2,751 matches
-
dovada realizărilor școlare individuale și absolvirea cu succes a unei școli reprezentau condiția esențială pentru accesul la o poziție socială, economică sau politică. Această idee s-a impus în secolul al XlX-lea în contextul emancipării burgheziei în raport cu nobilimea. Transferat la domeniul școlii, principiul social al performanței a avut urmări pedagogice și conceptuale care au început cu procedurile de selecție în gimnaziu, au continuat cu construcția sistemului școlar și cu formarea profesională. Mai târziu, în anii '70, perioadă a
Modelarea statistică a performanţei elevilor la teste le PISA by Eman ue la - Alisa N i c a () [Corola-publishinghouse/Science/91882_a_92403]
-
Sieradz, Łęczyca, Kuyavia, Kiev, Ereditar Domnul Rutenia, Volinia, Prusia, Masovia, Podlaskie, Culmer Land, Elbing, Pomerania, Samogiția, Livonia, etc" Încă de la începutul domniei sale, Sigismund a intrat în coliziune cu nobilii țării, care începuseră deja limitarea familiilor mari. Cauza de animozitate a nobilimii era cea de-a doua căsătorie a regelui făcută în secret, înainte de a se urca pe tron, cu Barbara Radziwill, fiica hatmanului Jerzy Radziwill. Atât de agitat a fost primul Seim al lui Sigismund (31 octombrie 1548), încât deputații au
Sigismund al II-lea August () [Corola-website/Science/330688_a_332017]
-
au amenințat că renunță la loialitatea lor, cu excepția în care regele își va repudia soția. Cu toate acestea, el a refuzat și a câștigat alegerile a doua zi. În 1550 Sigismund a convocat o a doua adunare a Seimului, iar nobilimea a fost mustrată de Piotr Kmita, mareșalul Seimului, care i-a acuzat de încercarea de a diminua în mod nejustificat, prerogativele legislative ale coroanei. Moartea reginei Barbara, la cinci luni după încoronarea ei (7 decembrie 1550), în condiții stranii, l-
Sigismund al II-lea August () [Corola-website/Science/330688_a_332017]
-
perioada 1634-1638, după care a scăzut. Nemulțumirea creștea în toate straturile sociale, dar cei doisprezece judecători de drept comun ai Angliei, au declarat că taxa era una din prerogativele regelui. Carol, cu o asprime considerabilă, a strâns fonduri și de la nobilimea scoțiană, prin "Actul de Revocare"(1625), prin care toate terenurile dăruite de coroană nobilimii din 1540, au fost revocate și pentru a avea dreptul de proprietate, trebuia plătită o chirie anuală. Carol a încercat să poarte Biserica Anglicană, în prevalență
Carol I al Angliei () [Corola-website/Science/306452_a_307781]
-
doisprezece judecători de drept comun ai Angliei, au declarat că taxa era una din prerogativele regelui. Carol, cu o asprime considerabilă, a strâns fonduri și de la nobilimea scoțiană, prin "Actul de Revocare"(1625), prin care toate terenurile dăruite de coroană nobilimii din 1540, au fost revocate și pentru a avea dreptul de proprietate, trebuia plătită o chirie anuală. Carol a încercat să poarte Biserica Anglicană, în prevalență calvinistă, spre o viziune mai tradițională și sacramentală. Intenția sa, a fost percepută de
Carol I al Angliei () [Corola-website/Science/306452_a_307781]
-
vitregă a lui Alfonso a renunțat pentru totdeauna la pretențiile sale asupra Ducatului de Gasconia. Ascensiunea lui Sancho a fost parte ca urmare a respingerii sale a politicii elitiste a tatălui său. Sancho a fost recunoscut și sprijinit de majoritatea nobilimii și orașelor, dar o minoritate considerabilă s-a opus de-a lungul domniei sale și au lucrat pentru moștenitorii lui Ferdinand de la Cerda. Unul dintre liderii opoziției a fost fratele lui Ioan, care a unit această cauză pentru stăpânul din Biscaya
Casa de Ivrea () [Corola-website/Science/331419_a_332748]
-
reușit să dețină coroana Aragoneză, el s-a străduit să lege cele două coroane și să se unească în "Reconquista". Ambii prodecesori ai lui James au încercat să facă același lucru. Domnia sa a stat sub semnul confruntării dintre regalitate și nobilimea condusă de unchiul regelui, Infantele Juan de Castilia de Tarifa și de Juan Núñez de Lara el Menor, sprijiniți uneori și de Don Juan Manuel, nepotul lui Ferdinand al III-lea. Ferdinand al IV-lea a urma calea predecesorilor săi
Casa de Ivrea () [Corola-website/Science/331419_a_332748]
-
ocupe Gibraltarul, iar în 1312 să obțină controlul orașului Alcaudete din regiunea Jaen. La Cortesul de la Valladolid din 1312 regele a dat un impuls reformei administrației și sistemului judiciar, în cadrul eforturilor sale de întărire a autorității monarhiei în detrimentul celei a nobilimii. La moartea tatălui său în 1312, au urmat mai multe dispute legate de regență, care au fost rezolvate abia în 1313. Bunica lui, Maria de Molina, mama lui Constance, și-a asumat regența. Regina Constance a murit prima pe 18
Casa de Ivrea () [Corola-website/Science/331419_a_332748]
-
șerbie), la afirmarea unei identități proprii și a revendicărilor sociale și politice consecutive, a căror concretizare este statul român independent. În Evul Mediu, religia era, mai degrabă decât limba, principalul reper identitar al populațiilor. În Transilvania, pe atunci condusă de nobilimea maghiară catolică, schisma religioasă din 1054 a inaugurat o discriminare negativă a populațiilor credincioase Ortodoxiei, anume „șcheii” (slavii precum sârbii, bulgarii sau rutenii) și mai ales românii, care au fost considerați doar ca „națiuni tolerate”, deși constituiau populația majoritară a
Renașterea națională a României () [Corola-website/Science/296814_a_298143]
-
a populației române din Transilvania. Pe 3-16 septembrie , tot la Blaj, a fost convocată o adunare populară, adunându-se 60 000 de oameni înarmați ce nu acceptau unirea Transilvaniei cu Ungaria, cerând autonomia provinciei și încetarea represiunii. Determinați de intransigența nobilimii maghiare, reprezentanții români transilvăneni au sprijinit chiar și o posibilă apropiere cu Imperiul Habsburgic prin crearea unui stat autonom românesc în inima acestuia. Se dorea chiar unirea celor trei provincii sub conducerea Austriei. În toamna 1848 a fost aplicat principiul
Renașterea națională a României () [Corola-website/Science/296814_a_298143]
-
caimacani-locțiitori de domn, având sarcina de a pregăti alegerile. În octombrie 1857, la București și la Iași, s-au deschis cele două adunări ad-hoc, prin care numai marii boieri și clerul au participat la vot direct, în timp ce țăranii și mica nobilime au participat prin delegații. Ambele adunări au votat rezoluții privind unirea, denumirea viitorului stat-România, ideea instaurării monarhiei străine. Propunerile au fost înaintate la Paris, și după discuții prelungite, la 7/19 august 1858 a fost semnată Convenția de la Paris, oferind
Renașterea națională a României () [Corola-website/Science/296814_a_298143]
-
asupra mărcii de Meissen. După acel moment, Dietrich s-a aflat în tabăra lui Fillip, rămânând fidel familiei Hohenstaufen chiar și după ce Filip a fost asasinat în 1208. Dietrich a fost atras în dispute cu cetățenii orașului Leipzig și cu nobilimea din Meißen. După un asediu inutil al Leipzigului, în 1217 el a fost de acord să treacă la negocieri, însă imediat după aceea a ocupat orașul prin vicleșug, i-a distrus zidurile și a construit trei castele în numele său în interiorul
Dietrich de Meissen () [Corola-website/Science/327768_a_329097]
-
a distrus zidurile și a construit trei castele în numele său în interiorul cetății, înarmate cu trupe ale sale. Markgraful Dietrich I a murit în 18 februarie 1221, posibil otrăvit de către medicul său, instigat în acest sens de către cetățenii Leipzigului și de nobilimea nemulțumită. El a lăsat în urmă o văduvă, Jutta de Thuringia, fiică a landgrafului Herman I de Thuringia, într-un moment în care unii dintre copiii lor deja se stinseseră din viață.
Dietrich de Meissen () [Corola-website/Science/327768_a_329097]
-
de stat maghiar și conducător al revoltei antihabsburgice a curuților. S-a născut la Kezmarok (actuala Slovacie) și a studiat la colegiul luteran din Prešov. Tatăl său, István Thököly, a fost un participant la revolta armată antihabsburgică, care a opus nobilimea locală maghiară, puterii imperiale de la Viena. În decembrie 1670, acesta a căzut in luptă, în ciocnirile cu trupele imperiale austriece, în timp ce își apăra unul din domenii, castelul Orava (în nordul Slovaciei). Rebelii antihabsburgici, încurajați de ajutorul oferit de regele Franței
Imre Thököly () [Corola-website/Science/306684_a_308013]
-
mănăstire. Copilăria tumultoasă a avut un efect important asupra regelui, acesta dezvoltând un caracter răzbunător și încăpățânat. În 1065 Henric este declarat major. Politica acestuia, cu toate că pare una de consolidare a puterii imperiale, este una de balans între menținerea loialității nobilimii și susținerea Papei. Prin politica sa de întărire a autoritatii centrale, a provocat revolta marilor seniori feudali. A intrat în conflict direct și cu Papa Grigore al VII-lea în chestiunea acordării investiturii episcopilor germani. Victorios asupra marilor seniori feudali
Henric al IV-lea al Sfântului Imperiu Roman () [Corola-website/Science/312114_a_313443]
-
pe Alexandru Sever și pe mama acestuia la Mogontiacum (astăzi Mainz). Garda pretoriană l-a recunoscut pe Maximin ca împărat, iar Senatul și-a dat confirmarea. Fiul lui Maximin cu Caecilia Paulina, Maximus, a fost proclamat "Caesar". Maximin a urât nobilimea pe toată durata domniei sale. A început prin a-i elimina pe susținătorii împăratului precedent, care au încercat să-l ucidă de două ori. Prima tentativă de asasinat a fost la fluviul Rin. Un grup de ofițeri, sprijinit de o parte
Maximin Tracul () [Corola-website/Science/303606_a_304935]
-
Mureșului de Sus. Ioan Maier a fost alături de prefectul mureșan până în momentul în care legiunile acestuia din urmă au fost lichidate. Represaliile la adresa românilor participanți la revoluție nu s-au lăsat mult așteptate. În data de 22 februarie 1849 unitățile nobilimii maghiare au pornit din Aluniș îndreptându-se spre satele din apropiere. Conform cronicarului vremii, Ștefan Branea, armatele ungurești au atacat satele Rușii Munți, Morăreni, Maiorești și Dumbrava, omorând orice locuitor întâlnit în cale. Numărul exact al victemelor nu este cunoscut
Maiorești, Mureș () [Corola-website/Science/300587_a_301916]
-
universitatea din Cambridge, pe atunci în majoritate aristocrați, prin care aceștia desemnau un coleg de origine burgheza, care "se dă mare" și încearcă să pară și el aristocrat. Cuvântul "snobs" era atunci opus cuvântului "nobs", desemnând pe copiii din « nobility » (nobilime), "snob" provenind nu din "snab" ci din latină "sine nobilitate" (ne-nobil). Trei perioade caracterizează istoria snobismului din România. În operele sale, Ion Luca Caragiale face portretul mai multor personaje de snobi care imită fie marea burghezie, fie cultură unei
Snob () [Corola-website/Science/316404_a_317733]
-
ca o dramă. A studiat rivalitațile de clasă și rivalitățile naționale. A scris "Istoria cuceririi Angliei de către normanzi" și "Scrieri asupra Istoriei Franței". În Anglia vedea o rezistență "națională" a saxonilor împotriva nobililor normanzi. În Franța vedea o dominație a nobilimii germanice france asupra poporului galo-roman. Starea a III-a era văzută ca "rasa cuceriților", care lupta împotriva nobilimii ce reprezenta "rasa cuceritorilor". În cele din urmă, consideră că galoromanii se vor elibera prin revoluție. Amedes Simon Dominique Thierry (1797-1873) a
Istoriografie () [Corola-website/Science/299380_a_300709]
-
și "Scrieri asupra Istoriei Franței". În Anglia vedea o rezistență "națională" a saxonilor împotriva nobililor normanzi. În Franța vedea o dominație a nobilimii germanice france asupra poporului galo-roman. Starea a III-a era văzută ca "rasa cuceriților", care lupta împotriva nobilimii ce reprezenta "rasa cuceritorilor". În cele din urmă, consideră că galoromanii se vor elibera prin revoluție. Amedes Simon Dominique Thierry (1797-1873) a scris "Istoria galilor" - în trei volume, "Istoria Galiei sub administrație romană" și a lansat, în 1850, teza originii
Istoriografie () [Corola-website/Science/299380_a_300709]
-
Regim. Consideră că oamenii iubeau mai mult egalitatea decât libertatea. Nu este preocupat de cauzele egalității, ci de consecințele acesteia. Concluzionează că egalitatea impusă de revoluție eșuează într-o negare a libertății. Libertatea este valoarea cea mai de preț a nobilimii. Însă egalitatea devenea inevitabilă, astfel, consideră necesitatea înglobării ideii de libertate alături de egalitate pentru că democrația să fie regimul politic al viitorului prin dezvoltarea instituțiilor și moravurilor democratice. A pledat pentru instituții democratice pentru că asigurau libertatea. În volumul I a prezentat
Istoriografie () [Corola-website/Science/299380_a_300709]
-
îndrumat dimineața la citire, scriere, aritmetică și morală, iar după-amiaza la sport, însă progresul a fost lent din cauza sănătății precare și a febrelor frecvente. Din 1886, lui i s-a predat într-o clasă împreună cu 15-20 de colegi selectați din nobilimea japoneză la o școală specială, Gogakumonsho, în Palatul Aoyama. Prințul Yoshihito a fost declarat oficial moștenitor la 31 august 1887, iar investitura formală de ca prinț moștenitor a avut loc la 3 noiembrie 1888. În timp ce era prinț moștenitor era numit
Împăratul Taishō () [Corola-website/Science/316411_a_317740]
-
mormântul lui Tutankhamon și erau frecvent pictate pe pereții mormintelor. Unii regi și regine purtau îmbrăcăminte decorativă ceremonială cu pene și țechini. Manufactura hainelor era mai mult munca femeilor. Era în general făcută acasă, dar existau și ateliere conduse de nobilime sau alți oameni cu mijloace. Prin batere și dărăcire plantele de in erau transformate în fibre, care puteau fi toarse în fire. Mai întâi îmbrăcămintea era țesută pe războaie orizontale, deobicei simplii țăruși bătuți în pământ, caz în care lucrătorii
Vestimentația Egiptului Antic () [Corola-website/Science/302843_a_304172]
-
Prin amenajări speciale și dotări deosebite, el a devenit repede celebru, primind numele de Trianon de porțelan. Era epoca în care istorisirile pline de imaginație ale misionarilor stârneau curiozitatea și interesul francezilor. Și nu numai. Mirajul Chinei incita puternic vederile nobilimii, care nu se zgârcea prea tare în fața ispitelor provocate de minunatele produse chinezești. în acea vreme, China nu producea făcături. Porțelanurile, dar și țesăturile, realizate în această depărtată țară asiatică furau ochii lumii europene. Așa stând lucrurile, nu se putea
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92341]
-
în ruina care amenință, stâlpii de piatră cu grelele lanțuri ce înlocuiesc cu atâta distincțiune orice alt fel de împrejmuire, în piatră, în fier sau în lemn. În vastele-i saloane, palatul Roznovanu va mai reuni din când în când nobilimea cetăței și oaspeți iluștri, va mai străluci în splendoarea a câte unui bal de gală, cu ocazia vreunei vizite a regelui Carol și a reginei poete. Dar încetul cu încetul, liniștea îl va acoperi ca o apă adâncă, și noaptea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]