3,260 matches
-
Deodată sare în apă pe somn și-l înșfacă zdravăn țipînd: Trageți-mă afară, mototolilor! L-au scos cu puțin efort și fiecare dorea să-i atingă puțin monstrul. Nu vă atingeți de el ! Ia mîna, nu-l atinge! Costumul, cravata, butonii, pantofii, totul părea ieșit din mocirlă. Batista era curată pe jumătate. Băi băiete! Pe puțin 35 kg, pun pariu. Are băi, nu vezi că-i cît Victor? 35 kg? Pe puțin 45 kg. Pariez. Uitați-vă ce bot are
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
vieții. Trebuia să fie odihnit, să vorbească foarte coerent și să fie scurt, la obiect, fără întortocheli inutile. În cîteva fraze se putea spune toată durerea sa, tot oful său. Dorea, de asemenea, să fie foarte îngrijit, fără pete pe cravată, cu haine călcate și cămașa impecabilă la guler. Totul era pregătit să lase impresia unui om demn, care a avut naivitatea să creadă în nepotul său, o hahaleră. Cu siguranță că primarul îl va înțelege și îl va ajuta. Era
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
unele chestii, pe care le credeam deștepte rău, se dovedesc a fi invers. În vagonul nostru intră un individ însoțit de un băiețel de vreo opt anișori. Individul este curățel, acceptabil îmbrăcat și copilul la fel. În plus, amîndoi au cravate. Omul ni se adresează într-o franceză aproximativă. Doamnelor și Domnilor, mă numesc Adelante Figuera și sînt din insulele Mauritius. Am venit aici ca să-mi tratez o teribilă boală care se cheamă senilitate regresivă. Sînt profesor de matematică, dar nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
Romeo Olteanu, membru al delegației. Ne despărțim buni amici, după ce am făcut planul de bătaie pentru a doua zi. Dimineața, amicul nostru prezentator apare superb îmbrăcat, ras, cu papion și foarte impozant. Nici ceilalți nu arătau rău, aveau costume închise, cravate, pantofi lustruiți, batiste la buzunar, genți sobre. Coane Tudose, zic eu șugubăț, azi nu mai... Trăsnet, domnule primar, o să vedeți... Urcăm în limuzine, sirenele mașinilor poliției ne fac loc. Convoiul șerpuiește maiestuos prin marele oraș, o mașină a SPP-ului
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
mașina. Deja s-a pus o baterie nouă. Ce frumoasă este viața! Alerg la dejun, întîrzii puțin. Se servește supă cu niște linguri mici, mici de tot. Ridic lingura neatent și supa se revarsă în farfurie. Stropi grei sar pe cravată. Pe cravata mea albăstruie, dar și pe costum. Puneți un pic de sare, mă sfătuiește gazda. Un altul pățește la fel. Îi întind sarea cu o mare satisfacție. Dar tot sînt necăjit. La ora trei și jumătate mă prezint la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
s-a pus o baterie nouă. Ce frumoasă este viața! Alerg la dejun, întîrzii puțin. Se servește supă cu niște linguri mici, mici de tot. Ridic lingura neatent și supa se revarsă în farfurie. Stropi grei sar pe cravată. Pe cravata mea albăstruie, dar și pe costum. Puneți un pic de sare, mă sfătuiește gazda. Un altul pățește la fel. Îi întind sarea cu o mare satisfacție. Dar tot sînt necăjit. La ora trei și jumătate mă prezint la întîlnirea prevăzută
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
mare satisfacție. Dar tot sînt necăjit. La ora trei și jumătate mă prezint la întîlnirea prevăzută cu o lună înainte. Sînt condus ceremonios în antecameră. Doriți o cafea, un suc? Mulțumesc, puțină apă, plată, mai adaug. Interlocutorul meu este fără cravată, fără haină. Se scuză, motivînd căldura. N-are aer condiționat și nădușesc sănătos. Ne despărțim fără să rezolvăm problema care a generat această întîlnire. La ieșire, mă uit la ceas. Am timp destul pînă la întîlnirea cu poeții. Primesc un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
următoarea ședință. Ies dezamăgit. Mai am puțin pînă la recepție. Trec pe acasă. Unde sînt rupți pantalonii? Acolo, în spate. Nu, nu-s rupți, spune soția. Chiar, nu-s rupți. Și atunci? Ce-a fost, spaima oare?! Schimb costum și cravată și cămașă și maieu. Mă simt bine. Merg la recepție. Dau să ies din casă și sînt oprit. Schimbă costumul. De ce? Ai pantalonii rupți la spate. Of, ăsta-i costumul de dimineață. Ce zi grea! Motoreta Zilnic, pe micile ecrane
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
om serios. Unul la optzeci de ani cu coaiele-n roabă, care să nu atenteze la integritatea sexuală a fiică-sii. Totuși, avea și el ceva dreptate. Apropo de seriozitate, un scriitor mai cinic mă sfătuise să-mi pun o cravată - și să mă rad. Sfaturi literare nu are de ce să-mi dea, astea nu contează. E ultimul criteriu. Acum văd că avea dreptate în cinismul lui. Să mă deghizez. Cu geaca mea spălăcită, fesul meu etern, fesul meu negru și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
doua oră însă, unul cu ceafa groasă i-a chemat la cancelarie. Amprente, declarații. De ce conspirați, mă, împotriva statului român? Ăștia habar n-aveau despre ce e vorba. La 16 ani, ce să complotezi. Abia ai învățat să-ți înnozi cravata. Beatles purtau cravată. Nu se făcea să nu-ți imiți idolii. Azi, cravata e ceva câh. Doar papagalii mai poartă. L-am văzut pe unul care asorta cravata la trening. Că veni vorba. În beciurile Securității, tot tacâmul, palme peste
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
unul cu ceafa groasă i-a chemat la cancelarie. Amprente, declarații. De ce conspirați, mă, împotriva statului român? Ăștia habar n-aveau despre ce e vorba. La 16 ani, ce să complotezi. Abia ai învățat să-ți înnozi cravata. Beatles purtau cravată. Nu se făcea să nu-ți imiți idolii. Azi, cravata e ceva câh. Doar papagalii mai poartă. L-am văzut pe unul care asorta cravata la trening. Că veni vorba. În beciurile Securității, tot tacâmul, palme peste cap, lampă în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
declarații. De ce conspirați, mă, împotriva statului român? Ăștia habar n-aveau despre ce e vorba. La 16 ani, ce să complotezi. Abia ai învățat să-ți înnozi cravata. Beatles purtau cravată. Nu se făcea să nu-ți imiți idolii. Azi, cravata e ceva câh. Doar papagalii mai poartă. L-am văzut pe unul care asorta cravata la trening. Că veni vorba. În beciurile Securității, tot tacâmul, palme peste cap, lampă în ochi, degete tăvălite prin tuș în toate felurile și, mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
La 16 ani, ce să complotezi. Abia ai învățat să-ți înnozi cravata. Beatles purtau cravată. Nu se făcea să nu-ți imiți idolii. Azi, cravata e ceva câh. Doar papagalii mai poartă. L-am văzut pe unul care asorta cravata la trening. Că veni vorba. În beciurile Securității, tot tacâmul, palme peste cap, lampă în ochi, degete tăvălite prin tuș în toate felurile și, mai ales, groaza de a nu înțelege cu ce ai greșit. Pe scurt, Nae și ai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
Astea sunt cuvintele care trebuie folosite. Pământ și pietre, apoi pământul ca în palmă. Grădina lui Baboi, unde trebuie să jucăm. Și-a săpat singur grădina ailaltă din coastă, povestește Jderilă. Un om greu de înțeles. Umblă în trening și cravată. Și mai ales asta e problema - că-și sapă singur grădina. Nu tocmește pe altul. E problematic de ce face asta. Pe drum se fixează tactica. Dacă tot s-au făcut alegerile. - Jucăm la înaintare cu doi inși. P-ăla micu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
pe care o purta arăta bine și era recent călcată, Che lăsa o senzație de neglijență și lejeritate în gesturile și atitudinile sale"! Citind aceste rânduri mă întrebam cam cum ar fi arătat Che în costum Armani, cu cămașă și cravată Hugo Boss, parfumat cu Agua di Gio și cu degetul la tâmplă rostind clasica formula "To be or not to be"!). Presa uruguayană de dreapta avea să-l "mitralieze" pe tânărul ministru cubanez abia împlinise 33 de ani deși acesta
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
pe moarte. Și pentru a-și manifesta concret ura față de dușmanii noștri seculari, precum și dragostea față de sfânta Sarmisegetuză, își mai turnau un pahar de vin care de pe masă și până la gură se prăpădea jumătate peste cămășile albe, ornate cu țipătoare cravate multicolore, imprimate cu puchinele (buline). Ah! Ticăloșii ăștia de unguri! De ce nu ne lasă-n pace, domnule, măcar de sf. Ion? Nu puteau să vină și ei într-o zi de lucru? Taman într-o zi de sărbătoare? Ce fel
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
rezemați cu spatele de teracotă, unul peste altul, în cele mai pitorești și incredibile poziții de înfocați consumatori de agheasmă. Dormeau liniștiți și nepăsători față de grija zilei de mâine. N-aveau probleme. Cu gâturile groase, cu venele umflate, strangulate de cravatele cu puchinele roșii, cu fălcile și obrajii durdulii, cu pleoapele închise și înecate în straturile de grăsime, așa cum arătau acolo jos, trântiți și tolăniți unii peste alții, aduceau foarte mult cu ființele cărora Iisus le-a permis să se arunce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
și înspăimântate. Deodată s-a luminat la chip, s-a dat un pas înapoi lovindu-și cu bastonul cauciucat tureatca cizmei bine lustruite. Un zâmbet nătâng îi apăruse pe fața lui buhăită prelungindu-se până la gușa fleșcăită, tolănită indecent pe cravata cu buline purpurii. Era fericit! Da! Își adusese aminte. Era o performanță deosebită pentru cutia lui craniană. Uf! Gândindu-se atât de intens, obosise, iar acum râuri de transpirație șiroiau din corpul lui de formă pătrată. Automat, întreaga lui construcție
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
uita parcă uimit la gardul vopsit în verde. Deschise portița care scârțâi, trist." Ajuns în casă, tânărul bău cu sete apă sălcie dintr-o cană de pe lavoar, se spălă, tremurând, își scoase haina, uzată, o perie, în neștire, își scoase cravata și, tremurând, scrise cu febrilitate trei scrisori, scoase briciul, îl șterse cu grijă, pe urmă, tot așa, în neștire, arse scrisorile în scrumieră, își aprinse o "Națională", trăgând fumul cu nesaț. Mai liniștit, a scris pe o hârtie, cu litere
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
plantat Erica, o dansatoare albă cu multă personalitate. Amândoi Îmi puneau Întrebări, vorbindu-mi rar și părând chiar interesați: „Cum e la voi În... dahling, care zici că-i țara de unde vii, Hungary?“. După un timp, mi-am desfăcut nodul cravatei pe care Încă o purtam, după sfaturile tatei, care fusese diplomat și știa că atunci când reprezinți țara pe meleaguri străine trebuie să ai o ținută demnă. „OH, HONEY, relax, just relax“, i-am auzit pe comeseni În cor, În timp ce Erica
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
după sfaturile tatei, care fusese diplomat și știa că atunci când reprezinți țara pe meleaguri străine trebuie să ai o ținută demnă. „OH, HONEY, relax, just relax“, i-am auzit pe comeseni În cor, În timp ce Erica mă elibera cu totul de cravată, punând-o În geanta ei, gest al cărui simbol erotic m-am făcut că nu-l Înțeleg. După ce toată lumea golise câteva pahare de Jack Daniels - eu nu eram antrenat pe vremea aceea nici măcar cu țuica -, am simțit dintr-odată două
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
Început să accelereze ritmul frazelor și curând mi-era evident că Între ei se stârnea o ceartă pasională pe deasupra capului meu. Tocmai când credeam că se va Încinge o bătaie, Erica s-a ridicat brusc, și-a luat poșeta cu cravata pe care nu am mai văzut-o de atunci și dusă a fost. Deși evenimentele se suprapuneau cu o viteză mai acătării decât reușea să perceapă creierul meu Îmbibat de nobilul Jack Daniels, la un moment dat mi-a devenit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
răbufnit În el frustrarea că l-am refuzat sexual. Am rămas prieteni buni până la moartea lui, de SIDA, acum câțiva ani. Pe Erica nu am revăzut-o niciodată. Dar de atunci nu am mai purtat, decât În ocazii foarte speciale, cravate... Despre „La Mama“ nu știusem În România decât lucruri vagi - că era teatrul experimental per se, că Încuraja tinerii dornici de inovație care, neavând unde să lucreze, găseau În Ellen Stewart o mamă care le oferea temporar un acoperiș. De Îndată ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
În alb, cu barbă și păr lung, slăbit, arătând ca un fel de apostol. Venea din India, unde fusese pentru un timp În contact cu un yogi renumit. Același fior mistic, ascuns ani și ani sub costumul cu vestă și cravată neagră, ca să treacă neobservat de politrucii polonezi, era acum mult mai vizibil În toată ființa sa. Stilul său de Înotător agil care se strecoară Împotriva curentului, pe care-l practica de o viață, a culminat atunci când, deși la apogeul succesului
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
Stancu se încăpă țâna să le refuze, iar ei tot insistau, până când Stancu a explodat, patetic: Nu vreți și cămașa? Vă dau și cămașa dacă asta vreți, vă dau cămașa de pe mine. Și una-două, Stancu își scoate haina, își desface cravata și dă să-și scoată și cămașa. Cum faptul se petrecea în biroul prezidențial și oricând putea să intre cineva,cei doi sar speriați: Stai, Zaharia, oprește-te, nici așa, cum să ne dai cămașa, drept cine ne iei? Și
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]