7,015 matches
-
în mânuirea limbii, concretizat în alegerea cuvintelor celor mai potrivite pentru exprimarea ideilor Analizează poezia de dragoste a lui Eminescu, afirmând că poetul a văzut în femeie doar copia imperfectă a unui prototip irealizabil. În mod greșit, arată că erotica eminesciană are o dimensiune pur instinctuală, refuzându-i deci platonismul. Remarcă bogăția și varietatea rimelor din lirica eminesciană. Potrivit criticului, originalitatea acestor rime este indiscutabilă. El însuși identifică trei tipurti de rime: a) rime noi , rezultate din rimarea unui cuvânt întreg
Eminescu și poeziile sale () [Corola-website/Science/306921_a_308250]
-
a lui Eminescu, afirmând că poetul a văzut în femeie doar copia imperfectă a unui prototip irealizabil. În mod greșit, arată că erotica eminesciană are o dimensiune pur instinctuală, refuzându-i deci platonismul. Remarcă bogăția și varietatea rimelor din lirica eminesciană. Potrivit criticului, originalitatea acestor rime este indiscutabilă. El însuși identifică trei tipurti de rime: a) rime noi , rezultate din rimarea unui cuvânt întreg cu altul prescurtat; sine-mi”/ „inemi” /„suie” cu „nu e”).). b) Rime surprinzătoare, în care rimează un
Eminescu și poeziile sale () [Corola-website/Science/306921_a_308250]
-
cu unul prozaic, neliterar - („nalte” cu „încalte”) c) Rime rezultate din rimarea unui substantiv comun cu unul propriu („zid” cu „Baiazid”/ „oaspe” cu „Istaspe”). Observă că poetul a utilizat relativ puține cuvinte, dar le-a atribuit sensuri noi. Apreciază sonetele eminesciene, „Glossa” și „Oda”. Arată că una dintre sursele muzicalității liricii poetului de la Ipotești o constituie numele proprii (Dalila, Venera, Basarabi, Mușatini). Laudă înteresul acestuia pentru folclor și faptul că a valorificat o serie de cuvinte populare (sară, nouri), dând versurilor
Eminescu și poeziile sale () [Corola-website/Science/306921_a_308250]
-
versurilor o perfecțiune aproape onomatopeică. În finalul studiului, Maiorescu se lansează într-o profeție care a fost confirmată mai târziu, arătând că „pe cât se poate omenește prevedea”, literatura (poezia) românescă din secolul al XX-lea, va începe sub auspiciile geniului eminescian (deci poezia eminesciană va fi germenele din care se va naște toată poezia secolului următor).
Eminescu și poeziile sale () [Corola-website/Science/306921_a_308250]
-
aproape onomatopeică. În finalul studiului, Maiorescu se lansează într-o profeție care a fost confirmată mai târziu, arătând că „pe cât se poate omenește prevedea”, literatura (poezia) românescă din secolul al XX-lea, va începe sub auspiciile geniului eminescian (deci poezia eminesciană va fi germenele din care se va naște toată poezia secolului următor).
Eminescu și poeziile sale () [Corola-website/Science/306921_a_308250]
-
capacitatea lui de fabulație în ipostaza analitică, unică în istoria romantismului universal, și care-l duce la o viziune științifico-fantastică asupra lumii. Scriitorul începe cu eroul său călătoria spre Lună, dar nu în elanurile pline de poezie și imagini folclorice eminesciene sau shelleyene, ci într-un mod foarte apropiat de știință, în orice caz urmând-o. Însemnările de distanță, de altitudine, de presiune, de temperatură, de poziție a astrelor sunt făcute cu o exactitate care te convinge, care te cucerește. Îl
Hans Pfaall () [Corola-website/Science/334341_a_335670]
-
au fost cuprinse în vol. "Teatrul - istorie și actualitate" (1978) și "Teatrul între civic și etic" (1983). A fost distins cu Premiul Filialei din Cluj a Uniunii Scriitorilor (1980; 1999). Și-a dedicat mai mult de două decenii studierii operei eminesciene, publicând mai multe volume de comentarii critice: "Eminescu în conștiința criticii" (1994), "Eminescu în perspectivă critică" (1997), "Eminescu în orizontul criticii" (2000), "Eminescu în oglinzile criticii" (2001), "Eminescu în universalitate" (2002), "Eminescu în reprezentări critice" (2003), "Eminescu în privirile criticii
Constantin Cubleșan () [Corola-website/Science/336959_a_338288]
-
critică" (1997), "Eminescu în orizontul criticii" (2000), "Eminescu în oglinzile criticii" (2001), "Eminescu în universalitate" (2002), "Eminescu în reprezentări critice" (2003), "Eminescu în privirile criticii" (2005) și "Eminescu în comentarii critice" (2008), la care se adaugă cercetări proprii ale universului eminescian incluse în volumele "Luceafărul și alte comentarii eminesciene" (1998), "Cezara" (2002) și "Ciclul schillerian" (2006).
Constantin Cubleșan () [Corola-website/Science/336959_a_338288]
-
în oglinzile criticii" (2001), "Eminescu în universalitate" (2002), "Eminescu în reprezentări critice" (2003), "Eminescu în privirile criticii" (2005) și "Eminescu în comentarii critice" (2008), la care se adaugă cercetări proprii ale universului eminescian incluse în volumele "Luceafărul și alte comentarii eminesciene" (1998), "Cezara" (2002) și "Ciclul schillerian" (2006).
Constantin Cubleșan () [Corola-website/Science/336959_a_338288]
-
revine la... “Căderea în verde”, așa se numește poemul. În loc cu verdeață, spunem noi atunci când petrecem pe cineva în lumea cealaltă, deci, în universul propriu-zis mioritic. Are acolo toată zestrea nunții: și verdele, și apusul, și, nu mai vorbesc de eminescianul “sub raza ochiului senin și negrăit de dulce”. E aceeași topire. Fiind izgonită dintr-o gură de rai ( a evadat din ea), a nimerit în o alta, - în Veneția... “Dumnezeu, - scrie poeta, - revelat/revelând,/ te mai poate-ncânta:/ cu-n
Eugenia Bulat () [Corola-website/Science/317203_a_318532]
-
despre Eminescu și sunt miș- cat că mi-o trimiteți, însoțind-o de câteva cuvinte nemeritat de bune. Vă cunosc din scris și vă voi cunoaște încă mai bine acum, când voi putea vedea felul cum vă regăsiți în labirintul eminescian. Într-altfel e probabil să nu ne cunoaș tem, căci trăiesc retras, sub un fel de boicot, ca acela de care vorbea Blaga pentru întreg neamul nostru. Abia ieri, revenit în București, am avut în mâini cartea d[omniei] voastre
Două scrisori ale lui Constantin Noica by Nicolae Scurtu () [Corola-journal/Memoirs/3010_a_4335]
-
întru“ ceva universul, dar în felul nostru, cred că nu ne rămâne nimic de făcut decât să ne cufundăm - unii din când în când, alții cu întreg destinul lor cărturăresc, cum păreți să faceți d[umnea]v[oastră] - în miracolul eminescian. Dar pentru aceasta trebuie să-l avem în față, tot timpul. Mi se pare, deci, că sunteți dator să vă aliați cu mine și cu alții în chestiunea facsimilării caietelor. În clipa de față chestiunea a fost luată în mână
Două scrisori ale lui Constantin Noica by Nicolae Scurtu () [Corola-journal/Memoirs/3010_a_4335]
-
susține Dan Mănucă, Nicolae Petrașcu, prin studiul dedicat lui Mihai Eminescu, publicat în 1892, este primul critic care cercetează viața și opera acestuia într-o lucrare amplă; cu acest studiu, devine și primul critic care inițiază studiul formal al operei eminesciene. În publicațiile de critică literară de după 1892, el încearcă să practice o critică în primul rând pe criterii obiective și mai puțin pe aprecierea doar a gustului artistic; socotește opera literară ca fiind creată decisiv sub influența mediului social, a
Nicolae Petrașcu (scriitor) () [Corola-website/Science/310912_a_312241]
-
poetul Mihai Eminescu. Printre cei care i-au propus lui Eminescu să patroneze s-au numărat D.M. Marinescu-Marion, L. Gheorghe Nicoleanu-Fix, I. Popescu, N. Procopiu, I.S. Rădulescu-Gut, N. Țincu-Tall, Cesar Colescu-Vartic, Dionisie Miron și alții. Motto-ul revistei era versul eminescian " Unde vei găsi cuvântul ce exprimă adevărul", propus de Leon Gheorghe Nicoleanu (Nicoleanu-Fix), care a și reluat revista în serie nouă, după moartea poetului, în octombrie 1889. Eminescu a scris în revistă până la numărul 6; de la acest număr Eminescu n-
Fântâna Blanduziei (revistă) () [Corola-website/Science/335493_a_336822]
-
alte lumi posibile tot neesențiale, ci o solicită să se concentreze asupra realității; care nu stupeface ființa, ci transfigurează lumea și metanoizează eul”. Analizând proza fantastică interbelică a lui Mircea Eliade, criticul Ov.S. Crohmălniceanu considera că autorul manifestă o pasiune eminesciană pentru marile mituri cosmogonice, având o intuiție a misterului și un dar al evocării care șterge frontiera ce desparte realitatea cotidiană de miraculos. „Literatura lui înfăptuiește o remarcabilă prospectare a lumii interioare, înspre acele zone-limită de ordin abisal”, concluzionează criticul
Nopți la Serampore () [Corola-website/Science/334763_a_336092]
-
obișnuit al unui cuvânt la alt sens, prin intermediul unei comparații subînțelese. Procesul de realizare a metaforei constă în punerea semnului identității între două obiecte diferite (lucruri, ființe, persoane) prin numele lor, pe baza unei analogii. Urmărind exemplul metaforei din poezia eminesciană "Melancolie": se observă că această metaforă presupune o comparație inițială: „luna ca o regină moartă a nopții”, comparație bazată pe două similitudini: paloarea astrului și a unei ființe moarte, unicitatea lunii pe cerul nopții și prezența ei dominantă față de celelalte
Figură de stil () [Corola-website/Science/300651_a_301980]
-
la 7 mai. Până la declanșarea primului război, Goga s-a impus ca ziarist strălucit prin articolele publicate în revista "Țara noastră", ziarul "Epoca", "Adevărul", revista "Flacăra" și revista "România", proza sa jurnalistică fiind comparabilă, stilistic și tematic, cu a celei eminesciene. Articolele i s-au apropiat de valoarea operei unui prozator de vocație. Scrierile în proză (cuprinse în volumul "Precursori") au fost fie discursuri ținute în ședințele Academiei, fie cuvântări aniversare sau pur și simplu omagii aduse unor personalități ori prieteni
Octavian Goga () [Corola-website/Science/297356_a_298685]
-
viață ambianța naturală.“" "„Anghel a reușit să-și contureze o personalitate artistică proprie, bine diferențiată, care n-a urmărit și nici n-a realizat un anumit tipar artistic tributar unui curent sau școală literară. Poezia lui a asimilat creator lirismul eminescian, topit într-o formulă proprie în care s-au absorbit, pierzându-și identitatea, aluviuni romantice, parnasiene și simboliste. După Eminescu și Macedonski, înainte de Arghezi și Blaga, D. Anghel s-a afirmat ca un poet original, dând expresie artistică unei structuri
Dimitrie Anghel () [Corola-website/Science/297599_a_298928]
-
mai multe rânduri, în special în volumul Clasicii nostri. Luceafărul e o dramă a antinomiilor, fiind motivul fundamental ce se regăsește în întreaga inspirație a poetului". Despre Floare albastră afirma că e un embrion al marii lui opere, spectaculoasa oscilație eminesciană între ideea de moarte și viață. În studiul Eminescu, poet dificil se pronunța, poate cam categoric, împotriva popularității poetului, a asa-zisului curent eminescian, care nu s-ar fi produs, observând că destule versuri, sintagme sau poezii rămân neînțelese. Unicitatea
Vladimir Streinu () [Corola-website/Science/297567_a_298896]
-
a poetului". Despre Floare albastră afirma că e un embrion al marii lui opere, spectaculoasa oscilație eminesciană între ideea de moarte și viață. În studiul Eminescu, poet dificil se pronunța, poate cam categoric, împotriva popularității poetului, a asa-zisului curent eminescian, care nu s-ar fi produs, observând că destule versuri, sintagme sau poezii rămân neînțelese. Unicitatea lui Eminescu, poet al visului dublu, teurgic și mitologic n-a mai fost repetată de nimeni și niciodată". Acest univers mirific va fi mereu
Vladimir Streinu () [Corola-website/Science/297567_a_298896]
-
visului dublu, teurgic și mitologic n-a mai fost repetată de nimeni și niciodată". Acest univers mirific va fi mereu prezent în conștiința criticului și atunci când va comenta lirica secolului XX, care se îndruma pe alte căi decât ale romantismului eminescian. Deși orientat spre modernism, Streinu îi acordă lui Al. Macedonski un spațiu destul de limitat în cadrul capitolului Orientarea estetizanta din Istoria literaturii române. Pe larg e discutată noutatea ideilor lui poetice, unele în premieră mondială, ca transpoziția senzațiilor, apropierea poeziei de
Vladimir Streinu () [Corola-website/Science/297567_a_298896]
-
și limbajul copilei, care se alintă în spiritul oralității țărănești: "”de ce m-ai uitat încalte”", "„voi cerca”", "„mi-oi desface”", "„cine treabă are”". „Povestea” fetei reprezintă în fapt o alternativă existențială împotriva durerii de a fi, de care suferă barbatul eminescian: acceptarea instinctualității aduce fericirea de a fi. Dulcea copilă apare astfel într-o altă ipostază, mult mai profundă, devine simbol al unei speranțe la care omul n-a renunțat niciodată. Ea descoperise pe căi mai simple și mai directe, un
Floare albastră () [Corola-website/Science/306556_a_307885]
-
Sonoritatea aceasta este apoi tăiată de versul final al fiecărei strofe care dă ritm întregului ansamblu muzical al poeziei. Toate acestea fac din poezia „Floare albastră” care cultivă forma de expresie a unui „clasicism romantic” o adevarată capodoperă a poeziei eminesciene .
Floare albastră () [Corola-website/Science/306556_a_307885]
-
ideologia lui Mihai Eminescu. Un "Junimist" neconformist, Eminescu a adăugat viziunii conservatoriste a contemporanilor un naționalism puternic, cu tentă reacționară, rasistă și xenophobică, pentru care a primit atenție post-mortem în timpul vieții lui Iorga. Descris de cercetătoare Ioana Both ca „mitul Eminescian”, Iorga l-a considerat un poet cu idei sănătoase despre rasă și care era „expresia integrală a sufletului românesc”, mai degrabă decât un artist melancolic. Această sursă ideologică a modelat atitudinea "Sămănătoriștilor", slăbind influența "Junimii" și redefinind conservatorismul românesc pentru
Nicolae Iorga () [Corola-website/Science/296583_a_297912]
-
eseistului și memorialistului Pericle Martinescu (1911-2005) ce cuprind însemnări privitoare la editarea unei riguroase selecții din opera lui G. Ibrăileanu 8, precum și la proiectul lui Pericle Martinescu de a publica un amplu studiu despre edițiile „poetului nepereche“ în arhicunoscuta colecție Eminesciana a Editurii „Junimea“. Aceste frânturi de gânduri ale unui veritabil moralist vor contribui, esențial, la întregirea imaginii fixate în conștiința contemporanilor și, evident, într-o posteritate ce interoghează necontenit și așteaptă răspunsuri cât mai convingătoare. * Iași, 29 aprilie 1970 Stimate
Posteritatea istoricului literar Mihai Drăgan by Nicolae Scurtu () [Corola-journal/Memoirs/2858_a_4183]