14,274 matches
-
să se întâlnească, să se înfrățească prin scris gândurile celor de la Nistru cu cei de la Tisa, cei din Hotin cu cei de la Mare și din Pind”, periodicul propunându-și „să arate tuturora forța intelectuală și gradul de cultură către care tinde tineretul” și să împlinească un rost educativ. Primele numere sunt tematice: Literatura religioasă, Pindul, Despre literatură. Publică versuri Leonida Secrețeanu, Demostene G. Nolla, George Meniuc, Pavel P. Belu, Petru Sfetca, Mircea Georgescu, proză trimit Mihail Lungianu, Aurel D. Bugariu, George
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289527_a_290856]
-
o identifica rămâne superficială și se expune ușor unor lecturi ori minimale, ori fataliste. În schimb, o analiză atentă a corupției este în măsură să dezvăluie deja imediat „calitatea specific malefică”. După această creionare a scenariului corupției, e necesar să tindem direct spre „structura internă” a acesteia, și e tocmai ceea ce ne propune Papa Francisc. Trebuie să recunoaștem că este o bună oportunitate pentru conștiința noastră creștină, dar mai mult și mai amplu pentru conștiința civilă, să facă un salt de
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
societățile noastre de la modernism încoace, adică cu logica morală și juridică a contractului, în care legătura și recunoașterea este asigurată de lege. De fapt, legea reglementează relația civilă, economică și socială, asigurând imparțialitatea, obiectivitatea și neutralitatea în cadrul unei realități ce tinde către universalitate. Așa relațiile bazate pe daruri, de exemplu, sunt diferite și lăsate în afara relațiilor comerciale. Corupția se naște în momentul în care confundăm relațiile bazate pe dar cu relațiile bazate pe contract. Cu alte cuvinte, relațiile personale se amestecă
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
relațiile bazate pe daruri, de exemplu, sunt diferite și lăsate în afara relațiilor comerciale. Corupția se naște în momentul în care confundăm relațiile bazate pe dar cu relațiile bazate pe contract. Cu alte cuvinte, relațiile personale se amestecă cu afacerile și tind să corupă legalitatea pentru interese private. Când practicile darului interferează pe nedrept cu legile comerțului, atunci schimbul „e periculos și chiar imoral”, deoarece duce la „a-și pune încrederea pe legături personale de alianță sau de dependență pentru a realiza
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
nivelul de gardă: 77% dintre cei intervievați consideră că parlamentul ar fi afectat de corupție. Primul raport al Comisiei europene asupra corupției în Europa (EU Anticorruption Report, februarie 2014, care analizează fenomenul în toate cele douăzeci și opt de state membre și tind să lanseze o dezbatere între Comisie, State membre, Parlamentul European și alte stakeholders), prezentat de comisarul Cecilia Malmström, cu câteva luni înaintea încheierii ultimei legislații, cotează corupția UE în jurul a 120 de miliarde Euro, dintre care jumătate din suma coruptă
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
astăzi mai mult decât ieri, este caracterizată de tendința sa constitutivă spre a deveni sistem. Corupția se declanșează, e adevărat, dintr-o acțiune circumscrisă, dar care este destinată să provoace descompunere, pentru faptul că o astfel de acțiune sau comportament tinde mereu să devină imanentă într-un sistem sau mai bine într-un antisistem autosuficient. Este un sistem mereu augmentativ, care tinde să se lărgească, presant, insațiabil, orientat în mod compulsiv să implice pe cât posibil și alți actori ai corpului civil
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
o acțiune circumscrisă, dar care este destinată să provoace descompunere, pentru faptul că o astfel de acțiune sau comportament tinde mereu să devină imanentă într-un sistem sau mai bine într-un antisistem autosuficient. Este un sistem mereu augmentativ, care tinde să se lărgească, presant, insațiabil, orientat în mod compulsiv să implice pe cât posibil și alți actori ai corpului civil. În acest sens nu este doar un act izolat ci un proces care tinde să crească, contagiind sau, încă mai rău
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
autosuficient. Este un sistem mereu augmentativ, care tinde să se lărgească, presant, insațiabil, orientat în mod compulsiv să implice pe cât posibil și alți actori ai corpului civil. În acest sens nu este doar un act izolat ci un proces care tinde să crească, contagiind sau, încă mai rău, degradând și deformând întregul sistem. 2. A doua caracteristică e constituită din faptul că în corupție se realizează o legătură stabilă între corupt și cel ce corupe. Ocazia relației între cei doi sau
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
la corupție?”, dar ne obligă să ne întrebăm dacă există o responsabilitate a noastră, de orice natură ar fi, în fața formării oamenilor corupți. 1. Autosuficiența Pe acest prim aspect sistemic (pe care el îl numește status, adică o condiție ce tinde să se stabilizeze), Papa Francisc îl pune în lumină și îl aprofundează, când afirmă că imanența traduce, în sens antropologic, caracterul stabilității corupției, întrucât „în cel corupt există o autosuficiență de bază”, un fel de a fi autosuficient ce îl
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
îl pune în lumină și îl aprofundează, când afirmă că imanența traduce, în sens antropologic, caracterul stabilității corupției, întrucât „în cel corupt există o autosuficiență de bază”, un fel de a fi autosuficient ce îl conduce la auto-absolutizare. Cel corupt tinde să devină sistem și își creează sistemul său de viață din care este exclusă, în mod progresiv, orice referință la ceva care îl transcende: un ideal, Dumnezeu, istoria, natura, valori înalte chiar și numai din punct de vedere uman. Și
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
cu scopul de a face să pară corupția ca ceva „acceptabil din punct de vedere social”. Această strategie, de fapt, are adesea și astăzi efectele sale în opinia dominantă. Simularea, în plus, merge mână în mână cu autojustificarea: omul corupt tinde să se salveze singur, cu ajutorul a două modalități de justificare. Primul constă în ducerea la extrem a negativizării anumitor comportamente și situații, cu scopul de a evidenția, în schimb, eventualele sale lipsuri. Al doilea constă în furnizarea unei caricaturi a
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
lui Isus, din Lc 18,9-14. De aici și caracterul de „obrăznicie” care îl distinge pe omul corupt. Bergoglio interpretează cu acuratețe această obrăznicie ca pe încercarea omului corupt de a introduce minciuna în inima ființei care, în mod natural, tinde mereu să se manifeste în autenticitatea sa. Este vorba despre „o minciună împotriva vieții, o minciună metafizică împotriva ființei, care cu timpul se întoarce împotriva celui care o spune”. În practică, omul corupt, obișnuindu-se cu răul, nu poate face
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
spațiu pentru a primi profeția iertării, și distincția scoate în evidență această distanță ca oportunitate încă posibilă de primit și de încurajat. În același timp este evident că, în toate intervențiile sale, aceeași distincție are o intenție pedagogică și etică, tinde să prevină „pericolul unei prăbușiri personale și sociale care se cuibărește în corupție”, vrea să promoveze „vigilența noastră constantă”. Într-o cultură ca a noastră în care corupția riscă puternic să fie înscrisă între locurile comune, între lucrurile „normale” cu
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
și sociale care se cuibărește în corupție”, vrea să promoveze „vigilența noastră constantă”. Într-o cultură ca a noastră în care corupția riscă puternic să fie înscrisă între locurile comune, între lucrurile „normale” cu care se conviețuiește și care, probabil, tinde să „justifice” într-un oarecare sens, și în anumite situații tinde să devină „o dimensiune denunțată și totuși acceptabilă în conviețuirea socială”, suferind o cădere a responsabilității pasive și active. În mod evident, o astfel de distincție tinde să restabilească
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
noastră constantă”. Într-o cultură ca a noastră în care corupția riscă puternic să fie înscrisă între locurile comune, între lucrurile „normale” cu care se conviețuiește și care, probabil, tinde să „justifice” într-un oarecare sens, și în anumite situații tinde să devină „o dimensiune denunțată și totuși acceptabilă în conviețuirea socială”, suferind o cădere a responsabilității pasive și active. În mod evident, o astfel de distincție tinde să restabilească și să pună atât conștiința personală cât și cea civilă înaintea
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
care, probabil, tinde să „justifice” într-un oarecare sens, și în anumite situații tinde să devină „o dimensiune denunțată și totuși acceptabilă în conviețuirea socială”, suferind o cădere a responsabilității pasive și active. În mod evident, o astfel de distincție tinde să restabilească și să pună atât conștiința personală cât și cea civilă înaintea întregii gravități efective a corupției și a consecințelor sale degradante pentru viața individuală și socială. Deși aici se deschide o altă spirală de aprofundare, distincția între „păcat
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
permite individului exersarea facultății limbajului. În lucrarea noastră, asimilăm limbajul unui: "sistem lingvistic, mai mult ori mai puțin specializat, în redarea conținutului de idei specifice unei activități profesionale, unuia sau mai multor domenii din viața social-culturală (...) care toate au (sau tind să aibă) cuvinte, expresii și reguli proprii de organizare, rezultate din diferite restricții impuse limbii"27. Din această perspectivă, limbajul ar fi limba căreia i se atribuie o destinație specială și care se caracterizează prin mecanisme discursive specifice. Asumarea limbajului
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
-și definească identitatea pentru a fi recunoscut ca membru legitim al societății, iar normele care determină comportamentele sunt reactualizate continuu, înregistrându-se astfel o neîntreruptă reconstrucție interactivă a ordinii sociale: " Când individul se prezintă pe sine în fața celorlalți, performarea lui tinde să încorporeze și să exemplifice valorile oficial acreditate ale societății, mai mult decât o face comportamentul lui în ansamblu"147, precizează Erving Goffman. Metafora dramaturgică este relevantă pentru specificul comunicării politice care, valorificând recuzita spectacolului teatral (actori, personaje, măști, scenă
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
apropierea comunicării politice de spectacolul de teatru. Spectacolul politic este unul interactiv, întrucât actorul-politician urmărește să promoveze imagini de sine particulare și, în acest sens, își gestionează manifestările discursive, prin prisma efectelor pe care le dorește la receptare. Emitentul politic tinde să ascundă sau să minimalizeze activitățile, faptele și motivele incompatibile cu imaginea de sine pe care o promovează. Pe această linie de interpretare, limbajul politic are rolul de a mistifica aspectele peiorative și de a accentua elementele favorabile legitimității în
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
conține informații referitoare la propagarea în unde scurte. Un alt capitol din carte este dedicat transferului eficient de putere, cu un accent special pe transferul emițător-antenă. Problematica zgomotului la recepție este tratată într-un alt capitol. Din păcate, această problemă tinde să devină universală și cele prezentate încearcă să ofere câteva soluții, măcar parțiale. În ultimul capitol sunt prezentate un număr de aplicații practice, dar și informații de detaliu legate de construcția inductanțelor de RF, ca și despre eluzivul factor Q
Radiotehnică Teoretică şi Practică by Florin Creţu () [Corola-publishinghouse/Science/91639_a_92971]
-
-mpartă./ Cine-mi cere prețul?/ Eu leg cărări...”. Se remarcă totodată o îndulcire a rostirii lirice, preferința pentru pastelurile anotimpurilor, dar se păstrează tonul confesiv tare, expresionist („Dați-mi cuvinte/ Să nu mă pot ucide/ Niciodată în ele!”), care, paradoxal, tinde să evite autobiograficul și să scoată din registrul sentimental ceea ce este specific feminității. Poate că o insuficientă exersare a formulelor prozodice tradiționale subminează această intenție și de aceea expresia, modernă, pare genuină. Roman al satului bănățean, Călina (1982) recompune lumea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289610_a_290939]
-
și procesul hermeneutic. Jocurile de limbaj și pluralitatea lumilor prezentate în discursurile postmoderne transformă sinele într-o formă impersonală sau chiar într-o "absență" (la fel cum literatura, pentru Hassan, devine o "literatură a tăcerii"). 5. Neprezentabilul. Nereprezentabilul. Textele postmoderne tind să eludeze referentul extern, să devină autoreferențiale, în dorința de a celebra dispariția conceptului de realitate. Kristeva observă propensiunea spre inomabil (atroce, oribil, obscen etc.) ca fiind o altă fațetă a nereprezentabilului unui discurs postmodern. Hassan face referire la arta
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
de argumentare rațională nu a fost suficientă pentru istoria retoricii care a urmat (de exemplu, Kant considera încă retorica o "artă a amăgirii", nerecomandată nici pentru barou, nici pentru amvon, și în nici un caz pentru discursul de tip filosofic, deoarece tinde să câștige din start acceptul interlocutorilor, fără a le lăsa timpul suficient pentru analiza rațională a subiectului propus). Astfel, retorica a fost de cele mai multe ori redusă fie la funcția sa epidictică, fiind privită ca stilizare și ornamentare de suprafață ale
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
produs și regularizat? Care sunt efectele sale sociale? Care este forma sa de existență ca un set izolat de evenimente relaționate în mod ierarhic sau ca un flux trainic de transformări lingvistice și instituționale?"262. Aceste serii de întrebări care tind să modifice orizontul de gândire și așteptare al conceptului de discurs ne duc cu gândul la schimbarea de metodă pe care o propune Steven Connor în legătură cu conceptul de postmodernism, a cărui cercetare, considera criticul, s-a făcut multă vreme plecând
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
scrierea ca model al limbii în general, deconstrucția fiind chiar procedeul care o reabilitează. Nu se susține "afirmația empirică cum că scrisul ar fi fost reprezentat cronologic mai timpuriu decât vorbirea. Scrisul nu este ceva parazitar; mai degrabă cuvântul vorbit tinde prin natura lui să fie suplimentul cuvântului scris, în așa fel încât esența limbii, anume stabilirea convențională și "instituționalizarea" semnificațiilor, în semnul-substrat, poate fi explicată cu ajutorul însușirilor constitutive ale scriiturii. Toate mediile de exprimare sunt prin esență "scriitură""289. După cum
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]