2,434 matches
-
Origins and Early Development of the Antichrist Myth. Cercetătorul australian propune în lucrarea sa o sinteză a tuturor datelor acestui subiect. Meritul său cel mai însemnat este acela de a fi pus în lumină originea și caracterul creștin al mitului. Corpusul de texte utilizat (propus în versiune originală, greacă și latină, având alăturată traducerea) acoperă cinci secole (200 î.Cr.‑ 300 d.Cr.). În felul acesta, cititorul poate verifica direct, în text, validitatea interpretărilor propuse. Scopul lui Jenks este de a zdruncina ceea ce
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
Victorin, încercând să delimiteze „forma standard” a mitului Anticristului. Este vorba, în opinia sa, de perioada de „deplină maturitate” a mitului. O dată stabilită „forma standard”, autorul își îndreaptă atenția asupra scrierilor intertestamentare, încercând să observe în ce măsură datele furnizate de acest corpus corespund celor oferite de cel anterior. Rezultatul căutării este însă negativ; el relevă doar existența unor analogii parțiale între paradigma creștină a mitului Anticristului și paradigma iudaică a „adversarului lui Dumnezeu”. Prin urmare, originea mitului va trebui căutată în intervalul
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
de față are marea șansă de a beneficia, pe de o parte, de studiile lui Jenks și Peerbolte asupra originii și evoluției mitului Anticristului, iar pe de altă parte, de cele două instrumente puse la dispoziție de Sbaffoni și McGinn. Corpusul de texte pe care îl propunem spre analiză nu este identic cu cel analizat de primii doi cercetători amintiți. Căutarea noastră începe din punctul în care se sfârșește a lor - cartea a V‑a a operei Aduersus haereses. Limita superioară
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
de înțelegere, pe când, în cazul unui Părinte bisericesc, avem posibilitatea - nevalorificată pe deplin până în prezent - de a clarifica discursul anticristologic atât prin raportarea la ansamblul operei, cât și la contextul politico‑religios. Nu este vorba de o subestimare a valorii corpusului apocrifelor, ci pur și simplu de evitarea anumitor probleme legate de datare și de contextul istoric, probleme care, deocamdată, ni se par imposibil de depășit. După modelul lui Peerbolte, vom încerca să răspundem, pe parcursul lucrării noastre, următoarelor întrebări: 1) Cum
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
a stabili limitele temporale ale eshatonului, scriitorii creștini invocă toate aceste cifre. Ei împart săptămâna eshatologică în două perioade, prima fiind atribuită predicii profeților, a doua, domniei lui Anticrist. Cartea lui Daniel este cea mai importantă sursă scripturistică pentru constituirea corpusului anticristologic; ea oferă autorilor creștini din primele secole numeroase teme, episoade și expresii semnificative în legătură cu sfârșitul lumii sau parusia. Este de ajuns o privire asupra celor două opere ale lui Hipolit - De Christo et Antichristo și Comentariu la Daniel - pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
sub numele Hipolit și identificat ulterior cu martirul roman omonim, redacta două opere în apărarea canonicității Apocalipsei și a Evangheliei după Ioan, canonicitate pusă la îndoială de unii creștini, cel mai cunoscut dintre aceștia fiind preotul Gaius, care atribuia paternitatea corpusului ioanic ereticului Cerint. Din cauza revendicării ei de către montaniști, Apocalipsa a fost exclusă din canonul Bisericii din Asia Mică. Lectura sa publică a fost în cele din urmă acceptată cu condiția, se pare, ca ea să fie interpretată alegoric, după modelul
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
francez pornește de la observația că există diferențe radicale de ordin doctrinar, cultural și stilistic între Contra Noetum și Elenchos, precum și inadvertențe cronologice flagrante între Chronikon și Comentariu la Cartea lui Daniel. Pe baza acestor date empirice, Nautin împarte în două corpusul atribuit până atunci integral unui singur autor, numit Hipolit. Există mai întâi o serie care cuprinde Elenchos, Peri Pantos, Chronikon precum și celelalte scrieri ale căror titluri sunt gravate pe statuia romană. Există apoi seria tratatelor exegetice: Despre Psalmi, Despre Cântarea
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
erudiția și preocupările culturale sau științifice. Iată de ce este preferabil să ne gândim la doi scriitori diferiți și nu la unul singur care să fi suferit o profundă transformare interioară”. Spre deosebire de Nautin, care preferă să dea nume diferite autorilor fiecărui corpus, Loi și Simonetti propun, con la massima cautela, ipoteza omonimiei. Un al doilea colocviu, organizat de același Simonetti, în 1989, avea să confirme, într‑o oarecare măsură, validitatea „ipotezei de lucru” din 1979, reliefând totuși anumite limite ale acesteia. Unica
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
analogii destul de vagi: cifra 4. Mitul Anticristului este rezultatul acestui act hermeneutic, constând în remodelarea anumitor date oferite de Scriptură potrivit unui scenariu a priori. Este vorba de o tehnică proprie tuturor predicatorilor sau exegeților care lucrează pe baza unui corpus de testimonia constând în organizarea acestor testimonia în funcție de o structură teologică sau ideologică foarte bine definită, în scopul obținerii unui nou text al cărui sens este vizibil diferit de sensul fiecăruia dintre pasajele inițiale, considerat izolat. „Operatorul analogic”, în cazul
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
simbol este identificat în capitolul 14. Aici nu mai este vorba de un singur înger, nici de doi profeți, ci de doi îngeri. Metoda „repetiției” îi permite lui Victorin să reunească într‑o singură secțiune simbolurile care apar dispersate în corpusul ioanic, dar care prezintă un minimum de trăsături comune. Prin contrast cu coborârea martorilor din rai, Anticrist „se ridică din adânc” (ascendisse bestiam de abysso). În sprijinul acestui verset, exegetul alcătuiește un mic dosar de mărturii din Iezechiel și Pavel
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
său, Ioan. Acestea nu prezintă interes direct pentru subiectul de care ne ocupăm. „Catehezele Sfântului Chiril formează un întreg doctrinar care vădește intenția de a transmite, într‑o manieră simplă, dar exhaustivă, întreaga taină a credinței, înrădăcinată în istoria mântuirii.” Corpusul poate fi împărțit în următoarele secțiuni: I. procateheza: primirea celor aleși și îndemnul lor la o credință vie; II. catehezele preliminare (1‑5); a patra reprezintă o sinteză a Crezului; III. explanatio simboli (6‑18); fiecare articol al Crezului este
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
datorită expunerii detaliate pe care o propune asupra cristologiei lui Marcion, care nu este de fapt decât o anticristologie catolică răsturnată. Expunerea ocupă cea mai mare parte a cărții a III‑a, dar ecourile sale se regăsesc în aproape întreg corpusul. În acord cu doctrina lui Marcion, Cristos despre care vorbesc Luca și Pavel este Fiul adevăratului Dumnezeu, propovăduit exclusiv de Evanghelie. Aceasta înseamnă că venirea sa nu a fost anunțată prin nici o profeție a Vechiului Testament și nu a fost
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
Referitor la importanța acordată textelor ioanice - Evanghelia, Apocalipsa și Epistola întâi - se impune o altă observație preliminară. Putem spune, fără nici o exagerare, că mai mult de trei sferturi din „materialul de construcție” folosit de Augustin pentru ridicarea edificiului provine din corpusul atribuit prin tradiție apostolului Ioan. Două pasaje din evanghelia ioanică pun în mișcare mecanismul exegetic. Este vorba de In. 5,25: „Adevăr, adevăr vă spun, că vine ceasul, și acum este, când morții vor auzi glasul Fiului lui Dumnezeu, și
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
întreaga Biserică. Această obiecție nu este însă valabilă. Desfășurând metafora sa, Augustin spune că anticriștii nu sunt părți/mădulare ale trupului bisericesc, ci „umori maligne”, străine de trup: sic sunt in corpore Christi, quomodo humores mali. Quomodo euomuntur, tunc releuatur corpus: sic et mali quando exeunt, tunc Ecclesia releuatur („Ei sunt în trupul lui Cristos asemenea unor umori maligne. Atunci când sunt îndepărtate, trupul este eliberat; tot astfel și atunci când cei răi părăsesc Biserica, aceasta este eliberată”) [3, 4]. Aceste „umori” ies
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
G. Kittel (éd.), trad. G.W. Bromiley, Grand Rapids, 1995, 10 vol. Altaner, B., Patrology, trad. par H. C. Graef, Fribourg, 1960. Altaner, B., Précis de patrologie, adapté par H. Chirat, Mulhouse, 1961. Coman, I.G., Patrologie, București, 1985-1988, 3 vol. Corpus Christianorum. Series Graeca, Turnhout, 1977 sq. Corpus Christianorum. Series Latina, Turnhout, 1953 sq. Daniélou, J.; Marrou, H.-I., intr. de R. Aubert, Nouvelle Histoire de l’Église, Paris, 1963, 2 vol. De Labriolle, P., Histoire de la littérature chrétienne de langue
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
Grand Rapids, 1995, 10 vol. Altaner, B., Patrology, trad. par H. C. Graef, Fribourg, 1960. Altaner, B., Précis de patrologie, adapté par H. Chirat, Mulhouse, 1961. Coman, I.G., Patrologie, București, 1985-1988, 3 vol. Corpus Christianorum. Series Graeca, Turnhout, 1977 sq. Corpus Christianorum. Series Latina, Turnhout, 1953 sq. Daniélou, J.; Marrou, H.-I., intr. de R. Aubert, Nouvelle Histoire de l’Église, Paris, 1963, 2 vol. De Labriolle, P., Histoire de la littérature chrétienne de langue latine, Paris, 1948. Denis, A.-M., o
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
Lettre, in Écrits des Pères apostoliques, Paris, 1990, pp. 261-313, trad. par Sœur Suzanne-Dominique, o.p., notes de Fr. Louvel, o.p. Ascensio Isaiae, éd. P. Bettiolo, A. Kossova Giambelluca, C. Leonardi, E. Norelli, L. Perrone, 1. Textus, 2. Commentarius (Corpus christianorum. Series apocryphorum, 7-8), Turnhout, 1995. L’Ascension d’Isaïe, intr., trad. et notes par E. Norelli, Brepols, 1998. Justin, Dialogue avec Tryphon, texte grec et trad. par G. Archambault, Paris, 1909. Giustino, S., Dialogo con Trifone, intr., trad. italienne
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
Η ⇓ΒγΔ≅∴Φγ4 6∀6≅℘Η Βς<ϑ∀Η ϑ≅⋅Η ♣:ΒΔ ≅Φ2γ<, 6∀ℜ ϑΔγ℘Η ∃∀Φ48γ℘Η ϑ∀Βγ4<φΦγ4. . Ascensio Isaiae, ed. P. Bettiolo, A. Kossova Giambelluca, C. Leonardi, E. Norelli, L. Perrone, 1. Textus, 2. Commentarius (Corpus christianorum. Series apocryphorum, 7‑8), Turnhout, 1995. . L’Ascension d’Isaïe, Brepols, 1998. Vezi și volumul de studii al lui Norelli, L’Ascensione di Isaia. Studi su un apocrifo al crocevia dei cristianesimi, Bologna, 1994. Ne‑au fost de mare
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
și o serie de aluzii ale Apostolilor: 2Tes. 1,9; 1Cor. 6,6; Rom. 1,18 etc. Tradiția targumică vorbește și ea despre soarta celor drepți și a celor răi (apud Orbe, Teología..., p. 102). . Potrivit lui Ioan al Antiohiei (Otto, Corpus Apolog. II2 248 apud Orbe, Teología... p. 99), Iustin vedea în Is. 14,12 sq. o alegorie a destinului lui Satan (Satan este prefigurat de regele Babilonului): „Cum ai căzut din cer, o, luceafăr care răsai în zori de zi
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
in the Third Century, Leyde, 1995, în care fixează data apariției mono‑episcopatului la Roma, către jumătatea secolului al III‑lea, adică la câteva decenii după data unanim admisă de istorici. Interpretarea lui Brent, care distinge mai mulți autori ai corpusului hipolitan, pornește chiar de la ipoteza pe care Simonetti o consideră inacceptabilă (vezi Simonetti, Intr., pp.119‑126). . Hippolyte, Commentaire sur Daniel, intr. de G. Bardy, text îngrijit și tradus de M. Lefèvre, Paris, 1947, SC 14. Folosim această traducere pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
În cele ce urmează, ne propunem să urmărim funcționarea operatorului alde în limbajul presei și în comunicarea prin internet, comparând-o cu cea din descrierile mai vechi sau ale utilizărilor dialectale. Tendințele actuale vor fi ilustrate prin ocurențe identificate în corpusul de bază al studiilor de dinamică reunite în acest volum (CLRA, care nu a furnizat însă decât foarte puține exemple), în colecțiile on-line ale unor cotidiene naționale și locale 2 și de un număr de exemple din internet obținute cu ajutorul
[Corola-publishinghouse/Science/85032_a_85818]
-
din casa, din jurul" (ibid.). Construcția nu mai este însă menționată în GALR I, ceea ce indică o implicită considerare a sa ca învechită și/sau populară. În exemplele recente, sensul "familie" și acordul la plural sunt destul de rare (2 ocurențe în corpusul EZ), dar nu au dispărut cu totul: Așa este cazul familiei Nenciu, care locuiește în blocul A 40, de pe strada Tineretului. Alde Nenciu au "în bătătura" de pe acoperișul blocului doi cocoși și opt găini (EZ, 18.II.1998); În cursul
[Corola-publishinghouse/Science/85032_a_85818]
-
Z și alții ca ei") și una limitativă (alde X, Y, Z = "clasa formată din X, Y, Z"). Pentru decodare sunt necesare și în acest caz informații pragmatice, contextuale. Aproape jumătate (4) din cele 9 atestări ale lui alde în corpusul de bază al cercetării (CLRA) aparțin acestui tip: De la Ceaușescu la Saddam, de la Mahmoud Ahmadinejad, președintele Iranului (...), și până la alde Dan Ioan Popescu și Tăriceanu, toți vor să fie înfăptuitorii a "ceva nuclear" ("Cotidianul", 24.II.2006); Pentru că regele Mihai
[Corola-publishinghouse/Science/85032_a_85818]
-
cel mai caracteristic uz al operatorului în limba actuală. E și cel mai individualizat față de perioada anterioară; în același timp, corespunde utilizării masive, în publicistica actuală, a mijloacelor impreciziei, a unor aproximatori (engl. hedges) tipici oralității (cf. Zafiu 2002b). Din corpusul de bază, 3 exemple (o treime!) aparțin acestui tipar: Alde Costea a avut pur și simplu nevoie în toți acești ani de o împuternicire ("Adevărul", octombrie 2002); nu știu câte ministere ale propagandei conduse de alde Dâncu (C. T. Popescu, Nobelul românesc); Cel
[Corola-publishinghouse/Science/85032_a_85818]
-
în acest caz, alde are valoarea elementului de comparație ca: glumițele celor alde tov. P.P. Borodin ("Contrafort", nr. 123-124, 2005); cei alde Gheorghe Ivanovici (ibid., nr. 111-112, 2004); pentru cei alde tine (moldova.net) etc. 4. CONCLUZII Pe baza unui corpus de texte recente, s-a putut constata că în limba actuală standard (cu note colocviale) se întâlnește destul de rar valoarea regională (populară) a lui alde, de desemnare globală a unui grup familial, fiind, în schimb, mult mai prezentă desemnarea "clasificatoare
[Corola-publishinghouse/Science/85032_a_85818]