2,051 matches
-
părinții cu care vorbi unchiul pe unde a umblat. Și uite așa cade în baltă toată urzeala. Hai, Marico. Mă gândeam să aducem dascăli noi, să-nvețe coconii carte bună, schimbă el vorba, înainte de a ieși pe ușă. În coridorul întunecos își petrecu brațul în jurul umerilor Maricăi și o trase spre sine vrând să o sărute. Ea se feri fără să se opună de fapt: — Chiar așa, de ce tocmai povestea asta? — Uite-așa, îi ridică bărbia și o sărută lung pe
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
de ascuns încât nici sieși nu și-l mărturisea. Prin fereastra în dreptul căreia stătuse Constantin Brâncoveanu intrau acum razele soarelui și-l cuprindeau în lumină pe spătar. — Prea multă lumină, zise întrerupând tăcerea și se trase într-un colț mai întunecos. — Mă gândeam, măria ta, să facem acum împărțeala plecând de la averea trecută de maica în testament, ca să nu fie zăbavă. Mâine o să aducem înscrisurile vechi la cancelarie ca să facem înscrisuri noi după învoiala de azi, astfel ca măria ta doar
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
caii din grajd și să-i înhame la sanie. Or fi mâncat surugiii? Și până atunci arată-mi ce cărți ți-a mai adus grecul domniei tale de pe la Odrii sau Stambul. Niscaiva istorii rare? Lipită de perete, într-un ungher întunecos, o ladă de piele de Cordova, ce ar fi fost în mod normal neremarcată, atrase privirile marelui stolnic. Ștefan tresări oarecum, speriat la gândul că unchiul și nașul lui știau tot ce se petrecea în casa lui. O clipă să
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
Începe prin a cita fraze care dovedesc virtuozități de eseist exersat :”... De unele imagini ne despărțim rapid, așa cum aruncăm la coș flyer-ele publicitare, altele sunt persistente, se cuibăresc În minte, se lipesc de suflet, găsesc un loc prielnic, călduț și Întunecos, unde să dospească și să se Înmulțească. Deacolo, prin tot felul de combinații și alchimii misterioase, vor Întreține imaginația și imaginarul.Un fenomen de magnetizare nimbează imaginea, așa Încît, cu ușurință, cădem pradă acestei puteri de atracție, ajungînd captivii ei
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
te dea gata). E și Hannah în stare să așeze pietrele de mah-jong pentru doamnele cu care joc în fiecare marți seară. N-o să mai am deloc nevoie de tine. Nici că-mi pasă! Ies pe ușă, pe coridorul lung, întunecos. Nici că-mi pasă! O să vând desculț ziare pe stradă. O să mă duc unde vreau, în vagoane de marfă, o să dorm sub cerul liber, îmi zic eu - și, pe urmă, e destul să dau cu ochii de sticlele de lapte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
erau legate și nu puteau fi oricum desprinse de el! Bine-nțeles că acasă îmi cădeau ochii mai puțin pe organele lui sexuale decât pe zonele ei erogene. Iar o dată i-am văzut și sângele menstrual... l-am văzut strălucind întunecos, rânjindu-mi parcă în nas, pe linoleumul ros din fața chiuvetei de la bucătărie. Doi stropi roșii și-atât, acum mai bine de-un sfert de veac, dar ei continuă să lucească și azi în acea icoană a ei ce atârnă veșnic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
și apoi îndepărtate de pe trupul tatii. Pe palierul de jos, ocolim un maldăr de cearșafuri albe și un morman de prosoape jilave, tata se proptește cu umărul într-o ușă masivă, fără geam, și intrăm într-un ambient tăcut și întunecos, amintind prin arome de tufele de perișor. Zgomotele amintesc de aplauzele lipsite de însuflețire ale unui public puțin numeros care vizionează scena morții dintr-o tragedie oarecare: sunt cei doi maseuri care plesnesc și pocnesc carnea victimelor, a bărbaților împachetați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
dintre cei care-l urmăresc. Pășește cu auzul încordat, gată să surprindă orice prezență nedorită în urma lui. Nu aude nimic, nu remarcă nici măcar iluzia unei umbre care să se țină după el. Fără tramvaie, autobuze sau mașini, străzile înguste și întunecoase nu sunt tulburate decât de ecoul pașilor săi. Peste tot se văd prezente efectele bombardamentelor. În jur, nici un obiectiv militar. Cratere proaspăt astupate, punctează grădinile și curțile oamenilor. Fațada unei case fără acoperiș este toată tăiată de urmele schijelor. Fantomatice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
face un semn de rămas bun celor doi tineri. Roțile scrâșnesc pe pietrișul greblat cu grijă din fața vilei și în scurt timp, automobilul rulează pe șosea. Drumul îngust și sinuos este degajat de traficul zilei, dar camuflajul îl face foarte întunecos. Din când în când trec pe lângă sate mici și neluminate, mai mult bănuite în beznă după lătrăturile câinilor. Lumina palidă a farurilor de camuflaj surprinde uneori siluetele vagi ale unor căprioare, grăbite să dispară în desișul gros, ocrotitor, al pădurii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
eu în joc - interesat prea tare și cu sufletul nesigur și tulbure - m-am pierdut întotdeauna în conjecturi. Și n-am mai priceput nimic sigur... Brațele Adelei când își netezea părul! atât de albe, că în odaia cu geamurile mici, întunecoasă, luminau real în mișcările lor încete, de o grațioasă preciziune. ... Dar ce a însemnat mișcarea aceea din cap?... A fost pentru mine? A fost numai un gest al gândurilor ei? A însemnat ceea ce ar fi putut însemna altădată? Ori a
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
să mă îmbrac și după ce ne-am luat rămas bun, am plecat spre casă toți trei, fără coș și paner și fără patefon. Urma să le aducă ei după masă, căci fuseseră invitați la noi. Era o noapte fără lună, întunecoasă, de să-ți dai cu degetele în ochi. Noi am luat-o spre casă pe o străduță lăturalnică șoselei cu linia de tramvai. Deodată, tata s-a oprit în loc. Auzise ceva. I-a șoptit mamei să intre pe o portiță
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
ori în copilărie ai fost avertizat că se poate întâmpla, nu te poți împiedica să te gândești cum ar fi dacă totuși ai cădea acolo jos, în apa neagră, locul cel mai înfricoșător de pe pământ, mai înspăimântător chiar decât cămara întunecoasă de lângă bucătărie, în care dacă intri, mintea începe să-ți joace feste. Acolo timpul curge invers, în sensul misterului de la începutul existenței mele - rămas pentru totdeauna nedezlegat prin moartea prematură a mamei Ana. În aceste două locuri în care doar
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
că mor copii nevinovați pe lumea asta, omorâți în chinuri de niște adulți smintiți nu e rău ? Sau copii ca mine, uciși de mame înainte de a se naște, vânduți răului de la primul gând sau chiar înainte de el, ca niște pete întunecoase pe fața bestială a omenirii ? Surioară, mă dezamăgești ! învață măcar în ultimul ceas că suntem cu toții aserviți răului, sclavii lui pe viață și peste moarte, că nu avem nici o șansă de scăpare, iar restul sunt povești ! — Atenție la fluture ! bubui
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
nu pot să mă mai ating de pungă. Înghit involuntar până când pun la loc cu grijă punga în sertar și apoi îl închid încet. Dar ăsta e un vis, ăsta e un film - mă calmez repetând, dar în fundul minții, slab, întunecos, se aude un râs care vine dintr-un mormânt și e șuierător, acuzator. Gol, înhățând un prosop, trec încet prin dormitorul în care Jamie și Bobby dorm adânc, binecuvântați, pe un cearșaf îmbibat cu sudoarea noastră, chiar dacă în cameră e
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2172_a_3497]
-
braț, Tessie m-a condus În casă. Și Middlesex era În doliu. Oglinda din hol era acoperită cu o pânză neagră. Pe ușile glisante erau puse panglici negre. Toate amprentele emigranților. În afară de asta, casa părea nefiresc de tăcută și de Întunecoasă. Ca de obicei, geamurile imense lăsau natura să intre În casă, așa că În camera de zi era iarnă. În jurul nostru era plin de zăpadă. ― Cred că poți să rămâi În costumul ăla, Îmi spuse Capitolul Unsprezece. Mi se pare destul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
se afla Moara Dâmbovița, care făcea un zgomot îngrozitor. In față, tot atât zgomot făceau tramvaiele vechi, cu clopoțel, care treceau pe șosea. Am trăit douăzeci și cinci de ani în acel bloc al lui pește, în apartamentul ce mi se părea întunecos și scund ca o peșteră de câte ori veneam dintr-o tabără. Ai mei jucau zilnic remi sau tabinet. Am avut radio cu clape și ochi magic, și televizor rusesc "Rubin 102". Apoi un televizor alb-negru românesc, apoi unul color, în camera
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
a fi liber pentru fiecare dintre noi, locuitorii livizi ai labirintului de beton. Pentru mine, libertatea s-a ivit sub forma bibliotecii de cartier de la parterul unui bloc identic cu al meu, aflat la mică distanță. Intram serile în cămăruța întunecoasă, cu un bibliotecar bolnav și doar vreo trei rafturi de cărți, și împrumutam un volum după altul. Eram în primul an de liceu când am descoperit poezia. I-am citit de la acea bibliotecă (prin ce minune ajunseseră acolo?) pe Apollinaire
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
colț, lângă sofaua pe care două femei discută despre avantajele unei anume mărci de dezinfectant pentru WC-uri. Produsul vechi nu reușește să pătrundă peste tot unde se oploșesc microbii. Cel nou însă îi urmărește până-n cotloanele lor cele mai întunecoase. Un mic desen animat îi arată pe microbii înspăimîntați fugind în debandadă din fața dezinfectantului miraculos. Atinși de aburii lui, ființele caricaturale se umflă și pleznesc ca niște mici petarde. Porțelanul closetului sclipește apoi seducător, și sclipirea e însoțită de un
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
ei, ci cu prefăcătorie, zice Domnul." 11. Domnul mi-a zis: "Necredincioasa Israel pare nevinovată față de vicleana Iuda. 12. Du-te de strigă aceste cuvinte spre miază-noapte, și zi: "Întoarce-te, necredincioasă Israel, zice Domnul." Nu voi arunca o privire întunecoasă împotriva voastră, căci sunt milostiv, zice Domnul, și nu țin mînie pe vecie. 13. Recunoaște-ți numai nelegiuirea, recunoaște că ai fost necredincioasă Domnului, Dumnezeului tău, că ai alergat încoace și încolo la dumnezei străini, sub orice copac verde, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85098_a_85885]
-
Toată alergătura lor țintește numai la rău, și toată vitejia lor este pentru nelegiuire! 11. Proorocii și preoții sunt stricați; "le-am găsit răutatea chiar și în Casa Mea, zice Domnul." 12. "De aceea, calea lor va fi lunecoasă și întunecoasă, vor fi împinși și vor cădea, căci voi aduce nenorocirea peste ei în anul cînd îi voi pedepsi, zice Domnul." 13. "În proorocii Samariei am văzut următoarea nebunie: au proorocit pe Baal, și au rătăcit pe poporul Meu Israel! 14
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85098_a_85885]
-
vrea să urce, să vadă unde stă. Se Întâlneau de trei luni, dar Kitty nu Îl invitase niciodată la ea. Holul imobilului ei era mult mai mare și mai elegant decât al blocului lui Roger, dar apartamentul era mic și Întunecos, ticsit de mobile lăsate de chiriașii dinaintea ei. Și aproape În fiecare lună avea un nou coleg de cameră. Se simțea stânjenită. Dar, În mod ciudat, se obișnuise și prefera să fie așa. Pentru că devenise În secret dependentă de lipsa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
Îi șopti ea lui Kitty, care nu se băgase deloc În discuție, mulțumită acum că devenise o persoană mai bună și mai Înțelegătoare, după revelația ei. Charlie zâmbi fără să zică nimic, ca un motan, cu ochii pironiți pe drumul Întunecos care se Întindea În fața lor și cu gândurile pierdute Într-o zare neștiută, misterioasă. Studioul avea tavanul Înalt și pereți de un alb imaculat, acoperiți cu picturi șocante, de dimensiuni monumentale. Unele aveau un fond roșu aprins, o serie de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
i s-ar opri inima din cauza frigului Îngrozitor. Mai bine stătea trează, cât de mult posibil. Nu voia să moară singură acolo, atât de tânără și fără să fi făcut nimic important În viață. Începu să se plimbe prin rulota Întunecoasă, din camera de zi până În dormitor și Înapoi, trecându-și degetele peste husele de plastic de pe mobilier, de pe chiuveta din bucătărie și din baie, de pe pat, de peste tot. Toate miroseau a nou. Simți că i se Închid ochii de oboseală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
și-o să mă înhațe. Unde naiba să mai fug? Uite-l p-ăsta cum rânjește. Ce zici să fac? Să te duci dracu, asta. M-am furișat pe după mașini până spre Băiuț. Am luat-o prin spatele blocului, prin grădina întunecoasă de acolo. Ceva îmi bubuia înăuntru și făcea ca trenul. Dacă ar fi Migu sau Pipiță să-i întreb unde-s alea două. Nu era nimeni. Eu doar - și mă târam pe burtă peste pământ și frunze de la un copac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
timpul ăsta stupid: atunci sau cândva, cel mai bine e acum: dormi Matei, mama a lăsat veioza cu lumina verde aprinsă, BauBau te-a pândit ce te-a pândit de acolo, după colțul umbros al camerei lui tata (veșnic așa, întunecos, de acum până pururea și-n vecii vecilor amin) n-are nimic a face dacă tata va mai veni vreodată va aprinde lumina va cere senvișuri va citi va pleca iarăși, pentru totdeauna altundeva, ce contează e aici și acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]