13,563 matches
-
se mlădie, Ulmul cade, fagul crapă și stejarul gros se darmă. El pătrunde prin desime, trece iute prin zăvoaie, Și sub brațul său puternic totul pîrÎie, trăsnește, Tot se rumpe, se răstoarnă, se sucește, se Îndoaie, Ș-un troian de crengi, de arbori pe-a lui urmă se clădește.” Efecte, evident teatrale, scenografie cunoscută, retorică Împrumutată de la romantici, Însă, ca și În alte cazuri, retorica Începe să-și creeze obiectul, scena se umple de lucruri, peisajul se individualizează. Poetul nu se
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
-ndurare să te-aduc”), promițînd chiar moartea voluntară („poruncește că se poate / pentru tine să și mor”), Pann jălalnicul, așadar, va deveni curînd un neîmpăcat critic al femeii demonice. Nevasta rea este obsesia lui, apropiindu-se În această privință de Creangă. Și romanticii notează seismele de ordin fiziologic pe care le provoacă amorul. Costache Negri vorbește despre turbarea omului Înciudat, contrariat În iubire: „Căci eu zac afară-n poartă În durerea cea mai mare Și-n blăstemuri de turbare”... Mai liric
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
apele răsunătoare La vaiete, la suspinuri, cu jele răspunzătoare, Acei stîlpi de foc cu pară prin verdeață mișcătoare Închipuind focul nostru din dragoste cu-nfocare, Cărările cele strîmpte de pîndă și de tîlnirc, Unde-ți furam cîte-o gură supt a crengilor dosîre, În sfîrșit, locul cel tainic, de fericirea cea mare, Unde, În genunchi, la poale-ți, spre asfințitul de soare, CÎștigînd prin rugăminte scumpa ta făgăduință, Ți-am dat ceriul chezășie de o vecinică credință.” Spațiul liric conachian iese mai
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
cu puișorul canar, Pann introduce mierlița, cucul. I.C. jură pe șoim și, Încă o dată, pe turturică și privighetoare. „Filomela” devine un simbol romantic curent. Din sfera micilor viețuitoare, Conachi dă atenție fluturelui, iar dintre arbori alege fagul („copaciul mare”), sub crengile căruia are Ioc mistica Întîlnire și se desfășoară marele ceremonial. 18. Dintre instrumentele muzicale, Conachi găsește o afinitate cu scripca: „scripca jalnică, duioasă, răspunde la ahtul meu / Și spune În lume toate cele ce pătimesc eu...”. SÎntem În faza lăutărească
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
literară, Pann introduce critica erosului”. „Pann face parte și el din familia poeților Întemeietori, dar În linie morală”; este „cel dintîi care aduce În literatură imaginea unei conjugalități degradante: Nevasta rea este obsesia lui, apropiindu-se În această privință de Creangă”. Remarcabile, sînt și generalizările, concluziile, eseului: „După 1840 tipul femeii cochete circulă mai des prin poezie. Heliade se dezlănțuie Împotriva ei Într-un pamflet. C.A. Rosetti scrie, În 1839, o romanță: A cui e vina? În care misoginismul e
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
decât expresia caracteristică a sufletului țărănesc și a civilizației pastorale, coordonatele identitare ale etnosului nostru fiind ilustrate estetic de poezia lirică (sublimare a doinei populare) și de povestirea născocită în zvon de șezătoare (sunt amintiți ca reprezentativi pentru spiritul locului Creangă, Dragoslav, Sadoveanu). În consecință, civilizația modernă (adică civilizația romanului, la care visa Lovinescu) pare a nu fi izbutit încă să producă, în spațiul românesc, o literatură și o ideologie. Astfel că finalul cărții dă glas unui scepticism radical (în răspăr
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
adoarme conștiința și mângâie sufletul ca un narcotic plăcut. Atmosfera e însă dinamizată de apariția unui factor neprevăzut un grup de vilegiaturiști (oameni neancorați în peisaj) ce aduc lui Bizu vestea senzațională că un "rumân" oarecare s-a spânzurat de crengile copacului "sub care el însuși se așezase odinioară, într-o clipă de zbucium". Profund tulburat, fiul armurierului începe să se gândească "la trecutul lui", pe care încearcă să și-l amintească mai întâi în mod conștient, cu ajutorul imaginilor adânc întipărite
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
negative ce-l apărase de ravagiile furtunilor". Concluzia e că viața lui Bizu (lipsită de tragism, "banală și fără interes") nici nu trebuie, de fapt, "povestită". Într-adevăr, biografia omului fără însușiri nu poate inspira un povestitor (de tipul "moldovenilor" Creangă, Sadoveanu sau Dragoslav), dar poate face foarte bine obiectul unui roman ceea ce Lovinescu, ambițiosul romancier, n-avea cum să nu intuiască. Nu întâmplător, secvența următoare realizează explicit tranziția dinspre registrul mimetic-imaginal, al memoriei voluntare (și al povestirii) înspre cel al
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
Literatura română nu și-a dovedit existența numai prin talente neîndoioase, ci și prin însușiri specifice și comune: virtualitățile artistice ale rasei sunt evidente în poezia noastră populară, iar cifrele realizărilor literaturii culte nu se alăturează, ci se adună. Eminescu, Creangă și Caragiale nu sunt numai scriitori de talent, ci și puncte din frontiera hărții noastre psihice"94. Celălalt e din Bizu și face elogiul ruralității și al moldovenismului: "[...] din această ambianță de târg moldovenesc s-a plămădit, astfel, literatura noastră
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
vântul sufletului și talentului românesc bate încă prin coșurile căsuțelor turtite, cu mușcate pe prispă, cu ochiuri de geam cârpite cu hârtie, prin grădinițe troienite de roade, prin cârciuma jupânului Oișie în scrânciobul căreia s-au dat pe rând Ion Creangă, I. Dragoslav și M. Sadoveanu"95. Iată-l așadar pe "modernistul" Lovinescu, apologetul sincronismului și al imitației modelelor occidentale, sfârșind prin a explica valoarea estetică în grila determinismului psihologist, regionalist și etnicist. Rezumând, în opinia autorului Istoriei literaturii române contemporane
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
mai de preț e devenirea, "momentul unic al începutului, al punctului inițial de evoluție și de metamorfoză". În locul produsului artistic finit, în locul "operei" (realitate estetică autonomă), este exaltată creativitatea in statu nascendi, virtualitatea pură. Când se referă la arta lui Creangă, de pildă, eroul lovinescian critică interpretările în cheie mimetic-realistă pentru a-i sublinia, într-o manieră foarte modernă, valoarea de sugestie, ce o apropie de creația lirică: "Creangă nu e folclorist", zice într-un loc Eminescu, "ci un mare artist
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
creativitatea in statu nascendi, virtualitatea pură. Când se referă la arta lui Creangă, de pildă, eroul lovinescian critică interpretările în cheie mimetic-realistă pentru a-i sublinia, într-o manieră foarte modernă, valoarea de sugestie, ce o apropie de creația lirică: "Creangă nu e folclorist", zice într-un loc Eminescu, "ci un mare artist, cel mai mare artist al limbii populare", adăugând, spre deplina edificare a partenerei sale de dialog: "nu copiază, nu transcrie, ci transpune și dă valoare de mare artă
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
și să se amorezeze de Mite. Acum, după moartea lui Micle, poetul ezită să o ceară pe Veronica în căsătorie, dar vrea totuși să o revadă și să-i aducă mângâiere în nenorocire. Ajuns iarăși la Iași, Eminescu trage la Creangă, vechiul prieten, de care se desparte la un moment dat, în toiul petrecerii (de bucurie, humuleșteanul încinsese un chef de pomină, ca pe vremuri), iar pașii îl duc agale, în mod fatal, spre casa femeii iubite, amintirile făcându-l să
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
de după teiul lui și porni pe unde venise; prin dreptul Râpei Galbene, cătă spre Repedea; nici urmă de pod; sub picioare, hâdă, se căsca prăpastia râpei". Cu moartea în suflet, Eminescu părăsește orașul tinereților sale, își ia rămas bun de la Creangă (într-o scenă melodramatică, în care plâng amândoi abundent) și se urcă în tren, căutând-o iar pe Veronica imaginară. La atât se rezumă, de fapt, "subiectul" romanului, semn că inventivitatea epică a prozatorului se limitează tot la imaginarea convențională
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
mele asupra părții a II-a a romanului. Totul pentru că erau gemeni și embrioanele trăiau în simbioză. Abia azi, ora 5, mi s-a luminat că primul roman se termină la Iași, pe peronul gării, după memorabilul apolog al lui Creangă; acest roman se va numi Bălăuca și va cuprinde episoadele Vienei și Iașului; al doilea va conține drama triunghiulară Eminescu-Veronica-Caragiale și se va numi Luceafărul (deși mai e unul, dar acela e la figurat, pe când la mine e la propriu
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
186, 190, 194-195, 201, 206, 213, 223-224 Caracostea, D. / 121-123, 168, 223-224 Cernat, Paul / 224 Cioculescu, Șerban / 18-19, 76, 176, 202, 223 Compagnon, Antoine / 224 Constantinescu, Pompiliu / 18, 20, 87, 94, 193, 206, 214, 223 Costache, Iulian / 142, 150, 224 Creangă, Ion / 65-66, 126-127, 156, 196, 199-200, 203, 209 Creția, Petru / 123, 135, 154, 166, 225 Culianu, Petru Ioan / 173, 175-178, 225 D Dobrescu, Caius / 114, 144, 151, 160, 188, 209, 225 Dobrogeanu Gherea, Constantin / 147, 150-151, 225 Dragomirescu, Mahail / 14
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
37-39, 3 oct. 1934, p. 3 (apud E. Lovinescu, "Sburătorul". Agende literare, ed. cit., vol. IV, p. 324). 199 "Un nou roman eminescian: Bălăuca", în Adevărul, an 49, nr. 15812, 6 aug. 1935; și "Iașii în epoca romantică a lui Creangă și Eminescu", în nr. 15838, 5 sept. 1935: "[...] am pretenția că toate situațiile create de mine în Bălăuca sunt mai eminesciene decât multe din cele ce i s-au întâmplat în realitate marelui poet. Într-un cuvânt, am voit să
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
Sburătorul". Agende literare, ed. cit., vol. IV, p. 484: "Fuziunea procedeelor atestă la d-l Lovinescu acel caracter factice, care alterează ficțiunea și care o înlocuiește cu un soi de comentariu istorico-critic: De fapt, și Eminescu, și Veronica Micle, și Creangă vorbesc, pe la 1880, cu vorbele autorului și cu perspectiva din 1936". 207 Ceea ce nu-i tocmai lipsit de legitimitate, dacă ne gândim la "teoriile" lovinesciene despre "specific". În aceeași ordine de idei, Ligia Tudurachi observă, corect, că visul eminescian "nu
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
Desf\[urârea jocului: Jocul se începe cu mimarea unor zgomote familiare elevilor de către profesor, iar copiii cu ochii închiși vor ghici zgomotul produs de profesor (bătaia din palme, în ușă, în geam, în podea, ruperea (mototolirea) unei hârtii, ruperea unei crengi, foșnetul unei pungi, tușitul, strănutul, oftatul etc). Copiii sunt antrenați să realizeze aceleași acțiuni. Copiii manipulează obiectele jucării, iar ceilalți, fiind cu ochii închiși, vor ghici jucăria care a produs zgomotul respectiv. Copiii vor recunoaște obiectele de pe jetoane și, acolo
Copilul cu dificultăţi de învăţare - Comportamentul lexic şi grafic by Raus Gabriela () [Corola-publishinghouse/Science/742_a_1231]
-
țărani. Începe învățătura în satul natal (1932-1938), urmează la Iași Liceul de Aplicație (1938-1944) și, după o perioadă în care funcționează ca învățător la Unțești, din 1949 își continuă studiile la Facultatea de Filologie și Istorie a Institutului Pedagogic „Ion Creangă” din Chișinău, luându-și licența în 1958. Frecventează și cursuri pentru scenariști la Moscova (1962-1964). Profesor la Cetireni, din 1958 e redactor la „Cultura Moldovei”, apoi la „Nistru” (1965-1969), membru al colegiului și redactor la Studioul Moldova-film (1965-1971), redactor-șef
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290443_a_291772]
-
semnătura Petre Uglișiu-De la Pecica sau numai De la Pecica) a rămas în paginile revistelor și ziarelor din Sibiu, Timișoara, Lugoj, Arad, Bârlad ori Budapesta, la care a colaborat: „Baba satului”, „Gazeta învățătorului”, „Cucu”, „Drapelul”, „Foaia poporului român”, „Sfatul”, „Tribuna”, „Ion Creangă”, „Poporul român”, „Românul”, „Țara noastră”, „Zărandul”, „Plugarul român”, „Zorile” ș.a. Reprezentative în activitatea lui U.-D. nu sunt volumele Din literatura poporană (I-III, 1909-1910), ce la tipărire „au suferit foarte multe modificări din partea editorilor, care, convinși că dau o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290324_a_291653]
-
și apoi apărat prin diferite manifestări de comportament. Concomitent sau după ocuparea teritoriului de cuibărit la majoritatea păsărilor începe perioada nupțială care se manifestă în diferite feluri. După formarea perechilor, are loc împerecherea, care poate avea loc pe sol, pe crengile copacilor (Fringilla coelebs) , pe apă ( Anas) sau chiar în aer. Construirea cuibului este specifică fiecărei specii. Cuibul poate fi construit foarte rudimentar (Columbidae) sau poate fi o adevărată capodoperă arhitecturală. Passeriformele își construiesc cuiburi pentru fiecare reproducere pe când speciile mai
Aspecte ecologice ale avifaunei din unele parcuri ieşene : valorificarea instructiv-educativă a studiului avifaunistic by Magdalena Dorina Culbec () [Corola-publishinghouse/Science/335_a_652]
-
de către adulți, infectând cuibul. Părăsirea cuibului de către puii nidicoli are loc când aceștia încă nu și-au dobândit în întregime capacitatae de zbor. De cele mai multe ori, nemaiîncăpând în cuib, puii cad și sunt hrăniți în continuare pe sol sau pe crengile arborilor, până la dobândirea capacității de zbor. 5.2.5. Aspectul serotinal Se carcaterizează prin reducerea treptată a duratei zilei și a temperaturii, ceea ce declanșează fenomenul de migrație la păsări. Temperatura maximă înregistrată a fost de 360C iar minima de 170C
Aspecte ecologice ale avifaunei din unele parcuri ieşene : valorificarea instructiv-educativă a studiului avifaunistic by Magdalena Dorina Culbec () [Corola-publishinghouse/Science/335_a_652]
-
Fiecare specie de păsări are cuibul său caracteristic, construit în funcție de nevoile și adaptările speciei. Cuiburile pot fi așezate în scorburile arborilor, în galeriile săpate în sol, în crăpăturile stâncilor și ale arborilor și de multe ori pot fi construite pe crengile arborilor, în forma unor cuiburi deschise sau chiar simple adâncituri în nisip sau pietriș. Unele specii nu-și construiesc cuiburi, ci ocupă cuiburile altor păsări, iar cucul (Cuculus canorus) își depune ouăle în cuiburile nou construite ale mai multor specii
Aspecte ecologice ale avifaunei din unele parcuri ieşene : valorificarea instructiv-educativă a studiului avifaunistic by Magdalena Dorina Culbec () [Corola-publishinghouse/Science/335_a_652]
-
Preferă tufișurile și arbuștii speciile: Saxicola torquata, Emberiza citrinnela, Lanius collurio, Sylvia borin, Phylloscopus collybita. Femelele de Cuculus canorus își depun ponta în cuiburi aparținând speciilor: Lanius collurio, Erithacus rubecula, Turdus merula. Unele păsări cuibăresc în arbori și arbuști, între crengile acestora, de la distanțe de câțiva centimetri de la suprafața solului (Sylvia borin) până la înălțimi de 20 centimetri ( Corvidae). Cuiburile construite între crengile arborilor sunt variate ca formă și complexitate, unele dintre ele adevărate capodopere aviene. Unele sunt simple platforme din crenguțe
Aspecte ecologice ale avifaunei din unele parcuri ieşene : valorificarea instructiv-educativă a studiului avifaunistic by Magdalena Dorina Culbec () [Corola-publishinghouse/Science/335_a_652]