2,425 matches
-
face parte dintr-un set de deformări analizate de către Tzvetan Todorov în L’Esprit des Lumières. Tzvetan Todorov este de părere că obiecțiile cu privire la spiritul iluminist se adre- sează, de fapt, unor deformări a lui, termenul utilizat fiind cel de „caricatură”. În aceeași serie terminologică intră alți doi termeni, cel de „deturnare” și cel de „corupție”, primul fiind cel mai des utilizat. Deturnarea implică însă sensul unei deformări, al unui exces, prin care spiritul Luminilor aparent cauționează acte și forme discursive
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
sensul unei deformări, al unui exces, prin care spiritul Luminilor aparent cauționează acte și forme discursive care-i sunt străine. Deși nu o găsim explicit formulată în titlu, miza cărții lui Tzvetan Todorov este de a deconstrui aceste deformări, deturnări, caricaturi, corupții ale spiritului ilu- minismului. Un element constitutiv pentru spiritul ilumi- nist, și anume, spiritul critic, este analizat din perspectiva excesului care-l consumă și anume exacerbarea actului critic prin dubla eliminare a dimensiunii sale pozitive, constructive și a unui
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
vedere provincia și mahalaua ca „simboluri” ale periferiei și în ciuda diverselor circumstanțieri frivole, există un grad de generalitate și un plan al extrapolărilor subtile. „Caragiale nu a avut în vedere decât lumea de margine, fie mahalaua fie provincia, așezată sub caricatura ideologică ce este provincia ?” Teza pe care o formulează Alexandru Dragomir ține de instituirea acestui raport Centru-Periferie, prin care lumea lui Caragiale este exclusiv una provincială, sau dacă nu marginală în sensul pe care mahalaua îl conferă acestui termen. Generalizarea
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
aproximare”. În cele din urmă tocmai acest indice de refracție este cel care configurează particularismul atât al caragialismului, cât și al identității căreia el îi devine expresie. Iar Alexandru Dragomir consi- deră că expresia acestei deformări o dă comicul și caricatura. „Această lume a perturbației, a amestecului și a deformării ia la Caragiale forma caricaturii și a comicului. Comicul este aici expresia necesară pe care o îmbracă contrastul dintre cele două lumi. Pentru că într-o lume provincială, „sublunară”, cultura devine o
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
particularismul atât al caragialismului, cât și al identității căreia el îi devine expresie. Iar Alexandru Dragomir consi- deră că expresia acestei deformări o dă comicul și caricatura. „Această lume a perturbației, a amestecului și a deformării ia la Caragiale forma caricaturii și a comicului. Comicul este aici expresia necesară pe care o îmbracă contrastul dintre cele două lumi. Pentru că într-o lume provincială, „sublunară”, cultura devine o comicărie, Caragiale a ales comicul, deci expresia artistică cea mai adecvată pentru dezvăluirea acestei
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
în răspăr cu epoca, în afara ei, scrutându-i obscuritatea. Din start, conchide Dragomir, marginalul nu este decât un reflex, o „deformare” similară transpunerii inexacte a Ideii în spațiul de iradiere. Expresia estetică a acestei deformări, în opinia filozofului, o constituie caricatura care se plasează deopotrivă în spațiul literaturii și al artei plastice cu aceeași condiție a minoratului și a unui gen, comicul, care este tratat însă dincolo de convențiile genu- lui. Cu alte cuvinte, caricatura și comicul devin expresiile privilegiate ale deformării
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
acestei deformări, în opinia filozofului, o constituie caricatura care se plasează deopotrivă în spațiul literaturii și al artei plastice cu aceeași condiție a minoratului și a unui gen, comicul, care este tratat însă dincolo de convențiile genu- lui. Cu alte cuvinte, caricatura și comicul devin expresiile privilegiate ale deformării. Este aceasta doar o alegere, ori natura acestui raport invocă cu precădere aceste două expresii care beneficiază de propria lor stilistică ? Nu avem nici întrebarea, nici răspunsul pentru că el ar implica un demers
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
româ- nească cu o alta care împărtășește aceeași condiție peri- ferică în raport cu un Centru omologat. Mircea Eliade era preocupat de un astfel de demers în Românii, latinii Orien‑ tului (1943) prin comparație cu Portugalia. Și Andrei Pleșu identifica grotescul și caricatura drept componente ale unei stilistici identitare, ale unui raport problematic cu Sinele, iar această identificare deformatoare era pusă sugestiv sub semnul unui narcisism à rebours. „Suntem scuturați toți de febra caricaturii (s.n.), de voluptatea grotescului. Avem un ochi rău : cultivăm
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
comparație cu Portugalia. Și Andrei Pleșu identifica grotescul și caricatura drept componente ale unei stilistici identitare, ale unui raport problematic cu Sinele, iar această identificare deformatoare era pusă sugestiv sub semnul unui narcisism à rebours. „Suntem scuturați toți de febra caricaturii (s.n.), de voluptatea grotescului. Avem un ochi rău : cultivăm grimasa, reinventăm expresio nis- mul. Grimasa nu este aici cea a comicului, expresionismul fiind unul al deformărilor în tușă groasă a trăsăturilor ? Nu ne aflăm cu acest comic și cu caricatura
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
caricaturii (s.n.), de voluptatea grotescului. Avem un ochi rău : cultivăm grimasa, reinventăm expresio nis- mul. Grimasa nu este aici cea a comicului, expresionismul fiind unul al deformărilor în tușă groasă a trăsăturilor ? Nu ne aflăm cu acest comic și cu caricatura în proximitatea lui „simț enorm și văz monstruos” ? Caricatura îl presupune prin definiție, enormitatea și monstruosul fac parte din stilistica caricaturalului. La aceste deformări apela și Caragiale când îl invoca pe Jiquidi unul dintre cei mai reputați caricaturiști în epocă
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
cultivăm grimasa, reinventăm expresio nis- mul. Grimasa nu este aici cea a comicului, expresionismul fiind unul al deformărilor în tușă groasă a trăsăturilor ? Nu ne aflăm cu acest comic și cu caricatura în proximitatea lui „simț enorm și văz monstruos” ? Caricatura îl presupune prin definiție, enormitatea și monstruosul fac parte din stilistica caricaturalului. La aceste deformări apela și Caragiale când îl invoca pe Jiquidi unul dintre cei mai reputați caricaturiști în epocă. Comicul însă este un gen mult mai complicat, comicul
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
incidența unor categorii formale și taxonomii mult prea generale precum comicul de situație, de caracter, de limbaj etc. Comicul lui Caragiale invocă deriziunea ca formă a unui scepticism ludic și a unei lucidități camuflate, mai ales în ceea ce ține de „caricatura ideologică” pe care o presupune provincia. Într-un fel, comicul caragialesc se apropie de adevărul maximei lui Gogol : „Dacă privim atent și îndelung o istorie nostimă, ea devine din ce în ce mai tristă.” Ambi- valența și ambiguitatea pe care le sesiza prozatorul rus
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
-și asume responsabilitatea să nu capitalizeze drama reformei întreținând haosul și resentimentul. Presa care se pretinde democratică trebuie să devină mult mai responsabilă. Ea are o contribuție morală la transfigurarea imaginii tranziției spre democrație, stat de drept, reformă, într-o caricatură hâdă, demnă de dispreț. Până și în ziua alegerilor, televiziunea a arătat imagini cu parlamentari moțăind. Ca și când aceștia nu ar și lucra ore în șir în comisii. Mulți intelectuali cu prestigiu public și-au făcut din nihilism și scepticism, din
[Corola-publishinghouse/Administrative/1964_a_3289]
-
alcătuiește un guvern de uniune națională. Pentru marele public, Știrbei era un om total necunoscut. Spre disperarea ziarelor, fotografia lui nu se găsea nicăieri, nu exista pe piață o fotografie Barbu Știrbei. Ziarele s-au văzut obligate să publice o caricatură a lui Ross, drept poza noului prim-ministru. Toate partidele aveau reprezentanți în guvernul de uniune națională. Știrbei nu era însă omul potrivit pentru a-l conduce. Părea destul de slab. Trei săptămîni mai tîrziu, în plină campanie electorală, reprezentanții partidului
by Sergiu Dimitriu [Corola-publishinghouse/Memoirs/1057_a_2565]
-
Aplauze furtunoase și toată lumea e fericită. Ne simțim bine că animalele din arenă sunt ca noi. De fapt, ne face plăcere pentru că ne vedem pe noi înșine în oglindă, dar suntem conștienți că ceea ce vedem nu suntem noi, ci niște caricaturi ale noastre. Ființe care fac eforturi disperate să ne semene și nu reușesc decât să fie amuzante și neputincioase. Iar lucrul acesta ne gâdilă orgoliul și ne face să ne simțim superiori. Nimeni nu se mai gândește la tratamentul pe
UMBRE PE ECRANUL TRANZIŢIEI by CEZAR PAUL-BĂDESCU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/579_a_1033]
-
cel din 1995, în filmul O vară de neuitat de Lucian Pintilie. Apoi, în opinia mea, Bleonț a încetat să fie actor. Am mai fost la câteva piese cu el și am regretat din tot sufletul: era mai degrabă o caricatură, nimic nu mai amintea de talentul și de inteligența scenică pe care le avea altădată. Acum, Bleonț a ajuns să interpreteze excesiv orice rol: indiferent dacă trebuie să joace o scenă tandră sau să vorbească în șoaptă, el răcnește ca
UMBRE PE ECRANUL TRANZIŢIEI by CEZAR PAUL-BĂDESCU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/579_a_1033]
-
diferitelor religii, fără nici o legătură cu textul sau muzica fapt pentru care a primit aplauzele anumitor politicieni și jurnaliști ignoranți. De asemenea, tot în 2006, nu am reușit să înțeleg cum putea fi lăudat un caricaturist ce a desenat câteva caricaturi defăimătoare ale profetului Mahomed, iar împreună cu el și ziarul care le publicase din motive comerciale și populiste. Ca și cum libertatea de presă nu ar include, și pentru politicienii danezi, responsabilitatea pentru tot ceea ce se publică. Cine aparține altei religii rămâne deseori
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
și străvezii, ca apa cea limpede", adică pieritoare și imperfecte. Uneori, imperfecțiunea lumii se cristalizează în câteva tipologii "absolute": soacra ca esență a răutății {"Soacra cu trei nurori"), prostul care are noroc {"Dănilă Prepeleac"), leneșul total {"Povestea unui om leneș").Caricatura lumii reale o constituie "Capra cu trei iezi", poveste în care "animalele sunt văzute omenește" ăCălinescu): capra devine "o mască de comedie, simbolizând tipul feminin vorbăreț și văităreț" ăCălinescu), tot așa cum soacra, baba mâncătoare de ouă {"Punguța cu doi bani
Lumea lt;poveştilorgt; lui Creangă by Brînduşa-Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/1634_a_2971]
-
elevi. Iată modul de desfășurare a unei activități în care se folosește metoda -Turul galeriei: Se formează grupuri de 4 elevi și se comunică sarcina de lucru. Elevii lucrează în grup, pe o foaie (afiș). Produsul poate fi un desen/ caricatură/ schemă/ scurte propoziții. Elevii prezintă în fața clasei afișul, explicând semnificația și răspunzând la întrebările puse de colegi. Se expun afișele pe pereți.Lângă fiecare afiș se lipește câte o foaie albă. Se cere grupurilor să facă un tur la fiecare
Metode interactive de abodare a textului literar în învățământul primar by Mariana Morărașu () [Corola-publishinghouse/Science/1678_a_3032]
-
gafă: programatorii canalului cumpăraseră serialul sirian fără să-l fi vizional în prealabil, numai pe baza unui simplu sinopsis. L-ar fi scos ei înșiși din program pentru rasism. De fapt nu mai știu nici eu care e realitatea. Dar caricatura în care acești militanți uimitor de moderni erau înfățișați ca niște brute medievale nu și-a atins ținta. "Henri Lefebvre a contat mult pentru mine", mi-a spus ieri unul dintre ei, urbanist de felul său. Un altul, sociolog, mă
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
Domnul Crozier reprezenta Franța ca celibatar cu succes la femei: înalt, cu talia bine strînsă într-o redingotă cu revere mari de mătase, figură de motan încălțat rîzînd sub o mustață groasă, albă și zbîrlită așa cum a fost popularizat de caricatura lui Léandre în "Rire", pe cînd era Șef de protocol la Quai d'Orsay. Om plăcut, pasionat de muzică, ducea o politică concepută să "dea pe brazdă" Austria, prin acordarea de împrumuturi franceze, dar care pînă la urmă s-a
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
la Toulouse orașul lui Delcassé aveam amintiri de evocat pentru a sparge repede gheața. În biroul său de la ambasadă, ornat cu frumoase tapiserii prețioase, Delcassé m-a primit privindu-mă atent de după lorgnionul său așa cum îl știam din portrete și caricaturi atît de mic de statură încît chiar el spunea despre sine: Sînt un fel de pitic, dar din rasa piticilor Rh(ne"117. Primirea sa a fost foarte afabilă; felul în care mi-a primit pledoaria mi-a permis să
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
o atmosferă de suspiciune, de deplîngere și indiscreții asupra operațiunilor militare de care profitau agenții inamicului. Cadorna era foarte jenat de toate acestea. Prestigiul său era deja puțin știrbit de faptul că armata bătea pasul pe loc (prin capitală circulau caricaturi și anecdote care îl ridiculizau pe generalisim; pe un refren cunoscut, se fredona următoarea arietă: "Il Generale Cadorna disse alla Regina: Se vuol vedere Trieste, si compri una cartolina". (Generalul Cadorna i-a spus reginei noastre: Dacă vreți să vedeți
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
un control riguros, permisele de deplasare în zona operațiilor și erau supravegheați îndeaproape suspecții, colportorii de vești false și jurnaliștii defetiști, în fruntea cărora se distingea directorul Serrao, al marelui cotidian din Neapole, "Il Mattino". Dar tentative mai grave decît caricaturile și șansonetele rețineau atenția înaltului comandament și a Siguranței generale, cu atît mai periculoase și dificil de reprimat cu cît ele își găseau un teritoriu independent, în incinta extrateritorială a Vaticanului. Cînd se discută valoarea participării Italiei alături de aliați în
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
unii dintre ei pozau ca să Înțeleagă la rândul lor și nu numai ca să ne impresioneze? Da, domnii mei, oamenii, oamenii care au fost, ca și cei care ne Înconjoară, cu toate hibele și limitele lor, duse uneori până la ridicol, la caricatură, sunt atât de... cum să spun?, de complicați, de ciudați, chiar și În ciuda și spre mirarea lor, spre stupefacția lor, nu rareori, pe care și-o ascund cu grijă, ca pe-o boală de piele... Pozăm, pozăm fără oboseală, folosind
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]