14,765 matches
-
greu și pentru Dumnezeu... Gicu e Îmbrăcat la patru ace, tocmai s-a Întors de la o Înmormântare. Și-a lărgit nodul de la cravată, a agățat haina pe spătarul scaunului, iar acum urmărește cu interes cum Gore se străduiește să nu verse niciun strop pe lângă pahare. Hai că te ții bine, nici mâna nu-ți tremură, Întinerești pe zi ce trece! Așa este, intervine și Sandu, mă uit la el de ceva vreme, a Început să umble țanțoș ca un păun, numai
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
aia dreaptă. Lume puhoi, Întristare la superlativ, iar eu Într-un colț, retras, mi-a fost și frică să mă apropii de groapă, simt niște frisoane când văd cum se cască pământul și aud popa... Dumnezeu să-l ierte... Gicu varsă câteva picături din pahar, iar Gore Îl imită și rostește un Dumnezeu să-l ierte, dar numai de ochii lumii... Apoi Întreabă: Era bătrân? Cine? Mortu`, de cine crezi că te-ntreb, de Moș Nicolae? Optzeci, da` se ținea bine
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
de tânăr, Gore, tu știi cât costă azi o-nmormântare? Stai potolit, e criză, ai răbdare până se luminează financiar. Ia-o ușurel, și-așa ai prins o culoare de-i place popii, măcar plătește consumația. Că și noi vom vărsa lacrimi pentru tine, În urma dricului. Bă, să fie cu cai mascați și cu pampoane, să nu mori cu limuzină că te renegăm! Tu ai fost și ești din proletariat, să nu te spurci la fițe și figuri! Gicu scoate o
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
de toate zilele Ce faci, Sandule, de ce ești trist? Păi ai vrea să fiu vesel? Se ceartă badea cu nașu`, mi se rupe sufletul, n-am batiste pentru toate lacrimile. Hai, mă, lasă gargara, nu mai poți tu fiindcă Își varsă ăia zoaie-n cap, În fața publicului excitat. Vrei să te cred? Șulfă mai ești, așa ai fost, așa rămâi, n-ai cum să te schimbi... Sandu Șpriț prăbușește asupra lui Gore o privirea grea, dacă ar putea măsura cineva greutatea
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
de alambicu` lu` tata, când făcea el țuică, Dumnezeu să-l odihnească, trozneau măselele Înainte să o bei. Că voi știți, c-ați băut din ea. Nici piper nu-ți venea să-i pui, că era păcat. Da, Sandule... Gore varsă o picătură de țuică pe podeaua cârciumii. Așa e. N-am băut țuică ca aia niciodată, tac-tu era boier și meseriaș, le știa cu țuica, cu dichisul ei, cu toată - cum să zic? tehnologia. Și cu șunca le avea
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
trecut zilele, au început să vorbească din ce în ce mai puțin. Dacă ar fi să dăm crezare notelor sale, Tarrou îi înțelegea și îi vedea chiar de la început cum stăteau înghesuiți în corturile lor, ocupați să asculte bâzâitul muștelor sau să se scarpine, vărsându-și mânia sau mărturisindu-și spaima când găseau o ureche binevoitoare să-i asculte. Dar începând din momentul în care tabăra fusese suprapopulată, se găsiseră din ce în ce mai puține urechi binevoitoare. Nu le mai rămânea așadar decât tăcerea și neîncrederea. Exista într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
numit „buciumul lui Duca Vodă”, nu după mult timp s-a spart. A fost restaurat în anul 1816 de Andreas von Androsovschi din Brașov, meșter de clopote. Pe marginea de jos a acestui clopot este scris: ,,Cu ajutorul lui Dumnezeu am vărsat acest clopot eu Andreas von Andrasovschi din Brașov - anul 1816. La returnare meșterul a păstrat vechea inscripție: ,,Prezentul clopot s-a afierisit la venerata și sfânta mănăstire Cetățuia, a sfinților slăviților și întru tot lăudaților și întâi stătători apostoli Petru
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
hrană. Și acum, dacă o trezești pe Ingrid, Îți mai apropii o porție, și trupul Întins alături are o foame, nu te vei sătura, dimpotrivă, Îți vei pierde din vlagă, ești somonul care urcă disperat Împotriva curentului apei să și verse lapții, pentru ca apoi să moară; un pește, tu ești un gînditor, te omori, Încet Încet, singur, Ingrid te stoarce, nu te Întărește, dar rămîne plăcerea; trece, s-a dus. Vei muri, Thomas. Singur. Chiar dacă, atunci, se va Întîmpla să fii
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
sfârșesc într-un castel friguros, măritată cu un conte. Nu sună chiar așa de chinuitor. Dar înțeleg de ce preferi New York-ul. Între timp, obrajii lui Julie căpătau culoarea rujului ei roșiatic NARS. —A fost total grețos! Am crezut c-o să vărs! M-am simțit atât de umilită... țipă ea. Mi s-a făcut încă și mai rău când am văzut noua coafură cu bucle a gemenelor Vandonbilt. Nimeni din orașul ăsta nu-și face coafură nouă înaintea mea, Mooki, nimeni! Pare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
mai bine - și prefera oala întreagă în locul toartei singure. „Tot ce pare a se câștiga în extensiune se pierde în intensitate“, aceasta îi era deviza. Paparrigópulos știa că în lucrarea cea mai specializată, în cea mai concretă monografie se poate vărsa o întreagă filozofie și credea, mai presus de orice, în miracolele specializării muncii și în enormul progres adus științelor de legiunea plină de abnegație a broscodisecătorilor, a lexicovânătorilor, a calendaroadulmecătorilor și a picuronumărătorilor de toată mâna. Atenția îi era ispitită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
intră în alarmă doritoare atunci când ești în preajma cuiva îmi spune că tot copilul din tine vrea să deguste universul constitutiv: să-l bea, să-l mănânce, să-l simtă, să-l iubească. Și, când nu i se potrivește, să-l verse, să-l regurgiteze. Chiar și faptul că o faci pe niznaiul legat de anul ’89 e potrivit cu asta, nu doar cu vârsta. Mircea, la tine „uitarea intenționată” se asociază cu memorii de tip hedonist fiindcă așa ai vrea să-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
e rezultatul încrucișării dintre un hamburger și o Coca-Cola? Oamenii s-au apărat cum au putut. În fața unui sistem social ostil au răspuns cu crearea de grupuri sociale safe. Toți amărăștenii aveau grupul lor de prieteni, unde puteau să-și verse oful, să-l înjure pe Ceaușescu, fără să le fie frică de ziua de mâine. Grupul de prieteni funcționa și ca grup de ajutor, ca grup de „relații” prin care cumpărai mai ușor unt sau salam pentru copii. Se vizitau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
care se suie toți pasagerii din tren. Mama de la zoo s-a întors și îmi face semn. Vino aici, spune săritoare. Unde vrei să ajungi, la Gloucester ? La gara mare ? Gândul de a mă urca în autobuz mă face să vărs. Nu vreau să merg nicăieri cu autobuzul. Nu vreau decât un analgezic. Simt că-mi plesnește capul. — Ăă... nu, mulțumesc. Rămân aici, mulțumesc. Îi zâmbesc cât de convingătoare pot și, înainte să apuce să mai zică altceva, pornesc pe drum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
care fugi... și ce s-a întâmplat... încep să nu mai aibă așa putere asupra ta. Îi simt întrebarea din voce, însă nu-i răspund. Mă gândesc la cum s-a purtat Iris ieri. Cum m-a lăsat să-mi vărs toate frustrările asupra ei. De parcă ea însăși n-ar fi trecut prin momente foarte grele. — Mama ta e extraordinară, zic într-un final. — Îhâm. Las sticla jos și mă rostogolesc pe iarbă, cu ochii la cer. Simt mirosul pământului de sub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
OK ? adaugă ușor agasată. Ultima bluză pe care mi-ai călcat-o avea cute. — A. Am înțeles. Îhm, îmi cer scuze, spun. Du-o te rog în uscătorie. — Și te rog să-mi dai cu aspiratorul în cameră, adaugă. Am vărsat niște pudră pe covor. — Nu știu dacă o să am timp... încep. — Fă-ți, mi-o taie ea scurt și ia un măr. Ce se întâmplă afară ? — Nu se știe, spune Trish însuflețită. Dar noi credem că e ceva legat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
depărtare un uriaș dud negru, de peste zece metri înălțime, acolo se afla olăria. Cupa a fost umplută, acum trebuie băută, spuse Cipriano Algor cu un zâmbet obosit, și se gândi că ar fi mai bine dacă ar putea s-o verse. Întoarse furgoneta la stânga, pe un drum care urca lin spre casă, la jumătatea lui claxonă sonor de trei ori, anunțând că sosea, așa făcea întotdeauna, fiica lui s-ar mira dacă azi n-ar face la fel. Casa și olăria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
apă nu-i trebuie, a căzut multă din cer, O să i le duc, Cum vrei, tată, dar gândește-te că n-o să se mai dea dus, Așa cred și eu, dacă aș fi în locul lui, aș face la fel. Marta vărsă mâncarea într-o farfurie veche pe care o ținea sub cuptor, fărâmiță deasupra o bucată de pâine, și stropi totul cu puțină supă, Poftim, dar atenție că e doar începutul. Cipriano Algor luă farfuria și dădu să iasă din bucătărie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
fost, Nimic special, spuse Marçal, cum le spusesem deja despre Marta, n-au fost mari sărbători, sărutările și îmbrățișările care se obișnuiesc în acest ocazii, despre restul nu s-a vorbit, Mai bine așa, spuse Cipriano Algor, și continuă să verse ghipsul moale în mulaj. Îi tremurau puțin mâinile. Vin să te ajut, mă duc să mă schimb, spuse Marçal. Marta nu-și urmă soțul. Peste un minut, Cipriano Algor, fără s-o privească, întrebă, Dorești ceva, Nu, nu doresc nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
că nu ne merităm pâinea pe care o mâncăm, că suntem incapabili să vedem mai departe decât vârful nasului. Au stat acolo peste două ceasuri câinele și stăpânul lui, fiecare cu gândurile lui, fără lacrimile pe care unul le-a vărsat iar celălalt le-a șters, poate așteptând ca rotația lumii să pună toate lucrurile la locul lor, fără să le uite pe cele care până acum n-au reușit să-și afle locul. A doua zi de dimineață, așa cum hotărâseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
tău că nu ești om, dacă erai, te-ar fi făcut bănuitor toată grija și atenția cu care te-am tratat în ultima vreme. Strachina lui Găsit era, ca de obicei, lângă cușcă, și într-acolo se îndreptă Cipriano Algor. Vărsă conținutul cratiței și rămase o clipă, uitându-se la câinele care mânca. În bucătărie, Marçal spunea, Vom aprinde focul după-masă, Azi, se miră Marta, Tatăl tău nu vrea să lase munca pe mâine, Nu era nici o grabă, aveam trei zile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
să stabilească o legătură telefonică, dar o telefonistă propriu-zisă nu știe absolut nimic, de aceea are vocea aceea neutră, indiferentă, a unei persoane care nu mai aparține acestei lumi, oricum, să fim drepți și să ne închipuim că ar fi vărsat lacrimi de tristețe dacă ar fi bănuit ce s-a întâmplat după ce a rostit mecanic, Puteți vorbi. Marta și-a imaginat că șeful departamentului de achiziții vroia să-și exprime nedumerirea pentru întârzierea livrării celor trei sute de statuete care mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
lipesc de idoli deșerți îndepărtează îndurarea de la ei. 9. Eu însă, Îți voi aduce jertfe cu un strigăt de mulțumire, voi împlini juruințele pe care le-am făcut. Mîntuirea vine de la Domnul." 10. Domnul a vorbit peștelui, și peștele a vărsat pe Iona pe pămînt. $3 1. Cuvîntul Domnului a vorbit a doua oară lui Iona, astfel: 2. "Scoală-te, du-te la Ninive, cetatea cea mare, și vestește acolo strigarea pe care ți-o voi da!" 3. Și Iona s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85103_a_85890]
-
pe cel care a scris acest rubai atât de plin de cucernicie și de devoțiune: Carafa de vin, o’ Doamne, mi-ai spart-o! Iar ușa bucuriei, o’ Doamne, În nas mi-ai trântit-o! Din stângăcie, Tu mi-ai vărsat pe pământ rumenul vin! (De pământ să mi se umple gura!), oare erai, Doamne, beat? Khayyam ascultă, revoltat, neliniștit. O asemenea provocare Înseamnă instigare la crimă, pe loc. Fără să piardă nici o clipă, Își aruncă răspunsul, cu glas tare și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
În orașele-oaze Kom și Kashan, unde s-au perpetuat tradiții ciudate. În fiecare an, se celebrează, printr-un carnaval burlesc, aniversarea uciderii Califului Omar. Cu acest prilej, femeile se fardează, pregătesc dulciuri și fistic prăjit, copiii stau pe terase și varsă șuvoaie de apă asupra trecătorilor, strigând cu voioșie: „Dumnezeu să-l blesteme pe Omar!” Se confecționează un manechin cu efigia califului, purtând În mână un șirag de baligi, manechin care este plimbat prin anumite mahalale, În timp ce se cântă: „De pe când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
În vremea construcției acestui palat. Ea Îți va aparține, Împreună cu grădinile, livezile, covoarele, servitorii și servitoarele ei. Pentru cheltuieli, Îți dau o pensie de zece mii de dinari cu chipul sultanului. Câtă vreme voi fi În viață, ea Îți va fi vărsată la Începutul fiecărui an. E de ajuns? Este mai mult decât Îmi trebuie, n-aș ști ce să fac cu o asemenea sumă. Khayyam este sincer, dar Nizam se arată iritat. — Când vei fi cumpărat toate cărțile, când Îți vei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]