1,935 matches
-
degetele În apa sfințită, te strîmbai cu scîrbă cînd te apropiai, ai rîs cînd te-am văzut cum te strîmbi, o să Întorci azi capul?, auzi?, ți-am spus că schimbă apa În fiecare dimineață, dacă ajungem primii poți să-ți moi degetele În ea, „nu-i nevoie, darling“, n-ai văzut cum te urmăream să văd ce faci și ți-ai muiat degetele, auzi?... „Julius, darling, la ce pagină sîntem acum?“ „Aici, mămico, citește aici...“ Și se priviră zîmbind cu duioșie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Întorci azi capul?, auzi?, ți-am spus că schimbă apa În fiecare dimineață, dacă ajungem primii poți să-ți moi degetele În ea, „nu-i nevoie, darling“, n-ai văzut cum te urmăream să văd ce faci și ți-ai muiat degetele, auzi?... „Julius, darling, la ce pagină sîntem acum?“ „Aici, mămico, citește aici...“ Și se priviră zîmbind cu duioșie. Afară, Manuco Îi spuse domnișoară și-i mulțumi pentru moneda cu care-l răsplătise, repede de tot fiindcă tocmai ieșea părintele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
din nou cu ochi flămînzi și se grăbeau din nou, nu să se sărute, pentru a nu eșua iarăși atît de repede, ci să se Îmbrățișeze pînâ simțeau că se sufocă, se contopeau Într-o Îmbrățișare În care li se muiau picioarele și nu-și mai simțeau mușchii și nervii, dispăreau cu totul În acea clipă care parcă aparținea trecutului și totuși Învăluia stăruitor Întreaga iubire a celor cincisprezece ani. Se Întorceau osteniți, fără să-și dea seama cît durase beția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
hoteluri cu o mulțime de apartamente și Îți zîmbeau mai departe cu o firmitură de pîine rămasă Între dinții lor uriași și o vacanță lungă plătită de doamna și se duceau să edifice și ei, ce credeai tu? CÎnd Își muiau pîinea În cafeaua cu lapte de pe masa din bucătărie, asociația lucra și culoarea cafelei cu lapte te ducea cu gîndul la cocioaba de chirpici și aveai senzația că te prăbușești În gol și toată edificarea Își pierdea sensul măreț și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
cu lapte de pe masa din bucătărie, asociația lucra și culoarea cafelei cu lapte te ducea cu gîndul la cocioaba de chirpici și aveai senzația că te prăbușești În gol și toată edificarea Își pierdea sensul măreț și fețele lor cînd muiau pîinea În cafeaua cu lapte te făceau să te gîndești - de ce oare? - că dicționarul nu consemnează durerea și caricatura cuvîntului, dimensiunile minuscule ale cuvîntului... Dacă i-ai fi văzut edificînd, cu firmitură de pîine rămasă Între dinții dezveliți Într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
mă dor rinichii, numai asfalt și nicăieri nici o bancă, ce rău e orașul, nu-i așa?, cum ar fi putut fi altfel?, oamenii merg Înainte, nu se odihnesc nici o clipă, nu era nici o bancă și ea simțea că i se muiaseră picioarele și avea să se prăbușească dintr-o clipă Într-alta, ce-ar fi să lase pachetul pe capota unui automobil parcat lîngă bordură și să se sprijine puțin de aripă? Dar uite că venea Încă un autobuz pe linia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
tăcerea Armindei, care s-a așezat În sfîrșit și ea și-și bea ceaiul nemișcată, ca o moartă, printre plescăiturile lui Carlos, care-și soarbe ceaiul Înghițind odată cu lichidul și bucățile de pîine pe care le-a lăsat să se moaie și mușcă Îmbucături uriașe murdărindu-și mustața și mestecă de zor, plescăiturile acestea sînt singurul zgomot, ascuțit ca un junghi sub becul reumatic și se repetă datorită foamei cumplite și vesele a lui Carlos, se repetă și capătă treptat un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
becul face să se Întunece plescăiturile cu o clipă mai Înainte decît cere ritmul și umezeala căsuței Îi pătrunde pînă la oase. S-a lăsat noaptea În Florida și mustăcioara lui Carlos s-a prefăcut Într-un smoc de firicele muiate În ceai tocmai În clipa cînd Julius se uita spre el, dar n-a mai apucat să-l vadă, fiindcă ceva negru s-a ivit În dreapta lui: părul răsfirat al Armindei, căzînd de-o parte și de alta a feței
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
facă isprava asta, numai că toți voiau să-l caftească, În fond pentru fiecare era un mijloc de a-și face iubita să-l iubească și mai mult, eu unul o sărut cum vreau, Închipuie-ți cum o să mi se moaie-n brațe dacă-i ard o mamă de bătaie străinului. Acum cîteva zile Carmincha i-a spus lui Pepe că de ce nu face și el un salt mortal ca străinul, stricata dracului, Carmincha asta e aproape o tîrfă, maică-sa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
mai sus și le ținu așa În timp ce Frau Proserpina se ducea să mai ia un șal de pe scaun, „o să fie o iarnă foarte grea“, anunță. Tonul ei trist Îi dădu lui Julius noi speranțe și Încheieturile Începură să i se moaie cu afecțiune, cînd o auzi pe Frau Proserpina adăugînd: „O să cadă multă zăpadă“, așa a spus: o să cadă multă zăpadă și Julius ridică ipso facto Încheieturile mîinilor și se strădui să cînte exercițiul cît putea el de bine, „la Lima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
se Întorcea să se uite spre „vestibul“, atunci Julius se ferea repede Într-o parte. Mai era un minut pînă Începea ora și el vru să se mai uite puțin la ea, cînd deodată fata cea drăguță se aplecă să moaie pensula În sticluța cu lac și cînd se ridică Îi făcu semn cu mîna În care sufla. Julius rămase Înmărmurit, fiindcă ea nu-l văzuse niciodată acolo sus, imposibil, probabil că făcuse altcuiva semn cu mîna, dar fata Îi zîmbi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
nouă de la Villa Marta, n-o iubise niciodată, ea Îl Încuraja, dar el n-o iubise decît pe Peggy... Juan Lucas era gata să-i spună: atunci de ce mai făceai pe Don Juanul?, dar nu era cazul, fiindcă Bobby se muiase acum complet și le depăna singur, plîngînd, toată povestea de-a fir a păr. Nu el n-o Înșelase niciodată, ea da, ea nu Îl credea că da, că nu!, ea coche, ea cocheta, ea cochetează cu el, nu! ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
a que très peu d’orthodoxes. Devrais-je pour autant reprocher à toutes ces personnes qui m’ont accueillie, leur appartenance à l’église catholique ou protestante, ou encore leur faire comprendre ma déception qu’elles ne soient pas orthodoxes comme moi ? C’est que je n’ai vraiment rien compris à la vie și je faisais un tel jugement maladroit ! Accepter nos différences, c’est grandir ! Te las aici, iartă-mi intervenția, dar trebuia să mă exprim... Te îmbrățisez, L. (noiembrie
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
valurile de inima omenească! Lași Paradisul pentru rahitici când rătăcești pe malurile mării. Căci el este o mare fără demonie. Icoana raiului nu m-a urmărit decât în momentele acelea periculoase în care ți se topesc încheieturile și ți se moaie oasele, într-o supremă slăbiciune, într-o maximă deficiență. Imaginea cea mai pură pe care o alcătuiește mintea este emanația unei vitalități vacante. Nicăieri mai mult ca la mare nu ești înclinat a socoti lumea o prelungire a sufletului. Și
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
cu vin de Burdusaci, sătul său natal. O clipă și-l ia conviv pe Mihai Ursachi pentru a-i citi la ureche cum: Învălurau cu chiot băutură/ Holtei pizmași albiți În țintirim/ Și sărutau hoțește prea plăcute/ Femei cu buzele muiate-n vin”. Sarabanda versurilor rupte din viile ce Îmblănesc colinele Iașilor va continua până În ultimul poem intitulat ,, Ca vinul de când lumea” și În care poetul Își face ,,autocritica”: Sunt un râu cu mari drepturi la viață/ Complicat și simplu necesar
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
el, singurul, a turnat și cimentat În litera un zbor prin Iași al unei generații ce și-a stins năduful În ulcica izbita de pământ. În vinul ce se prelingea prin crăpăturile durerilor, Alexandru Tăcu a avut inspirația să-și moaie penița și să cânte apoi la ,,Flaut tenebra” ”. rieteniile și Împrejurările vieții nasc amintiri. După plecarea lui Malin ele au sporit și mai mult. Iar familia le-a conservat cu devotamentul necesar. M-am oprit asupra câtorva din Însemnările colegilor
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
ori să nu mai folosești acest ter men, îl întrerupe Augustus cu o voce de gheață. E prea personal. Or, tot ce posed eu aparține statului. Și tot ce e al statului îți aparține ție, completează secretarul în gând. Împăratul moaie un pesmecior uscat în pocalul cu vin de lângă el și-l mozolește îndelung, fără să rostească un cuvânt. După care spune brusc cu severitate: — De patrimoniul imperial vor beneficia urmașii mei și urmașii urmașilor mei, ca parte a funcției pe
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
răsfoiești aproape că nu trebuie să existe loc, și dacă-ți umezești degetele trebuie să le duci vertical la buze, ca și cum ai fărâma azimă, atent să nu pierzi nici o firimitură. Cuvântul trebuie mâncat cu cea mai mare Încetineală, Îl poți muia și recombina numai dacă-l lași să ți se topească pe limbă, și fii atent să nu-l scapi pe caftan, pentru că dacă se evaporă o literă, se rupe firul care-i menit să te unească cu sefiroții superiori. Acestui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
cină; Duncan, totuși, dorea ca Viv să-l tundă. Se duseră În bucătărie. Așternu un ziar pe podea și puse un scaun În mijloc. Apoi umplu un vas cu apă caldă și-și Îndesă un prosop după gulerul cămășii. Viv muie pieptănul În apă, Îi umezi părul și Începu să-l tundă. Folosea o foarfecă veche, de croitorie; numai Dumnezeu știa la ce-i trebuia domnului Mundy. Probabil că-și croia singur hainele, nu excludea această ipoteză În ce-l privește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
mătase. Apoi aruncară mucurile țigărilor În pîrÎu și le urmăriră cum o se fugăresc. Reggie se uită atent În apă. — SÎnt pești aici, zise el, d-ăia mari, de rîu, uită-te! Coborî lîngă pîrÎu, Își scoase ceasul și-și muie mîna În apă. Îi simt cum mă ciupesc! Se ambalase ca un copil. SÎnt ca niște fete care te pupă! Cred că mîna mea-i un peștoi. Cred că le-a surîs norocul! — Cred că ești prînzul lor, Îi strigă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
se așezaseră pe țărm; acum se ridicau și reveneau pe plajă, alungați de flux. Păreau neverosimil de tineri. RÎnjeau, dar și tremurau, ca niște cîini. Și mersul lor era mai zgribulit: Duncan Își imagină cum arătau tălpile lor după ce se muiaseră În apă și se tăiaseră În pietre și scoici ascuțite. Încercă să nu se mai uite la ei În timp ce urcau treptele; brusc i se făcuse groază să vadă cumva piciorul alb al vreunui băiat cu sînge pe el. Își coborî
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
a spus unde locuiește, și am crezut că glumește! Nu-ți pot spune cît m-a speriat cînd m-a dus prima oară În acea casă. Am mai fost acolo de vreo două sau trei ori, și Încă mi se moaie picioarele. Acolo a stat fratele tău de la eliberare? Chiar din ziua În care a ieșit? Mi se pare neverosimil. — Asta a vrut, spuse Viv. Domnul Mundy a fost foarte drăguț, adăugă ea. Chiar și ei, argumentul i se păru inconsistent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
vechi și frumoase. Acum atelierele fuseseră Închise. Depozitul era folosit pentru mobilierul utilitar pentru Comisia de Comerț. Pentru că erau atîtea mobile și vopsele, grajdurile deveniseră un loc teribil de nesigur. Dar cînd Kay se gîndea la mutare, inima i se muia. Atașamentul ei față de apartament era asemănător cu acela față de Helen - era locul ei secret, special, Îi aparținea. Controlă cafetiera să vadă dacă era caldă. Pe polița șemineului era o cutie de țigări, și asta o făcu să se gîndească la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
de posesie a unei substanțe controlate de stat, cu intenția de a o vinde. Ai dreptul să... Nu! Nu! Te rog! Zâmbesc În jos la ticăloasa asta mică și simandicoasă. — Hai scumpo. Pune capăt coșmarului. Pune-i capăt co mică muie, spun eu cu blândețe În voce. Nesimțitu ăla de prieten al tău n-a negat c-ai fi făcut treaba cu el. Toate pulele seamănă Între ele. Câteva minute În botutău drăguț și coșmaru s-a sfârșit. Pleci de aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
jegoase decât dintr-un rahat de puț de jos, așa cum curvulița astai pe cale să afle. — Bine... zice ea, Încheind târgul. Un contract verbal e suficient. Poate că nu face nici cât o ceapă degerată da nu prea posă iei o muie Înapoi după ce ai dat-o. — Așa te vreau. Un schimb cinstit nu-i o hoție. De ce să mai amestecăm și statul păpușă? De ce să mai completăm atâtea hârțoage nasoale? Zâmbesc pe când mă deschid la fermoar. Țâșnește afară ca un afurisit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]