3,626 matches
-
Moulton. Nu putea să trăiască fără să facă pariuri. Eu îi răspundeam la pariu, punând pesos pe masă, tăiam în căutarea asului, jucam fribble - pe care el îl numea pin-ball - și chiar put-and-take, cu un titirez mititel. La pocher eram norocos și aveam mână bună, pentru că învățasem să joc într-un loc de maeștri, salonul de biliard al lui Einhorn. Moulton se plângea: „Măi frate, cred că ai studiat cu Capablanca al pocherului. Nu-s în stare să îmi dau seama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
am crezut că poate tu mă vei ajuta să reușesc lucrul ăsta. Și ai reușit. Și am fost așa de fericită că te-am găsit. M-am gândit că îți dădeai seama ce faci pentru mine și că te simțeai norocos și special. Și de-aia nu simt acum doar gelozie. N-am dorit să te mai întorci. Îmi pare rău că ai venit. Nu ești special. Ești ca toți ceilalți. Te plictisești repede. Nu vreau să mai te văd. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
dar cum se leagă cu faptul că încă n-am văzut nimic? Vreau să spun că ai fost dezamăgit în amor, dar că habar n-ai cât de multe alte lucruri există în afară de amor de care să fii dezamăgit. Ești norocos să fii dezamăgit în amor. Mai încolo s-ar putea s-o pățești mult mai rău. Nu te gândești că probabil unchiu-meu trebuie să fi fost disperat de ajunsese să meargă așa la biserică și să-i sperie pe toți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
plăcea ce implica. De ce el putea să aibă timp liber, pe când eu trebuia să dau socoteală de al meu? Sunt curios, atât. Unii oameni par întotdeauna să știe ce o să facă, iar alții dimpotrivă. Sigur, eu sunt poet, deci relativ norocos. M-am gândit de multe ori, dacă n-aș fi poet, oare ce aș fi? Politician? Uită-te și tu ce s-a întâmplat cu munca de o viață a lui Lenin. Profesor? E o viață prea liniștită. Pictor? Oricum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
în fine sosise ceasul mult așteptat. Era o ploaie cu vânt, care te dobora și risipea fumul, întreg orașul era leoarcă și negru, până și stâlpii din Gara de pe La Salle Street plângeau. Clem mi-a spus: Nu te crede mai norocos decât ești. Ai mare grijă să nu iei sculament. Nu spune secretele tale nimănui doar ca să îi satisfaci curiozitatea. Nu te căsători fără să stai mai întâi logodit șase luni. Dacă te trezești în belea, pot oricând să-ți trimit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
a spus ea, cu tâlc. Mai mult? Oh, adică apropos de modul în care își plătise călătoria, asta voia să spună? Nu era nevoie să spună asta. Mă durea că simțea nevoia să îmi dea astfel de explicații. Eram foarte norocos că stăteam jos; picioarele nu m-ar fi susținut, altminteri. Dar ce ți s-a întâmplat? m-a întrebat ea cu vocea aceea plină de căldură. Am implorat-o să nu râdă de mine. I-am spus: Când stăteam acoperit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
băncuță și pe care îl pocnisem noaptea trecută, cât putusem și eu de tare, și ce necazuri avea să îmi facă omul ăsta? Era tâmplarul și omul bun la toate de pe vas, și dintr-un anume punct de vedere eram norocos, căci eu nu eram deloc îndemânatec și nu mă pricepeam să lucrez cu mâinile. A meșterit un soi de velă din vâsla pe care o aveam; și susținea că nu putem fi la mai mult de două sute de mile la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
cursul, de parcă în lumina unei noi zile, o presupusă zi de lucru, și-ar fi adus aminte că toți oamenii, inclusiv cei sănătoși, tot mor într-o bună zi și, de obicei, cu o anumită doză de neplăcere, dar el, norocosul, e ucis, fie că suferă de o boală sau nu, de către cel mai stimulator tovarăș de drum care poate exista. În concluzie, oricât ar părea de perfid acest lucru venind de la mine, care am un asemenea artist mort chiar în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
vorbi despre deșertăciune ar fi avut în altarele de piatră putrezite sub liane și în templele abrutizate de junglă! Acum, ei nu mai au ce căuta în Palenque. Ruinele nu mai sunt o tribună potrivită pentru ideile lor. Mă consider norocos. Puteam nimeri aici într-o zi ploioasă, când ploaia ar fi domnit peste pietre, cum a vrut s-o facă jungla. Ce mi-ar fi spus Palenque atunci? Nu știu. În schimb, azi lucrurile au un limbaj vital. Acești arbori
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
ajuns să iei tramvaiul ca să întîlnești la marginea orașului cele trei celebre piramide, în Mexic ruine fascinante se găsesc la sute și mii de kilometri depărtare de capitală, în plină junglă, retrase de febra marilor orașe. Fără îndoială, am fost norocoși. Îndeobște, orice străin cât de cât interesat de cultură și sosit în Mexic face un drum la Teotihuacan, urcă pe Piramida Soarelui, eventual și pe Piramida Lunei, și pleacă. Dar câți ajung să vadă piramidele de la Palenque, de la Uxmal sau
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
copil. Dar cum maman e numai bună de doică... Fugi și prinde cursa, că nu mai ajungi la timp la discuția cu șefa arată Mihai spre stația de autobuz, schimbînd tonul, observîndu-l pe Vlad cum începe să fiarbă de neliniște. "Norocosule! clatină Mihai din cap, privindu-l cum fuge spre autobuz. Înalt, frumos, studii superioare, delicat la vorbă, afemeiați sîntem majoritatea, așa că... -, gînduri serioase, bine pregătit profesional după cîte am auzit, soacra numai bună de crescut nepoți, socru cu bani..." Îndesîndu-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
amenințîndu-l cu degetul. Uite-l pe inginerul Muraru spune Vlad. Știi că m-am transferat la el, la Sinteză? Da?! se bucură Mihai. Dacă zici că ai ceva de dat, se lovește el eu degetul la tîmplă ești un tip norocos: Muraru e un mare specialist, va ști să te aprecieze și să te stimuleze spune privind în urmă, să-l mai vadă pe inginerul Muraru cum a traversat strada, făcînd iarăși un semn nervos milițianului care l-a apostrofat că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
privirea către ea. Coada groasă îi cobora acum printre sâni iar cele câteva șuvițe rebele care scăpaseră erau ascunse sever în spatele urechilor. Capul ei avea o formă minunată: da, categoric, Alexander nu trebuie să ajungă să o cunoască. — Sunt al naibii de norocos, am spus. — Adică ești al naibii de sigur, spuse Georgie. Păi, da, ești sigur, fir-ai să fii. — Liason dangereuse 1, am spus. Și totuși mințim, oarecum dintr-un sentiment de teamă. — Tu faci asta, răspunse Georgie. Dacă Antonia ar afla despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
primește decât dă. La fel ca doctorul Johnson, am pornit destul de devreme pe calea pe care doream să o urmez. Eram cu atât mai zelos în acest demers cu cât lumea mă considera, și chiar eu însumi mă consideram, extrem de norocos prin faptul că mă însurasem cu Antonia. Firește, nu-i dădusem lui Georgie o imagine corectă în ceea ce privește căsnicia mea. Care bărbat nu-și amăgește amanta în această privință? Viața mea alături de Antonia, în afara faptului că nu aveam copii, ceea ce reprezenta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
și lemnul de trandafir, mahonul negru și auriul patinat, toate așezate pe un fundal de verde Bellini. Sorbeam din paharul aburit plin cu Martini aromat, pe care tocmai îl pregătisem pentru noi amândoi și cred că mă consideram cel mai norocos om din lume. În clipa aceea eram într-adevăr fericit, gustam o fericire leneșă și iresponsabilă, care nu avea să mai apară niciodată în viața mea cu aceeași încărcătură cu totul specială de inocență pervertită. Tocmai mă uitam la ceas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
lui, făcu un pas înapoi și o privi cu admirație de la o oarecare distanță. — Trebuie să plecăm, am spus. — Ascultă, Martin, spuse Palmer fără să dea drumul mâinii lui Georgie și întorcându-se spre mine, ești cu adevărat un om norocos! Nu, nu, mă văd nevoit să insist în virtutea drepturilor mele. Georgie, nici nu vreau să aud de plecare! Un sunet venit din spatele nostru ne-a făcut să ne întoarcem. Antonia își acoperise fața cu batista. Trase adânc aer în piept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
nebunilor, nici n-am ce ierta, am răspuns. M-am apropiat și am sărutat-o pe Georgie pe obrazul îmbujorat. Nu a fost ușor. Am simțit că tremură. I-am strâns mâna lui Alexander. — Ești un tip al dracului de norocos! am spus. — Știu, zise el umil și aruncă o privire scurtă spre Georgie. Apoi adăugă: Viața e plină de neprevăzut. Dar schimbările cele mai rapide sunt adesea și cele mai sigure. Odată ce ne-am gândit la asta, nici n-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
De aceea trebuie să le fac acum cunoscute și să-mi pun ordine în viață. Îi sunt chiar foarte recunoscătoare lui Anderson. — Nu-l pierzi pe Alexander, la mine oricum nu aveai de gând să renunți, am spus. Ce fată norocoasă ești! Ce fată norocoasă sunt! repetă ea veselă, făcând un pas înapoi și luându-mi din nou mâinile. Cineva bătu la ușa salonului. Ne-am depărtat ca doi îndrăgostiți surprinși și am spus: — Intră! Era Rosemary. Era cochetă, purta o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
le fac acum cunoscute și să-mi pun ordine în viață. Îi sunt chiar foarte recunoscătoare lui Anderson. — Nu-l pierzi pe Alexander, la mine oricum nu aveai de gând să renunți, am spus. Ce fată norocoasă ești! Ce fată norocoasă sunt! repetă ea veselă, făcând un pas înapoi și luându-mi din nou mâinile. Cineva bătu la ușa salonului. Ne-am depărtat ca doi îndrăgostiți surprinși și am spus: — Intră! Era Rosemary. Era cochetă, purta o pălărie nouă și avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
am fost luați În primire, Înregistrați și repartizați după clasificarea Siguranței pe grupe”. După câteva zile s-a constatat că evreii „suspecți”, care au fost Închiși În lagăr după liste pregătite de Secția a II-a, au fost cei mai norocoși, deoarece toți au supraviețuit. Al doilea val de arestări s-a petrecut În ajunul izbucnirii războiului Împotriva Uniunii Sovietice XE "Uniunii Sovietice" . De data asta, după afirmațiile inspectorului adjunct al Siguranței, În afară de „elementele comuniste” au fost arestați și „legionari suspecți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
mai iertători față de el. Așa cum spunea Brian, George „ieșea întotdeauna basma curată“. Unii, zâmbind, îi descriau purtarea drept „grosolănie à outrance“, alții remarcau (și aci exista un element de adevăr) că e de o violență prudentă; sau poate că era norocos. (Și George credea că e norocos, o credință pe care reușea să o îmbine cu imaginea pe care și-o făcuse despre el însuși ca „taur pe moarte, sfârtecat de spade și pumnale“.) Cauzele unei deprinderi de violență sunt misterioase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Brian, George „ieșea întotdeauna basma curată“. Unii, zâmbind, îi descriau purtarea drept „grosolănie à outrance“, alții remarcau (și aci exista un element de adevăr) că e de o violență prudentă; sau poate că era norocos. (Și George credea că e norocos, o credință pe care reușea să o îmbine cu imaginea pe care și-o făcuse despre el însuși ca „taur pe moarte, sfârtecat de spade și pumnale“.) Cauzele unei deprinderi de violență sunt misterioase și nu prea au fost lucid
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
de slăbiciune și de frică. Tăcerea continuă, răsunând acum de ecourile cuvintelor lui William și fiecare dintre cei prezenți își făgădui să-și remedieze, într-un fel sau altul, viața. Brian își spuse: „Ce canalie sunt, și cât sunt de norocos că am o soție atât de bună și de scumpă și un fiu atât de minunat. Trebuie să mă duc și s-o văd pe Alex cât de repede, și să încetez odată să urăsc totul și pe toți“. Gabriel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
care fusese cândva „mica orfelină“, în parte dintr-un soi de posesivitate maternă pe care o resimțea față de Hattie și care, până în prezent, nu-și găsise altă formă de expresie și, în parte, dintr-o obsesivă și iritantă curiozitate pentru norocoasa chiriașă a mult râvnitului Papuc. Oricum, fetele veniseră. Familia Brian McCaffrey sosise cu mașina lor Austin, în care-i luaseră și pe Tom cu Emma. Pearl și Hattie închiriaseră un Volkswagen. (Fetelor nu li s-a permis niciodată să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
neînțelesul. Uită-te ce poză și-a luat! Vreau să stau de vorbă cu George, spuse Emma. Aș vrea să port o discuție lungă cu el. Vrei să-l ajuți, fiecare vrea să-l ajute pe George. E un tip norocos. Tu n-ai vrea să-l ajuți, nu-l iubești? Cred că da, dar la ce-i bună dragostea dacă nu-l poate pătrunde pe celălalt, dacă doar se învârtește în jurul lui scâncind? Ai dreptate. Ce rău îmi pare că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]