5,330 matches
-
Stă lângă pat, gol - întotdeauna doarme gol - rămâne acolo cât e de mare, aude respirația regulată a soției lui și simte pe piele aerul rece din dormitor. Și asta e o senzație plăcută. Ceasul de la capul patului arată 3.40. Habar n-are de ce s-a dat jos din pat: nu trebuie să se ducă la baie, nu e tulburat din cauza vreunui vis ori a vreunui eveniment din ziua precedentă, nici măcar de ceea ce se-ntâmplă în lume. Ca și cum, stând acolo în
Ian McEwan - Sâmbătă by Dan Croitoru () [Corola-journal/Journalistic/10336_a_11661]
-
mai este semnificativ într-o privință: iată ce se petrece dacă decizia în cultură e lăsată pe seama vremelnicilor oameni politici (de data aceasta, se pare că e vorba de liberali, ei deținând președinția Consiliului Jude- țean), care, fără să aibă habar, fac numiri în diverse funcții după cum îi taie pe ei capul: adică, greșit și cu consecințe negative incomensurabile. „Trăiască mortul!“ În revista 22 (nr. 14, 9 - 15 aprilie), sub titlul „Lacrimi, ipocrizie și frică la moartea lui Stalin”, citim o
Ochiul magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/3728_a_5053]
-
amendamentul a fost depus cu bună credință și reprezintă poziția mea exprimată public cu mult înainte de februarie", relatează Bodu. Mai mult, el spune că justificarea tehnică a amendamentului său "este destul de diferită de cea a lui Adrian Severin". În plus, habar nu aveam că cineva a primit bani de la lobbiști. Adrian Severin nu mi-a dezvăluit acest lucru și nici nu am bănuit, având în vede că a cere extinderea acelui termen (prea scurt) nu reprezenta un lucru nici incorect și
Bodu: Am ajuns să fiu menţionat de cei de la Sunday Times în scandalul "Severin" fără nicio vină () [Corola-journal/Journalistic/48897_a_50222]
-
Bilbao care, cu mintea în ceață, aidoma unor cetățeni prea turmentați, chiar s-au deplasat la Budapesta, sperând să vadă acolo meciul de fotbal care, în realitate, avea loc la București. Nimic de comentat. Și, pentru noi, nimic de înțeles: habar n-avem cum poate cineva să încurce Bucureștiul cu Budapesta! După litera de început a numelui? Atunci, de ce nu confundă Bucureștiul cu Bruxelles sau cu Belfast? Oricum, confuzia nu trebuie neapărat să ne deranjeze, Budapesta e un oraș superb. À
Ochiul magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/4660_a_5985]
-
beții crunte, el își va da seama că trebuie să iasă să ia o gură de aer. Bucurați-vă de această perspectivă nouă, chiar dacă un pic mai sumbră, și veți ajunge la înțelegerea unor concepte de care nici nu aveați habar. Priviți sticla pe care o aveți în mână. Citiți eticheta. Știați că Jack Daniels a fost inventat de un paracliser în vârstă de 16 ani? Pășiți alături de demonii voștri, acesta este tovarășul dumneavoastră de conspirații. În curând vă va fi
O antologie a decadenței () [Corola-journal/Journalistic/7771_a_9096]
-
venit, a venit toamna."/ Cînta în clădirea/ în care ne aflaserăm mai devreme împreună./ Cel mai mult și mai mult mi-aș fi dorit/ să-mi acoperi inima cu părul tău./ Și circulația pulmonară să se îmbibe de mirosul lui./ Habar n-aveam cum îți miroase părul./ Dar aș fi vrut ca inima să-mi pompeze pe urmă/ pînă în vîrful unghiilor/ aroma șamponului tău./ Cînd eram tînăr, era toamnă./ Știam că știi că te privesc./ Și am plecat ca prostul
Vis și delicatese by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/16907_a_18232]
-
a și luat-o spre Paris. Ce efect au aceste deplasări pentru țară, doar el și echipa de profitori ce-i fac pantofii știu. Oricum, prima consecință o simțim în buzunare. Pentru că — bizonul de la orașe și sate poate n-are habar — aceste fandacsii prezidențiale ne costă de ne rup. Pe noi, prostănacii de contribuabili. Nu se fac — și nu s-au făcut niciodată — rapoarte limpezi privind costurile unor astfel de desanturi demne de maharadjahii plesnind de bogăție din „O mie și
Concorde la Cotrocensk by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/13334_a_14659]
-
era de așteptat, cu 1-0 pentru Verdy, gol înscris de Patrick Mboma cu capul după un corner bătut de Kazuki Horamoto. Suki țipase la fiecare fază ca o isterică, spre nedumerirea lui Shuoke. Pentru că Suki nu numai că nu avea habar ce este offside-ul, dar nu știa nici măcar de ce se bate o lovitură de colț sau că mingea este repusă în joc prin aruncare cu mâna după un out. Totuși izbucnirile ei mai mult îl amuzară pe Shuoke, pentru că meciul era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
dar a plecat... - V-ați certat? - Nu. Nu înțelegeam unde bate. - Atunci, zise, îmi pare rău că trebuie să ți-o spun, dar comportamentul tău mi se pare absolut lipsit de respect. Mă privi serioasă. Și eu pe ea, deși habar n-aveam despre ce vorbea. Simțeam totuși că o glumă n-ar fi destins deloc atmosfera. Ba dimpotrivă. - Înțeleg, am zis. - Vreau să spun, continuă ea, că femeile nu sunt ca niște cărți pe care le citești și le pui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
și eu, depinde mult de revelație. Wakefield face aici o pauză dramatică și lungă, care le dă celor șase sute de ascultători așezați În scaunele confortabile din amfiteatrul aerisit ocazia să se Întrebe ce adevăruri pot fi revelate de cineva care habar nu are ce va spune. CÎtă lipsă de eficiență, aproape opusul modului de a face o prezentare pentru colegi, folosind schițe În Power Point și notițe; dar cît de asemănătoare sînt aceste clipe cu primele momente ale unei Întîlniri cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
ca o pictură de Robert Motherwell să valoreze un milion de dolari este unicitatea sa ca operă de artă realizată de unicul și inegalabilul Robert Motherwell. CÎnd vezi o pictură de Robert Motherwell, știi de la prima privire că Robert Motherwell habar nu avea ce urma să picteze Înainte de a se fi apucat de pictat. Valoarea picturii rezidă În ceea ce iese la iveală atunci cînd cineva habar nu are ce caută. Și asta se aplică atît lui Motherwell, cît și privitorului picturii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
Motherwell. CÎnd vezi o pictură de Robert Motherwell, știi de la prima privire că Robert Motherwell habar nu avea ce urma să picteze Înainte de a se fi apucat de pictat. Valoarea picturii rezidă În ceea ce iese la iveală atunci cînd cineva habar nu are ce caută. Și asta se aplică atît lui Motherwell, cît și privitorului picturii lui Motherwell. CÎrcotașa strigă: — CÎnd se vinde la solduri? Diavolul este Întru totul de acord cu Wakefield. Ca și sufletul și amprentele, arta este singulară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
săi. Desigur, spune Maggie, e numai vina femeilor. Începe să se miște mai rapid. Căldura crește Între ei și Încă o dată Wakefield Îi cuprinde șoldurile cu mîinile pentru a o Încetini. Totul a luat sfîrșit cînd prima lui prietenă, care habar nu avea de fetișurile lui, a adus acasă un alt băiat care a Întreprins o serie de avansuri Încununate de succes asupra trupului ei, În timp ce Wakefield stătea ascuns În cameră. În loc de gelozie, Wakefield a fost cuprins de vinovăție și și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
făcut cu Maggie? Wakefield surprinde o nuanță de proprietar În tonul lui Paulee. De fapt, Paulee face aluzie la ceea ce el crede că a fost numărul de magie al lui Wakefield, făcînd portofelele să dispară și să apară. Dar Wakefield habar nu are: el a pus strigătele disperate ale oamenilor după propriile portofele și chei pe seama unor răspunsuri imaginare la speculațiile lui despre bani. Îi aruncă lui Paulee o căutătură murdară. — Ah, a sunat ea, spune Sherrill. A intervenit ceva, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
zi lungă și ciudată. Și chiar are niscai note. — Desigur. Hai să mergem la hotel și să bem ceva la bar. Așa pot să mă schimb și să-mi pun puloverul meu de artist și să mă pregătesc pentru diseară. Habar nu am despre ce o să vorbesc. Puloverul lui negru cu guler pe gît este oricînd de ajutor În situații „artistice“. — Ai putea vorbi de ucigași plătiți cu pulovere negre pe gît, glumește Susan, aruncînd mucul țigării pe fereastră. Glumeam. Da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
scoată lucrurile la lumină. Wakefield se duce În camera lui, lăsînd-o pe Susan la bar În fața unui martini. În drum spre camera lui, În lift, Îl sună pe Zamyatin. — SÎnt În budă, prietene. Tocmai am aterizat pe planeta ta și habar nu am cum să mă adresez băștinașilor. Îi spune despre expoziția de artă preși post-comunistă, despre tensiunile etnice, despre Petrovicii pe picior de război, despre Susan. Ce dracu’ am să le spun eu În seara asta? La celălalt capăt al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
parcarea de camioane, nouă și strălucitoare și Îmbucă un burrito pregătit la microunde și o ciocolată Snickers, pe care le spală În jos pe beregată cu o cană mare de cafea. Se consultă cu adolescenta din spatele casei de marcat, care habar nu are unde este vechea autostradă, dar un camionagiu mexican Îi arată calea cea bună. Îl Îndreaptă către Sirena Motel, la intersecția a două drumuri vechi, unul care merge prin deșert pînă În Arizona, celălalt printre munți, către Colorado. Mexicanul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
bărbaților. Cowgirl și partenera ei spun doar „bleah“. Wakefield Își face loc prin mulțime către bar și Îi spune barmanului, noul său prieten: — Înțeleg că un bar trebuie să aibă niște cotloane discrete pentru niscai acțiune pe furiș, dar ai habar ce se-ntîmplă acolo? Barmanul, bunul său prieten, se face rău: — Amice, nu știu de unde vii! Dar te afli În singurul bar din țară care nu are niște afurisite de camere video În budă. CÎțiva libertarieni fioroși Își pun jos paharele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
mici, pe un birou negru. În spatele biroului o cabină antică de fotografii la minut, cu o draperie de catifea ponosită. — Eu sînt aici doar ca observator, spune Zelda. O să fiu foarte, foarte liniștită. Ar fi ceva nemaîntîlnit, gîndește Wakefield, care habar nu are de ce se află aici, dar, În fond, ăsta e la el un adevărat m.o., nu? Reverendul Telluride Își dă jos aripile. — Te deranjează? Întreabă ea, pășind grațios peste pene. Le atîrnă Într-un dulap și Wakefield zărește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
Wakefield Își bea paharul de Corbu și comandă Încă unul, și Încă altele pentru franțuzoiacele care i se prezintă drept Franțoise și Cybelle. — Știți, spune barmanul, turnînd În pahare mai mult coniac decît Cola, eu sînt student la arhitectură și habar n-am avut că este o convenție a arhitecților În oraș. — Ca și cum ar fost greu, mormăie Wakefield. — Orașul ăsta Îmi amintește de Franța, Îi spune Cybelle. Wakefield a mai auzit asta și Înainte; asta nu e halucinație. — Lui Franțoise și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
aprozar. Adică folosind un gest la fel de neîndemânatic, de lipsit de grijă, care nu ia în considerare starea de bine sau confortul cartofilor. După care, spre oroarea mea, a zis: — Hei, James e aici? Unde e James? Era clar că Helen habar n-avea de nimic. Am început să plâng. —Dumnezeule! a zis ea șocată. De ce plânge? a întrebat-o pe mama. Mama n-a făcut decât să se holbeze la ea pe mutește. N-a putut să-i dea nici un răspuns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
Ce Dumnezeu faci? am întrebat-o. —Taci din gură, a șuierat Helen închizând interfonul. Îi ofer Annei o experiență paranormală, nu înțelegi? — Ce vrei să spui? am întrebat eu complet derutată. —Nebuna de Anna e în sufragerie și nu are habar de interfonul ăsta, așa că o să creadă că aude voci, mi-a explicat Helen nerăbdătoare. Acum taci din gură! După care a luat-o din nou cu șoptitul și cântatul. I-a spus Annei că e ghidul ei spiritual și că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
similar ca să vedem cât de bine ne acoperea sus-numitul fund. Obsesia legată de mărimea fundului era comparabilă ca intensitate cu obsesia legată de micimea sânilor. Era așa de trist! Pentru că eram frumoase. Aveam niște siluete așa de minunate. Iar noi habar n-aveam. Rachel spunea deseori că ar fi vrut să fi trăit în trecut. Pe vremea foametei, ca să fim mai exacți. O dată, mi-a spus cu mare tristețe: —Gândește-te ce slabe am fi dacă timp de câteva luni n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
un acoperiș deasupra capului. Aveam o slujbă la care urma să mă întorc peste cinci luni. Eram sănătoasă. (Ciudat - niciodată nu crezusem c-o să mă aud zicând așa ceva în anii ’90.) Și, mai mult decât orice altceva, fără să am habar de unde se iscase, începusem să sper. Dormeam ca un prunc. De fapt, nu dormeam deloc ca un prunc. Mă trezeam eu din două-n două ore, urlând ca o sirenă de fabrică și cerând să fiu hrănită și schimbată? Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
vechea variantă). —Bună, draga mea, i-am șoptit. Salut-o pe mami. Înainte s-apuc să-mi cer scuze de la ea fiindcă arătasem atât de dezastruos în prima ei lună de viață, Kate a izbucnit în plâns. Era clar că habar n-avea cine eram. Nu arătam și nici nu miroseam ca persoana cu care era ea obișnuită. Am liniștit-o. I-am explicat că, de fapt, asta eram eu, cea adevărată, și că cealaltă femeie, cea care avusese grijă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]