2,129 matches
-
din București a manifestat un mare interes pentru acest muzeu și, după spusele articolului, și pentru muzeele etnografice în aer liber din celelalte țări înrudite cu Suedia, printre care se numără și Finlanda 677. În articolul Despre un portret al domniței Zoe Ghika, se relatează despre relațiile ruso-suedo-române. Paul van Suchtelen, rus de origine suedeză, de a cărui soție a fost îndrăgostit domnitorul român Alexandru Ghika, publică o carte în limba suedeză despre războiul ruso-suedez. Acest conflict armat la care a
[Corola-publishinghouse/Science/84965_a_85750]
-
intenție), în "Timpul", an XII, nr. 155, 2 februarie 2012, p. 5. Rădulescu, Mihai Sorin, Skansen și muzeele etnografice din București, în "România literară", an XLI, nr. 36, 11 septembrie 2009, p. 18. Rădulescu, Mihai Sorin, Despre un portret al domniței Zoe Ghika, în "România literară", an XLI, nr. 38, 25 septembrie 2009, p. 21. *** Revista New International Journal of Romanian Studies, în "Observator cultural", nr. 80, septembrie 2001, p. 7. *** Revista Scena (numărul 6), în "Observator cultural", nr. 76, august
[Corola-publishinghouse/Science/84965_a_85750]
-
Panait, Mikael. Adrien Zograffin nuoruus (Mikael. Tinerețea lui Adrian Zografi), Helsinki, Kustannusosakeyhtiö Kirja, 1928 (traducător nemenționat). Istrati, Panait, Nerrantsula. Kertomus kolmen henkilön rakkaudesta (Nerrantsula. Poveste despre iubirea a trei persoane), Helsinki, Kustannusosakeyhtiö Kirja, 1928 (traducător nemenționat). Istrati, Panait, Snagovin Valtiatar (Domnița din Snagov), traducere de Anna Silfverblad, Helsinki, Kustannusosakeyhtiö Kirja, 1928. Istrati, Panait, Alaston totuus Venäjästä (La Russie nue), traducere (din limba franceză cu permisiunea autorului) de Juho Timonen, Helsinki, Kustannusosakeyhtiö Kirja, 1930 (prefață nesemnată). Istrati, Panait, Uuta valoa kohti (Vers
[Corola-publishinghouse/Science/84965_a_85750]
-
în "Steaua", an LXIII, nr. 2-3, februarie-martie 2012, p. 91. 677 Mihai Sorin Rădulescu, Skansen și muzeele etnografice din București, în "România literară", an XLI, nr. 36, 11 septembrie 2009, p. 18. 678 Mihai Sorin Rădulescu, Despre un portret al domniței Zoe Ghika, în "România literară", an XLI, nr. 38, 25 septembrie 2009, p. 21. 679 Mihai Canciovici, Eveniment în lumea operei, în "România literară", an XLII, nr. 41, 27 noiembrie 2009, p. 22. 680 Ibidem. 681 Adriana Bittel, Cu Barbu
[Corola-publishinghouse/Science/84965_a_85750]
-
s-a pus în slujba simbolismului; drama sa neoromantică Maria cea Tânără a marcat debutul și eșecul acestei școli. Lui Adolf de Herz (Dinu Ramură), născut în 1887, i s-au jucat pe scena Teatrului Național Iliaș-Vodă, În noaptea Învierii, Domnița Ruxandra, drame istorice. A tradus Phedra de Racine și Patria de Sardou. Le coup de canif, comedie de Jean Lahovary, a plăcut mult la Comédie Royale din Paris (1912). Poetul Haralamb Lecca are o bună tehnică în teatru (Pentru o
by LÉO CLARETIE [Corola-publishinghouse/Science/977_a_2485]
-
ar putea fi luată drept moto al scrisului acestui prozator, de unde și atitudinea lui hâtră, nonșalantă chiar și atunci când relatează întâmplări dureroase, triste, revoltătoare. Axate exclusiv pe spectacular și senzațional, romanele sunt abordabile numai din punct de vedere tematic. În Domnița Viorica (1905), protagonista, tânăra soție a unui boier lipsit de scrupule și nemilos, își asumă responsabilitățile de diriguitoare a moșiei și satului, purtându-se omenește cu toți. E divinizată de țărani (aceștia, priviți foarte superficial de autor, apar ca primitivi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288894_a_290223]
-
a fost unul dintre cei mai prizați autori români ai epocii, cu un puțin obișnuit succes de librărie. SCRIERI: Fleacuri, București, 1897; Versuri, Ploiești, 1900; Din ocna vieței, București, 1902; ed. 2 (Ocna vieței), 1907; De dragul celor mici, București, 1904; Domnița Viorica, București, 1905; Râs și plâns, București, 1906; Cum iubește o fată, București, 1907; Prin vraja dragostei, București, 1907; Povești hazlii, București, 1908; Cum să iubim?!..., București, 1908; Mai tare ca iubirea, București, 1909; Fericirea se cucerește, București, 1909; Iubirea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288894_a_290223]
-
Din ocna vieței”, ADV, 1902, 4663; Ilarie Chendi, „Din ocna vieței”, CL, 1902, 11; Iorga, O luptă, I, 64-65, 99-101, 279-280; At. M. Marienescu, „Ocna vieței”, AAR, partea administrativă și dezbaterile, t. XXVI, 1903-1904; Lovinescu, Critice, I, 75-83; Otto Wilder, „Domnița Viorica”, VAN, 1906, 1; Ibrăileanu, Opere, IV, 23-24, 195-197; Mihai Pastia, „Domnița Viorica”, „Curentul nou”, 1906, 3; At. M. Marienescu, „Domnița Viorica”, AAR., partea administrativă și dezbaterile, t. XXVIII, 1905-1906; V.V. Haneș, „Revolverul” și nestâmpărul unui nuvelist, VAN, 1908, 13
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288894_a_290223]
-
1902, 11; Iorga, O luptă, I, 64-65, 99-101, 279-280; At. M. Marienescu, „Ocna vieței”, AAR, partea administrativă și dezbaterile, t. XXVI, 1903-1904; Lovinescu, Critice, I, 75-83; Otto Wilder, „Domnița Viorica”, VAN, 1906, 1; Ibrăileanu, Opere, IV, 23-24, 195-197; Mihai Pastia, „Domnița Viorica”, „Curentul nou”, 1906, 3; At. M. Marienescu, „Domnița Viorica”, AAR., partea administrativă și dezbaterile, t. XXVIII, 1905-1906; V.V. Haneș, „Revolverul” și nestâmpărul unui nuvelist, VAN, 1908, 13; G.G. Ionescu, Vasile Pop, R, 1908, 5; Mihail Negru, „Cum să iubim
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288894_a_290223]
-
At. M. Marienescu, „Ocna vieței”, AAR, partea administrativă și dezbaterile, t. XXVI, 1903-1904; Lovinescu, Critice, I, 75-83; Otto Wilder, „Domnița Viorica”, VAN, 1906, 1; Ibrăileanu, Opere, IV, 23-24, 195-197; Mihai Pastia, „Domnița Viorica”, „Curentul nou”, 1906, 3; At. M. Marienescu, „Domnița Viorica”, AAR., partea administrativă și dezbaterile, t. XXVIII, 1905-1906; V.V. Haneș, „Revolverul” și nestâmpărul unui nuvelist, VAN, 1908, 13; G.G. Ionescu, Vasile Pop, R, 1908, 5; Mihail Negru, „Cum să iubim”, „Românul din Ardeal”, 1908, 1; Mihail Dragomirescu, „Povești hazlii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288894_a_290223]
-
acestea din urmă urmând a fi strânse, în 1917 (sau în 1918), în volumul Povestea primăverii, care, „suprimat” de cenzura germană, va fi retipărit în 1920. Internat într-un lagăr de prizonieri, probabil în Bulgaria, a scris poemul în proză Domnița Fărănume, dat la lumină după încheierea păcii, în 1920. O altă carte apărută tot atunci, Iedera (1921), cuprinde nuvele. Ulterior colaborează sporadic, cu proză, articole și traduceri, la „România nouă”, „Banatul”, „Universul literar”, „Îndreptar”, „Munca literară”, „Țara noastră”, „Familia” ș.a.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287286_a_288615]
-
sunt inspirate, în schimb, de scriitori străini, ele aducând personaje insolite (un dandy, un dresor de circ) și un mediu cosmopolit, descris cu precizie și cu un aplomb rar la noi în epocă. Notă aparte între scrierile lui G. face Domnița Fărănume prin stilul său înflorit, bogat în pasaje plastice ori muzicale. Însă intriga, plecând de la motive de basm, se constituie artificial, numai pentru a exprima jalea și tristețea robiei și a înstrăinării. Buna cunoaștere a limbii engleze, unele calități înnăscute
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287286_a_288615]
-
În ansamblu activitatea de traducător a lui G. este meritorie, ea contribuind la procesul de sincronizare a literaturii noastre cu cea occidentală. SCRIERI: Oameni din Ardeal, București, 1915; ed. (Pribegie), București, 1919; Povestea primăverii, București, [1917]; ed. 2, București, 1920; Domnița Fărănume, București, [1920]; ed. 2, București, 1944; Iedera, București, [1921]. Traduceri: Franck Adams, Taina înecatei, București, [1934], Jur s-o ucid, București, f.a.; Pearl S. Buck, Casa de lut, I-III, ed. 4, București, [1935], Vânt de la Răsărit, vânt de la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287286_a_288615]
-
Idem, Scrisori de femei, Vălenii-de-Munte, Editura Dacia românească, 1932; Idem, Portretele doamnelor române, București, Editura Cartea românească, 1937. Vezi și Maria Buțureanu, Femeia - studiu social, București, 1921. 20. Vezi Alexandre A.C. Sturdza, La femme en Roumanie, Paris, 1911; Stoica Nicolaescu, Domnița Florica, fiica lui Mihaiu Vodă Viteazul și a doamnei Stanca, București, Institutul de arte grafice „Speranța”, 1912; C. Negru, Viața femeii române din trecutul foarte depărtat până azi, București, 1939. 21. Precum cea semnată de I. Grămadă: Femeia în Evul
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
cea semnată de I. Grămadă: Femeia în Evul Mediu, Iași, 2003. 22. S. Gh. Iftimi, Curtea Doamnei, în „Anuarul Institutului de Istorie și Arheologie «A.D. Xenopolț”, Iași, XXXII, 1995, pp. 423-440, XXXVII, 2000, pp. 81-103; Idem, Sigilii de Doamne și domnițe ale Moldovei, în „Arhiva genealogică”, II, 1995, nr. 1-2, pp. 291-304; Idem, Sigilii ale Doamnelor din țara Românească (secolele XVI-XVIII), în „Arhiva genealogică”, V (X), 1998, nr. 1-2, pp. 329-340; Idem, Doamnele și puterea. Statutul Doamnei în țările Române, în „Anuarul
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
până la 1500, o mulțime de dinastii ortodoxe, mai vechi decât aceea de la Argeș, sau de la Târgoviște și București, așa încât pentru ai noștri era o cinste să se încuscrească [în cadrul unor relații ce vor deveni curând „schimburi de femei”, căci și domnițe ale românilor „coboară” în Balcani, de felul celor practicate - zice Georges Duby - de către dinastiile feudale apusene - nota mea, D.H.M.] cu ele. Pe vremea când se încheagă marele voievodat al țării Românești (1300-1350) erau trei neamuri de țări bulgărești, în cele
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
anunța pe țăranii din Bălțătești de moartea Bălașei Cantacuzino, „preaiubita” lui soție și a lor „dulce stăpână”). Politicul eram de multe ori, precumpănitor „programul” brâncovenesc, parafat prin căsătorii - cum a fost cea a lui Constantin Duca, Domn al Moldovei, cu domnița Maria, cu o nuntă povestită de doi „reporteri” de încredere - Radu Greceanu și Ion Neculce -, este exemplar în această privință), căci o căsătorie încheiată cu un vlăstar domnesc, de exemplu, legitima pretenții, legaliza un statut și înscria în paradigmă. Așa
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
din Brașov și cu încă o concubină) - Maria, Ana, Stana, Maria, Bogdan, Chiajna, Ion, Iliaș, Ștefan, Constantin, Ruxandra, Iancu Sasul, Bogdan-Constantin și Eufrosina - alcătuiesc un șir lung, completat de încă un fiu și de o fiică, cu nume neștiute. O domniță venită de la Viena Radu Șerban (ultimul mare căpitan al lui Mihai Viteazul, boier bogat - cele 71 de sate și părți de sate pe care le stăpânea făceau din el cel mai cuprins proprietar de pământuri din țara Românească - și coborâtor, prin
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
plecare o avere însemnată, căci și-a permis să întrețină în Austria (din când în când este semnalat la Tirnavia - în 1614 și 1617 - și în orașul Modov) o veritabilă Curte. Familia: Doamna Elena (fiică a postelnicului Udriște din Mărgineni), domnițele Ancuța (cea care trăise experiența unei logodne nefericite cu un reprezentant al Movileștilor și se va mărita aici cu Nicolae Pătrașcu, fiul lui Mihai Viteazul) și Elena - Elina - Ilinca, slujitorii, câțiva boieri cu jupânesele lor, trei logofeți de cancelarie (Radu
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
acestei „Curți pribege” s-au întors acasă pe rând. Au venit întâi, prin 1633 sau 1635, Doamna Elena (o văduvă) și Ilinca, a doua fiică a ei, la chemarea lui Matei Basarab. Mai târziu, prin 1640, se va repatria și domnița Ancuța. Ea (văduvă tânără) va aduce cu sine rămășițele pământești ale tatălui și ale soțului ei (mort și el prin 1627). Radu Șerban, fost mare paharnic al lui Mihai Viteazul, și fiul Voievodului tuturor românilor își vor afla odihna la
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
de mâni și de picioare”) și a Transilvaniei sau încuscrirea cu hatmanul căzăcen Bohdan Hmelnițki (alianță preparată prin lungi tratative) i se par lui Costin devieri de neiertat de la o conduită firească. în 1652 a avut loc, la Iași, nunta domniței Ruxandra, fiica învățată și frumoasă a lui Vasile Lupu (înregistrată sec de Ștefan Ghindă, alcătuitor al unui Spițe, publicată de Nicolae Iorga în Studii și documente..., vol. III, pp. 31-33; „și pe Doamna Roxanda, fată lui Vasilie-vodă, ce-au fost
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
scrie în letopiseț. Din Timuș, marele logofăt al Moldovei (care nu refuză un elogiu spectacolului nupțial: „însă câte trebuia la o nuntă domnească nemică n-au lipsit”), vădit indispus de nepotrivita „alianță” încheiată de Vasile Lupu cu Bohdan Hmelnițki pe seama domniței Ruxandra (legătură capabilă să stârnească „îndată prepusuri la turci, pentru urât numele căzacilor la dânșii”): „Mare netocmeală în deopotriva caselor și a hirelor! Această parte era o domniie de 18 ani și împărățiri cu bivșug și cu cinste sămănătoare, iară
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
miresei lui” (și un inel cu briliante)276. într-adevăr, istoricii vorbesc despre interesul lui Despot-Vodă pentru o alianță cu țara Românească („Schimburi de solii și cu Petru cel Tânăr însoțite și de proiecte de căsătorie ale domnului Moldovei cu o domniță munteană”277, se vorbește chiar despre o „ambasadă” de pețitori în 1562, compusă din boierii moldoveni Avram, Banilovski, pârcălab de Hotin, și Ion Moțoc, despre portretul („icone sponse”) pornit spre Moldova 278. N-a reușit nimic (Despot fixase și nunta
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
elemente ale artei moldovenești pătrund, în vremea Doamnei Chiajna, în țara Românească; tema „Fecioara tronând între îngeri”, reprezentată la biserica Buna Vestire, paradis al Curții Domnești din București - ctitorie a lui Mircea Ciobanul -, poate servi drept argument) un „portret promoțional” al domniței este plauzibilă. Se prea poate ca picturi asemănătoare, executate la Curtea lui Vasile Lupu, să fi însoțit pertractările prenupțiale purtate cu prințul lituanian Janusz Radziwstt, (acesta mai fusese însurat cu Ecaterina Potocka, nepoată a Voievodului Ieremia Movilă), care va deveni
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
plauzibilă. Se prea poate ca picturi asemănătoare, executate la Curtea lui Vasile Lupu, să fi însoțit pertractările prenupțiale purtate cu prințul lituanian Janusz Radziwstt, (acesta mai fusese însurat cu Ecaterina Potocka, nepoată a Voievodului Ieremia Movilă), care va deveni soțul domniței Maria (cea care vorbea grecește și latinește; au rămas scrisori de la ea281), după o căsătorie oficiată în prezența lui Petru Movilă (naș de cununie - zic unii cercetători - al celor doi miri), mitropolit al Kievului (înaltul prelat și-a marcat prezența
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]