6,372 matches
-
limba latină nu mai sunt atât de răpândite în școli, însă povestirile lui Homer și ale lui Vergiliu continuă să fie citite, în traducere, de milioane de oameni. Barocul a preluat acest gen literar, dar acum epopeile sunt mai mult comice (Gerusalemo eliberato), (Orlando furioso) etc. În literatura română, singura epopee încheiată, Țiganiada, aparține lui Ion Budai Deleanu, deși tentative de a scrie o epopee au avut și alți poeți, ca Bolintineanu sau celebra Anatolida a lui Ion Heliade Rădulescu. La
Epopee () [Corola-website/Science/297635_a_298964]
-
regăsește aici, un personaj ca Oreste își revendică de pildă cu brutalitate, fără menajamente, dreptul asupra hetairelor care-l însoțesc, în calitatea sa de reprezentat al plutocrației. O anumită deznădejde este reflectată și de ambiguitatea muzicii, care oscilează între atitudinea comică și cea lirică. Biografii de mai târziu au sesizat această calitate a creațiilor offenbachiene. Opera a început să aibă de-abia după zece-cincisprezece reprezentații succes, și datorită susținerii ei de către Henri Rochefort și Jules Vallès în "Le Figaro". Offenbach își
Frumoasa Elena () [Corola-website/Science/306878_a_308207]
-
o stație se dovedește a fi o mare pasionată de filme, ea afirmând că preferă gagurile seci precum cele din "S-a furat o bombă" și actori ca Puiu Călinescu care au interpretat o gamă mare de roluri de un comic burlesc și Dem Rădulescu, un „excelent comic” despre care nu mai apucă să vorbească. Ieșit pe culoar pentru a fuma o țigară, regizorul dă peste un călător fără bilet (interpretat de Puiu Călinescu) care pleacă repede deoarece din urmă vin
Expresul de Buftea () [Corola-website/Science/327666_a_328995]
-
mare pasionată de filme, ea afirmând că preferă gagurile seci precum cele din "S-a furat o bombă" și actori ca Puiu Călinescu care au interpretat o gamă mare de roluri de un comic burlesc și Dem Rădulescu, un „excelent comic” despre care nu mai apucă să vorbească. Ieșit pe culoar pentru a fuma o țigară, regizorul dă peste un călător fără bilet (interpretat de Puiu Călinescu) care pleacă repede deoarece din urmă vin doi controlori: unul dur (interpretat de Dem
Expresul de Buftea () [Corola-website/Science/327666_a_328995]
-
țigară, regizorul dă peste un călător fără bilet (interpretat de Puiu Călinescu) care pleacă repede deoarece din urmă vin doi controlori: unul dur (interpretat de Dem Rădulescu) și celălalt negricios, care mai trecuse. Controlorul dur le spune călătorilor că singurul comic cu adevărat mare este „Bibanu”. Cei doi controlori ies din compartiment și-l prind pe călătorul fraudulos. Timpul trece repede, iar trenul ajunge la Buftea unde coboară toată lumea. Actorii spun că s-au amuzat în timpul călătoriei, dar rămân surprinși să
Expresul de Buftea () [Corola-website/Science/327666_a_328995]
-
30, 40, 50 de ani de comedie cinematografică, autorii abia de reușesc să scoată o oră și jumătate de zâmbete, presărate cu două-trei hohote. Să fie vina autorilor? A selecției lor? „Expresul de Buftea” scoate la iveală, voit-nevoit, nu lipsa comicului din comediile noastre, cu puținătatea lui. Să le fim deci recunoscători pentru oglinda pe care ne-au pus-o sub ochi preț de un ceas și jumătate și în care se reflectă, palid, încercănat și anemic, chipul comediei noastre de
Expresul de Buftea () [Corola-website/Science/327666_a_328995]
-
preț de un ceas și jumătate și în care se reflectă, palid, încercănat și anemic, chipul comediei noastre de azi”". În "„Istoria filmului românesc (1897-2000)”", criticul Călin Căliman considera că s-a intenționat că acest film să fie o „antologie comică”, dar producția s-a dovedit în cele din urmă "o „probă de incapacitate” a regizorului, care n-a reușit - în ciuda unui scenarist inspirat, Matty Aslan, și a unor actori nostimi în „momentele de legătură” (Dem Rădulescu, Jean Constantin, Sebastian Papaiani
Expresul de Buftea () [Corola-website/Science/327666_a_328995]
-
despre comunicarea dintre doi oameni și modul în care aceștia răspund loviturilor sorții. Într-un interviu cu Frida, ea și Green au vorbit despre lunga ei recuperare după pierderea soțului în 1999. Piesa este meditativă, dar are și o tentă comică sensibilă. Frida afirma în 2004 că nu are de gând să se mai întoarcă niciodată în industria muzicală. Deși se dicuta despre noi albume de studio în 2010, nu s-a concretizat nimic, iar Frida nu s-a mai întors
Anni-Frid Lyngstad () [Corola-website/Science/335273_a_336602]
-
indiferent dacă vor fi folosite bule de dialog sau nu, personajul care dă prima replică va fi așezat în partea stângă a imaginii sau deasupra celuilalt. În cazul unor ilustrații complexe, se pot întâlni și acțiuni de fundal, cu efect comic sau probe ale unei narațiuni pe mai multe straturi (rezultatul unei acțiuni pornite cu câteva ilustrații mai devreme, în vreme ce atenția cititorului a fost mutată în altă drecție); ele sugerează simultaneitatea sau o acțiune ciclică (de exemplu, păsărele cântând într-un
Bandă desenată () [Corola-website/Science/310718_a_312047]
-
poate fi considerată literatură. În 1948 a scris "Sentinela" pentru un concurs lansat de BBC. Deși povestirea a fost respinsă, a schimbat cursul carierei lui Clarke. Nu numai că ea a stat la baza "", dar a introdus și o abordare comică în opera lui Clarke. Multe dintre operele ulterioare ale lui Clarke au prezentat o omenire avansată tehnologic dar măcinată de prejudecăți confruntată cu o inteligență extraterestră superioară. În cazul romanelor "Orașul și stelele" (și a versiunii sale originale, "Against the
Arthur C. Clarke () [Corola-website/Science/312017_a_313346]
-
(în ) este un film de comedie american din 1983, regizat de Harold Ramis și avându-i un rolurile principale pe Chevy Chase, Beverly D'Angelo, Randy Quaid, Dana Barron și Anthony Michael Hall. În film apar și comici ca John Candy și Imogene Coca, fotomodelul Christie Brinkley și Jane Krakowski, în roluri mai mici. Scenariul a fost scris de John Hughes, inspirat din povestirea "Vacation '58" din revista "National Lampoon" Magazine, anul petrecerii acțiunii fiind schimbat în cel
O vacanță de tot râsul () [Corola-website/Science/326394_a_327723]
-
Schlesinger s-a încheiat la sfârșitul anului 1941, între Avery și producător intervenind o ceartă legată de finalul filmului "The Heckling Hâre". În varianta primului, Bugs și câinele de vânătoare trebuiau să cadă de pe panta de trei ori, ducând efectul comic la extrem. Greg Ford, istoric al animației, dezvăluie faptul că Schlesinger a intervenit în sensul suprimării unui moment în care personajele se adresează telespectatorior, anuntandu-i: vom face asta de trei ori, băieți! în favoarea unui final abrupt, în care personajele
Tex Avery () [Corola-website/Science/316275_a_317604]
-
Worker", 3 septembrie 1962) etc. Într-un articol din "Sovețkaia Kulture", jurnalista sovietică I. Surkova consideră că filmul lui Gopo "„abundă de glume de un haz sincer”"; ea laudă finalul filmului, comicul de situație și descoperă unele asemănări cu filmele comice ale lui Mack Sennet (de unde au fost inspirați polițiștii) sau cu cele ale lui Charles Chaplin (secvența visului eroului). În lucrarea "„Istoria filmului românesc (1897-2000)”", criticul Călin Căliman afirma că filmul " S-a furat o bombă" este o parabolă antirăzboinică
S-a furat o bombă () [Corola-website/Science/319396_a_320725]
-
afirma că filmul " S-a furat o bombă" este o parabolă antirăzboinică, având ca metaforă-cheie pledoaria pentru folosirea energiei nucleare în scopuri pașnice. Filmul este considerat „tezist pe alocuri, cu unele metafore naive”, dar care „mizează pe inspirate efecte de comic burlesc și conține câteva secvențe antologice pe parcursul peregrinărilor eroului, un tip de «vagabond chaplinian» interpretat de Iurie Darie”. Regizorul recurge la tehnici de animație, cum ar fi procedeul pixilației (o tehnică prin care personajul este filmat „imagine cu imagine”), mișcarea
S-a furat o bombă () [Corola-website/Science/319396_a_320725]
-
provincia Languedoc, la interogatorii și în procesele verbale. Evoluția limbii este influențată de traduceri din juriști romani și din filozofi greci. În același timp se dezvoltă o literatură originală de valoare, precum poeziile lui François Villon, apărând și farsa, specie comică destinată unui public mai puțin instruit. Secolul al XVI-lea, în ciuda frământărilor cauzate de războaiele pentru Italia și de cele interne religioase, între catolici și protestanți, s-a caracterizat printr-un avânt cultural deosebit. Interesul pentru operele din Antichitate, influența
Istoria limbii franceze () [Corola-website/Science/331697_a_333026]
-
de Claude Zidi și i-a avut în rolurile principale pe Thierry Lhermitte și Miou-Miou. Filmul a fost nominalizat pentru Premiul Oscar pentru cele mai bune efecte vizuale și Curtis a câștigat un premiu Globul de Aur pentru rolul ei comic Helen Tasker. "Minciuni adevărate" a fost primul proiect Lightstorm Entertainment care a fost distribuit prin afacerea companiei de producție a lui Cameron cu 20th Century Fox, precum și prima producție marjoră pentru compania de efecte vizuale Digital Domain, care era cofondată
Minciuni adevărate () [Corola-website/Science/325674_a_327003]
-
propagandei.” Goebbels și-a descoperit aici și talentul pentru oratorie, devenind în curând al doilea om din mișcarea nazistă, după Hitler, în acest domeniu. În timp ce stilul lui Hitler era răgușit și pasional, Goebbels era calm, sarcastic și de multe ori comic: era maestru în a introduce în discurs invective și insinuări, însă dacă situația o cerea, putea trece repede la o retorică frenetică. Recunoștea deschis că exploatează cele mai joase instincte ale populației germane - rasism, xenofobie, invidia dintre clase și insecuritatea
Joseph Goebbels () [Corola-website/Science/302287_a_303616]
-
Moore, apărută în revista "Astounding" cu nouă ani mai devreme. Jumătate din opera sa se încadrează în două serii: seria "Bossy" (despre un computer cu inteligență artificială, scrisă împreună cu Alex Apostolides și Frank Riley) și seria "Ralph Kennedy", mult mai comică (scrisă mai mult împreună cu Apostolides, include și romanul "When They Come From Space"). Romanul său "Mașina eternității" (scris împreună cu Frank Riley) a fost serializat în "Astounding" de-a lungul anului 1954 și a câștigat Premiul Hugo pentru cel mai bun
Mark Clifton () [Corola-website/Science/322843_a_324172]
-
acestea au fost ignorate total. Au fost îndelung elogiate de Goethe, Schlegel, Sismondi, Madame de Stael, și una dintre ele, "Turandot", a fost tradusă de Schiller. În anii mai târzii, Gozzi a început să scrie tragedii, în care însă elementul comic nu lipsea. Această inovație s-a dovedit inacceptabilă pentru critici, în consecință Gozzi se întoarce la drama spaniolă, din care obține modele pentru diverse opere. Acestea însă au avut un succes minor. Fratele lui, Gasparo Gozzi, era de asemenea un
Carlo Gozzi () [Corola-website/Science/307038_a_308367]
-
pe acesta dacă dorește să își dăruiască viața Planetei, lucru care se și întamplă, iar trupul Olgăi se transformă într-unul de femeie ce dă naștere unui copil cu trăsăturile lui Godo. Filmul a câștigat premiul Inkpot la San Diego Comic Convention în 1980 și premiul pentru animație la Festivalul de Film de la Las Vegas. A fost nominalizat la categoria "cel mai bun film de animație" la Saturn Awards în 1983.
Phoenix 2772 () [Corola-website/Science/318830_a_320159]
-
ca și conținutul muzical sau dramatic efectiv căruia îi aparține piesa. Izolate, niciuna dintre aceste caracteristici nu este cu adevărat "definitorie", iar practic, este adesea dificil să deosebim între tipurile variate de teatru muzical ușor, inclusiv "operetă", "operă ușoară", "operetă comică", "farsă", "piesă muzicală", "comedia muzicală", "bufonadă", "parodie", "vodevil" și "spectacol de varieteu". Momentele muzicale cele mai intense, din punct de vedere dramatic sunt adesea interpretate în cadrul cântecului. În mod proverbial, "când emoția devine prea puternică pentru a vorbi (sau recitativă
Teatru muzical () [Corola-website/Science/316098_a_317427]
-
1700, două forme de teatru muzical erau la modă în Marea Britanie, Franța și Germania: operetele baladă, ca "Opereta cerșetorului" de John Gay (1728), care includea versuri scrise pentru melodii ale unor cântece cunoscute de pe vremea aceea (adesea operete-farsă) și operete comice, cu scoruri originale și cele mai romantice linii ale intrigii, ca " Fata bohemiană" de Michael Balfe (1845). Alte forme ale teatrului muzical s-au dezvoltat până în secolul al XIX-lea, cum sunt vodevilul, muzicalul britanic, melodrama și farsa. Melodramele și
Teatru muzical () [Corola-website/Science/316098_a_317427]
-
scoruri originale și cele mai romantice linii ale intrigii, ca " Fata bohemiană" de Michael Balfe (1845). Alte forme ale teatrului muzical s-au dezvoltat până în secolul al XIX-lea, cum sunt vodevilul, muzicalul britanic, melodrama și farsa. Melodramele și operetele comice, în special, erau la modă parțial deoarece majoritatea teatrelor din Londra aveau licență numai muzicaluri și nu li se permitea să prezinte piese fără muzică. Oricum, numele unei piese nu definea în mod necesar ceea ce era. Bufonada de pe Broadway, numită
Teatru muzical () [Corola-website/Science/316098_a_317427]
-
din Londra aveau licență numai muzicaluri și nu li se permitea să prezinte piese fără muzică. Oricum, numele unei piese nu definea în mod necesar ceea ce era. Bufonada de pe Broadway, numită "Căprioara magică" (1852) era denumită "O serie de povestiri comice tragice operaționale istorice extravagante burlesc de farmece." Prima piesă de lung metraj înregistrată a fost "Opereta cerșetorului", care a avut 62 de spectacole succesive în 1728. Abia după aproape un secol, o piesă va depăși 100 de spectacole, cu "Tom
Teatru muzical () [Corola-website/Science/316098_a_317427]
-
Times până în anii 1920 și 1930. Primul muzical "de lung metraj" de pe Broadway a fost un succes de 50 de spectacole numit "Piticii" în 1857. Spectacolele din New York au continuat mult mai mult timp decât cele din Londra, însă "opereta comică muzicală" a Laurei Keene, numită "Șapte surori" (1860) a doborât recordurile anterioare din New York cu 253 spectacole. Prima piesă de teatru conform concepției moderne de muzical, adăugâng dans și muzică originală, care ajuta relatarea povestirii, este în general considerată a
Teatru muzical () [Corola-website/Science/316098_a_317427]