1,895 matches
-
ar zice, mâine vor râde la soare. — Bine, bine, da’ cum poate El să fie chiar în toate? - întrebă cu naivitate Iovănuț. — Ei, asta-i acum! - se zburli Metodiu. Uite că poate! — Bine, preacuvioase, dar cum? — Măi băiete, măi! - spuse îngrijorat și surprins Metodiu. Măi băiete, măi, băiete, bag sama că ție-ți place maieutica, măi!... Episodul 19 LA HOTARELE MOLDOVEI Și tot așa, târâș-grăpiș, ba vorbind una, ba ferindu-se să vorbească despre alta, cei doi călugări înaintau prin stepă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
și firesc, veni vremea să meargă cu toții să se culce. în cuvinte puține, dar simțite, Covaliov le sugeră că date fiind lucrarea insistentă și inclementă a țânțarilor, cât și temperatura îndeobște scăzută a nopții, el nu i-ar sfătui pe îngrijorații săi oaspeți să doarmă afară, ci îi rugă să vină înăuntru în. colibă, căci se va găsi un colțișor și pentru ostenitele lor ciolane, colțișor în care el amenajase deja un fel de așezământ din ceea ce li se spune popular
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
bogat, negru, căzând aproape de talie. Fără piaptăn sunt moartă - explică Laura, uitându-se în jur. Unde l-oi fi lăsat? începură tustrei să-l caute. — Nu de alta, dar îl aveam de la Marco Polo și trebuia să-l curăț - spuse îngrijorată femeia. Episodul 153 O TĂMĂDUIRE Căutară așa preț de câteva minute. Piaptănul, vorba lui Leibniz, parcă intrase în pământ. Obosită, atractiva femeie se lăsă să cadă pe ad-hoc-ul divan. — Să nu-l fi uitat aici? - se întrebă ea șovăitoare. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
fată minunată) și ginerele (un păduche nemernic). Nu înceta să mă amenințe că o să mă combine cu tineri de caliatate, fii ai foștilor săi colegi de armată, dar, din fericire pentru ei, n-a ieșit nimic. Acum îl priveam lung, îngrijorată, văzând că prima impresie fusese corectă. Arăta de parcă îl frământa ceva, ceva neplăcut; în loc să stea cu umerii drepți, cum era firesc când ești în picioare, era adus de spate, iar fruntea îi era încrețită de griji. —Bill, e totul în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
încălțată), cu apelativul „prăjiturică“. Clar nu era lumea mea. Mă simt ca un turist într-o excursie de-o zi, am spus cu veselie în glas când Sebastian a deschis ușa de la apartament. Bătăile inimii mi s-au accelerat. Eram îngrijorată că trebuie să suport priveliștea omniprezentei sale uniforme de „Sloane la joacă“ acoperindu-i statura atrăgătoare, dar, în schimb, purta pantaloni albi de in și ceva asemănător unui pulover de cricket, alb cu dungi mari albastre la gât. Nu era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
Sam, voi discuta eu cu Venetia. Este redactorul șef al revistei. Am eu grijă să n-o publice. Fotograful scăpase mergând către un alt grup, care ținea morțiș să i se facă o poză. M-am uitat la Simon, încă îngrijorată. Nu vreau să crezi că fac din țânțar armăsar, i-am spus plângăreț, dar mi-aș pierde întreaga credibilitate într-o secundă. Tatler! m-am cutremurat. Nu s-ar mai termina de bârfit. —Orice publicitate e bună, nu? Apoi mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
putea fi capabil de orice în momentul în care nu i-ar plăcea ce vede în oglindă: de absolut orice. Geneviève Planchet m-a abordat de îndată ce am intrat pe ușile din sticlă. —Cum se simte? m-a întrebat, părând puțin îngrijorată. Fără a se preface, s-a întors încet într-o parte, retrăgându-se într-un colț departe de centrul camerei pentru puțină intimitate. I-am admirat metoda. — Este într-o dispoziție stranie, i-am spus precaută, dar asta se poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
Dar părea a fi relaxată, cu brațele întinse în spatele său de-a lungul barei albe, cu capul ușor întins pe spate pentru a o prinde soarele. —Oricum, Felix este mulțumit, a adăugat. —Vorbește vreodată despre Charles? —Deloc. Suki părea puțin îngrijorată. — Și-a revenit destul de repede, dacă te gândești la toate câte au fost, am subliniat. — Păi, da, dar până au publicat acel articol - l-ai văzut? Noi nu cumpărăm Herald. Un prieten de-al lui Genny ne-a sunat și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
la sora ei. Nu vezi că încearcă să ne facă să vorbim? Dar Suki era de neoprit, apărându-și sora cu o pasiune convingătoare. Deja îl scosese din toaletă și îl adusese pe coridor când am găsit-o eu. Eram îngrijorată de ce o fi făcând, fusese plecată ceva timp, așa că m-am dus jos să o caut, știam unde se duseseră să o facă... A tras aer în piept și a continuat: Și deja era prea târziu, se vedea că fusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
așa că nici nu mă prea uit la oameni, nici nu Încerc să le rețin numele, oricum nu mai mult decît este cazul. — Dacă ți-e greu să vorbești, măcar spune-mi unde mă pot interesa. Mă mulțumesc și cu-atîta. Privirea Îngrijorată a bătrînului, ca un șoarece Încolțit care fuge de colo-colo În căutarea unei găuri salvatoare, se mută de la mine la fereastra neagră a localului și apoi la arsura din pătura cu care-și acoperise genunchii, descriind astfel un triunghi. Tuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
S-a aplecat mai mult asupra lui, privindu-l de la mică distanță, ținându-și mâna pe frunte și respirând rar și înăbușit. Era parcă încremenită în această poziție, când în salon au pătruns mai multe persoane grăbite, vizibil alertate și îngrijorate, printre care recunoscu doi vecini din blocul în care locuia: un medic cardiolog și un altul, neurolog. A rămas nemișcată, fără să clipească, de teamă să nu deranjeze, să nu i Tainicele cărări ale iubirii se spună să plece ori
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
secunde ori minute, dar nimeni nu putea afirma ceva, deși era îmbucurătoare manifestarea, pentru că nimeni nu observase acest fapt... Până spre seară, când Iulia se pregătea să plece, terminându-și programul de consultații, nu primise niciun telefon de la Ofelia. Era îngrijorată. Abia avusese timp să o sune pe mama sa. Așteptase ca aceasta să termine orele, să-i poată vorbi în voie, dar n-a fost să fie așa. Inamică de mică a minciunii, de data asta, după îndelungi căutări, a
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
dea vocii naturalețe și oftând dureros de adânc imediat ce închise telefonul. Iuliana era pregătită să plece. Își făcea planuri de dialog, acasă, cu mama sa, când a sunat telefonul introdus deja în geantă. L-a căutat în grabă, tare mult îngrijorată și chiar cu teamă în suflet. Era un număr necunoscut. Nu răspundea în așa situații, dar acea întâmplare nefericită cu fratele său a determinat-o să răspundă imediat. - Alo, da! - Sărut mâna, domnișoara Iuliana! Nu închide, te rog! Sunt doctorul
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
cu întreaga evoluție a fratelui, pacientului meu preferat. Mi-ați promis că-mi oferiți câteva amănunte referitoare la... - Da, am promis și o voi face, dar... știți...? Nu pot sta prea mult. Doresc doar să-l văd. Mama noastră este îngrijorată Tainicele cărări ale iubirii și fără să știe că... Am mințit-o, domnule doctor. Îmi este și frică... - Mda! Înțeleg perfect... Vă aștept la... intrarea principală în Universitate... Sunt cu mașina. Vă însoțesc eu acasă, domnișoară Iuliana, a decis Eugen
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
Ce să mai zicem de generațiile anterioare!” Mai târziu, după încă o oră de chinuită așteptare, i s-a comunicat că numărul apelat nu este alocat și mai apoi telefonul a fost mut și mut a rămas. A adormit speriată, îngrijorată, obosită, cu aparatul în mână... Nopțile, diminețile, zilele ce au urmat, au fost pentru Laura o lungă așteptare, însă în sufletul ei se cuibărise cu încăpățânare speranța că, într-o zi, telefonul va suna. * * * Doctorul Tomescu conducea mașina cu viteză
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
Ce este cu tine, domnule Eugen? Ai devenit gelos? Este grav, amice! Treci la treabă și lasă mutra asta de licean jignit!! se hotărî el, luminându-se la față. Iuliana a sosit după aproape o oră, destul de obosită și de îngrijorată, după cum arăta. El o așteptase afară, la intrarea în secție, încă nerăbdător, dar calm, cu zâmbet încurajator pe buze. - Bună! Am sosit, zise ea, când ajunse în fața lui. Este voie să intru? - Chiar te rog! Atâta doar că mai sunt
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
și este simplu de observat acest aspect... - Așa este, din păcate... - Dorești să mergem la o terasă? Te invit să... - O, mulțumesc, dar te refuz... de astă dată! Iată, se lasă întunericul... Trebuie să merg: mama cred că este deja îngrijorată... Tainicele cărări ale iubirii - Că nu a sosit acasă adolescenta? - Ei, nu mă lua în râs! Așa s-a obișnuit...Glumeam... Să-i explici toate acele posibilități și să luați o decizie împreună, te rog! - Eugen! Nu ar fi mai
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
dar nu eram sigur de nimic... Da, știam de o poveste de dragoste, dar nu mi-am imaginat vreodată că ar putea fi ea în centrul atenției. - Da... Oricum, sunt fericită. Stai să dau mamei telefon. Cred că este tare îngrijorată, sărăcuța de ea. Îi dai și tu mamei tale? - Că bine zici... Mulțumesc! După convorbirile telefonice, nu a mai trecut prea mult timp. Abia apucaseră să-și mai vorbească puțin și să-și bea cafeaua, când a venit asistenta Mariana
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
dar și al membrilor familiei... Voi încerca să vă explic succint ce este posibil de făcut și ce pericole pot interveni... - Da, este firesc, o întrerupse Eugen, mai mult pentru a o liniști pe Iuliana, pe care o observase pălind, îngrijorată. - Așa este. Mulțumesc!... Dragii mei, cel mai clar aspect este că nimic nu se poate rezolva decât printr-un transplant de retină. Poate fi un transplant de cornee naturală ori, dacă am avea tot ce este necesar, de un transplant
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
reluat mersul, încet, grijuliu și ușor amețit, așa cum se deplasa în primele plimbări după ce își pierduse vederea. S-a oprit în fața ușii cabinetului. - Deschideți ușa, vă rog, doamna... Mariana era deja cu mâna pe clanță, tremurând de emoție. Se uita îngrijorată și la Iuliana, care pălise, nu mai avea sânge în obraji, deși se străduia să zâmbească, bucurându-se cu adevărat în sufletul său, gândind la ceva foarte frumos. A fost rândul Laurei să rămână încremenită pe scaunul său. Nu-i
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
pasageri nu pot să se hotărască asupra ceasurilor și a câtorva suveniruri celtice. Doamne, ce-aș vrea să se grăbească și să se hotărască. Sunt intrigată de acestă presupusă „poveste“ pe care o știe Amy. Și ca să fiu sinceră, puțin îngrijorată. Adică ce știe? Și de unde știe? Mă întreb dacă ea chiar a văzut sau a auzit ceva? Dacă e vorba de ceva ce a citit în ziarele de scandal, nu-mi fac prea multe griji, chiar Adam mi-a spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
ceva să-ți spun, dar nu știu cum să fac. Mă așez pe pat și încerc să par tristă, pentru că fața mea desigur că nu ar trebui să pară deloc veselă când îi dau vestea proastă. —Doamne, ești bine? Debbie pare foarte îngrijorată și își coboară privirea de la fața mea la burta mea, de parcă aș putea fi... o, Doamne, e ridicol. Nu te îngrijora, nu sunt însărcinată sau ceva de genul ăsta, încerc să o liniștesc. De fapt, nu are nici o legătură cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
mă abțin. După ce că avea un corp care putea să rivalizeze cu al lui Elle McPherson, mai avea și o coamă bogată de păr lucios și purta o fustă aurie minusculă, cu paiețele, care ar fi putut trece drept curea. Sunt îngrijorată. Dacă apar într-o pereche de blugi comozi și o bluză neagră, pe gât, Adam n-o să fie impresionat, nu-i așa? Doamne, uneori îmi aduc aminte ce simplu era cu Tim. Dacă aș fi ieșit în cămașă de noapte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
joacă rolul principal masculin. Celor de la compania de film li s-a părut o cerere ciudată, dar am insistat. Asta sau nimic, i-am spus agentului meu să le spună. Și vorbeam serios. Au acceptat. Slavă Domnului! Adică eram tare îngrijorată că o să-mi spună să mă duc undeva. Cine eram eu să am așa pretenții de divă? Un romancier începător ar trebui să sară în sus de bucurie pentru că i-a fost măcar luată în considerare cartea, nu să aibă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
uși deschise, femeia care scoate ploștile și schimbă cerșafurile, infirmiera care verifică tensiunea și temperatura, au trezit-o pe Dora care readormise cu povestea pisicii roșcate în gând. Un somn vâscos, greu, ca un coșmar din care o smulge vocea îngrijorată a infirmierei : Ce se întâmplă iar, dragă doamnă ? De unde temperatura asta ? Toate mergeau bine... Ia să mai vedem o dată, poate termometrul... Da, așa este : 39,8 ° ! Îl chem imediat pe internul de serviciu căci mai sunt peste două ore până
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]