare !!!... Cu amândouă mâinile scuturau zdravăn palmele întinse ale socrilor și dădeau peste cap paharul
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
de Mafie. În mărinimia lor, Îngăduiau Într-o anumită măsură și contrabanda de ocazie - excursiile de o zi până În Canada, bărcile de pescuit ieșite la o plimbărică pe la miezul nopții. Femeile mergeau cu feribotul până la Windsor cu sticle de cinci litri ascunse pe sub rochii. Câtă vreme contrabanda nu afecta afacerea cea mare, bandele o Îngăduiau. Dar Zizmo Întrecea flagrant măsura. Ieșeau de cinci sau șase ori pe săptămână. În portbagajul Packardului Încăpeau patru lăzi de alcool, iar pe bancheta spațioasă din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
triumfa, satisfăcut. „Am Încrucișat câteva soiuri de tămîioasă albă cu negru vârtos. Totul e să ai răbdare și să te ocupi...” Nando, surprins de mireasma generatoare de viață, anunță la modul cel mai serios. „Dacă nu vinde-ți măcar un litru să-l ofer soției mele, ei bine...porția mea o voi lua Într’o sticluță...!!” Fermierul se bucură. „Ei bine...O sticlă - două...” Umplând din nou paharele și observând cele doă sticle goale, se ridică dela masă cerând scuze ca
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
bagajele la agenția Tarom din Calea Victoriei... O fi Înghețat săraca!” „Îmi pare rău, domnule - domoli el vocea. Sunt nevoit să mă retrag la garaj...” „Așa devreme, dece...??” „Ne-au redus iarăși rația de benzină. Până mai ieri alaltăieri primeam zece litri pentru un shift, iar În prezent numai opt litri. Facem și noi ce putem. O cursă - două, iar după aceea ne retragem la garaj. Dacă mai adăugăm la socoteală faptul unui timp capricios ca acesta, motorul mașinii consumă peste limita
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]