1,945 matches
-
de-a lungul mai multor ani, am intrat în toate văioagele, desișurile și noroaiele, pentru a ajunge cât mai aproape de locul de pescuit, căci astfel, ea ne salva de la multe: când ne era sete, ajungeam la badocul cu apă din pântecul ei; noaptea, când era prea frig sau timp ploios, ne găzduia pe banchetele ei și ne era cald și bine; pe caniculă, pe la ora amiezii, când peștele nu mușcă, trăgeam câte un pui de somn în ea; sau când eram
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
în curte pe neașteptate. Acasă la nea Sandu forfoteau toți frații și surorile lui : tata Cristea, unchiul Gheorghe, Pârvu, Nicu și Vasile, Neacșa, Lina și Zoica, alt Sandu și alt Vasile, că Ioana era văduvă, biata. Om voinic, rotund în pântec, cu fete și feciori în oraș, tata Cristea, fratele mai mare, era hâtru. Pârvu își făcuse, din beție, praf gospodăria, dar ceilalți erau oameni întregi. Scunzi, iuți, cu nasuri vulturești și mari păcălici, aveau un surâs pierdut pe fețele lor
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
un masacru, a făcut ca gena să se Înalțe din nou, cum a zburat ca o sămânță până dincolo de mare, În America, unde a plutit prin ploile noastre industriale până când a căzut pe pământ, Împlântându-se În solul fertil al pântecului mamei mele, acolo, În Vestul Mijlociu. Îmi cer scuze dacă devin ușor homeric din când În când. E tot o chestie genetică. Cu trei luni Înainte de a mă naște, după una dintre mesele noastre elaborate de duminică, Desdemona Stephanides, bunica
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Încăpere, unde toate femeile amuțiseră. S-au dat la o parte ca să treacă Desdemona și În mijlocul camerei s-a ivit mama. Tessie Stephanides stătea rezemată de spătarul unui scaun de bucătărie, țintuită sub mingea imensă, Întinsă ca o tobă, a pântecului ei de gravidă. Pe chipul roșu și fierbinte avea o expresie fericită, placidă. Desdemona puse cutia pentru viermi de mătase pe masa de bucătărie și Îi deschise capacul. Băgă mâna sub cununile de nuntă și sub șuvițele de păr și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
de preziceri corecte. Știuse că Tessie avea să fie Tessie. Ghicise sexul fratelui meu și al tuturor copiilor prietenelor ei de la biserică. Singurii copii al căror sex nu-l profețise erau ai ei, pentru că o mamă care sonda misterele propriului pântec aducea ghinion. Pe al mamei mele Îl sonda Însă fără teamă. După niște ezitări inițiale, lingura se legănă de la nord la sud, ceea ce Însemna că aveam să fiu băiat. Stând pe scaun cu picioarele crăcănate, mama mea se străduia să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
broaște țestoase, câștigaseră cursa. (Moment În care Tessie i-a Înmânat lui Milton termometrul și i-a spus că nu vrea să-l mai vadă niciodată.) Toate acestea au dus la ziua În care Desdemona a balansat o unealtă deasupra pântecului mamei mele. Sonograma nu exista la vremea aceea; nu exista nimic mai bun decât lingura. Desdemona se aplecă. În bucătărie se lăsă tăcerea. Celelalte femei Își mușcau buza de jos, privind, așteptând. În primul minut lingura nu s-a mișcat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Ce faci tu la Bursa? Lasă-mă-n pace. ― Spune-mi! ― Vrei să știi? spuse Lefty, de-acum exasperat de sora lui. Ce crezi că vreau? Vorbea cu o tărie ținută În frâu. ― Vreau o femeie. Desdemona se apucă de pântec și se bătu peste inimă. Se trase doi pași Înapoi și, de la această distanță, se uită din nou la fratele ei. Ideea că Lefty, care avea ochii și sprâncenele ei, care dormea În patul de alături, putea fi mânat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
gravidității, pășind peste oasele femeilor care trecuseră pe acolo Înaintea ei. În primul rând mama ei, Euphrosyne (cu care, brusc, Începuse să semene), bunicile ei, străbunicile, și toate femeile dinaintea lor, mergând Înapoi prin preistorie până la Eva, pe al cărei pântec fusese aruncat blestemul. Desdemona le cunoscu fizic pe aceste femei, le Împărtăși durerile și suspinele, teama și nevoia de a ocroti, revolta și așteptarea. Ca și ele, Își ducea mâna la burtă, susținând lumea. Se simțea omnipotentă și mândră. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
otrăvit al trădării, o rușine ascunsă de ochii lumii; la opt ani nu Înțeleg o iotă din toate astea. Țin cu Tezeu, atâta tot... ...iar bunica mea, În 1923, se pregătește s-o Întâlnească pe creatura ascunsă la ea În pântec. Ținându-se de burtă, stă pe bancheta din spate a taxiului, În timp ce Lina, În față, Îi spune taximetristului să se grăbească. Desdemona inspiră și expiră ca un alergător care se străduiește să țină ritmul, iar Lina spune: ― Nici măcar nu m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
să se Înțeleagă cu peisajul american, părul ca bostanul, pielea În nuanța cidrului de mere. Scoase un sunet, apoi tăcu iar. Încet, am tras Învelitorile de pe ea. În semiântuneric i-a apărut conturul, umflătura sânilor sub tricou, dealul molcom al pântecului și apoi luminozitatea chiloților, convergând În formă de V. Nu s-a mișcat deloc. Pieptul i se ridica și i se cobora o dată cu respirația. Încet, Încercând să nu scot nici un sunet, m-am tras mai aproape de ea. Mușchi minusculi dintre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
părea să fie drogată sau În comă. Totuși simțeam o vigilență În pielea ei, În mușchi. După Încă un timp, destul de Îndelungat, am pornit-o Înainte. I-am apucat tricoul și i l-am ridicat. I-am privit multă vreme pântecul dezgolit și, În cele din urmă, cu un fel de tristețe, mi-am plecat capul. Mi-am plecat capul În fața zeului dorinței disperate. Am sărutat pântecul Obiectului și apoi, Încet, căpătând din ce În ce mai multă Încredere, am luat-o În sus. Vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
I-am apucat tricoul și i l-am ridicat. I-am privit multă vreme pântecul dezgolit și, În cele din urmă, cu un fel de tristețe, mi-am plecat capul. Mi-am plecat capul În fața zeului dorinței disperate. Am sărutat pântecul Obiectului și apoi, Încet, căpătând din ce În ce mai multă Încredere, am luat-o În sus. Vă amintiți inima mea de batracian? În dormitorul Clementinei Stark făcuse un salt dintr-un mal noroios, mișcându-se Între două elemente. Acum făcea un lucru și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
mea de batracian? În dormitorul Clementinei Stark făcuse un salt dintr-un mal noroios, mișcându-se Între două elemente. Acum făcea un lucru și mai ciudat - se furișa pe uscat. Înghesuind mileniile În treizeci de secunde, Își dezvolta conștiința. Sărutând pântecul Obiectului, nu făceam numai să reacționez la stimuli plăcuți, așa cum făcusem cu Clementine. Nu-mi părăsisem corpul, așa cum făcusem cu Jerome. Acum eram conștientă de ce se Întâmpla. Mă gândeam la asta. Mă gândeam că asta era ce-mi dorisem dintotdeauna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
lucru. Unul din prietenii lui Jerome prindea o lampă de perete. Era greu să ne uităm amândouă În același timp prin fereastra micuță, așa că Obiectul se așeză În fața mea. M-a luat de mâini și mi le-a pus pe pântecul ei și m-a prins de Încheieturi. Totuși atenția Îi era Îndreptată În mod oficial spre ceea ce se Întâmpla Înăuntrul șopronului. Apăru Jerome, Îmbrăcat În vampir de la școala secundară. Pe sub jiletca tradițională de Dracula purta o cămașă Lacoste roz. În loc de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
paie. Mi-am Întors capul și m-am uitat În sus și am văzut o priveliște minunată. Am văzut chipul Obiectului dedeasupra mea. Capul meu era la ea În poală. Obrazul meu drept era Îmbujorat, lipit de tapiseria caldă a pântecului ei. Era Îmbrăcată În continuare cu sutienul de la costumul de baie și cu pantalonii scurți. Genunchii Îi erau depărtați și părul ei roșcat atârna peste mine, Întunecând totul. M-am uitat În sus prin acest spațiu maro sau sângeriu și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
cu mâinile. Eram atât de apropiați, de parcă am fi dansat Împreună. Doctorul Phil respira zgomotos. Îi tremurau mâinile. Eu m-am privit doar o clipă. Stânjeneala mă făcuse să mă strâng toată. De unde priveam eu, eram din nou fată: cu pântecul alb, cu triunghiul Întunecat, cu picioarele văzute În perspectivă, rase și netede. Sutienul Îmi stătea de-a curmezișul pieptului ca o bandulieră. A durat doar un minut. Armeanul bătrân, ghemuit, cu spinarea ca de șopârlă, și-a trecut degetele Îngălbenite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
am sucit și m-am răsucit pe străduțe labirintice, am traversat piețișoare tăcute, am privit intens case înalte, în formă de foișor, 24 pe care sigur le mai văzusem undeva... pe Pîncota aerul s-a schimbat, a devenit fumuriu... Pîncota: pântec... Am recunoscut ca în vis alimentara scundă, cu mușcata veștedă lângă casierie, am trecut pe lângă ruinele cu zugrăveală albastră ale unor case ca din Malte Laurids Brig-ge, pe lângă bătrâne întorcînd mirate capul după mine, am înaintat cu moartea în suflet
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
mi-a plăcut foarte mult! Am cea mai mare colecție de artă aborigenă din Australia. Și cel mai mare lanț de cluburi de fitness din Melbourne. Noroc! zise el, ciocnind paharul de paharul ei. — Serios? Întrebă, uitându-se absentă la pântecul lui voluminos. 16 Exploziatc "16 Explozia" Dar norocul lovi de două ori. Ziua următoare, la prânz. Când deschise Kitty ușa rulotei, mult după miezul nopții, Desert Rose se tot plimba prin cameră, plângând. Fața i se umflase, machiajul Îi cursese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
din volanul căruia s-a născut o minune de fetiță, Mara parcă, după ce volanul a purtat o sarcină în toată regula, crescând și crescând vreme de nouă luni, nu dintr-odată, ca airbag-urile de astăzi, umflându-se ca un pântec de femeie, doar că-n loc de buric avea la mijloc claxonul; cunoașteți precis și istoria cu apartamentul acela de la etajul patru, s-a petrecut într-unul din D-uri, în care întreaga sufragerie, pereți, pardoseală și tavan, s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
Munții Bucegi, pot să jur că l-am auzit pe Matei Florian imitând din buze, perfect, un Porsche ultimul tip. Privind-o pe mama vreme de nouă luni, tata n-a bănuit nici o clipă ce limuzină de lux crește în pântecul ei. Pe urmă, privindu-l pe Matei atâția ani, a înțeles încet, încet. Ca inginer, lui tata îi plăcea să fie șef peste cât mai mulți oameni, dar ca fotograf era un artist retras, care n-avea nevoie de public
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
sincer, nici nu-mi prea venea. Atunci am înțeles, fără să fie nevoie de demonstrații complicate, că, dintre toate lucrurile din lume, cel mai mult și mai mult Patria era o oliță. 10. Încurcate sunt căile domnilor Când mama, cu pântecul ei ca o proră și cu silueta de fregată, s-a grăbit să acosteze în portul acela agitat (Spitalul municipal) și a lăsat să se ivească pe cheiuri, înaintea prânzului, un bebeluș cu numele Mircea, un alt Mircea deja exista
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
unuia să se prelingă în celălalt, ca dragostea lor comună să supraviețuiască. O realitate mai veche, un fel de adevăr istoric blajin, e însă de neocolit. Înainte ca fregata aia cu profil de femeie însărcinată, cu prora ei ca un pântec, să fi aruncat ancora și să-i fi îngăduit să debarce fratelui meu cel mic (după nouă luni petrecute la bord), o barză ciudățică își făcuse cuib în burtă la mama și clocise oul uriaș din care (tot după nouă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
pește din lume“, fiind vorba de-o babușcă prinsă de ofițer, cu mâna, în apele Argeșului, c) eu n-aș fi spart cu dalta și cu ciocanul ușa apartamentului 40 și nici n-aș fi zărit-o pe mama, „cu pântecul ei ca o proră și cu silueta de fregată“, aducându-l pe lume pe Mircea, d) n-ar fi și nu s-ar mai povesti că „bunicul meu a transmis cale de șapte kilometri, tocmai până-n pătuțul metalic al fratelui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
când nu este chiar defensivă: Nu, adormitule, stai aici, (...) Pe mările Chinei bântuie un vânt rău, și tu n-ai nici un rost și e mai bine între lene și perini, la adăpost. Somnul este o compensație, o mișcare retractilă spre pântecul existenței: Prin al iepurilor somn speriat, Au trecut ogarii în lung și-n lat (...) Prin somnul profund al stejarilor Au trecut hoardele tătarilor O mie de toamne despletite Și o mie de ierni, care de care mai cumplite. (Nuanțe) Noaptea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
cu primele cuvinte ale textului. Întotdeauna mi s-a părut că, dacă mi-ar ieși cum trebuie aceste prime cuvinte, tot restul va urma automat după ele. M-am gîndit mereu la acea primă propoziție ca la un fel de pîntec semantic, Înțesat de embrioni plini de viață ai paginilor nescrise, mici crîmpeie scînteietor de inteligente de geniu, ce efectiv abia așteaptă să se nască. Din această matcă grandioasă, Întreaga poveste va țîșni, ca să zic așa, singură afară. Ce deziluzie ! Lucrurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]