13,522 matches
-
preoți, au În schimb posibilitatea de a administra pământurile respective și pe cei care le lucrează, fără imixtiunea puterii centrale, care, de altfel, este reprezentată chiar de aceștia - fie și sub controlul unui inspector general. Pe lângă această sustragere legată de temple, o altă posibilitate de sustragere de sub puterea centrală regală este oferită de așezările funerare. Pentru Întreținerea ofrandelor din morminte, suveranii (pentru ei Înșiși, dar și În folosul unor anumite persoane) cedează uzufructul ereditar provenit de la pământ preoților funerari care vor
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
lumea divină o relație intimă care, Înainte, Îi era rezervată doar regelui. Un principe din Asyût, Kheti, poate spune: „Zeița Sekhet-Horxe "Sekhet-Hor" șzeița pășunilorț Îmi era favorabilă și spunea: «Este stăpânul vitelor!»”, sau „Eram cel care Înălța monumente mărețe pentru templu... eram unul care Înnoia ofranda divină”. O astfel de asumare a responsabilităților edilitare, care reveneau inițial doar regelui, se regăsește și la fiul lui Kheti, Tefib 1, căruia i se spune: „Zeul cetății tale te iubește; el te-a Însărcinat
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Înnoia ofranda divină”. O astfel de asumare a responsabilităților edilitare, care reveneau inițial doar regelui, se regăsește și la fiul lui Kheti, Tefib 1, căruia i se spune: „Zeul cetății tale te iubește; el te-a Însărcinat să-i reclădești templul”. Și se adaugă: „Zeul cetății tale te călăuzește, tatăl tău care te iubește”. Este, desigur, o indicare retorică a filiației, dar foarte semnificativă pentru independența față de vechea teologie regală. Se va ajunge (Încă În timpul dinastiei a XI-a, când vechiul
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
vorbește astfel, spre jumătatea secolului al XXI-lea Î.Hr. Statul centralizat și autoritar se preschimbă Într-un complex mai flexibil de puteri opuse, cadru În care, cel mai adesea, indivizii Își regăsesc valoarea reală. Prin urmare, structura bazată pe templu a religiei, cu rituri, mituri, formule, personal, putere și averi, a căror organizare Într-o realitate unică depinde de stat, pot să se risipească acum Într-o relație simplă și vitală cu divinitatea. Dacă există, așa cum am văzut, cel care
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
rostit sau, cel puțin, este expresia unui individ care nu Îndrăznește Încă să Își formuleze propriile rugăciuni și cereri adresate divinității (o va face mai târziu), dar care se prezintă În fața divinității personal, nu printr-un intermediar ales dintre oficialitățile templului. Un alt exemplu tipic pentru acest raport mai direct cu lumea divină a fost descoperit Într-un sit arheologic: necropola din Abydos 1. Aceasta este cetatea unde am văzut că erau Îngropați primii regi ai epocii istorice, lângă sanctuarul zeului
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
dedică, toate nivelele societății egiptene cu ierarhia lor complicată, care, deși diferite prin individualitatea lor, se unesc pentru a-și celebra devoțiunea față un zeu care va ști să-i cuprindă (și să-i niveleze) Într-un viitor veșnic. 10. TEMPLUL ȘI PREOȚIITC "10. TEMPLUL ȘI PREOȚII" În această perioadă templele dau totuși mărturie despre o religie colectivă. Tocmai din această epocă ne-a parvenit o experiență arheologică excepțională: un exemplu de supraviețuire și reconstrucție, identificabil datorită temeliei de sub renovările ulterioare
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
egiptene cu ierarhia lor complicată, care, deși diferite prin individualitatea lor, se unesc pentru a-și celebra devoțiunea față un zeu care va ști să-i cuprindă (și să-i niveleze) Într-un viitor veșnic. 10. TEMPLUL ȘI PREOȚIITC "10. TEMPLUL ȘI PREOȚII" În această perioadă templele dau totuși mărturie despre o religie colectivă. Tocmai din această epocă ne-a parvenit o experiență arheologică excepțională: un exemplu de supraviețuire și reconstrucție, identificabil datorită temeliei de sub renovările ulterioare. Spre deosebire de religia privată, construirea
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
deși diferite prin individualitatea lor, se unesc pentru a-și celebra devoțiunea față un zeu care va ști să-i cuprindă (și să-i niveleze) Într-un viitor veșnic. 10. TEMPLUL ȘI PREOȚIITC "10. TEMPLUL ȘI PREOȚII" În această perioadă templele dau totuși mărturie despre o religie colectivă. Tocmai din această epocă ne-a parvenit o experiență arheologică excepțională: un exemplu de supraviețuire și reconstrucție, identificabil datorită temeliei de sub renovările ulterioare. Spre deosebire de religia privată, construirea unui templu este un lucru care
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
PREOȚII" În această perioadă templele dau totuși mărturie despre o religie colectivă. Tocmai din această epocă ne-a parvenit o experiență arheologică excepțională: un exemplu de supraviețuire și reconstrucție, identificabil datorită temeliei de sub renovările ulterioare. Spre deosebire de religia privată, construirea unui templu este un lucru care privește statul - adică pe rege. Ne-a rămas un singur document În această privință: un text În care regele Sesostrin I sărbătorește fundarea unui templu la Heliopolis, pentru Harakhtexe "Harakhte" (o ipostază a lui Horusxe "Horus
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
identificabil datorită temeliei de sub renovările ulterioare. Spre deosebire de religia privată, construirea unui templu este un lucru care privește statul - adică pe rege. Ne-a rămas un singur document În această privință: un text În care regele Sesostrin I sărbătorește fundarea unui templu la Heliopolis, pentru Harakhtexe "Harakhte" (o ipostază a lui Horusxe "Horus"), care este identificat cu celălalt zeu solar, Atumxe "Atum"1: El m-a făurit ca unul care face ceea ce a făcut ca să facă pentru ca astfel să se Îndeplinească ceea ce
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
rostit de curtenii săi, iar la final, regele poruncește trezorierului regal să organizeze munca. „Conducătorul ritualului, scribul acestei cărți divine, Întinde frânghia, dezleagă funia și o pune pe pământ”: acestea sunt ceremoniile legate de fundare, așa cum apar deja În cazul templului lui Neuserra de la Abuxe "Abu" Sir, iar o astfel de Împletire a voinței regale cu experiența sacerdotală revendicată de la scrierile conservate În templu arată cât de oficiali și cât de voit tradiționali sunt În acest omagiu adus zeilor. Fundarea se
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
funia și o pune pe pământ”: acestea sunt ceremoniile legate de fundare, așa cum apar deja În cazul templului lui Neuserra de la Abuxe "Abu" Sir, iar o astfel de Împletire a voinței regale cu experiența sacerdotală revendicată de la scrierile conservate În templu arată cât de oficiali și cât de voit tradiționali sunt În acest omagiu adus zeilor. Fundarea se discută la curte, se efectuează cu mijloacele statului (Încredințate trezorierului regal care „va acționa după sufletul” regelui): avem de-a face cu reconstrucția
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
bine o parte rezervată zeului și un sector pentru accesul publicului. Mai important decât micile sanctuare de la Qasr el Sagha 2 și de la Madinet Madi În Fayyûm, care și-au menținut Înălțimea, dar au o structura destul de puțin articulată, este templul din Medamûd3, care apare ca o Înlănțuire de spații tot mai mici pe măsură ce ne apropiem de altar. O structură complexă de magazii plasate În serie și Încăperile pentru preoți completează ansamblul cuprins În interiorul unui zid Împrejmuitor care separă spațiul templului
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
templul din Medamûd3, care apare ca o Înlănțuire de spații tot mai mici pe măsură ce ne apropiem de altar. O structură complexă de magazii plasate În serie și Încăperile pentru preoți completează ansamblul cuprins În interiorul unui zid Împrejmuitor care separă spațiul templului de restul lumii. Temelia indică faptul că există un grup de persoane care trăiesc În intimitatea zeului - preoții care Își au aici propriile case. Pentru restul oamenilor sunt prevăzute nivele diferite de apropiere, În funcție de caracterul mai mult sau mai puțin
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
faptul că există un grup de persoane care trăiesc În intimitatea zeului - preoții care Își au aici propriile case. Pentru restul oamenilor sunt prevăzute nivele diferite de apropiere, În funcție de caracterul mai mult sau mai puțin deschis pentru public al cultului. Templul apare ca un organism complex, o componentă nu doar religioasă, ci și economică a societății, autosuficientă, dar neruptă de lumea exterioară, la care se poate ajunge pe diferite căi. Aceste complexe templiere au nevoie, pentru a funcționa, de un personal
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
nu am făcut decât să constatăm că există. Acum avem o documentare bogată despre activitatea lor: un sat, legat inițial de construirea mormintelor regale ale dinastiei și rămas apoi la dispoziția personalului responsabil de cultul mormintelor respective și al altor temple din zonă, a restituit din locuințele sale papirusuri de diferite feluri - documentare, rituale, literare -, care ilustrează În mod direct situația celor care trăiau acolo. Printre papirusurile „literare”, sunt demne de luat În seamă imnurile regelui Sesostris III, care Îi proslăvesc
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
III, care Îi proslăvesc În același timp valoarea militară și grija pentru supuși; restul textelor, medicale, de matematică, veterinare, precum și un text narativ fragmentar, care povestește mitul luptei dintre Horusxe "Horus" și Sethxe "Seth", sunt importante pentru evaluarea culturii din templu. Însă o mare parte a papirusurilor se referă la viața comunității sacerdotale: sunt liste de primire și Împărțire a bunurilor, anunțuri ale sărbătorilor, jurnale de activitate, scrisori de afaceri, documente de luare În primire, inventare ale materialelor din templu. Avem
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
din templu. Însă o mare parte a papirusurilor se referă la viața comunității sacerdotale: sunt liste de primire și Împărțire a bunurilor, anunțuri ale sărbătorilor, jurnale de activitate, scrisori de afaceri, documente de luare În primire, inventare ale materialelor din templu. Avem astfel confirmarea a ceea ce reieșise din studierea temeliei de la Medamûd: sanctuarul este un complex atât religios, cât și economic, o casă a zeului (iar zeul locuiește cu adevărat acolo, ca un idol În care locuiește divinitatea astfel Întruchipată) ținută
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
de un personal eșalonat Într-o ierarhie a funcțiilor, care pornesc de la cea de portar și de sacristan până la cea de mare preot, și care se Împarte esențialmente În două clase: „cei puri” (wab) - toți cei care pot intra În templu - și „slujitorii zeului” (hemu neèçer) - mai exact, practicanți ai cultului care oferă, În cadrul operațiunilor zilnice, imaginea unei slujiri asemănătoare celei care i s-ar aduce unei persoane vii. Personalul, destul de numeros, este Împărțit În patru sau cinci „gărzi” (phylai, În
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
ai cultului care oferă, În cadrul operațiunilor zilnice, imaginea unei slujiri asemănătoare celei care i s-ar aduce unei persoane vii. Personalul, destul de numeros, este Împărțit În patru sau cinci „gărzi” (phylai, În greacă, iar În egipteană sa) care deservesc lunar templul, prin rotație. Funcțiile personalului sunt cel mai adesea ereditare, după o regulă de bază a administrației egiptene, conform căreia se consideră că este firesc ca un fiu să-i urmeze tatălui: totuși, ereditatea trebuie confirmată de autoritate, iar astfel pot
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
-i urmeze tatălui: totuși, ereditatea trebuie confirmată de autoritate, iar astfel pot apărea și numiri din afara schemei. Cele mai Înalte trepte ale carierei sunt, desigur, rezervate doar câtorva, fiind atribuite de către suveran: dar, În general, putem spune că Întreg personalul templului este asimilat În mod fundamental funcționarilor. Unicul celebrant adevărat este regele, care deleagă pentru Împlinirea cultului În locul lui persoane cu o pregătire specifică. Prin urmare, preotul egiptean nu este dotat cu anumită sacralitate ci este doar un tehnician al cultului
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
fundamental funcționarilor. Unicul celebrant adevărat este regele, care deleagă pentru Împlinirea cultului În locul lui persoane cu o pregătire specifică. Prin urmare, preotul egiptean nu este dotat cu anumită sacralitate ci este doar un tehnician al cultului, după cum și slujirea În templu nu este decât o reluare la nivel ritual și puternic formalizat a vieții cotidiene de la curte. Templul are o structură asemănătoare cu aceea a locuințelor marilor stăpâni (o parte personală, una publică și una a serviciilor), iar preoții sunt responsabili
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
pregătire specifică. Prin urmare, preotul egiptean nu este dotat cu anumită sacralitate ci este doar un tehnician al cultului, după cum și slujirea În templu nu este decât o reluare la nivel ritual și puternic formalizat a vieții cotidiene de la curte. Templul are o structură asemănătoare cu aceea a locuințelor marilor stăpâni (o parte personală, una publică și una a serviciilor), iar preoții sunt responsabili de funcționarea sa. Totul pare a fi foarte ancorat În experiența terestră a curților princiare. Un text
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
care revine fiecărui membru și se indică Într-un mod explicit importanța respectivului membru: supraveghetorului slujitorilor zeilor, zece părți; primului preot al ritualului, șase părți; supraveghetorului „gărzii”, o parte și jumătate; celui care se ocupă de ritual, patru părți; scribului templului, o parte și jumătate; preotului wt, două părți; oficiantului (?), două părți; celui care se ocupă de libații, două părți; preotului care se ocupă de cultul regal, două părți. Alături de personalul care ține strict de templu se mai adaugă un paznic
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
de ritual, patru părți; scribului templului, o parte și jumătate; preotului wt, două părți; oficiantului (?), două părți; celui care se ocupă de libații, două părți; preotului care se ocupă de cultul regal, două părți. Alături de personalul care ține strict de templu se mai adaugă un paznic, care are o parte, patru portari, doi portari de noapte și un muncitor În templu, fiecare cu câte o treime. 11. MAGIATC "11. MAGIA" Este firesc ca În această perioadă de reconstrucție a unui echilibru
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]