3,048 matches
-
românilor a fost una defensivă. Foloasele acestui sistem era cunoscut celor care participaseră la campania din 1450, care s-a soldat cu înfrângerea polonilor, sau de învățămintele ce se puteau desprinde din campania din 1467. Sintetizând experiența de luptă a înaintașilor, Neagoe Basarab îl sfătuia pe fiul său ca, în cazul în care era atacat de un dușman puternic: „pe copiii dregătorilor și ai țăranilor, pe toți să-i duci departe înapoi, nu cumva să lași pe acei copii ai dregătorilor
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
era vorba de oportunismul negustorilor brăileni, poate, siguri pe ei, că Țepeluș cu turcii îl vor învinge pe Ștefan. În ceea ce privește politica dusă de Țepeluș, Emil Turdeanu remarca „realismul fără orizont al aliatului muntean”. Țepeluș era foarte realist, ca și alți înaintași ai săi. Era, însă, conștient că singur nu poate rezista turcilor, dar nici n-a îndrăznit să-i înfrunte alături de un aliat, așa cum a făcut Vlad Țepeș. La 8 aprilie 1481, Sixt al IV-lea îi cheamă pe principii creștini
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
de aceste atacuri. S-a pus problema rostului acestor conflicte de la hotar. S-a considerat că domnul a dorit „să dea o replică pentru Colomeea”, din care cauză a intrat în Pocuția în 1490, „asupra căreia avea drepturi moștenite de la înaintașii săi, Petru al Mușatei și Alexandru cel Bun”. N. Iorga scria că, deși la început, Ștefan a negat că ar fi avut un amestec în lupta din Pocuția, „își puse în minte totuși să meargă mai departe pe această cale
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
îl reprezintă formula care apare în unele documente: “la ei prădalica să nu fie”. În acest caz, moștenitorii unui boier nu mai erau datori să dea o sumă de bani - prădalica- pentru a li se confirma de către domn moștenirea averii înaintașului, ci rămânea celor hărăziți de el ca moștenitori, fii, fiice sau rude apropiate. Domeniul domnesc era format din patru categorii de bunuri, asupra cărora domnul își exercita dreptul de proprietate: 1. hotarele târgurilor, 2. satele ascultătoare de hotarele târgurilor, 3
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
care ne-au slujit și ne slujesc cu credință”, adică îi socotește boieri. Este greu de spus în fața acestei realități documentare că domnul a dus o politică susținută de colonizare. Făcându-se o asemenea constatare, se uită faptul că și înaintașii lui Ștefan cel Mare au făcut asemenea danii. În perioada așa-zisei crize a fărâmițării feudale, fiii lui Alexandru cel Bun, Iliaș și Ștefan au dăruit, între 1434 și 1438, nouă privilegii în care este vorba de un loc în
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
din secolul al XV-lea sunt cu precădere privilegii, prin care domnul întărea stăpânirea unei moșii. În document se spune: “am dat și am întărit în țara noastră” satele - și urmează întărirea acestora -, pentru că boierul i-a slujit credincios pe înaintașii celui care acordă privilegiul, dar îl slujește și pe el însuși cu credință. Uneori ai impresia că este vorba despre o danie domnească, dar vine și prezicerea că este vorba de întărirea stăpânirii asupra unei moșii. Despre domeniile feudale s-
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
face la 20 iunie 1453. Din formula de întărire reiese cinstea deosebită de care se bucura Mihul la curtea domnească: acest “adevărat și prea cinstit și al nostru credincios boier, pan Mihail logofătul, a slujit mai înainte sfânt răposaților noștri înaintași drept și credincios, iar astăzi ne slujește și ni se arată prieten drept și credincios, ca un adevărat creștin”. Este primul și unul dintre puținele documente medievale românești în care un boier este numit prieten. Logofătului îi sunt întărite 14
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
puținele documente medievale românești în care un boier este numit prieten. Logofătului îi sunt întărite 14 sate și jumătate. În privilegiu se arată că îi sunt întărite Mihului “satele lui și vislujenia și ocinile drepte pe care le are de la înaintașii noștrii”. Ocină înseamnă moșia de baștină, moștenită de la moși-strămoși, numai că de data aceasta, ocină înseamnă satele cumpărate de Mihul, la 20 iunie 1453. Printre satele care îi sunt întărite lui Mihul se află și sate obținute mai înainte: Vânători
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
dă în primii zece ani de domnie 32. Până în 1473, Ștefan a mai dat alte 13 privilegii, după care ritmul daniilor scade dramatic. Se poate spune că domnul a continuat aceași politică față de biserică, pe care au dus-o și înaintașii săi. La 7 aprilie 1458, Ștefan întărea mânăstirii Bistrița “cu toate iezerele și gârlele și iezerele și de la Chișinăul Roșu până la dealul Zagornei și în sus și în jos pe Nistru, toate prisăcile care sunt în acest hotar, în hotarul
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
domnești. De la început a fost nelipsit logofătul, cel care se îngrijea de redactarea privilegiilor domnești. Marii dregători aveau subalternii lor în ținuturi și târguri. Ștefan cel Mare păstrează în Sfatul său o parte din boierii care făcuseră parte din Sfatul înaintașului său, așa cum au procedat și alți domni de dinainte de 1457. În afară de mitropolit, apare în Sfat, pe primul loc, Cozma al lui Șandru, prezent în Sfatul Domnesc încă de pe vremea lui Alexandru cel Bun, Manoil, fost pârcălab de Neamț, prezent și
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
maghiare, venite din Transilvania în localități ca Baia, Siret, Bacău, Chilia sau Cetatea Albă a însemnat și ridicarea unor biserici catolice în stil romanic și apoi în stil gotic. Influența acestora asupra evoluției arhitecturii moldovenești este neînsemnată, monumentele ridicate de înaintașii lui Ștefan cel Mare fiind de concepția balcano-bizantină. Unele elemente de artă romanică prezente în arhitectura moldovenească se datorează mai degrabă „descălecătorilor” maramureșeni, în ctitoriile cărora se resimte o influență apuseană. Din arhitectura gotică au fost împrumutate mai ales elemente
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
încadrează lespezile de pe morminte, bogat decorate cu motive florale și motive geometrice. Pe domn nu l-a preocupat numai consemnarea în scris a principalelor evenimente din timpul domniei sale. S-a gândit și la modul în care se putea perpetua amintirea înaintașilor săi la tronul Moldovei. A restaurat biserica domnească (devenită biserică episcopală) Sfântul Nicolae de la Rădăuți și a hotărât ca pe mormintele primilor domni ai Moldovei să fie puse lespezi noi de marmură, frumos împodobite, ce se numără printre monumentele sculptate
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
și soțiilor sale, pe mormântul Evdochiei în 1467, la Pobrata, și pe mormântul Mariei de Mangop, în 1477, la Putna. Pe mormântul mitropolitului Teoctist era pusă o lespede în 1478. Din decembrie 1479, încep să fie puse lespezile pe mormintele înaintașilor, aflate la Rădăuți, la 1479, 15 decembrie, pe mormântul “strămoșului” său, Roman I; la 20 ianuarie 1480 pe mormântul “strămoșului” său Lațcu voievod; la 25 ianuarie 1480, pe mormântul lui Bogdan, fratele lui Alexandru cel Bun; la 27 ianuarie pe
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
scriere despre trecutul Moldovei s-a făcut la inițiativa domnului și la curtea sa. Dar, “spre deosebire de stilul prolix și anecdotic al cronografelor și cronicilor bizantino-slave, letopisețul lui Ștefan cel Mare este sobru, laconic, așa cum sunt și celelalte inscripții de pe mormintele înaintașilor și cele de pe alte monumente.” În anul 1972, G. Mihăilă, într-un studiu despre istoriografia românească veche, era de părere că Letopisețul lui Ștefan cel Mare a fost scris din inițiativa domnului și a stat la baza celor trei variante
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
acordate între 1457 și 1472. Domnii de dinainte de Ștefan au acordat, între 1446 și 1456, 33 de privilegii. Ștefan cel Mare a acordat 28 de privilegii între 1457-1472. Dacă e să ne luăm după numărul privilegiilor, este evident că și înaintașii lui Ștefan au dorit să atragă de partea lor biserica. Ștefan mai acordă Moldoviței un privilegiu în 1473, după care urmează un gol, până în 1482, când se dă un privilegiu mânăstirii Neamț. După alți cinci ani, răstimp în care ni
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
pe Ștefan, după cele două campanii, din 1475 și 1476, „Atlet al credinței creștine” și îi scrie domnului că numele său se află pe buzele tuturor. Cronicarii poloni, care vin după Dlugosz, nu fac altceva decât să îl completeze pe înaintașul lor. Miechowski (Matei de Miechw-nunst și Miechowit, 1457-1523) a scris Chronica Polonorum, publicată în 1559, revizuită pentru a nu-i supăra pe regii săi și republicată în 1521, scria la moartea lui Ștefan: „În anul 1504, în 2 iulie, marți
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
cutremura catedra, apoi împăturea ușor toată pânza asta decolorată și-o îndesa iarăși în buzunarul pantalonilor. Știam de la seriile de dinaintea noastră fiindcă de cele mai multe ori, când un profesor vine prima oară în fața unor elevi sau studenți, aceștia îi știu de la înaintașii lor calitățile și metehnele și așteaptă să simtă pe propria piele și foloasele, și ponoasele că titularul cursului nostru, Grigore Moscovici, are să ne țină în ultima oră o prelegere despre viitoarea noastră profesie, cum ar trebui să ne străduim să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
toate acestea profesorul este ancorat, preocupat, implicat direct, învățându-l pe copil să viseze, să acumuleze, să creeze, să acționeze cinstit și necontenit, încrezător și cutezător, încât să îmbogățească, să sporească tezaurul de valori materiale și spirituale, averea și experiența înaintașilor. Și fiecare copil, pe care-l instruim devine un om pe care-l formăm și-l câștigăm pentru prezent și pentru viitor. Căci viitorul se proiectează și se formează la catedră, de către profesor singurul care învață mereu, învățând pe alții
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
pe care-l instruim devine un om pe care-l formăm și-l câștigăm pentru prezent și pentru viitor. Căci viitorul se proiectează și se formează la catedră, de către profesor singurul care învață mereu, învățând pe alții, învățând deopotrivă de la înaintași, de la prieteni, dar și de la vrăjmași. Și numai învățând necontenit, poate să-i învețe pe alții...! Vorbea rar, cu spor, convingător, modelându-și glasul și, uneori, coborându-și privirea din acel punct imaginar și bizar din mijlocul tavanului, care părea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
până la Stalingrad, unde căzuseră unele rude și consăteni, ci până-n fundul Siberiei, să văd sfărâmat și lichidat acest lagăr totalitar și barbar, mincinos și monstruos; să răzbun umilințele și suferințele generației noastre din Basarabia și nordul Bucovinei și-ale tuturor înaintașilor din anii atâtor repetate și blestemate șiruri de ocupații ruse vremelnice de după 1711. A doua: dintr-o dată puteam gândi și vorbi cu glas tare, despre tot ce provenea importat, impus, forțat ori acceptat de la Moscova. Iar acest fapt însemna pur
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
anul 1620. Unul dintre cei mai importanți reprezentanți ai dinastiei Vasa, regele Gustav al II-lea Adolf (1611-1632), acel geniu militar, care pentru acțiunile militare temerare, încununate de mari succese a fost supranumit "Leul Nordului", a voit să cinstească numele înaintașului său și în acest scop a poruncit să se construiască un vas extraordinar, care să primească numele fondatorului acestei familii Vasa. Motivația era justificată. Gustav Vasa (1523-1560) era conducătorul care a reușit să scoată Suedia de sub dependența daneză din Uniunea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
Artur Gorovei, Aurel Diaconovici, Vasile Ciurea voiau ca prin muzeul ce-l preconizau să demonstreze generației prezente și urmașilor "importanța ce poate s-o aibă și județul Suceava în dezvoltarea culturală a țării". Acest muzeu se voia un testament al înaintașilor, un îndemn și un confesor lăsat de înaintași pentru urmași. Dintre cei trei, Vasile Ciurea om extrem de pasionat, profesor titrat și inspirat, solicitat de guvern să ocupe o catedră universitară la Cluj, post pe care l-a refuzat cuviincios, dar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
prin muzeul ce-l preconizau să demonstreze generației prezente și urmașilor "importanța ce poate s-o aibă și județul Suceava în dezvoltarea culturală a țării". Acest muzeu se voia un testament al înaintașilor, un îndemn și un confesor lăsat de înaintași pentru urmași. Dintre cei trei, Vasile Ciurea om extrem de pasionat, profesor titrat și inspirat, solicitat de guvern să ocupe o catedră universitară la Cluj, post pe care l-a refuzat cuviincios, dar a acceptat să devină ales al obștii ca
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
în trecut, cunoașterea temeinică a valorilor locale, călătorii pe cont propriu pentru documentare, dialoguri rodnice cu personalități ale zonei sau cu urmași ai acestora, o corespondență istovitoare" (p. 9). Structura lucrării Lovineștii cuprinde, ordonate și ierarhizate cronologic și problematic: 1) înaintașii Profira și V. T. Lovinescu -, copiii; 2) scriitori de familie: a) Eugen Lovinescu, b) Anton Holban, c) Vasile Lovinescu, d) Horia Lovinescu și e) Monica Lovinescu, la care adaugă: 3) 78 de poze de epocă, înfățișând familia, rude, prieteni, fotografii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
să-i dea și autografele necesare. Apoi, în final, ca una ce-a vizitat Galeria Oamenilor de seamă și a admirat locul și rolul ce și l-au ocupat Lovineștii în acest muzeu unic în țară, încheie, parcă și în numele înaintașilor ei: "E foarte frumos ce faceți Dvs.! Un târg ca acesta al nostru, merită oameni ca Dvs. Vă urăm, Virgil Ierunca și cu mine, rezultate cât mai rodnice și vă felicităm pentru activitatea pe care o depuneți și țelurile pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]