2,694 matches
-
În viața creatorului. Viața creatorului În artă sau a cercetătorului În științe este mai degrabă brăzdată, susținută, de câteva „idei obsesive”, ce par altora utopice, dacă nu nebunii, psihoze de-a dreptul, iar geniu aș putea numi acea forță subterană, irațională, care Îl face pe acest cercetător sau artist să-și urmeze „căutarea” insistentă, neobosită, știind Însă că trebuie să se Înarmeze cu tehnica complicată și complexă a domeniului său. Și, bineînțeles, să accepte tot ce ține de destinul unui Înaintemergător
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
lui Kant”! Iată, nu-i așa, o altă forma a religiei, a acceptării misterului, un fel, de fapt, de a ne da curaj nu numai În momentele de criză ale rațiunii sau ale socialului dezlânat și „desfrânat”, ale istoriei brutale, „iraționale”, dar curaj și În mijlocul unei nopți clare, cristaline, de august, cum mi se Întâmplă și mie - și foarte multora, pe toate meridianele! - când ridic privirea admirativă, uimită și Înspăimântată, spre firmamentul sclipitor și teribil, ce Încearcă, prin grandoarea și forța
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
A lui Dionysos, zeul cântului, al dansului, al vinului și al exuberanței de a fi, al unei Încrederi calme, nepăsătoare, invincibile În forțele Renașterii, ale Viului, ca și ale tuturor prerogativelor ce sunt legate de acesta!... Prezența, victoria și dominanța Iraționalului, o altă formă Înaltă a cunoașterii, o falsă negare a Rațiunii, o șansă a omului cuminte de a Înțelege calculele sau jocurile intempestive și crud-copilărești ale zeilor. 8 Întoarcerea În țară, În martie ’90! Poate cu asta ar fi trebuit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
franceze, Flammarion, care mi-a publicat trei romane ample, am părăsit editura cu tot cu Parisul literar la care visează atâția „pretendenți” din toate colțurile lumii intelectuale! Cel puțin aceste „două gesturi, acte” arată că mă simt legat - din motive greu explicabile, iraționale, probabil, În primul rând! - de solul natal și, doi, că nu sunt ahtiat după gloria europeană cu orice preț. De altfel, reîntoarcerea În România liberă de comunism, imediat după ’89 - Întoarcere ce mi-a atras nu puține critici din partea unor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
și esențial pe care noi, artiștii, Îl numim candoare, În absența căruia se poate trăi „bine-mersi”, cum se spune, dar fără de care nu e posibilă creația. Și nici Înțelegerea, o anume, ciudată, Înțelegere, pe care unii, În grabă, o numesc „irațională”, iar alții - „fantasme” sau speculații puerile, poetice. Acea „Înțelegere” pe care am numit-o prin contrariul ei În volumul trei al prezentei lucrări, elogiind-o sub numele de ne-Înțelegere, pentru a sublinia erorile multiple și nu rareori fatale ale
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
cele câteva autobuze din "capitală" scăpaseră de la incendiere cu vopseaua arsă, geamurile sparte și scaunele distruse, continuând totuși să fie în slujba "poporului revoluționar albanez". Comunismul de la noi a fost floare la ureche pe lângă cel din Albania, unde teroarea și iraționalul au atins sub Enver Hodja dimensiuni patologice. Sărăcia era lucie, oamenii prost îmbrăcați, casele urâte, străzile murdare și în toată Albania, țară islamică, nu mai rămăsese în picioare decât o singură moschee, cea din Tirana, salvată de UNESCO, fiind o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
plume dans les ténèbres du présent”. „Prin urmare, contemporan este cel care poate desluși această obscuritate, cel care este capabil de a scrie înmuindu-și pana în tenebrele prezentului.” (trad. mea, A.M.) Contemporanul este astfel capabil să deceleze acea parte irațională, incongruentă, cea a fan- tasmelor din care se fabrică în retortele diferitelor ideologii formele totalitare. Interesant este că Agamben privește relația dintre luminile și umbrele secolului ca pe o relație dialectică. Pentru că a percepe obscuritatea nu e o formă de
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
nici astăzi nu știu că undeva în această lume există o țară cu numele de România. 2. Reforma lui Groza La 23 august 1944, armata română schimbă frontul spre vest, întorcând armele împotriva celor ce-i târâse într-un război irațional, trecînd de partea forțelor Națiunilor Unite, pornind spre Tatra și spre Budapesta și contribuind astfel la scurtarea războiului ce decimase omenirea, cu circa 200 de zile. Cu tot sacrificiul a încă 169.000 de ostași pe frontul de vest, la
Cârţişoara: monografie/ vol. I: Satul by Traian Cânduleţ, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/411_a_1126]
-
unitate autarhică, de sine stătătoare. În ceea ce-l privește pe Norman Angell, analiza impactului sporirii interdependenței economice asupra relațiilor internaționale îl conduce la concluzia transformării războiului, în contextul epocii industriale dintr-un instrument predilect al politicii externe într-o soluție irațională (disfuncțională). Dar Angell este departe de a se opri la denunțarea iraționalității războiului din perspectivă utilitariană și, cu atât mai mult, departe de a anunța imposibilitatea sa, avertizează asupra pericolului lărgirii prăpastiei ce separă realitatea disfuncționalității războiului ca instrument al
RELATII INTERNATIONALE by DANIEL BIRO () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1509]
-
cu formula en vogue: „Turnătoare Secu” (mai să-ți vină să crezi că dacă scapi de calificativul acesta nu ești mare lucru în spațiul public). Motive sunt multe: incompatibilități ideologice (nu-i ușor să fii feministă în spațiul mioritic), temeri iraționale, foști studenți picați la examene, mici rivalități profesionale și, de ce nu, plăcerea să o mai vezi pe una la pământ, dacă și-a scos nasul din cratiță. Căci un efect predictibil al delațiunii este, fără îndoială, acela că victima, dacă
[Corola-publishinghouse/Administrative/1964_a_3289]
-
ratării personale. Mă rog, cu supărările cotidiene pe faptul că nu ne ajungeau produsele, că ne era frig, că cei de sus nu reușeau să ne normeze și nevoile odată cu consumul. Până la urmă, marea noastră frustrare venea din ceva foarte irațional: încăpățânarea „inconștientă” de a mai avea nevoi. Știu că mulți cititori și cititoare se vor întrista puțin, gândindu-se la rezistența privată sau la faimoasa rezistență prin cultură. Nu cred în societăți elitist-excepționaliste. În societățile cu o mânuță de intelectuali
[Corola-publishinghouse/Administrative/1964_a_3289]
-
al drepturilor”. De ce a fost necesar? De ce nu a ajuns liberalismul? Pentru simplul motiv că mișcările pentru drepturi civile și politice acționau după principiul: „Vrem democrație, dar nu pentru femei!”. În consecință, tot arsenalul tradițional potrivit căruia femeile sunt mai iraționale, emoționale, nu își pot fi cap și nu pot să fie cetățenie a fost repus în scenă, indiferent cât de universaliste se pretindeau mișcările pentru libertate și egalitate între oameni. Chiar dacă nu erau socotite inegale prin naștere, ele trebuiau să
[Corola-publishinghouse/Administrative/1964_a_3289]
-
și dezirabilă. Cei ce nu sunt considerați a aparține lui y sunt tratați mai degrabă ca obiect al politicii și ca resurse. Așa cum naturaxe "„natură" este o simplă resursă (modelul ecofob al speciismuluixe "„speciism") și cei care sunt socotiți mai iraționali sunt resurse pentru ceilalți. În cazul femeilor, ele sunt resurse de nașteri, de îngrijire, de păstrare a legăturii bărbatului cu naturaxe "„natură". Dacă avem de a face cu un patriarhatxe "„patriarhat" de statxe "„patriarhatdestat", femeile devin resurse și pentru statulxe
[Corola-publishinghouse/Administrative/1944_a_3269]
-
mai multe experiențe naturale decât bărbații: sarcina, nașterea, alăptarea. Toate aceste experiențe, într-o perspectivă misogină, sunt văzute ca dezavantaje pentru femei, ca o piedică în calea umanității lor depline. Dacă sunt mai aproape de naturăxe "„natură", atunci ele sunt mai „iraționale”, susțin sexyștii. Experiențele naturale diferite ale femeilor au fost invocate ca argumente pentru ținerea lor departe de accesul la putereaxe "„putere" de a face norme și legi, de cea de a teoretiza și crea discursul publicxe "„public". „Aceste experiențe sunt
[Corola-publishinghouse/Administrative/1944_a_3269]
-
constituie căpitanii prea cruzi sau prea curajoși), erau conservatori și imitatori, preluând aspecte din viața comercianților, a aristocraților, dar mai ales a marinarilor civili și a militarilor. În viața privată, puteau dovedi afecțiune, loialitate, rafinament, așa cum puteau fi desfrânați, brutali, iraționali și risipitori, stimulați de permanența unei bogății obținute periodic și fără mare efort. Cele mai importante mituri despre pirați nu au acoperire integrală în realitatea istorică, rămânând doar creații ale scriitorilor. Pirații nu aveau comori îngropate, de pildă, decât în
PIRAŢI ȘI CORĂBII Incursiune într‑un posibil imaginar al mării by Adrian G. Romila () [Corola-publishinghouse/Memoirs/850_a_1578]
-
anglo americane din GAP : jafuri mărunte făcute cu sloop-uri de mici dimensiuni, pentru bunuri absolut necesare supraviețuirii ; participarea complice a autorităților locale la afacerile de contrabandă ; concurența între căpitanii echipajelor de pirați ; teama de Marina Regală și de pedeapsă ; risipirea irațională a prăzilor în petreceri ; lipsa unui scop înalt ; prezența trădărilor și a iertării regelui. Rarele accese poetice sunt generate de alunecările naratorului Israel Hands și de replicile lui Blackbeard, ultimul privit ca un lider uman, deloc violent gratuit, generos cu
PIRAŢI ȘI CORĂBII Incursiune într‑un posibil imaginar al mării by Adrian G. Romila () [Corola-publishinghouse/Memoirs/850_a_1578]
-
Hector Berlioz), se poate spune că pirateria a fost dintotdeauna, în Occident, o sursă de povești tensionate și captivante, independente de perspectiva romantică idilizantă și de reprezentarea prin cuvinte. Ceea ce a dictat mereu a fost puterea imaginației, cu virtuțile ei iraționale, defulatoare și sublimante, care au compensat o istorie brutală, incoerentă și greu de acceptat. Explicația pentru prolificitatea epicului occidental pirateresc și marin, în general, poate fi găsită numai într-o teorie a esteticului complementar, care să reunească atât imaginarul marin
PIRAŢI ȘI CORĂBII Incursiune într‑un posibil imaginar al mării by Adrian G. Romila () [Corola-publishinghouse/Memoirs/850_a_1578]
-
înfățișare respingătoare. Pe de altă parte, cine se gândește că în spatele unui chip drăguț se poate afla un ticălos? Oamenii frumoși au girul nostru din start... Publicul a fost, deci, îndrăgostit de Mona Muscă (iar dragos tea, precum știm, e irațională). De-aici și violența reacțiilor în momentul în care oamenii sau văzut înșelați. Este ura îndrăgostitului față de amanta infidelă. Dacă sar fi dovedit negru pe alb că Vadim a fost un tur nător, nimeni nu sar fi sinchisit, fiindcă prentru
UMBRE PE ECRANUL TRANZIŢIEI by CEZAR PAUL-BĂDESCU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/579_a_1033]
-
spiritualitate a condus la distrugerea multor oameni și națiuni. Efortul meu vizează o credință ce poate fi înțeleasă nu atât în baza unor demonstrații riguroase, cât mai ales prin motivații bine argumentate. Astfel, credința mea nu este nici raționalistă, nici irațională, este rațională. Așadar, ceea ce cred cuprinde mai mult decât o profesiune de credință în sensul tradițional. Înseamnă convingerile și atitudinile de fond care au fost și sunt importante pentru viața mea. De asemenea, îmi doresc să poată fi de ajutor
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
și pericole. Fără exagerări în urcare, dar nici cu temeri în coborâre. Este bine ca omul să își facă o imagine realistă despre sine însuși și să renunțe la idealizarea propriei persoane pretinzând prea mult de la sine. Nu este însă irațională încrederea în apă fără demonstrații, în ciuda numeroaselor exemple? Nu, eu experimentez raționalitatea a ceea ce fac chiar în momentul în care înot. La fel și încrederea mea în viață nu este deloc irațională sau de neexplicat. Desigur, perspectiva mea pozitivă în
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
pretinzând prea mult de la sine. Nu este însă irațională încrederea în apă fără demonstrații, în ciuda numeroaselor exemple? Nu, eu experimentez raționalitatea a ceea ce fac chiar în momentul în care înot. La fel și încrederea mea în viață nu este deloc irațională sau de neexplicat. Desigur, perspectiva mea pozitivă în principiu, comportamentul meu de fond antinihilist și constructiv în raport cu viața și realitatea în general nu se pot dovedi din afară în mod obiectiv. Nu se poate dovedi de la început ca evident sau
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
gânditor critic precum Karl Popper, filozof și epistemolog britanic de origine austriacă, nu poate decât să pună raționalitatea rațiunii ca premiză la raționalismul său critic: "credința în rațiune", cum spune în Revolution oder Reform?, 1971. Filozofii raționaliști ar putea considera irațională o astfel de încredere în rațiune; același Popper vorbește de o "decizie irațională". Dar în acest mod recunosc evidentă baza irațională a raționalismului lor. Eu nu consider irațional acest act de a se încrede al rațiunii, o încredere de fond
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
poate decât să pună raționalitatea rațiunii ca premiză la raționalismul său critic: "credința în rațiune", cum spune în Revolution oder Reform?, 1971. Filozofii raționaliști ar putea considera irațională o astfel de încredere în rațiune; același Popper vorbește de o "decizie irațională". Dar în acest mod recunosc evidentă baza irațională a raționalismului lor. Eu nu consider irațional acest act de a se încrede al rațiunii, o încredere de fond în raport cu ea însăși. Într-adevăr, încrederea în rațiune nu se poate demonstra inițial
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
la raționalismul său critic: "credința în rațiune", cum spune în Revolution oder Reform?, 1971. Filozofii raționaliști ar putea considera irațională o astfel de încredere în rațiune; același Popper vorbește de o "decizie irațională". Dar în acest mod recunosc evidentă baza irațională a raționalismului lor. Eu nu consider irațional acest act de a se încrede al rațiunii, o încredere de fond în raport cu ea însăși. Într-adevăr, încrederea în rațiune nu se poate demonstra inițial, dar devine comprehensibilă în actul experimentării ei: în
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
evident pericolul economiei și al tehnologiei lipsite de sens. Economiști, directori de bancă, analiști și agențiile de rating, jurnaliști și politicieni au răspândit credința oarbă că economia ar fi previzibilă și controlabilă științific, fără să se îngrijească deloc de factorii iraționali și de pericolele sau efectele colaterale posibile în orice moment. Am făcut deja demonstrația cum toate extrapolările matematice și modelele economico-sociale nu sunt capabile să prevadă cu certitudine dezvoltarea economică, dimpotrivă, toate calculele se bazau pe supoziții dictate mai mult
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]