2,466 matches
-
hoții la curte și Ianoș a dat de veste. V Moara și râul; Mitiță se duce călare la moară, vede opustul, peștii, trestiile, paserile. VI În dumbravă la vânat, primăvara. VII Păstoraș la câmp toamna. VIII Gâște și păsări de ogradă. De ce cântă cucoșul străjile. IX Iarna, când se prind scatii și sticleți. Viscol mare. Morarul povesteșe cum a fost față la nașterea lui Isus "Ce-i mai bun ca boul lui?" X Constantin cel nebun. Cum a aflat Mitiță povestea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
a schitului Slătior, a sunat salutarea magarului celui simpatic de la schitul Pocrov, de sus, din locul încântat ce-i zâce Poiana Raiului. Acolo se găsește o bisericuță înoită de curând, câteva chilii ș-o casă cu acoperiș înalt șindrilit. În ograda împrejmuită cu răzlogi din latura Pocrovului, câteva oițe, două văcuțe și Golovici măgărușul. E un măgăruș înțelept, cu ochii veseli, care se bucură de câte ori coboară la sfânta mănăstire Neamțu. Bunăvoia lui rămâne statornică și cînd suie la deal cu merinde
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
și i se potrivea și s-a dus sprinten devale. Iar devale a amirosit tăpșanurile, a răspuns zbierând simpatic cântecului de clopote și, despovărat de samar, a cotit într-o văiugă și a prins a ronțăi iarba înflorită. Sus, în ograda îngrădită cu răzlogi de lângă biserică, umblă slobod. Când intră vizitatori din vale, numaidecât dă veste din trâmbița lui înfricoșată. După aceea vine la împrejmuirea de răzlogi și cere darul ce socoate el că i se cuvine: o bucățică de zahăr
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
care o nație mică și vitregită de istorie nu are niciodată prea mulți!... 6 (Destinulă Nu, nu putem Încheia această voluminoasă, insistentă exegeză asupra a ceea ce se Înțelege prin sintagma „sensului vieții” fără a „da o raită” Într-o altă „ogradă” pretențioasă, care e, ca și conceptul studiat de noi, cu armele prozatorului, se’nțelege, și ale unui atent „martor al existenței” - cea colectivă, istorică, dar și cea strict intimă și personală! - preocuparea tuturor și din toate timpurile pentru soartă, fatum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
mai întîi: „A murit mama!”. Am rămas cu toții cîteva minute între linii, eu cel mai descumpănit. După ce mi-am înghițit nodul care-mi blocase respirația, am întrebat cînd, cum și dacă știe și tata de aceasta. Nu, încă nu știa! Ograda noastră-i lungă și puțin în pantă. Niciodată n-am străbătut-o mai lent și cu inima mai grea ca acum. Cînd am intrat în casă, tata stătea pe marginea patului și privea nedumerit pe fereastră, sprijinindu-și bărbia în
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
a mai purtat în viața ei”, lumînări, pantofi, prosoape pentru preoți. Casa ni-i mereu plină de lume, vecinele, îndeosebi Gința, dîndu-ne sfaturi, repetîndu-ne de ce mai e nevoie pentru slujbă și pentru praznic, principala lor grijă. Ieri, mama a măturat ograda, a adus apă de la fîntînă, a făcut oleacă de mîncare. După amiază, dintr-odată i-a venit rău: comă diabetică. În octombrie trecuse prin aceeași stare și scăpase numai cu spaima. Atunci ceruse să fie spitalizată; acum - mi se spune
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
rătăcit. Apoi, de la primii pași în cortegiu, amintirile și gîndurile mele au devenit mai puternice decît tot ce se petrecea în jur. Fiecare loc îmi evoca pierderea mamei: nu o voi mai întîlni - îmi spuneam - în casă, în prag, în ogradă, la poartă. Trecerea ei pe drumul, pe podul, pe sub salcîmii aceștia - îmi repetam - e ultima. Ultima! După ce-am trecut ultimul „pod”, m-a ajuns vestea că a murit și tata. Dimineața, imediat după sosirea bandei lui Nigaia, s-a
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
o știu dintotdeauna. Tata a apărut tîrziu în viața mea. Nici astăzi n-aș putea spune cu exactitate cînd anume: în timpul războiului, într-o permisie, sau după război? în schimb, scena petrecută atunci o am clară în minte. Stam în ogradă, pe iarbă, cu mama. Era, probabil, duminică sau o altă sărbătoare. El a deschis poarta și a înaintat spre noi. Cînd l-a văzut, mama a fugit să-l întîmpine. Eu am rămas pe loc neștiind cine-i străinul cu
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
printre străini” dobîndiseră, de asemenea, deprinderi diferite. Mama învățase să iubească „lucrurile bine făcute și frumoase”. Ea n-a fost niciodată, cum inexact am menționat în diverse „fișe de cadre”, o „casnică”. Teritoriul ei era cu mult mai întins: grădina, ograda, standola, grajdul, poiata, ogoarele etc. Toate muncile sale erau subordonate aceluiași criteriu: frumosul. Văruia frumos, prășea frumos, plivea frumos, mătura frumos, spăla frumos, cocea frumos; îi plăcea să aibă straturi frumoase, iarbă frumoasă, grîu frumos, păpușoi frumoși, vacă frumoasă ș.
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
insistat ei. „Am”, le-a zis el, și a tras de sub pat o ladă mare, în care, deși au răscolit-o, cei doi n-au găsit nimic suspect. Înainte de această întîmplare, l-a mai „vizitat” un „domn”. A intrat în ogradă, și-a vîrît mîinile în buzunare, a privit în jur, cam nedumerit, și a înaintat spre ușă. I a ieșit în întîmpinare Garafira, nevastă-sa. „Aici stă Anani Mihăescu?”, a întrebat-o străinul. „Cu cine avem onoarea?”, a vrut să
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
revine nu din calendar, ci din gesturi, întîmplări, priveliști. Uneori pînă și modificările de intensitate a luminii mi-i evocă. Azi dimineață, de pildă, lumina a izbucnit atît de puternic, încît mi-am adus aminte de vacanțele de la Udești, de ograda în care atunci erau și mama și tata. Oriunde aș fi, ograda asta e cadrul statornic al amintirilor și viselor mele. În urmă cu două săptămîni, la parastasul de 40 de zile, ceea ce m-a izbit cînd am revăzut-o
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
modificările de intensitate a luminii mi-i evocă. Azi dimineață, de pildă, lumina a izbucnit atît de puternic, încît mi-am adus aminte de vacanțele de la Udești, de ograda în care atunci erau și mama și tata. Oriunde aș fi, ograda asta e cadrul statornic al amintirilor și viselor mele. În urmă cu două săptămîni, la parastasul de 40 de zile, ceea ce m-a izbit cînd am revăzut-o a fost faptul că pe cărarea pe care altădată treceam cu părinții
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
place cum arată Costică: e palid și e tras la față»”. Apoi - îmi relatează ea mai departe - într-o altă zi, mătușa Gința, vecina părinților noștri, i-a povestit că i-a visat pe mama și pe tata stînd în ogradă și așteptînd căruța trimisă la Verești să mă aducă de la gară. „Cum, așa degrabă?”, și-ar fi zis, ascultînd o, convinsă că boala m-a terasat de tot. Sincer vorbind, relatarea ei m-a cam tulburat și pe mine cîteva
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
mai mare decît mama. Iar mama, privind parcă dincolo de ea, i-ar fi zis: „Tu, mie tare rău mi-ar părea!...” *Moș Alecu Raiului stă în drum, lîngă poarta sa, cu cîrja în mînă, singur. Mă zărește la ieșirea din ogradă, dar nu-i sigur că sînt eu: „Domnu’ Călin?” Mă recunoaște de-a binelea abia cînd mă apropii la trei pași de el. Se întoarce greu spre stînga, cu fața în lumină: barbă albă, ochi mici, buze vinete. Mîinile și
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
împreună mi-l evocă. Aci aproape fiecare lucru și fiecare gest îmi trezește amintiri. Azi dimineață am stat culcat pe un țol, la soare, și m-am gîndit la duminicile în care tata, obosit de muncile de peste săptămînă, dormea, în ogradă, pe iarbă. Cînd se scula, îmi spunea mulțumit: „Bun somn am mai tras!” Vecinii - Costică al lui Dîrlea (Moraru) și Alecu Ilenei Motrici - sînt amîndoi bolnavi. E drept, au case frumoase, ridicate recent, dar ei au intrat vizibil pe panta
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
tandru al unei Cortușance, soție de magistrat, care, odată, i-a cerut voie să mîngîie o floare ce-o iubise în tinerețea ei și pe care n-o mai avea. Coborînd de pe gang, am trecut încet către cealaltă parte de ogradă. Am observat că fîntîna are ghizdelele năruite și că teiul de la poartă a rămas necules. Teiul, în care cu greu s-ar mai putea sui cineva, are în mintea mătușii o anume sfințenie. Coroana lui a oprit cîndva scînteile unui
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
lui era în vale, aproape de pîrîu, a noastră pe un platou, am trecut prin spărtura din gard și am urcat panta, atent la fiecare pas, ca și cum aș fi dus în mîini sfintele daruri, discul și potirul. Cînd am ajuns în ograda noastră eram obosit și-mi tremura întreg corpul. Dincolo de emoția personală, am înțeles atunci că oricine împrumută are semnele sale, cu care verifică cinstea celuilalt, că tot ceea ce primești trebuie să întorci întocmai. Ca „dobîndă”, la măsura știută, mama adăuga
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
deja ravagii: numai în județul nostru au murit cîteva mii. *Am fost la înmormîntarea mătușii Valeria. Paralizia ei ar fi survenit după un efort: a alergat în urma căruței încărcate cu saci, mînate de moșu-meu. Cînd m-a văzut în ogradă, acesta m-a îmbrățișat și a plîns în tăcere mai multe minute. Era palid și tremura. El e, oare, m-am întrebat, privindu-l, moș Vasile cel Rău, aspru cu oamenii și cu animalele? Bărbatul care, cînd se îmbăta pe la
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
cât a multora dintre iobagii satului, ba chiar mai modestă de cât și a a celor trei văduve de iobagi. Acest boier, care deținea desigur poziția de conducător al obștei dispunea e drept, singur de o sesiune, dar în toată ograda nu avea decât trei vaci, zece câble de secară, nouă câble de ovăz și câte o câblă, două de mei, de cânepă și atâta teren arabil sau fânaț cât să mai recolteze câteva care de fân sau câteva ferdele de
Cârţişoara: monografie/ vol. I: Satul by Traian Cânduleţ, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/411_a_1126]
-
comunei noastre Cârțișoara, luând-o tot așa sistematic, pentru ca copiii să înțeleagă și să rețină ceeace aprecia dumnealui ce era mai interesant, mai iportant. Mistrețul (Mixticius, Sus scrofa), strămoș al porcului domestic, cel din care tot gospodarul cărțoroșan crește în ograda lui două, trei exemplare din care cel puțin unu e sacrificat cu ocazia sfintelor sărbători de iarnă cam cu o săptămână înainte de Crăciun. Mistrețul, mamifer artiodactil, are la maturitate o lungime de un metru și jumătate, e înalt de circa
Cârţişoara: monografie/ vol. I: Satul by Traian Cânduleţ, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/411_a_1126]
-
ai satului, iubitori ai gliei la care revenim periodic, convinși fiind de marele adevăr, anume că de nicăieri soarele nu se vede mai strălucitor și nici cerul mai înstelat decât de pe pragul casei în care ne-am născut și din ograda în care ne-am petrecut copilăria. Dar a satului poveste înainte mult mai este Sfârșitul Volumului I Cârțișoara și Brașov, 28 februarie 2002
Cârţişoara: monografie/ vol. I: Satul by Traian Cânduleţ, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/411_a_1126]
-
Română Probabil rezolvându-se Între timp chestiunile legate de cerbicia unor rezerviști sau recruți de a se eschiva stagiului militar, relațiile dintre polițai și prefect deveniseră iarăși cordiale și ca dovadă stă amabila adresă nr.6099/iulie 1877 trimisă din ograda prefecturii În cea a poliției: „D-l Gheorghe Sion, cunoscutul Poet Român, inspirat de situațiunea În care se găsește țara noastră, au aranjat două Imnuri pentru Crucia Roșie pe care le-au și Broșat spre a le vinde În profitul
Momente istorice bârlădene, huşene şi vasluiene by Paul Z ahariuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1744_a_92269]
-
Îndoială așa că a revenit cu o altă adresă telegrafiată, nr.16.552/30 iunie, prin care voia să afle de unde Își procuraseră comercianții acest produs strategic. Având Încredere În polițaiul său și În subalternii acestuia, prefectul a pasat afacerea În ograda instituției de forță iar rezultatele, chiar dacă anemice și incomplete, au dezvăluit, oarecum și cel mai sigur nesincer, proveniența mărfii. Documentul fiind prevăzut cu indicativul „Estra urgent”, comisarii și agenții au plecat pe teren pentru a iscodi pe ici, pe acolo
Momente istorice bârlădene, huşene şi vasluiene by Paul Z ahariuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1744_a_92269]
-
armata ar fi fost ca și legată de mâini și de picioare. Pe 20 noiembrie 1877, când nici nu se stinsese scandalul listelor de subscripție pierdute prin cele patru colțuri ale urbei, prefectul mai primea o bombă, iute replasată În ograda polițaiului, spre competentă rezolvare. Adresa 10.805 lămurea datele problemei astfel: „După cum Îmi comunică D-l Ministru de Interne prin Ordinul (...), D-l Ioanu Păunu, funccionar al acelui ministeriu, inspirat de sentimentele patriotice a elaboratu piesa teatrală intitulată Trăsnitul și
Momente istorice bârlădene, huşene şi vasluiene by Paul Z ahariuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1744_a_92269]
-
de probleme de ordin economic cerându-se Încadrarea În muncă și cum orașul nostru Încă nu are destule posibilități de Încadrare, nici CDE-ul nu s’a ocupat Îndeajuns de această problemă”. Folosind vechiul truc cu aruncarea mâței moarte În ograda altora, iată justificarea: „Conducătorii sioniști s’au folosit la această adunare de o serie de alienați mintali (subl.ns.) care au ridicat problemele Într-un mod haotic și tendențios”. Dacă tot s-au strâns acolo În număr destul de mare, evreii
Momente istorice bârlădene, huşene şi vasluiene by Paul Z ahariuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1744_a_92269]