2,172 matches
-
plânge că o doare capul, se declară incapabilă să rețină numele geografice pe care trebuie să le includă în profeții și îi cere servitorului Marcos să-i șoptească la ureche răspunsurile potrivite deoarece Apollo vorbește prea încet. Cel solicitat o consolează ca pe o fetiță nevinovată care habar n-are ce se întâmplă pe lumea asta, o naivă cu voce de oracol, deprinsă a formula fraze misterioase. El o îndeamnă să se machieze și să se împodobească pentru a se prezenta
Oracolul dereglat by Alexandra Ciocârlie () [Corola-journal/Journalistic/5241_a_6566]
-
Cititorul devine după lectură, din răbduriu și curios, malițios de-a-dreptul. Ei bine, câte și mai ales ce, ați pus, vă întreb și eu, într-o doară, în iubita-poezie, ca ea să se îndure să vă dea o povață, să vă consoleze pentru boală și suferință, să vă viziteze după însănătoșire? Dacă dl I. Z. îndrăznise să vă compare vag cu iluștrii numiți mai sus, îndrăznesc și eu să vă încredințez că nu mai semănați cu aceia, spre liniștire, și nici cu
POST-RESTANT by Constanța Buzea () [Corola-journal/Journalistic/13967_a_15292]
-
veritabil "eveniment al inimii", atestat și de tulburătoarele epistole adresate lui Anton, "în care durerea pe care o exprimă depășește într-atît supărarea destinatarului, încît acesta citindu-le aproape că se crede obligat să uite de propria durere pentru a-l consola pe consolator", conform aprecierii unui mai recent biograf al lui Proust, Ghislain de Diesbach. Așadar o revărsare de ipotetic simțămînt filial asupra Elenei Bibescu, impresionant act al sensibilității proustiene, și totodată fapt ce ne îndeamnă a socoti pertinentă opinia exegetului
O carte somptuoasă (II) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/8400_a_9725]
-
să îți trântească o astfel de burtă, când un sfârșit abrupt ar fi mers mult mai bine. Să nu te faci ecoul lui Cristi Puiu, care se plângea că filmele americane prea îți dau totul pe tavă?! Dar las Oscarurile consolându-mă că Ang Lee a luat premiul pentru regie, și mă apropii de un film care rulează acum pe marile ecrane românești. "Casanova". Ei, ca să vedeți ce face Hollywood-ul din regizorii pe care îi momește la dânsul. Lasse Hallström, un
Oscarurile și Casanova care nu are ce căuta în preajma lor by Alexandra Olivotto () [Corola-journal/Journalistic/10812_a_12137]
-
care intră în rotativă. Se indignează, dar consimt. Un fel de Meșteșugul vieții, al lui Levin, dar trăit în una, nu în doi-trei. Proza lucid-dezamăgită a Adrianei Bittel, cu oameni care dau buzna unii peste alții, dar fără să se consoleze, reușind, cel mult, să se încurce, cu muribunzi pentru care chinul e lung și moartea e scurtă, exact cât clipa în care i-ai scăpat din ochi, cu copii care nu mai cresc și părinți în continuare autoritari și tot
Exerciții de fericire by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/2505_a_3830]
-
leșinat". Acest pasaj trebuie pus în legătură cu însemnarea care figurează în versiunea publicată a "Jurnalului" (pentru prima oară în franceză, în traducerea lui Luc Badesco, "Fragments d'un journal", Paris, Gallimard, 1973) sub data de 11 octombrie 1946: Nu mă voi consola niciodată că nu l-am revăzut șpe Mihail Sebastianț în august 1942 cînd m-am întors pentru o săptămînă la București. Mi-era atunci rușine de mine - consilier cultural la Lisabona - și de umilințele pe care le îndura el, pentru că
Matei Călinescu "În exil m-am simțit liber - într-o societate ale cărei reguli nu le cunoșteam" by Cristina Poenaru () [Corola-journal/Journalistic/15272_a_16597]
-
era ministru, în imposibilitatea fizică și morală de a profesa arhitectura, Ioanide îl lua peste picior, confiscîndu-i ideea sa favorită, executînd-o demonstrativ. Niciodată Pomponescu nu simți mai tragic insignifianța însărcinării sale publice. Era de fapt un om cu desăvârșire ratat, consolat cu un post decorativ, demnitar, nu erou, un director de teatru temut de tot personalul, pe scena căruia însă culegeau aplauze actorii. Situația deveni crispată când madam Pomponescu-Mamy, asistată de madam Pomponescu-mamă, semnală scandalul. Doamnele Pomponescu fuseseră și ele în
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
mai dezinteresează de stilul monumentelor. S-a ivit o conștiință edilitară, cu voința de a cenzura ororile de gust. Ca demnitar nu pot decât să mă bucur de acest fenomen. Astfel Pomponescu, sustrăgîndu-se cu grijă oricărei aparențe de participare, se consola cu speranța unui scandal public crescând; deși în sinea lui simțea că nu este elegant ce face, o ură incoercibilă îl împiedica să se reprime. Campania i se părea prea platonică, incapabilă a rade de la pământ biserica și palatul comunal
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
recrutarea elementelor. Chiar din vorbele ei, Pomponescu înțelese că se ducea des la Gaittany și întîlnea acolo pe Munteanu. Deși n-avea nici un indiciu din care să scoată o interpretare excesivă, un fapt era clar: Indolenta n-avea vreme să consoleze pe Pomponescu. Acesta nu se mai duse multă vreme pe la ea și avu strângerea de inimă de a nu mai primi nici un mesaj, nici un cuvânt de reproș. Pomponescu era obișnuit să aibă la masă câte un invitat cel puțin. Când
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
cu arcul deasupra capului, zvârlea o săgeată spre zidurile fioroase ale fortăreței. Și altele de soiul acesta. Hagienuș poseda și o căldare-trepied de bronz, bătând în verde, obiect autentic chinezesc. . - Mi se rupe inima, plângea Hagienuș, uite, mă jur, mă consolez că ți le dau dumitale, om care știi să prețuiești. Am colindat lumea ca să le adun. Ceea ce nu-l împiedica să se tocmească. În general însă le dădu foarte ieftin, pentru că instinctul de colecționar era mai tare în el, și
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
născu o controversă foarte filozofică. Ioana, susținută și de madam Farfara, era pesimistă în privința satisfacțiilor artei vocale. . - Ai succes cât ești tânără și ai voce, pe urmă toată lumeate uită! . - Asta e soarta actorului în general, a artistului careinterpretează, o consolă Pomponescu. G. Călinescu Madam Pomponescu-maman nu era de același aviz. - Din moment ce ai căpătat un nume, nu importă dacă mai ești aplaudat ori nu. Ioana însă susținea contrariul. . - Nu numele de pe afiș mă încîntă, cum mă cheamă îmieste indiferent. Toată bucuria
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
pe micile poteci abrupte, Lanark se simțea din ce în ce mai plin de energie și bucurie. încercă să zburde puțin. — Te-ai însurat, Sandy? — Ușurel, tată. Aș prefera să-mi spui numele complet. Nu, nu sînt însurat. Am o fiică, dacă asta te consolează. — Da! Da! Va fi și ea în vîrful dealului? — Nu, este într-un loc mai sigur, slavă Domnului. Auzi puștile? în depărtare se auziră pocnete. Cum pot oamenii să lupte pe asemenea vremuri? întrebă Lanark cu o voce ascuțită de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
ceas, nu știa când era cazul să se scoale. Risca foarte mult de câte ori se hotăra să iasă și să meargă-n sufragerie. Putea să fie doar trei și jumătate, și atunci îl goneau la loc. Singurul gând care-l mai consola era că după ce se scula și-și bea cana de lapte cu cacao ieșea pe-afară, în spatele blocului. Se obișnuise să alerge și să se joace-n fiecare zi, în vacanța aceea nesfârșită, cu copiii din gașcă, Vova și Paul
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Crey nu-i plăcu vestea asta. Fusese vorba ca mașinile alea să coboare, să-și facă treaba, să se urce în transportor și-apoi să plece cu toții de pe planeta aia blestemată. Mai privi o dată aparatele de supraveghere și apoi se consolă cu gândul că schimbarea asta de planuri nu făcea decât să-i demonstreze că exista mai mult austral decât se așteptase. Ceea ce, până la urmă, era minunat. ― Nardar, du-te până în apropierea Templului și încearcă să vezi ce fac acolo clonele
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
a dispărea. Fuseseră pregătiți dinainte și demontaseră emițătorul care permitea identificarea navelor, așa încît pentru calculatoarele tactice de pe crucișătoare, nava lor dispăruse în luptă. - Ne angajasem demult pe un drum, bătălia asta nu a schimbat nimic... Încercă Șestov să-l consoleze. - Nu e vorba de asta. Mă întreb ce soartă o fi avut Oksana. Când am plecat rămăsese să o neutralizeze pe femeia aia. Ori nu era ea spionul, ori... - Îți faci griji degeaba. Ai să vezi că Oksana o să ni
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
și își făcuse loc printre războinicii masivi, veni înaintea lui Audbert. Grimhilde, cu o expresie de spaimă în frumoșii ei ochi albaștri, o ținea de mijloc, mai mult ca să o rețină, de fapt, decât ca să o protejeze ori să o consoleze. Tânăra se smulse din brațele ei și, făcând un pas înainte, îl întrebă neliniștită pe marcoman: — Cum s-a întâmplat atacul? Știi să spui cum de am reușit să fug? Ce culoare avea calul tatălui meu? — Erau cam douăzeci, între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
o dată. Scruta cu încăpățânare tabăra, printre copaci, și repeta cu glas înlăcrimat: — Mamă! Trebuie să vii aici! Trebuie să vii aici! Sunt mizerabili! Sunt urâți! Pleacă! Pleacă! Pleacă! Mamă! Unde ești, mamă? Ținând-o mai departe, Lidania căuta să o consoleze: — Mama o să vină, micuțo, o să vezi, o să vină curând. Privindu-l pentru o clipă pe Sebastianus, totuși, scutură capul semnificativ, dându-i de înțeles că mama fetei fusese ucisă în timpul fugii. Dar acum trebuie să fii curajoasă. Trebuie să vii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
asta sunt bună și eu: „Iapa tristă“ poate să-ți slujească scopul, de ce nu? Ba chiar trebuie să mă simt onorată. Da, bineînțeles; poftim, simte-te ca acasă, clarissime, o să vezi că o să-ți placă. Acum sunt obișnuită să-i consolez pe războinici! De două luni nu fac altceva, închipuie-ți! Ca pălmuit, Sebastianus se retrase. Deși era aproape întuneric, văzu fulgere țâșnind din ochii Lidaniei. Pentru o clipă, se simți jignit, învinuit pe nedrept, fiindcă acele cuvinte îl făcuseră să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
adânc, Sebastianus încuviință. Așadar, vizigoții coborau pe câmpul de luptă alături de Etius, care mai mult decât oricine le ținuse piept în anii din urmă! încă o dată, trebuia să recunoască, Magister militum acționase în modul cel mai potrivit, însă nu-l consola prea mult să știe că împrejurările dramatice pe care le trăise în ultima lună erau catalogate cu superficialitate ca episoade lipsite de importanță în cadrul general al războiului. Și cei o sută de burgunzi uciși? Și suferințele îndurate de populație? De
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
e, Mabertus: totul s-a sfârșit de acum; totul... pierdut!“ Deși intuia că înțelesul deplin al acelui răspuns trebuia căutat dincolo de acele cuvinte și probabil scăpa, în parte, înțelegerii sale, nu acesta fusese motivul pentru care renunțase la a o consola, făcând-o să vadă lucrurile într-un mod simplu și firesc: „Nu, nu e așa. Gândește-te că putea să fie mult mai rău, domina, și tu nu ai nimic să-ți reproșezi: ai acționat cu curajul și cu hotărârea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
putere de cutremur pe toți cei din jur, la care s-a adăugat, desigur, suspiciunea, dezaprobarea și probabil neîncrederea periculoasă a Securității. Îngerul Priboi a reparat cumva prejudiciile apărute. După un timp, Dana Maria Nastase, sora lui Ady, s-a consolat în mai multe brațe, ca să se oprească în ale unuia pe nume Barb, cu care s-a căsătorit și au avut o fiică. După care, la câțiva ani, au divorțat și, după cum știm, a rămas singură, cu toate încercările reunite
[Corola-publishinghouse/Memoirs/85068_a_85855]
-
a gospodări fondurile Uniunii, cât și pe aceea de a ne reprezenta onorabil. Separarea celor două responsabilități s-a dovedit a fi falimentară. În vremea în care trăim, onoarea fără bani nu mai face nici două parale. Oricât ne-am consola noi cu gândul că nici banii fără onoare nu fac mai mult. 22: Credeți că de actuala stare proastă a Uniunii Scriitorilor se face vinovat nu numai președintele Uniunii, ci și Comitetul Director? Pentru ca activitatea Uniunii să decurgă firesc, conform
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
spus, fără să-și dea seama: «Mai bine ar fi murit. Nu s-ar mai fi chinuit nici pe ea și nici pe voi!» Cuvintele alea m-au durut foarte tare. Înțelegeam ce simțea mama, dar cum puteam s-a consolez? Habar nu aveam. În cele din urmă am ripostat: «Dacă ne gândim că nu mai avem nevoie de Shizuko, Dumnezeu o s-o ia la El! Dar nu a murit, trăiește. Sunt șanse să se facă bine, nu? Dacă nu gândim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
s-a părut foarte ciudată imaginea. Țipa în gura mare. Dacă stau să mă gândesc, probabil că avea dureri. Colegul lui - cel puțin asta era impresia pe care o lăsa, nu știu dacă era într-adevăr coleg cu el - îl consola. Așa cum am spus și mai înainte, mă urcasem în primul vagon. Ieșirea de la Kodemmachō e în spate. Trebuia să mă întorc. Îmi aduc aminte clar că am văzut lângă un stâlp, în dreptul celui de-al treilea vagon din față, un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
aceleași timp cu Asuka a venit pe lume și cel de-al treilea). Când plângeam, copiii veneau la mine și mă întrebau: «Matușică, ce ai? E din cauză că a murit Eiji?» Nu puteam să plâng dacă erau pe acolo. M-au consolat. În luna septembrie a acelui an m-am întors în Yokohama. Am stat jumătate de an în casa socrilor. A devenit a doua mea casă (râde). Și acum merg des acolo. Mă simt bine la ei. Toți mă întâmpină cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]