7,215 matches
-
noi dimensiuni și valențe. 1) La nivel intrediscursiv, am observat, privind diacronic atitudinea argheziană, o schimbare de tonalitate: dacă, până în 1914, textul nu depășește cadrul polemic, menținându-se în registrul comicului buf sau absurd, adeseori printr-o evadare jucăușă în imaginar, unde "înscenarea" traduce ilaritate sau, cel mult deriziune, în timp, adversitatea dintre cei doi se va atenua (grație intervenției umanitare a lui Iorga pentru eliberarea poetului închis la Văcărești), pentru a se intensifica, din nou, și a atinge maxima intensitate
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
știe să și-l plaseze în tragedie. Locul unde stă se împute ca de dihor. Emanația lui de piele și de măruntaie covăsește aerul închis, face să leșine deputații, primarii, miniștrii, prefecții, profesorii, popii, generalii"304. De aici și până la imaginarul unei agresivități corporalizate nu mai e decât un pas, tonul explodând într-un torent de injurii, iar Cuvântul dobândind forța abreactivă a incantației ritualice. Trebuie semnalat că pamfletarul, recurgând la violența extremă, produce un scurt-circuit, în schimbul polemic, prin ignorarea brutală
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
nu e doar permis, ci și dezirabil. Acest pasaj final, inconfundabil pentru ceea ce înseamnă spiritul polemic arghezian, se comportă, din nou, ca o evaziune gradată în spațiul liber al ficțiunii pamfletare. Să urmărim așadar glisarea in crescendo dinspre referențial spre imaginar: "Domnul Iorga insultă Fundațiile, care așteaptă manuscrise, și insultă pe fiecare autor în parte, invidios pe meritele, mai mici sau mai mari, ale fiecăruia, înflăcărat de aceeași pizmă ca acum patruzeci de ani, treizeci și cinci de ani, treizeci de ani, douăzeci
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
pășește pe nisipuri mișcătoare, pentru că traiectoria discursului este adeseori imprevizibilă, fictivul invadează spațiul referențial și invers, iar jocul sensurilor face dificilă orientarea. Considerăm însă, cu certitudine, că dincolo de mereu invocata agresivitate, obiect de cercetare, pretext de contestare, mobil pentru studiul imaginarului colectiv al românilor, dimensiune recuperată și ideologizată de pamfletari-pastișori ș.a.m.d. discursul publicistic arghezian ne propune totuși cea mai tulburător-delectantă miză intelectuală: umorul. În această dimensiune, cea a humorului, spiritul revoltatului capătă libertate absolută de mișcare și, astfel, învinge
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
Arghezi, Editura Eminescu, București, 1979. Călinescu, Al., Caragiale sau vârsta modernă a literaturii, Editura Institutul European, Iași, 2000. Călinescu, George, Gâlceava înțeleptului cu lumea, I-II, ESPLA, București, 1954. Călinescu, George, Însemnări și polemici, Editura Minerva, București, 1988. Cesereanu, Ruxandra, Imaginarul violent al romanilor, Editura Humanitas, București, 2003. Cioculescu, Șerban, Argheziana, Editura Eminescu, București, 1985. Constantinescu, Pompiliu, Scrieri, vol. II, ediție de Constanța Constantinescu, București, EPL, 1967. Dur, Ion, Noica portretul gazetarului la tinerețe, Editura Saelucum, Sibiu, 1999. Fanache, V., Caragiale
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
Mariana, "Postfață" la Tudor Arghezi, Pamflete, Editura Minerva, București, 1979. Iorga, Nicolae, O viață de om, vol. I, II, III, Editura Minerva, București, 1981. Iorga, Nicolae, Istorie a literaturii românești contemporane, vol. II, Editura Adevărul, București, 1934. Iovian, Tudor, Gherla imaginarului arghezian, Editura Plumb, Bacău, 2003. Lovinescu, Eugen, Titu Maiorescu, Editura Minerva, București, 1972. Lovinescu, Eugen, Critice I, Editura Minerva, București, 1982. Lovinescu, Eugen, Opere 8, Editura Minerva, București, 1989. Melancu, Ștefan, Apocalipsa cuvântului. Pamfletul arghezian, Editura Cartimpex, Cluj, 2001. Micu
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
Opera lui Tudor Arghezi, București, Editura Eminescu, 1979. Călinescu, Alexandru, Caragiale sau vârsta modernă a literaturii, Institutul European, 2000. Călinescu, George, Gâlceava înțeleptului cu lumea, I, II, București, E.S.P.L.A., București, 1954. Însemnări și polemici, București, Editura Minerva, 1988. Cesereanu, Ruxandra, Imaginarul violent al romanilor, București, Editura Humanitas, 2003. Cioculescu, Șerban, Argheziana, București, Editura Eminescu, 1985. Constantinescu, Pompiliu, Scrieri, vol. II, ediție de Constanța Constantinescu, București, EPL, 1967. Dur, Ion, Noica -Portretul gazetarului la tinerețe, Sibiu, Editura Saelucum, 1999. Fanache, V., Caragiale
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
Eminescu, 1981. Postfață la vol.Tudor Arghezi, Pamflete, București, Editura Minerva, 1979. Iorga, Nicolae, O viață de om, vol. I, II, III, București, Editura Minerva, 1981. Istorie a literaturii românești contemporane, vol. II, București, Editura Adevărul, 1934, Iovian, Tudor, Gherla imaginarului arghezian, Bacău, Editura Plumb, 2003. Lovinescu, Eugen, Titu Maiorescu, București, Ed. Minerva, 1972. Critice I, București, Editura Minerva, 1982. Opere 8, București, Editura Minerva, 1989. Melancu, Ștefan, Apocalipsa cuvântului. Pamfletul arghezian, Cluj, Editura Cartimpex, 2001. Micu, Dumitru Opera lui Tudor
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
Ionescu, "Postfață" la Pamflete, Editura Minerva, București, 1979 și Ochiul ciclopului, Editura Eminescu, București, 1981. 103 Mariana Ionescu, Ochiul Ciclopului, p. 15. 104 Ruxandra Cesereanu, "Undreaua, peria de sârmă, răzătoarea, fierăstrăul și sculele de măcelărie ale lui Tudor Arghezi", în Imaginarul violent al românilor, Editura Humanitas, București, 2003, pp. 37-54. 105 Nicolae Balotă, Opera lui Tudor Arghezi, Editura Eminescu, București, 1979, pp. 418-441 (capitolul " Arta de a spurca frumos"). 106 Ștefan Melancu, Apocalipsa cuvântului. Pamfletul arghezian, Editura Cartimpex, Cluj-Napoca, 2001. 107
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
Humanitas, București, 2003, pp. 37-54. 105 Nicolae Balotă, Opera lui Tudor Arghezi, Editura Eminescu, București, 1979, pp. 418-441 (capitolul " Arta de a spurca frumos"). 106 Ștefan Melancu, Apocalipsa cuvântului. Pamfletul arghezian, Editura Cartimpex, Cluj-Napoca, 2001. 107 Ion Tudor Iovian, Gherla imaginarului arghezian (eseu despre pamfletul arghezian), Editura Plumb, Bacău, 2003. 108 Vezi Ion Dur, Noica portretul gazetarului la tinerețe, Editura Saelucum, Sibiu, 1999. 109 Sintagma îi aparține lui Costi Rogozanu și a fost rostită cu prilejul simpozionului Cazul Arghezi. 110 Tudor
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
Vezi J.L. Austin How to Do Things with Words/Cum să faci lucruri cu vorbe, traducere de Sorana Corneanu, Colecția "Studii", Seria "Studii socio-umane", Editura Paralela 45, Pitești, 2003. 207 Mariana Ionescu, op. cit., p. 68. 208 I. Tudor Iovian, Gherla imaginarului arghezian, p. 31. 209 Vezi convorbirea cu Vasile Natea, " În amintiri și destăinuiri", în volumul L-am cunoscut pe Tudor Arghezi, pp. 204-214. 210 Marc Angenot, op. cit., p. 326. 211 Ne referim la lucrări privind istoria presei românești (Constantin Antip
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
presa literară românească (D. Micu, I. Hangiu, Zigu Ornea ș.a.), precum și la cercetări focalizate strict pe publicistica eminesciană (Al. Oprea, D. Vatamaniuc, Monica Spiridon ș.a.) sau argheziană (Mariana Ionescu, Ștefan Melancu ș.a.). 212 Ne gândim inclusiv la volumul Ruxandrei Cesereanu Imaginarul violent al românilor (Editura Humanitas, București, 2003), care, interogând publicistica eminesciană (însă doar cea de la Timpul!), caragialiană și argheziană, fixează, ca numitor comun al celor trei publiciști, violența limbajului, în sintagma autoarei "fratricidul lingvistic". Din unghiul cercetării mentalului colectiv, demersul
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
publicistica eminesciană (însă doar cea de la Timpul!), caragialiană și argheziană, fixează, ca numitor comun al celor trei publiciști, violența limbajului, în sintagma autoarei "fratricidul lingvistic". Din unghiul cercetării mentalului colectiv, demersul său se dorește a fi o aventură a deconspirării "imaginarului violent", o "scanare" a unor stereotipii psiho-etnice pe care însuși discursul celor trei scriitori le exhibă. Reținem cu deosebit interes punctul de vedere al autoarei, însă credem că perspectiva retorico-literară va nuanța mai ales traiectoria și semnificația distinctă a publicisticii
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
neprimitori sunt pedepsiți, cu observația că cei mai ospitalieri sunt cei săraci. Considerată în relație cu divinitatea, ospitalitatea își dezvăluie dimensiunea ei sacră și dezvăluie totodată gravitatea actului de neospitalitate. Numeroasele avataruri ale poveștii bătrânilor Filemon și Baucis au marcat imaginarul ospitalității până în timpurile mai recente când această istorie cunoaște variante parodice și satirice; ea asociază, în general, temei ospitalității, pe cea a frugalității și a dragostei conjugale, fiindcă adevărata ospitalitate nu poate fi oferită decât pe un fond general de
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
Kambanellis, Ernst Schnabel, Vassilis Vassilikos, Alberto Moravia și alții. Relația între ospitalitate și erotică, destul de prezentă în Odiseea face obiectul unor povestiri de La Morlière, de Vivant Denon și de Mandiargues, ocazie pentru Alain Montandon de a studia arhitecturile dorinței în imaginarul ospitalității. Spațiul primitor este aici și spațiul erotic și, într-un text de La Morlière, la arhitectură - un labirint de budoaruri - se adaugă mobilele și decorurile și totul inspiră la senzualitate. O estetică a rococoului, care cultivă jocul savant al asimetriilor
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
Iată așadar pe scurt problematica complexă a cărții lui Alain Montandon despre ospitalitate, pusă în legătură cu dorința, cu literatura și cunoașterea. Instrumentele fine cu care operează eseistul din Auvergne sunt furnizate deopotrivă de sociopoetică, istoria literaturii, psihanaliză, literatură comparată, teorii ale imaginarului, hermeneutică, filozofie, simbologie, într-o sinteză savant dozată. Versiunea românească vine pe un teren bine pregătit de studiile de etnografie și istorie a civilizațiilor pentru a le da o dimensiune sociopoetică, literară și filozofică. Ea ne oferă mai mult decât
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
care spune povestea unui pseudo-Ulise: "bine-ai vorbit, moșule, și să știi că n-ai spus nimic fără folos" (14.508-509)143* p. 29 II În seara unei zile frumoase " Era într-o frumoasă zi, pe înserate ..." La Fontaine În imaginarul ospitalității găsim ideea unui timp care se împlinește. Sosirea oaspetelui, marcată de oboseala drumului, înseamnă sfârșitul unui timp, cel al rătăcirii, căruia îi urmează oprirea, destinderea, pauza, relaxarea. Și cel mai adesea seara, când se lasă noaptea, caută drumețul adăpost
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
regăsește după o lungă călătorie, un loc al amintiri, loc al memoriei care nu înseamnă doar a nu fi, fiindcă abia atins țărmul, se și pune deja problema recunoașterii, a distanței între visul hrănit multă vreme și real, distanța între imaginar și existență, vizibil și invizibil. Itaca prin puterea timpului ca și a săbiei. Dacă Iliada nu vorbea despre dorul de Itaca, oricât de ocupat ar fi eroul cu muncile sale, el se gândește, totuși, în cele din urmă să se
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
pentru Jean-Jacques, din mai multe motive. În mod evident, conceptul nu există pentru el, nu are un loc în dispozitivul său filozofic și numeroasele indexuri stabilite de critici operei lui Rousseau confirmă această lipsă, ceea ce nu înseamnă că practica și imaginarul ospitalității nu sunt prezente la el, ci dimpotrivă. Rousseau a fost toată viața un oaspete, ca să nu spunem un parazit, și are multă experiență ca oaspete. Analizând câteva scene de ospitalitate în perspectiva acestei dorințe de ospitalitate, în care ni
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
în catastrofele istoriei; și totuși tragedia este inerentă acesteia, fiindcă pentru Rousseau ospitalitatea se convertește în violul propriei sale persoane, al propriei sale conștiințe, în lanțuri insuportabile, într-un refuz al celuilalt, care dacă nu este eu, nu este, în imaginar fără îndoială decât o hienă, fiară sălbatică și carnivoră. Pipăitul ospitalității: Gustave Flaubert Ospitalitatea are o legătură cu contactul: sărutul de întâmpinare, strângerea de mână, îmbrățișarea de bun venit. Corpurile se ating, corpurile se întâlnesc. Căldura unei prezențe în proximitate
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
să se retragă. Imaginea Hotelului occidental poate fi luată ca o imagine generală, generică a unui loc de primire dorit, după cum arată Philippe Zard în pătrunzătorul lui studiu 554 asupra sensului acestui Occident, loc al dezorientării și al morții în imaginarul contemporan. Fie că este vorba de castelul contelui Westwest (al cărui nume evocă un occident hiperbolic) sau de hotelul din romanul american care constituie paradigma sa, cele două edificii vor fi nefaste, sau în cel mai bun caz indiferente, dar
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
succes relația hospes/hostis recurgând ca un actor priceput la numeroase stratageme, minciuni și seducții. Nu este ușor să devii oaspete într-o țară nouă. "Lumea nouă" este un cuvânt magic care deschide porțile visului și pe cele ale unui imaginar al reînceputului, ale unui spațiu minunat al unei vieți noi într-o țară a posibilităților nelimitate. America, cu spațiile ei imense, a devenit la sfârșitul secolului al XIX-lea țara modernității, a viitorului și a utopiei concrete. Imagine și miraj
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
primire pentru emigrantul aspirant la un nou Eldorado, ea reprezintă integrarea reușită pentru numitul self-made man. Unchiul lui Karl Rossman este exemplul cel mai evident în sens. Și totuși nimic nu e simplu pentru viitorul emigrant, exilatul din lumea veche. Imaginarul reînceperii și al unei noi origini este continuat cu reîntoarcerea aceluiași, care subliniază paradoxurile inerente descoperirii unui radical celălalt, care nu poate fi văzut, înțeles perceput decât prin intermediarul vechiului. Diferenței îi succed astfel repetiția și descumpănirea. În cele din
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
principiu de identitate închis în sine: să fii înseamnă să fii deja acolo. Spion fără rădăcini Numeroase analogii ar putea fi semnalate între parcursul lui Karl Rossmann și cel al lui K. în acest traseu ai imigrației care suscită un imaginar al reînceperii și al unei noi origini grevate pe descoperirea unei alterități incomprehensibile în care diferența generează repetiția și descumpănirea. Absența înrădăcinării este trăită ca o experiență traumatică și o criză de identitate. Primele dificultăți sunt de ordin material. Dacă
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
gen, din aceste două imagini plane, o imagine în relief" (Albert Thibaudet, Gustave Flaubert, 1947, pp. 89-91). 383 Pentru care sfârșitul textului "creștea, creștea" constituie un ecou. 384 *Trad. rom. cit., p. 55 (nota trad.). 385 În jos. Un întreg imaginar al verticalității structurează textul, verticalitate descendentă care va duce, printr-o răsturnare, la o verticalitate ascendentă. 386 *Trad. rom. cit., p. 55 (nota trad.). 387 *Trad. rom. cit., p. 59 (nota trad.). 388 *Trad. rom. cit., p. 63 (nota trad
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]