15,045 matches
-
să vadă dacă fratele-i era acasă. Curierul înțelese greșit ordinul, și i-l aduse fără a ști de legătura lor de rudenie, speriat, alb la față, doar era vreme de război. - Vezi Ioane, timpul a așezat lucrurile în matca firească. Tu, dacă vrei, vei merge la Iași, eu rămân în țara mea, dar și la casa mea! - Antoane, regret atitudinea de data trecută. Când am putut judeca la rece, m-am învinuit. Rămâi cu copiii și nevasta ta, eu plec
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
Ultima noapte de dragoste, întâia noapte de război" și "Patul lui Procust" surprind viața intelectualului în societatea românească de la începutul secolului al XX lea, ilustrează ipostazele impactului dintre intelectual și lumea înconjurătoare, omul fiind văzut din perspectiva totalității, ca proiecție firească de dimensiunea sa ontologică. În capitolele "Caietele lui Fred" - prezența textului și "Scrisorile Doamnei T.", se fac observații pertinente privind frământările personajelor, trecerea subtilă dintr-un registru sufletesc într-altul, "psihologia proustiană", impresia de autenticitate. Interesante sunt și paginile care
CAMIL PETRESCU STRUCTURI ALE ROMANULUI by NICOLETA-GEORGETA SOLOMON () [Corola-publishinghouse/Imaginative/516_a_1169]
-
reprezintă o fascinație permanentă, dar este refuzat; planul erotic cu care se confruntă dramatic eșuând lamentabil și acela al morții care-i aduce revelația lăuntrică, împăcarea cu sine, fiind răspunsul la dramaticele întrebări. Parcursul existențial se încheie într-un mod firesc, eroul regăsindu-și puritatea care-i satisface setea de primordial prin sentimentul de revoltă al omului solidar. Planurile majore de cunoaștere absolută sunt reprezentate de dragoste și de experiența directă, trăită, a războiului. Tabloul erotic este de înțeles ca experiență
CAMIL PETRESCU STRUCTURI ALE ROMANULUI by NICOLETA-GEORGETA SOLOMON () [Corola-publishinghouse/Imaginative/516_a_1169]
-
într o tensiune unică și crispată. Preocuparea esențială a autorului, ca și a eroului ce-l reprezintă în planul ficțiunii, pare să fie găsirea unui principiu de ordonare a lumii. Iubirea este raportată, din perspectiva naratorului, la planul absolut, lucru firesc într-o lume în care excepția - Ștefan Gheorghidiu, nu-și poate afla locul. Realizarea într-o iubire absolută constituie forma elementară de revoltă a insului solitar: Iubirea este înțeleasă ca și credința în divinuitate, fiind calea spre împlinire: Când se
CAMIL PETRESCU STRUCTURI ALE ROMANULUI by NICOLETA-GEORGETA SOLOMON () [Corola-publishinghouse/Imaginative/516_a_1169]
-
Procust" aduc o raportare mai extinsă a problematicii la social. Ele surprind condiționarea vieții intelectualului în lumea românească de la începutul secolului trecut sub două aspecte fundamentale diferite și totuși cu efecte similare. Omul e văzut din perspectiva totalității, ca proiecție firească pe dimensiunea sa ontologică. Personajul propus în aceste discursuri narative manifestă o tendință constantă către sinteză, prin desprinderea de realitatea imediată, prin curajul de a parcurge experiențe decisive în scopul descoperirii de sine: dragostea și moartea. Eroul este intelectualul lucid
CAMIL PETRESCU STRUCTURI ALE ROMANULUI by NICOLETA-GEORGETA SOLOMON () [Corola-publishinghouse/Imaginative/516_a_1169]
-
cald, Despina privea la Lia, bântuită de tristețe Încă. ― Nu mai fi supărată, mami. Operația a decurs normal și tati este bine. A avut loc și contravizita și doctorul Gruia a spus că “<pacientulă se prezintă În limitele post operatorii firești”. Să-l fi văzut pe tati cât s-a bucurat când a auzit afirmația doctorului Gruia, În care are mare Încredere. Au ajuns În clinică. În timp ce se Îndreptau spre rezerva unde se afla Nicu, surorile sau infirmierele Întâlnite o salutau
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
or fi acești doctori pe care șeful lor Îi prezintă cu atâta entuziasm? - a Întrebat Lia. ― Astea ți le-am spus doar ție. Închipuiește-ți că n-o să le-o spun lor. Să nu-și ridice nasul mai sus decât este firesc - a răspuns Nicu, privind semnificativ la Despina. ― Și, totuși, cui să mulțumesc pentru că a avut curajul să-și opereze șeful? ― Ce spui, Despi? Să-i spunem, ori ba? ― Știu și eu, tati? Tu hotărăști. ― Mami scump. Dă-te aproape de mine
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
din comun era plăcerea lor diabolică de a mă amenința În fel și chip... Când Gruia a reușit să sfârșească povestea, profesorul Hliboceanu a răsuflat din greu, ca și cum el ar fi suportat acea prigoană. ― Până aici, totul e clar. Întrebarea firească care se pune este: ce mai vor de la tine? ― Dacă, pe lângă Gruia, adăugați și numele de familie, Toaibă, atunci se pare că lucrurile se limpezesc. Nodul Gordian de fapt ar fi tata. El a fost cercetaș În timpul războiului și mai
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
este tati? Tati cel care umple Întreg spațiul din jurul lui cu voie bună și liniște... ― Scumpa mea. Trăim vremuri cărora noi, cei care am trecut prin vâltorile vieții, nu mai găsim punctele de reper după care să ne orientăm. Cele firești, Despi, fiindcă cele care ni se impun nu sunt ale noastre. Sunt străine și false din toate punctele de vedere... ― Doamne, cât de puțin știu din cele ce ar trebui să știu!... Tu mai ai norocul să nu fi călcat
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
afla În preajmă. Nenea Mitru a intrat cu privirea ațintită către Nicu. ― Mulțumesc, nene Mitrule - a fost răspunsul acestuia... ― Tati, cum se face de nenea Mitru e atât e prezent În toate? - a Întrebat Despina În șoaptă. ― Întrebarea ta e firească, Despi - a răspuns cu același ton Nicu. Trebuie să știi Însă că În lumea asta există oameni ale căror suflete sunt pe aceeași lungime de undă... Când am ajuns asistent al dragului profesor Zenit, l-am cunoscut și pe nenea
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
tractor, dar ochii erau ațintiți la mișcarea garniturilor de marfă de lângă rampa de Încărcare. Mai Învățasem ceva rusește - Vaniușa să trăiască - și pricepeam cam ce se vorbea În jurul meu. Așa am aflat că marfarele plecau numai spre sud. Era și firesc. În nord - unde pădurea te Îneacă - ce să caute? Și zilele treceau una după alta. Cu „celovecul” - paznicul meu - am Început să mă Împrietenesc. Într-una din zile, În drum spre gară cu remorcile doldora de bușteni, accelerez motorul de
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
aducând din când În când unele completări. Ce mult contau acele intervenții ale lui! E un om cu mare suflet! Maria a ridicat mâna. ― Ce s-a Întâmplat, draga mea? ― Parcă mi-ai acordat drept de veto. Ca o urmare firească a acestui drept, din această clipă propun să ne rupem de toate gândurile legate de greutățile ce ne așteaptă sau prin care am trecut și să plutim pe aripile amintirilor frumoase... Dacă ești de acord, Îmi răspunzi cu formula: „sunt
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
examenul. ― Mă Însoțești la vizita bolnavilor, pe care astăzi o vom face puțin mai devreme, ca să avem timpul necesar pentru a lua o gură de aer până la momentul confruntării... De acord? ― Dumneavoastră hotărâți, domnule profesor. ― Hai să mergem. Vizita decurgea firesc, ca de fiecare dată. Un moment de amuzament a intervenit când au ajuns la țigăncușa Stăncuța, care i-a Întâmpinat cu un zâmbet larg. ― Ei? Cum te simți, Stăncuțo? ― Bini, domnu’ profisoru’ șî vreu sî merg acasî - a răspuns ea
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
avuseseră timp să sosească. O duzină de bărbați se ridică în picioare în timp ce el intra. Salutară, apoi luară poziție de drepți. Clane se opri brusc. De fapt, intenționase să fie calm, spunându-și lui însuși că ceea ce se întâmpla era firesc. Sentimentele însă reacționau diferit. Surveni o emoție familiară, terifiantă. Putea simți cum emoția deștepta reflexe îndepărtate ale sistemului său nervos, ca pe un început vechi al unei panici periculoase copilărești, un produs al zilelor lui oribile anterioare, când era o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85069_a_85856]
-
bariton atât de vibrantă, atât de minunat de frumoasă, atât de sigură pe autoritatea ei. Și dintr-o dată l-a văzut într-o lumină diferită. Și-a dat seama că se înșelase în privința modului în care arăta. Căutase o distincție firească, bine definită. Bărbatul însă, era de-a dreptul frumos. O cuprinse teama. O voce ca aceasta, o personalitate ca asta... Și-l închipui convingând imperiul linnean să-i împlinească voia. Mulțimile hipnotizate. Cei mai importanți bărbați vrăjiți. Rupse vraja cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85069_a_85856]
-
hotărât să fac o încercare. Oare experiența pe care o trăisem în copilărie fusese reală sau doar o simplă nălucire? Nu m-am dus cu gândul, atunci, chiar la data notată la începutul jurnalului. Cu toate astea, cu un gest firesc, am pus greutatea în dreptul lui 1904. În ultima clipă, ca măsură de precauție, am înșfăcat greutatea de cristal. La atingerea ei, m-a cuprins un val de căldură și am avut senzația clară că bucata aceea de cristal vibrează. De
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85131_a_85918]
-
cafelei în ochi. Scap de el, trîntindu-i ușa-n nas. Aștept. De la tine m-aștept la orice, îl aud de pe prag. Rareori, dar rareori, jinduiesc după o viață nemaipomenit de simplă. După viața de cuplu inofensiv-țicnit. Bucătăria, mirosind a împăcare firească și-a supă de legume, ar fi locul unde s-ar întîmpla ceva nemaipomenit: ca apariția unui ochi enorm, lipit de geam și uitîndu-se la motănelul care toarce adormit colăcel pe pernă. Lacrimile limpezesc privirea, s-o fi observat? Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
din pedeserel în pesedel, s-a rostuit diplomat. S-a dus-întors peste mări și țări. Nu și-o fi propus niciodată să scape de-un partid sau de altul? "Hei, mă admonestează cealaltă voce. Pentru tine frunzele au avut culoare firească. Și toamna, și vara. Așa că nu mai reveni sado-maso la eșecuri". Chiar așa: am ratat frumos tot ce era de ratat. De ce m-oi fi plîngînd? Cum mă trag din Homo Gutenbergensis§§§§§§§§§§§, regret că, după '90, cartea a fost sacrificată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
ilustrație a gândului, ce contemplă duios fruntea. De multe ori am să dau rotocoale sensului tău în viață, fiind întrupat în cuvinte... Rostiri literare de peste Prut Alexandru Mihăilă De cele mai multe ori, scrierile autorilor tineri pendulează între certitudini și încertitudini, fapt firesc, de altfel, ținând cont de cuprinderea trăirilor artistice într-un timp consacrat îndoielilor de tot felul și al întrebărilor care-și caută răspuns. Este și cazul volumului de față, „”, scris de Svetlana Iurcu - o tânără abia ieșită din adolescență, locuitoare
Şoapte by Svetlanu Iurcu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/101016_a_102308]
-
pe măsura maturizării sale. Abia sosit, prizonierul înțelege că “acasă va fi mai greu ca în lagăr și mulți bărbați vor fi loviți de soartă, că aliații ruși se poartă cu românii de parcă ar fi cei mai mari dușmani”. Concluzia firească e că “s-au înmulțit al naibii băieții din umbră” - fii de cățea. Copiii, patru la număr, sunt numai ochi și urechi - ascultând taifasurile de taină ale celor mari, iar cei mari se tem pentru propria lor securitate. Copiii vor
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
apare bancherul, om fără cuvânt, pedepsit, parcă, de Pronia Cerească, prin felul în care a sfârșit, persecutat și deposedat de tot ce a avut, de către noul regim. „Trăitorul în aceste vremuri”, cum se autointitulează profesorul-scriitor, obține efecte deosebite prin trecerea firească de la un registru stilistic la altul, când grav, când exuberant, cu trăiri emoționante ale unor zile de neuitat, sau dezaprobări cu gust amar privind comportamentul unor reprezentanți ai clasei politice. Astfel, în ziua de 25 decembrie 2009 vremea s-a
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
în mulțimea buchetelor de flori primite de la copii, raportând situația actuală la trecut, când persoana sa și demnitatea de om i-au fost înjosite, îi vine bine să insereze ideea că toate școlile din țară, printr-un gest de solidaritate firească, în acea zi „au refuzat să primească vizita oamenilor politici pentru atitudinea de umilire a dascălilor prin salarii mici”.(p. 61) Iată și reflecția amară, exprimată printr-o interogație retorică: „Oare oamenii politici au uitat că un Dascăl le-a
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
la adevărata lor valoare semnificativă. Mai mult încă, mediul familial sănătos în care ne-am născut a avut aceeași influență asupra noastră cu o altă morală mai cuprinzătoare pe care mediul țărănesc l-a imprimat descendenților din „Talpa Țării”. Concluzia firească ce se desprinde din volum și din felul de viață dus de autor și de mine în perioada în care am trăit este aceeași la amândoi. Sunt și deosebiri care modifică oarecum traiectoria fiecăruia dintre noi, fapt reflectat în viziunea
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
profesor, Alexandru Mânăstireanu Lecturam volumul III din trilogia vieții dumneavoastră, când, un telefon surpriză m-a oprit din acțiune. Mi s-au promis și am primit volumele anterioare (I și II). Nespusă bucurie. Toate mulțumirile pentru gestul mărinimos. În mod firesc, m-am apucat de citit în ordinea apariției volumelor. Am avut un spor, în lectură, demn de invidie. În aproape trei zile am terminat volumul de căpătâi (I). Următoarele, nu-mi sunt străine d.p.d.v. al cuprinsurilor (tentante și ele). Lectura
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
fără seamăn, care se numesc Lenin, Stalin și Hitler... ucigași a milioane și milioane de bărbați și femei, de copii și bătrâni. Ei au furat copilăria unei lumi, din Pirinei până dincolo de Urali, au amestecat pământul cu sânge. Și concluzia firească... „în copilăria mea am cunoscut o Europă nebună și asasină”. Iar eu (Al. M.) miam sacrificat anii tineri mărșăluind la ordin pe drumurile Răsăritului bolșevic. „Bat clopotele Putnei” - împărțind durere și sădind nădejdi Domnul (Ștefan) a aflat că o parte
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]