1,897 matches
-
desenele animate cu Tom și Jerry, în care Jerry îl instruia pe nepotul șoricel sosit în vacanță cum să se apere de motan, însă șoricelul cel îndărătnic se ducea ca întors cu cheia la farfuria cu lapte, chiar sub nasul motanului. Atunci am realizat prima oară că, în ciuda a tot ceea ce încercase să ne bage școala comunistă în cap, oamenii sunt diferiți. Unii oameni au imaginație, alții nu. Unii au pornirea de a clinti ceva, alții iau lumea de-a gata
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
mâncaseră pe rând toți, și Grasu’, și Pierre, și Simonetta, și eu. Mi-am șters firimiturile de pe bot și am înghițit în sec. Pâine, pâine, dar mie îmi mai trebuia și caviar. Gălățanu era un adaptat, un supraviețuitor. Era un motan pufos și zvăpăiat în care zăcea un luptător de gherilă. Eu nu aveam nici un chef să mă bat pentru fundul meu. Mi se părea înjositor și promiscuu să cucerești lumea și să o înfuleci ca pe o felie de șuncă
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
Hai să-l mai tachinăm puțin, Îi șopti ea lui Kitty, care nu se băgase deloc În discuție, mulțumită acum că devenise o persoană mai bună și mai Înțelegătoare, după revelația ei. Charlie zâmbi fără să zică nimic, ca un motan, cu ochii pironiți pe drumul Întunecos care se Întindea În fața lor și cu gândurile pierdute Într-o zare neștiută, misterioasă. Studioul avea tavanul Înalt și pereți de un alb imaculat, acoperiți cu picturi șocante, de dimensiuni monumentale. Unele aveau un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
unde apuca (mai ales pe pernele noastre), făcea pipi și caca la baie, la sifonul din pardoseală, se juca ca o zăludă, n-a ținut nasul pe sus (ca domnișorică de apartament) și s-a aruncat în vâlvătaia amorului împreună cu motanul ăla de tomberon (care, pentru ea, a umplut de sânge alți motani de tomberon), după zile și nopți petrecute prin boxe și-n tufe s-a întors la etajul patru flămândă, rebegită, jumulită, smotocită și cu burta gata să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
baie, la sifonul din pardoseală, se juca ca o zăludă, n-a ținut nasul pe sus (ca domnișorică de apartament) și s-a aruncat în vâlvătaia amorului împreună cu motanul ăla de tomberon (care, pentru ea, a umplut de sânge alți motani de tomberon), după zile și nopți petrecute prin boxe și-n tufe s-a întors la etajul patru flămândă, rebegită, jumulită, smotocită și cu burta gata să se umfle. Vara am plecat la munte, eu, ea și mama, în mașina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
ovaluri, vorbea cu înfrigurare, nota ceva într-un carnețel, râdea, făcea schițe, mic de statură, dominator și foarte bine dispus. Când mama l-a întrebat seara „ce rău ți-au făcut, Aurele, oamenii ăștia?“, el a oftat apăsat, ca un motan atoateștiutor și i-a răspuns „ai răbdare“. Și s-a dus să citească, în patul lui din bilbiotecă, nu în dormitor. În orice caz, cam două săptămâni după ședința legendară, locatarii de la scările A, B, C, și D au trăit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
inima lui din anii ’50, i-a zis lung timp tovarășa Irina, cum auzise că o strigau în secția de tapițerie, la Autobuzul. Și chiar dacă mama-mare era bună și caldă ca o franzelă (atât de bună și de caldă, încât motanul Pișta o conducea la fabrică, cam trei kilometri, umblând pe muchia gardurilor), tata tot fugea de-acasă, în primul rând la Brașov, la mama lui adevărată. Femeia aia miorlăită îi dădea însă o farfurie de supă, îl pieptăna cu cărare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
ușa de la balcon rămânea întredeschisă (oricât de frig ar fi fost afară), foșnetul copacilor se amesteca deseori cu fâșâitul focului din sobă, umbrele crengilor se împreunau pe pereți cu umbrele obiectelor, întunericul se umplea cu povești (nu cu zmei, prințese, motani încălțați, palate de cleștar, cai înaripați și babe știrbe), vârât sub plapumă ascultam un alt fel de basme, cu Alexandru Macedon, Ulise, Domițian, Mucius Scaevola și Pompei, cu Magellan și Vasco da Gama, cu Edmund Hillary și Tenzing Norgay, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
desfăcea fundele și hârtia cerată, își umplea gura cu două-trei trufe deodată, își trecea degetele prin crema șarlotelor și le lingea pe rând, compara și înghițea, praful subțire de cacao îi provoca tuse, dar nu tușea, pe urmă, ca un motan sătul și leneș, se străduia să lege panglicile colorate așa cum fuseseră la început. Doamne, cum se înroșea tanti Frosa joi seara, la partidele de rummy, când se serveau cofeturile ei! Odată, nu într-o zi de joi, în alta (doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
de scena goală, teatrul gol, vidat de paiațe și de zgomote, de culori și de forme. Vidat de aplauze: Atunci, dominând acea tăcere asurzitoare, a vorbit un om înalt, cel mai înalt om din lume. Se furișase tiptil ca un motan încălțat. "Teatrul e pustiu", rosti. Aș putea semnala doar existența lui Barbă-Rară, figurantul care a uitat să plece acasă, el doar, într-un colț, sub clopot de alamă. Dar veghind peste atelierul acesta, Barbă-Rară, cu amnezia lui, a devenit un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
mirat de trecătorii de pe drum. Salcâmul bătrân de la poartă, oalele de lut ars, puse cu gura în jos în gărduțul din fața casei, căsuța albă și bătrânii copaci din spatele ei... totul, sub zăpușeala zilei, parcă încremenise păstrându-și umbra neștirbită. Un motan cenușiu, vargat, cu crăpături la ochii galbeni, se chiora la soare. Stătea pe prispă nemișcat ca un sfinx, privind departe peste sat. Întreaga bătătură a casei bătrânei Zotoaia, zăcea într-o tăcere blajină, păstrând o mărturie, parcă, dintr-o poveste
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
grămadă de stinghii de lemn. Vizitatori? Zero. |sta-i Marte. Pe fereastră De la Orașul înrămat chiar că sper mai multe decât de la Marte. Pornesc imaginându-mi ferestrele îmbrăcate în benzi aurii, ocrotind păpuși cu chip de porțelan, sfeșnice de argint, motani leneși. Cobor pe străduța șerpuită sucindu-mi gâtul. Nimic. Abia la întoarcere, mai atentă decât Columbo, reușesc să observ pe câteva ferestre lipită banda, nu aurie, ci transparentă, cu model maroniu. Dincolo de geamuri? Nimic. În sfârșit, cineva să mă lămurească
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2170_a_3495]
-
de curând mi-au dat să văd un film de Kim Ki-duk pe care nu-l vizionasem până acum. Era o duminică ploioasă, iar în cartierul lor de case mirosea plăcut a asfalt ud, a verde și a pipi de motan în călduri. Prietenii mi-au (adică „miau, miorlau“) făcut cea mai frumoasă recomandare posibilă. „Este cu doi amanți care nu-și vorbesc tot filmul.“ Nimic mai bun pentru o seară de duminică în care plouă și ai la dispoziție trei
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2211_a_3536]
-
o adică, dormi pe Giuseppina. Păpușa adusă de la Milano era urâțică, dar foarte simpatică și veseloasă, drept care am iubit-o întotdeauna. Totuși, „păpușa“ pe care am utilizat-o cel mai mult în jocurile mele din copilărie a fost un uriaș motan negru, încălțat cu botine ciclamen, pe care l-am ferfenițat de atâta hurducăială și zgâlțâială. A fost cusut de nu știu câte ori pe la stomac, ba chiar și botinele i-au fost reparate: cred că încă mai zace pe undeva, prin apartamentul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2175_a_3500]
-
Ca să nu strâmbăm din nas, ci să închidem ochii de plăcere. Și să nu ne săturăm niciodată. Dacă ar fi să facem un „best of“ al tuturor basmelor, Perrault ar prinde cu siguranță top tențul. Cenușăreasa, Frumoasa din pădurea adormită, Motanul încălțat sau Scufița roșie. Repertoriu clasic de povești spuse la culcare unor prichindei care ajung să știe textul pe de rost și care se pierd în vise cu zâmbetul pe buze după multțașteptatul „șițau trăit fericiți până la adânci bătrâneți“. Ce
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2177_a_3502]
-
sus, iacătă benzinarul de la stația PECO la care mă îndrituiește salariul, mă interpelează și-mi zice cu voce moale: "domnu', dacă vă grăbiți, vorbesc eu cu"... și-mi arată peste drum, de cealaltă parte a ceasului care torcea ca un motan în bucătăria bunicii, un ins rrom cu un foale amplu revărsat de sub un sfetăr verde de lână, cu niște nădrăgoci largi, care umple un șir foarte lung de canistre. Și cum de multă așteptam eu răbduriu îi zice ăluia ceva
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
Îl urmau doi feciori cu o cameră de filmat. «Evocarea părintelui Argatu? Se supără Patriarhul Teoctist dacă acordăm interviuri...» Văd un călugăr bătrân pe terasă, pălindu-se la soare, cu picioarele învelite într-o blană de miel. Lângă blană, un motan bălțat, parcă la fel de bătrân, care mârâie și clănțăne ca un câine. După mai multe insistențe, îl scot din reverie pe stăpân. Nu înțelege. Îl caut pe părintele Ieronim!», strig eu la urechea moșului. Motanul dă să latre de-a binelea
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
blană de miel. Lângă blană, un motan bălțat, parcă la fel de bătrân, care mârâie și clănțăne ca un câine. După mai multe insistențe, îl scot din reverie pe stăpân. Nu înțelege. Îl caut pe părintele Ieronim!», strig eu la urechea moșului. Motanul dă să latre de-a binelea. «Ce vrei, măi? Piei de-aici!» Am pierit și opresc un preot-profesor să-l întreb unde-l găsesc pe părintele Ieronim, care l-a cunoscut pe Ilarion Argatu. «Este chiar dumnealui!». În fața mânăstirii, protosinghelul
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
acolo. Drumul care ducea sus la Prodrom fusese mușcat în stâncă, bucată cu bucată, prin explozie cu dinamită. Și toată treaba asta făcută de nici zece bărbați, jumătate tineri, jumătate bătrâni. Cum au scăpat de șobolani? Păi au adus patru motani (că în ținutul Athosului nu e loc pentru ființă muierească, așa e regula; dar te întrebi, cum faci cu șobolanii care, dacă se înmulțesc, trebuie să aibă și parte muierească; sau alte făpturi care cresc fără grija omului. Probabil că
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
înmulțesc, trebuie să aibă și parte muierească; sau alte făpturi care cresc fără grija omului. Probabil că vechea regulă care interzice orice parte nebărbătească are în vedere doar acele ființe care depind de voința omului). Și a fost destul. Patru motani vrednici. Care au fost vrednici! Că acuma nu mai sunt. S-au învățat prost, că, de când bucătăria Prodromului își face datoria, în toată cinstea mânăstirească, hrănind și pe călătorii care adastă aici o zi-două, s-au pus motanii pe mofturi
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
destul. Patru motani vrednici. Care au fost vrednici! Că acuma nu mai sunt. S-au învățat prost, că, de când bucătăria Prodromului își face datoria, în toată cinstea mânăstirească, hrănind și pe călătorii care adastă aici o zi-două, s-au pus motanii pe mofturi, strâmbă din nas la șobolani, și s-au deprins doar cu bucate gătite. Numai rareori își arată ei dibăcia, așa cum s-a întâmplat nu demult, când „au adus“ în curtea mânăstirii o viperă. N-au adus-o lovind
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
rareori își arată ei dibăcia, așa cum s-a întâmplat nu demult, când „au adus“ în curtea mânăstirii o viperă. N-au adus-o lovind-o cu ghearele, ci doar jucând în jurul ei și făcând o să meargă acolo unde au vrut motanii, în curtea mânăstirii. Și acolo s-au pus motanii în patru, în jurul viperei, și se jucau cu ea, sărind împrejur pe unde întorcea vipera capul, dar fără să poată mușca decât aerul, așa de iuți și iscusiți erau motanii. N-
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
nu demult, când „au adus“ în curtea mânăstirii o viperă. N-au adus-o lovind-o cu ghearele, ci doar jucând în jurul ei și făcând o să meargă acolo unde au vrut motanii, în curtea mânăstirii. Și acolo s-au pus motanii în patru, în jurul viperei, și se jucau cu ea, sărind împrejur pe unde întorcea vipera capul, dar fără să poată mușca decât aerul, așa de iuți și iscusiți erau motanii. N-aveau chef de viperă, de carnea ei, ci doar
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
vrut motanii, în curtea mânăstirii. Și acolo s-au pus motanii în patru, în jurul viperei, și se jucau cu ea, sărind împrejur pe unde întorcea vipera capul, dar fără să poată mușca decât aerul, așa de iuți și iscusiți erau motanii. N-aveau chef de viperă, de carnea ei, ci doar de jocul cu ea. Și erau siguri motanii că, jucând din patru părți în jurul viperei, vor rămâne neatinși de venin. Că nu erau ei puși să-și riște viața tocmai
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
cu ea, sărind împrejur pe unde întorcea vipera capul, dar fără să poată mușca decât aerul, așa de iuți și iscusiți erau motanii. N-aveau chef de viperă, de carnea ei, ci doar de jocul cu ea. Și erau siguri motanii că, jucând din patru părți în jurul viperei, vor rămâne neatinși de venin. Că nu erau ei puși să-și riște viața tocmai acum când dăduseră peste îndestulare. Și m-am gândit eu, auzind povestea motanilor, dacă nu cumva jocul lor
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]