2,686 matches
-
stadii ale conceperii, iată cum analizează M. Riedel succesiunea acestora: "În operațiile elementare, care descifrează datul sub aspectul propriei sale regularități, sunt ancorate toate celelalte prestații logice: în identificarea asemănării, formarea conceptelor generale, a judecăților și procedeelor comparative; în separare, abstracția și procedeele analitice; în relaționare, orice fel de operații sintetice" (op. cit., p. 105). 74 W. Dilthey, Einleitung..., p. 104. 75 M. Riedel, op. cit., p. 104. 76 Ibid. 77 Apud V. Drăghici, Prefață la op. cit., p. 9. 78 V. Drăghici, ibid.
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
ibid., p. 53). O bună caracterizare, indirectă ce-i drept, a viziunii lui Dilthey (inclusiv în privința deosebirii lui de romantici vezi I, 3E), dar și o trimitere la resurecția spiritului său în perioada interbelică, ne oferă Othmar Spann, dacă facem abstracție, desigur, de excesele ideologice și utopiile controversatului gânditor austriac: "Universalismul concepe noțiunea de individ astfel încât individul nu deduce de la sine ceea ce este el în sine însuși, existența și esența lui spirituală, ci se edifică și se formează abia în coexistența
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
existente într-o operă sau într-o persoană, adică într-un context de viață."3 Acest demers inductiv nu trebuie însă absolutizat (vezi I, 3C). Am arătat că pentru Dilthey există "lucruri de la sine înțelese", de care nu putem face abstracție. Premergătoare acestui demers, ele funcționează ca niște presupoziții ce sunt înrădăcinate în conștiința noastră prin experiența de viață și constituie cadrul general în limitele căruia putem înțelege fenomenele particulare. Dacă la nivelul superior al comprehensiunii am evocat la capătul analizei
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
chiar în spiritul lui Dilthey: Ideea" de Weltanschauung se dovedește a fi "alta pentru fiecare epocă"30, fiindcă înțeleasă ca "înțelepciune"31 viziunea despre lume nu constituie "o simplă prestație a personalității izolate, care și fără aceasta ar fi o abstracție" (și aici ni se pare a auzi vocea lui Dilthey, pentru care individul izolat este "pură abstracție" vezi III, 3), ci "aparține comunității culturale și epocii"32. Prin aceasta, Husserl izolează orice Weltanschauungsphilosophie de știință și o împinge în zona
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
fiindcă înțeleasă ca "înțelepciune"31 viziunea despre lume nu constituie "o simplă prestație a personalității izolate, care și fără aceasta ar fi o abstracție" (și aici ni se pare a auzi vocea lui Dilthey, pentru care individul izolat este "pură abstracție" vezi III, 3), ci "aparține comunității culturale și epocii"32. Prin aceasta, Husserl izolează orice Weltanschauungsphilosophie de știință și o împinge în zona istorismului, fără a admite, precum Dilthey, că paradigma ei este de fapt paradigma filozofiei în genere. De
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
la care spiritul experimental și pozitiv obligă. Criteriile social-economice Inserția social-economică și profesională nu poate fi neglijată de nici un curriculum educațional oferit celor care continuă pregătirea postobligatorie (elementară). Criteriile social-economice se subordonează însă celor filosofice. Curriculumul vocațional nu poate face abstracție de orientarea filosofică a educației și de idealul educațional vizat la nivel macrostructural de întreaga societate. Această subordonare de principii nu trebuie înțeleasă însă restrictiv. Valorile social-economice pot influența radical opțiunile filosofice. Cu o astfel de situație se confruntă, aproape
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
mai multe versiuni, Cauchy, Cantor, Dedekind și Weierstrass axiomatizaseră teoria numerelor reale, elucidând statutul numerelor iraționale, care îi speriaseră cândva pe pitagoreici. Marele triumf a fost însă opera lui Hilbert, prin a cărui contribuție axiomatica a atins forma supremă de abstracție și formalizare. Autorul sublinia aspectul ludic al acestei matematici complet formalizate: „Matematica este un joc desfășurat după reguli simple aplicate unor piese a căror semnificație nu ne interesează”. Într-un sistem formal hilbertian există o colecție de simboluri și un
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
cartesiană, dar se poate spune la fel de bine și invers ; se pleacă de la senzație “care cuprinde obiectul individual în mod distinct”, se observă că acesta lasă în imaginație o imagine deja abstractă și se ajunge la ideea conform căreia intelectul, prin abstracție, extrage din particular universaliile.) Tot în secolul al XIII-lea Ioannes din La Rochelle scrie Summa de anima, impregnată de un puternic spirit filosofic. Spre deosebire de Guilelmus care, ca și Descartes, a subliniat apăsat identitatea dintre suflet și facultățile lui, Ioannes
Cartesianismul ca paradigmă a "trecerii" by Georgia Zmeu () [Corola-publishinghouse/Science/471_a_1370]
-
necesitatea recurgerii la credința. Cunoașterea absolută a ființei ca ființa este o imposibilitate. Pascal respinge orice axiomă rigidă în timp ce va pune bazele unei cunoașteri certe a absolutului si își propune să arate relativitatea întregii științe. Rațiunea este incompetentă, ea face abstracție de existența umană. Niciodată un calcul nu va putea pune capăt unei angoase. A dovedi existența lui Dumnezeu, nu înseamnă a te dedica unei operații zadarnice ce nu ține cont de preocupările vitale ale conștiinței? Rațiunea nu sesizează exigențele existenței
Cartesianismul ca paradigmă a "trecerii" by Georgia Zmeu () [Corola-publishinghouse/Science/471_a_1370]
-
de vedere pe care le cunoaștem, determină o diversitate de științe. Astfel există desigur aceeași concluzie pe care o demonstrează astronomul și fizicianul, de exemplu că pămîntul este rotund; dar primul folosește ca instrument termenul matematic, adică cel ce face abstracție de materie, în timp ce al doilea utilizează unul ce implică această materie. Nimic nu împiedică deci ca înseși obiectele despre care tratează științele filosofice, conform cărora ele sunt cognoscibile prin lumina rațiunii naturale, să poată fi luate în considerare de o
Cartesianismul ca paradigmă a "trecerii" by Georgia Zmeu () [Corola-publishinghouse/Science/471_a_1370]
-
fi deci considerate ca niște “axiome”; ele sunt fundamentele veritabile ale cunoștințelor noastre prime. Caracterul lor ireductibil afirmă o anumită autonomie a gîndirii hrănite de propriile ei concepte. Ideea de Dumnezeu ca și cea de eu nu sunt altceva decât abstracții pentru Descartes. Ele sunt cele mai evidente în câmpul cunoștințelor noastre posibile. Ele semnifică faptul că, înainte de toate, fundamentele științei noastre sunt în intelectul nostru. De aici posibilitatea de a dovedi existența lui Dumnezeu doar prin folosirea “luminii naturale”. . ) Dovada
Cartesianismul ca paradigmă a "trecerii" by Georgia Zmeu () [Corola-publishinghouse/Science/471_a_1370]
-
obișnuit să descifreze codul adoptat de subiectul în cauză. Tatiana Slama Cazacu (1959) în „Limbaj și context” arată că „fonemele sau morfemele, în cuvinte, sunt dispuse în așa fel încât să rezulte un înțeles”; „în limbă nu se poate face abstracție de componenta fonetică, de părțile reale ale limbii plasate într-o poziție, sau mai bine zis într-o anumită ordine, coordonare ce reprezintă un lanț de stimuli de ordin verbal care pot declanșa pe baza unor asociații prealabile un lanț
RHINOLALIA ŞI TERAPIA EI STUDII ŞI CERCETĂRI by Margareta Tomescu () [Corola-publishinghouse/Science/91625_a_93000]
-
căutarea fondului / 250 6. Spre socialism via capitalism / 257 7. Dumitru Drăghicescu / 270 8. Românismul / 271 9. Mircea Vulcănescu / 275 10. Activismul cultural / 275 Capitolul XV. Imposibila comunitate? / 277 Bibliografie / 283 Introducere Ideea individului uman separat de semeni este o abstracție niciodată confirmată de experiență. Dacă acceptăm teoria conform căreia segmente distincte ale realității au ajuns treptat în zona preocupărilor cognitive, imaginea familiară a oamenilor trăind împreună a făcut printre altele ca socialul să nu devină foarte devreme subiect al interogațiilor
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
apropie de el din unghiuri cât mai variate, conturându-i imaginea cu riscul de a înlocui o categorie indefinibilă cu altele la fel. Astfel, comunitatea ar fi entitatea căreia cineva îi aparține, mai cuprinzătoare decât rudenia, dar mai imediată decât abstracția pe care o numim "societate". "Este arena în care oamenii capătă cele mai fundamentale și mai substanțiale experiențe ale vieții sociale în afara limitelor căminului" (Cohen, 1992: 15). Comunitatea este locul unde fiecare învață și continuă să practice să fie social
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
și nici nu poate fi așa. Unde sunt acei indivizi rupți de orice țesătură socială, de-a dreptul nestânjeniți, fiecare fiind absolut singurul inventator al vieții sale, fără criterii, fără standarde comune care să ghideze invenția? Ei nu sunt decât abstracții atât timp cât fiecare membru al grupului are rude apropiate, care rândul lor sunt implicate într-o multitudine de relații sociale, au prieteni ș.a.m.d. Fiecare dintre noi ne formăm astfel în procesul socializării. Numai după aceea putem încerca să devenim
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
Așa cum arăta generalul (n momentul prezentării Regulamentului (n Adunarea Națională: "Regulamentul organic, ce v-a fost prezentat ca să-l cercetați, cuprinde principiile cele mai potrivite cu situația d-voastră socială actuală. El nu cuprinde niciuna din acele teorii care, (n abstracția lor, nu sunt lipsite de un țel de utilitate recunoscută, dar care, (n aplicare, dau greș, trec(nd de limitele pe care civilizația actuală ș( deprinderile naționale sunt singure (n drept de a trage" (Analele parlamentare, I, partea I, p.
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
se raporta: impunerea regimului occidental burghez (n agricultură ar fi condus pe termen mediu la acele neajunsuri, dar ar fi reprezentat totodată pășirea (n antecamera unui regim care, (n opinia sa, ar fi condus la dispariția acestor probleme. Făc(nd abstracție de acest aspect, Lovinescu (1997: 172-175), deși arată că Gherea (nsuși indicase neajunsurile ce vor (nsoți următoarea etapă, face trimitere la analiza lui Marx (referitoare la consecințele regimului la care făcea trimitere ș( Gherea), prin intermediul unei analize a lui Zeletin
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
mesajul ascultat la o ureche (la cea dreaptă, de exemplu), acesta e perceput clar, iar mesajul neascultat (cel auzit în urechea stângă) este foarte vag reprodus. Acesta este mecanismul atenției selective, care ne permite să ne concentrăm și să facem abstracție de zgomotul înconjurător sau de o conversație pentru a reflecta sau a citi. Cu timpul, au avut loc multe dezbateri pentru a afla unde este localizat acest filtru. La început, cercetătorii au crezut că informațiile care nu sunt pertinente nu
[Corola-publishinghouse/Science/1974_a_3299]
-
diferite comparații explicite, minuțioase, riguroase. Al treilea defect este formalismul: o atenție excesivă acordată variabilelor formale, instituțiilor, normelor și procedurilor și, în același timp, o neglijare a funcționării reale a sistemelor politice, a interacțiunilor între structuri, pro-cese și transformări. Făcînd abstracție de cîteva excepții, știința poli-tică din anii '50 era, așadar, fundamental eurocentrică, descriptivă și formalistă. Dacă Easton se îndrepta în direcția comportamentismului pentru a orienta știința politică pe drumul teoretizării și al științificității, Almond și Powell [1966] își propun să
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]
-
său înțeles, de schimbări semnificative în sistemele social-economice și în natura comunității politice. Nimeni nu s-ar putea îndoi, dată fiind vechimea fenomenului, că despre participare politică ar trebui să se vorbească și în cazul ora-șelor-stat grecești. În realitate, făcînd abstracție de numărul destul de limitat al celor care puteau lua parte efectiv la procesul decizional, în urma unei riguroase selecții, caracteristicile de bază ale participării politice, adică esența sa, menită să influențeze atît alegerea deci-denților, cît și deciziile în sine, erau totuși
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]
-
verosimil al datelor înseși pînă la abila tratare matematică, participarea electorală se pretează la diverse analize profunde, la diferite niveluri ale sistemului politic, nu numai de tipul comparației între sisteme. Nici o analiză a participării politice nu poate, așadar, să facă abstracție de analiza comportamentului electoral și de participarea electorală [Rose 1974; 1980]. Dreptul la vot Votul este un act relativ simplu. Aceasta afirmație nu trebuie totuși să ne facă să uitam că extinderea sufragiului s-a înfăptuit, de obicei, în urma bătăliei
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]
-
organizate cu obiective ce urmăresc un oarecare control asupra opoziției și cu o presupusă legitimitate națională și internațională, dar cu rezultate manipulate în final, ca un clasic omagiu pe care viciul (regimurile nedemocratice) îl aduce virtuții (libera competiție democratică). Făcînd abstracție de sistemele electorale la care se apelează, alegerile care nu sînt libere, fără a fi lipsite de interes politic și politologic, aparțin unui alt cîmp analitic: cel al instrumentelor disponibile și întrebuințate de regimurile nedemocratice pentru a afirma, exercita și
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]
-
constituie și el o problemă relevantă pentru regimurile democratice. Dacă alegerile reprezintă cel mai important instrument pentru desemnarea reprezentanților și guvernanților, pre-cum și pentru comunicarea cererilor și preferințelor alegătorilor, atunci autoexcluderea unui număr important de cetățeni din circuitul electoral, făcînd abstracție de motivațiile lor (tot mai diferențiate dar care în final conduc la un "partid al absenților") vor duce la alegerea de reprezentanți și guvernanți mai puțin reprezentativi și mai puțin receptivi, precum și la marginalizarea anumitor cerințe și anumitor preferințe sau
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]
-
final conduc la un "partid al absenților") vor duce la alegerea de reprezentanți și guvernanți mai puțin reprezentativi și mai puțin receptivi, precum și la marginalizarea anumitor cerințe și anumitor preferințe sau la o tendință permanentă de subapreciere a lor, făcîndu-se abstracție de voința unui număr mare de cetățeni. Odată prezentate cele trei probleme presante ale competiției electorale în democrațiile contemporane (pe scurt finanțarea, televiziunea, absenteismul), pare oportun să abordăm argumentul specific al sistemelor electorale, luînd în considerare capacitatea lor de stimulare
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]
-
unor potențiali candidați, astfel încît cel care deține funcția, incumbent-ul, nu-și va găsi adversari. Ba mai mult, în Marea Britanie, din politețe politică, nici un candidat nu este contrapus, de obicei, primului ministru în funcție sau liderului opoziției. În general, făcînd abstracție de aceste excepții, numărul candidaților care se prezintă în circumscripțiile uninominale depinde în mod fundamental de numărul partidelor ce fac parte din sistemul politic și de organizarea sistemului de partide. Chiar dacă nu e atît de ușor să generalizăm, este totuși
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]