14,274 matches
-
de deconstrucție și de o știință a scriiturii care să dea seama de condițiile limbajului însuși. Contribuțiile aduse clarificării termenului de intertextualitate, scriitură sau metaforă rămân importante, limitele interpretărilor sale, în general, fiind chiar limitele discursurilor postmoderne care, deconstruind termeni, tind să îi înlocuiască cu alții, conferindu-le poziții similare. 3.2.3.7. Scriitura ca eveniment, practică și putere Analiza conceptului de scriitură la Michel Foucault trebuie realizată într-un cadru particular, dat de noțiunile-cheie din schemele sale discursive; scriitura
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
scriitor ca Paul Virilio, care declara că "credința mea este că filosofia este, simplu, o subdiviziune a literaturii. Pentru mine, Shakespeare este cu adevărat un mare filosof, poate mai important decât Kant și alții"313. Rorty subliniază că vocabula "literatură" tinde să acopere aproape orice tip de scriitură care ar putea să modifice sensibilitatea cuiva cu privire la lucrurile considerate a fi importante (cu alte cuvinte, discursul care facilitează reflecția morală și lărgește capacitatea de a pune probleme din multiple unghiuri de vedere
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
autoconstituent explicitează atât condițiile generale ale construcției discursive, cât și propria sa condiție de posibilitate), alți gânditori precum Platon, Kierkegaard sau Nietzsche (și lista continuă în postmodernism) au dezvoltat o deschidere a identității lor filosofice către literatură, poezie, narativitate. Maingueneau tinde către ideea inexistenței discursurilor în stare pură319, către instituirea unei dominante sau a alteia, care va înscrie în final un discurs într-o categorie anume. Această dominanță este dată de accentuarea diferită a constituenței: discursul filosofic va sublinia reflexivitatea speculativă
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
de structurare a evoluției textelor și orientărilor baudrillardiene, și chiar critică faptul că filosoful francez a teoretizat insuficient despărțirea absolută și asumată dintre modern și postmodern, Mike Gane consideră o asemenea grilă de lectură mult prea artificială și constrângătoare, deoarece tinde să introducă majoritatea conceptelor și textelor sale sub aceeași etichetă. Roy Boyne 340 își afirmă dezacordul față de anumite luări de poziție ale lui Mike Gane, care îl așezau pe Baudrillard în categoria "anti-postmodernilor" și în același timp decriptează o undă
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
transferată și în planul discursivității; de altfel, o miză a lucrării Le Miroir de la production este și aceea de a arăta cum teoriile se transformă în ideologii și se solidifică în discursuri metafizice, care, universalizând conceptele principale cu care operează, tind apoi să explice orice fenomen prin introducerea lui în acest "pat al lui Procust", al țesăturilor prefabricate conceptual de către ele. Împotriva acestor efecte discursive, Baudrillard va introduce mai târziu ambivalența și seducția drept procedee de destabilizare a discursului, astfel încât acesta
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
autorul francez răspunde "profeților" care anunțau "sfârșitul istoriei": "nimic nu are loc în timp real. Nici măcar istoria. Istoria în timp real este rețeaua de televiziune CNN și informația instantanee care e tocmai contrariul istoriei"448. Hiperrealizarea conduce la denaturalizare discursurile tind să devină simultane, masele nu mai reacționează decât ca spectatori, puterea și-a pierdut esența politică dizolvându-se într-o acțiune publicitară și mediatică, iar războiul este doar unul virtual. După expresia creată de Taylor și Saarinen, trăim în ceea ce
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
deja putem vorbi despre un alt stadiu decât acela al supravegherii, al violării intimității sau al transparenței. Pentru Baudrillard, acest "frison al exactitudinii" și al unei estetici perfecte a similarității dintre model și reprezentare sunt indicii ale pericolului televiziunii ea tinde să fie o reprezentare care pretinde să fie realitatea însăși. În această etapă, se poate vorbi despre o ambiguitate generală prezintă televiziunea viața cotidiană a familiei Loud, sau se prezintă, de fapt, pe sine însăși, în ceea ce filosoful francez numește
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
interlocutor al acestuia, al doilea se inserează într-o relație de echivalență cu omul, ca un dublu de-al său. În această comparație rezidă distincțiile nete dintre un simulacru care mai face trimitere la un original, și unul care, progresiv, tinde să oblitereze complet referința externă. Această distanțare de original și de referință va fi cu atât mai mare în ceea ce privește simulacrul de ordinul al treilea. Dacă simulacrul de prim ordin conținea în sine interogativitatea asupra naturii, cel de-al doilea ordin
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
la fel ca și simulările industriale, pretind ele însele caracterul de realitate, anulând legăturile cu originalul. La fel ca și în cazul reproducerii unei opere de artă, simulacrului îi lipsește unicitatea și autenticitatea, în schimb este mai independent față de original, tinzând să se substituie acestuia pentru un public din ce în ce mai larg. Multiplicarea exemplarelor unei opere de artă (la Benjamin) și a obiectelor în serie (la Baudrillard) substituie un "fenomen de masă" evenimentului, singularității, unicității și introduce ceea ce în postmodernism este desemnat drept
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
dintre semn și realitatea desemnată, care, deși este o relație utopică, funcționează ca o axiomă diriguitoare, simularea este inversul reprezentării, ce pleacă de la "negarea radicală a semnului ca valoare, de la semn ca reversiune și sfârșit al oricărei referințe. În timp ce reprezentarea tinde să absoarbă simularea interpretând-o drept falsă reprezentare, simularea cuprinde orice edificiu al reprezentării ca simulacru"469 (s. a.). Discutând despre problematica simulacrului în filosofie, de la Platon la filosofii contemporani, Deleuze surprinde și el faptul că în ceea ce privește simulacrul, acestuia nu i
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
artistic. Deși este mai dificil de observat cum funcționează această metaforă în primele texte ale autorului, totuși, la un prim nivel, putem vedea conceptele de economie politică, formă simbolică, schimb ca având un potențial de explicare care, datorită faptului că tinde spre exhaustivitate, le investește pe acestea cu o putere de seducție impresionantă asupra discursului. În al doilea rând, termenul de seducție marchează un anumit grad de unitate, precum și articulațiile operei autorului francez, mai ales dacă ne raportăm la perspectiva filosofică
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
aparențelor decurge firesc din faptul că la baza oricărui tip de seducție se află puterea metamorfozei orice trebuie transformat pentru a fi învăluit într-un ritual care captează. În această lege se găsește sfidarea profundă adusă ordinii naturale, căci omul tinde să trăiască într-o lume a sa, construită din trădare, dispariție și seducție decât într-o lume "dată", căreia să nu-i poată schimba nimic. Baudrillard proclamă: "a dispărea înseamnă a te risipi în aparențe. Nu servește la nimic să
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
sau a televiziunii. Concepția lui Baudrillard privitoare la acest stadiu este foarte apropiată de aceea teoretizată de Gilles Lipovetsky în special în L'ère du vide, unde constată că seducția postmodernă este "hi-fi" și "a devenit un proces general care tinde să regleze consumul, organizațiile, informația, educația, obiceiurile. Întrega viață a societăților contemporane este pe viitor comandată de către o nouă strategie care detronează primatul raporturilor de producție în profitul unei apoteoze a raporturilor de seducție"524. 6.2.4. Apoteoza lipsei
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
răspunsul la această interogație și soluția la starea actuală în care el crede că ne aflăm se află în reinventarea seducției tari în toate domeniile vieții noastre. Deși postmodernismul se caracterizează prin lipsa principiilor care să explice toate fenomenele, Baudrillard tinde să realizeze din seducție un mod de explicare cvasi-universal. Dacă metanarațiunile păreau a fi de mult depășite, se observă că unele umbre ale ei mai persistă încă. Cu toate că în opera sa pare a realiza un necrolog al seducției, Baudrillard afirmă
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
postmodern în genere și, prin urmare, și cel baudrillardian: imposibilitatea de a duce până la capăt dezideratele postmoderne în propria scriitură. Cu alte cuvinte, discursurile care introduc și prezintă concepte postmoderne și, în același timp, le și exemplifică prin intermediul aceleiași scriituri, tind să fie deturnate de însuși radicalismul postmodern pe care îl promovează. Poate tocmai în acest punct nodal, relația dintre filosofie (drept cadru general explicativ) și literatură (luată în sens general, drept cadru de manifestare a unei scriituri neîngrădite canonic) își
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
VIII,1 [termenul apare și în titlul capitolului al VIII-lea]; 9,2; 12,3: FF 96, 98, 108), sau o religie (Rb II,12; VIII,2: FF 80, 96). Ordinul ajunsese acum la o stabilitate instituțională bine definită și tindea tot mai mult să-și consolideze propria autonomie. La 3 decembrie 1224, Honoriu al III-lea a promulgat Quia populares tumultus, prin care li se acorda Fraților Minori permisiunea de a celebra în propriile oratorii liturghia și oficiile divine, răspunzând
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
atomică domină gândirea americană aproximativ până la începutul anilor '50 (cel puțin în primii șapte-opt ani ai Războiului Rece și chiar la timpul războiului din Coreea), când o serie de schimbări în distribuția de putere internațională (mai ales la nivel militar) tind să modifice profund această concepție. Abia din acest moment putem spune că există propriu-zis o relație extrem de importantă între arma nucleară și elaborarea unor politici nucleare naționale și internaționale, relație care a fost însă marcată de câteva modele importante de
RELATII INTERNATIONALE by Andrei Miroiu, Simona Soare () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1529]
-
cu privire la armele nucleare sunt mai degrabă răspunsuri la politicile nucleare americane ceea ce totuși nu știrbește cu nimic importanța lor. De remarcat că aceste doctrine se dezvoltă într-o perioadă în care paritatea nucleară între cele două superputeri nu există, balanța tinzând să încline de partea Statelor Unite care dețineau mai multe focoase nucleare și mai mulți vectori nucleari. Odată ce s-a ajuns însă la o paritate nucleară între cele două superputeri (spre sfârșitul anilor '60), atât Statele Unite (implicit și NATO), cât și
RELATII INTERNATIONALE by Andrei Miroiu, Simona Soare () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1529]
-
regii comic-parodice. Aceasta sparge convenția genului și, odată cu infiltrarea elementului oniric și grotesc, creează cadrul unei neobișnuite confruntări a autorului cu umbrele sale, reificate și adunate în carte. Disprețuitor al cerințelor poeticii (al logicii chiar), M. își manevrează avatarurile, ce tind către o independență pirandelliană, ca pe niște paiațe de circ și, cu toate că își definește scrierea drept ,,drumul cel mai scurt dintre două inimi”, nu o dată se manifestă ireverențios și persiflant atât față de ele, cât și față de cititor: ,,A venit peste
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288046_a_289375]
-
Un alt factor (Hademenos GJ. Biophysical mechanisms of stroke. Stroke 1997; 28: 2067-2077) este reprezentat de transferul de energie către peretele arterial de către fluxul sanguin care generează vibrații parietale continue ca răspuns la propagarea periodică a presiunii pulsului și care tind să slăbească integritatea structurală a apexului. Studiile experimentale au evidențiat modificări de aspect ale apexului bifurcației ca răspuns la modificarea presiunii transmurale. Diferența mare de presiune se translează întrun gradient crescut de presiune în arterele-fiice cu o creștere corespunzătoare a
Factorul de risc geometric în arteriopatiile obliterante aterosclerotice by Antoniu Octavian Petriş () [Corola-publishinghouse/Science/1161_a_2068]
-
rămâne constantă între limitele largi ale fluxului. Astfel că rezistența calculată din legea Poiseuille reprezintă rezistența minimă (pierderile adiționale de energie sunt generate de accelerație, distorsiunile fluxului sau turbulenț ă care depind de 1/2ρv2, vâscozitatea unui segment vascular dat tinde să crească odată cu creșterea velocității fluxului în cazul în care nu apar modificări concomitente ale diametrului vascular aspectul grafic fiind de hiperbolă). Când vâscozitatea ar crește fluxul ar scădea și viceversa, dar în realitate atunci când vâscozitatea devine foarte mică apare
Factorul de risc geometric în arteriopatiile obliterante aterosclerotice by Antoniu Octavian Petriş () [Corola-publishinghouse/Science/1161_a_2068]
-
endoteliale. Tau participă la modularea funcției endoteliale, valorile sale scăzute fiind în relație cu ateroscleroza. Ateroscleroza precoce (aterogenesis) este în strânsă legătură cu stresul de forfecare scăzut și stressul de forfecare oscilant 47,55. S-a evidențiat experimental că vasele tind să mențină un stress de forfecare constant ca răspuns la modificările de flux10. Noțiunea de stress de forfecare oscilant este creată de către Ku (1985) pentru a denumi și cuantifica devierea ciclică a vectorului parietal față de alinierea sa axială. Stress-ul de
Factorul de risc geometric în arteriopatiile obliterante aterosclerotice by Antoniu Octavian Petriş () [Corola-publishinghouse/Science/1161_a_2068]
-
diverși cercetători încât unii dintre aceștia vorbesc deja despre el ca despre un nou “factor de risc”55: procesele aterosclerotice sunt afecțiuni ale intimei arteriale din punct de vedere patogenic, adică locul unde acționează stressul de forfecare. Celelalte forțe mecanice tind să afecteze toate straturile peretelui arterial; stressul de forfecare reprezintă un fenomen de transport al momentumului, similar altor fenomene de transport cum ar fi cel de masă, de căldură etc. Fenomenul de transport este probabil foarte important deoarece ateroscleroza este
Factorul de risc geometric în arteriopatiile obliterante aterosclerotice by Antoniu Octavian Petriş () [Corola-publishinghouse/Science/1161_a_2068]
-
presional nu este exact zero din cauza pierderilor adiționale de energie. Vâscozitatea sângelui alături de inerția acestuia determină pierderile de energie în circulația periferică. Vâscozitatea poate fi definită ca frecarea apărută între straturile contigui de fluid, fiind consecința puternicelor atracții intermoleculare care tind să reziste la deformare (vezi mai sus). Influența inerției este dependentă de masa (densitatea) sângelui și de velocitatea fluxului: și deoarece densitatea este constantă, ceea ce se modifică în această ecuație este velocitatea cum se întâmplă în cazul curgerii pulsatile (accelerație
Factorul de risc geometric în arteriopatiile obliterante aterosclerotice by Antoniu Octavian Petriş () [Corola-publishinghouse/Science/1161_a_2068]
-
cu această localizare. Aceleași remarci pot fi făcute și în legătură cu studiul microcirculației. Calitatea imaginilor obținute este, de asemenea, o preocupare constantă a grupurilor de cercetători. Astfel au luat naștere sistemele 3D, computer tomografia helix, arteriografia rotațională, metode de diagnostic care tind să ofere informații cât mai fidele despre leziunile arteriale din teren și să permită, prin prelucrarea computerizată a datelor trecerea la revascularizarea din universul virtual. Dezvoltarea noilor metode de diagnostic este în strânsă legătură și cu dezvoltarea posibilităților de transmitere
Factorul de risc geometric în arteriopatiile obliterante aterosclerotice by Antoniu Octavian Petriş () [Corola-publishinghouse/Science/1161_a_2068]