2,528 matches
-
și să acționeze. Pentru a reuși, științele sociale trebuie să poată să explice de ce, din punctul de vedere al celor care iau decizii individuale, anumite tipare de comportament au sens. Odată cu această înțelegere științele sociale devin capabile să genereze explicații plauzibile. Exemplul meu preferat se referă la observația comună că regulile care prevăd ca toți conducătorii auto să aibă asigurare de accidente (X), au tendința să sporească numărul și gradul de severitate al accidentelor de automobil (Y). Premisa practică (P) este
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
conceptualizare mai largă și mai teoretică privind motivele și dorințele esențiale ale ființelor umane din societate. Așadar, nu constituie o surpriză faptul că disputele teoretice sunt obișnuite în științele sociale. Contează însă pentru felurile de explicații pe care le găsim plauzibile, dacă oamenii sunt motivați de către economie sau ideologie, de interese individuale sau altruiste, de o raționalitate strategică sau de o psihologie freudiană. În cercetarea empirică ne interesează adesea mult mai mult premisele practice, orientate teoretic, decât legăturile specifice dintre antecedent
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
umani apare inserat într-un model care nu fusese prevăzut inițial să includă voința liberă drept componentă esențială. Să ne imaginăm în schimb o abordare a științelor sociale care nu face doar să infereze o oarecare alegere dintr-un tipar plauzibil de comportament observat, ci care pornește de la cei ce iau decizii individuale în funcție de scopurile și calitățile lor diferite și îi plasează în situații strategice cu mai multe alternative de selectare. Apoi, se acumulează și dezvoltă înțelegerea relațiilor sociale umane, pornindu
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
nu poate fi observată și care este generată de logica sa interioară. Presupusa relație dintre X și Y trebuie să aibă sens, trebuie să fie inteligibilă în raport cu ceea ce știm deja, sau măcar credem cu convingere. Trebuie să existe o legătură plauzibilă de la antecedent la consecință, un proces sau mecanism prin care posibilitatea transmiterii unui impuls de la variabila independentă la cea dependentă să devină credibilă. Este, de exemplu, dificil să ne imaginăm cum o creștere a activității petelor solare ar putea să
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
este de a selectea o construcție a variabilelor potrivită pentru proiectul său. Modelele cauzale încep cu modelarea, dar nu se opresc aici, căci acestea propun ideea unei legături de covariație sistematică între variabila independentă și cea dependentă, care este direcțională, plauzibilă și non-aparentă. După ce am discutat despre specificarea variabilelor, ne îndreptăm în continuare atenția spre specificarea conexiunii cauzale ipotetice dintre acestea. IV. Considerații asupra formei generale a modelului cauzal liniartc "IV. Considerații asupra formei generale a modelului cauzal liniar" Un model
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
să varieze cu adevărat și să fie capabile să ia astfel valori diferite pentru observații diferite. Categoriile cu ajutorul cărora este înregistrată această variație vor trebui desemnate și ele. Apoi, afirmația cauzală va descrie un anume tipar de covariație direcțională, non-aparentă, plauzibilă între valorile variabilei dependente și valorile variabilei independente, care vor fi studiate într-o serie de observații. Specificarea completă a unei afirmații cauzale de tip liniar trebuie să includă patru elemente: semnul, panta, intersecția și termenul de eroare. Nici o afirmație
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
cu privire la lumea socială sunt adevărate. Construcția modelului și specificarea ipotezei sunt sarcini analitice care trebuie îndeplinite înainte de colectarea empirică de date și de testare. Scopul acestui curs este să vă ajute, ca tineri cercetători, să elaborați cele mai utile și plauzibile modele pentru proiectele voastre. Abia mai târziu, în această serie de cursuri referitoare la metodele de cercetare, vom discuta despre mijloacele de inferență și evaluare. Cursul 5tc "Cursul 5" Modelarea cauzală (II): reprezentările multivariatetc "Modelarea cauzală (II)\: reprezentările multivariate" Rezumat
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
liniar și am fi obținut date pentru un model liniar, studiul nostru ar fi subestimat gradul de eroare calculată, conducându-ne la acceptarea relației dintre X și Y, care s-ar fi putut dovedi falsă prin utilizarea unui model mai plauzibil. Aspectul pe care doresc să-l subliniez este că, pentru a testa ipotezele, folosim întrebarea dacă datele pe care le-am colectat susțin modelul pe care-l propunem. Un model slab poate să ne conducă la inferențe incorecte în legătură cu ceea ce
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
X2 se ridică deasupra mediei și prezentând un tipar asociat de valori negative crescânde, pe măsură ce X2 coboară sub medie -, încât să ajungem la concluzia că relația aparentă dintre X1-Y este complet iluzorie și nu trebuie acceptată. Neglijarea variabilelor de control plauzibile din model ne reduce în mod substanțial încrederea în faptul că o afirmație cauzală cu două variabile ar putea fi adevărată. Câte variabile de control trebuie să introducem în modelul nostru cauzal pentru a putea afirma cu siguranță că un
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
aplică trei reguli generale de bun-simț. Prima este aceea a simplității. Un model elegant și clar care să specifice relațiile de bază este întotdeauna de preferat unui model dificil de descifrat, de înțeles și, în final, de estimat în mod plauzibil. A doua regulă este cea a relevanței teoretice. Ocupați-vă în special de variabilele și de legăturile care au importanță pentru modul cum înțelegem lumea socială. Cea de-a treia este cea a efectului semnificativ. Adesea putem exclude fără probleme
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
fi validă din punct de vedere intelectual și utilă în practică. Procesul de modelare poate fi adesea unul complicat, care să necesite o matematică foarte sofisticată. Dar rezultatele empirice, sub aspectul unei conceptualizări mai puternice și al unor ipoteze mai plauzibile, pot fi și ele de mare valoare. Voi da un alt exemplu luat din eforturile de proprii cercetare. La un moment dat, mi-a trezit interesul o întrebare pe care Engels a pus-o pentru prima dată într-o celebră
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
scădea și el, și tot așa până când dezvoltarea va ajunge într-un echilibru moderat și va stagna în acel punct (căsuța C). Cercetătorul are obligația să examineze supozițiile și implicațiile ce țin de model și să decidă dacă acestea sunt plauzibile sau nu. Jackson a realizat imediat că structura pe care a creat-o este neplauzibilă. Aceasta avea patru puncte terminale, unul cu creștere infinită, unul cu prăbușire completă și două cu creșterea stagnând la un nivel moderat. În mod clar
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
să reprezinte teoria în mod cât mai sofisticat și astfel să putem analiza supozițiile și implicațiile sale cât mai bine? Un model bun este elegant, precis și simplu. Nici un model nu oferă o reprezentare completă a realității, ci o abstracție plauzibilă, concepută teoretic astfel încât să descrie relațiile esențiale și să le ignore pe cele irelevante. Nu există un manual sau vreun set de instrucțiuni care să vă indice cum să faceți o modelare cu succes. Puteți doar să citiți literatura de
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
ca datele să intre în contradicție cu o ipoteză derivată dintr-un model, atunci când este realizată o respecificare a unor concepte și relații interne. Nu există modele strict adevărate sau false. Există doar unele mai mult și altele mai puțin plauzibile, judecate în mod logic în funcție de construcția lor clară și coerentă și în mod empiric în funcție de datele care susțin afirmațiile ce decurg din ipoteze. Cercetătorul are obligația de a explica modelul adoptat și alegerile făcute în construcția modelului. Aceasta constituie o
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
cu mijloacele; 4) oamenii știu că nu aleg în izolare unul față de altul, ci într-o societate formată din alți subiecți alegători. Mai pe scurt, raționalitatea presupune pur și simplu că indivizii care se confruntă cu o gamă de opțiuni plauzibile o vor selecta pe aceea cu cel mai mare grad de utilitate așteptată. Se consideră că aceștia sunt capabili să estimeze valoric alegerile ce le stau la dispoziție și să selecteze strategia care pare a avea cele mai mari șanse
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
putea să voteze un amendament pe care nu-l agreează la o lege pe care o detestă, mizând pe faptul că legea propusă nu va fi votată în parlament în această formă. Previziunea rațională se referă la faptul că consecințele plauzibile ale alegerilor pot fi aparente și astfel acestea se pot include în selecție în vederea maximizării utilității. Problema principală a exemplelor de mai sus este că, în lumea reală, rareori cunoaștem cu anticipație probabilitatea exactă a fiecărui rezultat. Să ne imaginăm
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
jocul individual sau în comun, în încercarea de a maximiza rezultatele finale. Mai pot fi examinate jocurile suprapuse sau ierarhice în care unii sau toți jucătorii sunt angajați simultan în mai multe jocuri. Anumite mișcări, care ar putea apărea mai plauzibile dacă fiecare joc ar fi izolat de celelalte, devin iraționale în astfel de contexte complexe. Detaliile privind aceste abordări, precum și alte cercetări recente din teoria jocurilor depășesc cerințele acestui curs. Scopul meu în acest curs a fost doar acela de
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
putea reduce diferența dintre v1 și v2 și s-a temut de o posibilă schimbare de poziție a suporterilor săi, care considerau camera superioară un vestigiu nedemocratic. Dar, contrar așteptărilor, această strategie social-democrată, cu toate că a fost rațională, date fiind convingerile plauzibile de la momentul respectiv, s-a demonstrat a fi greșită; în consecință, pierderea puterii camerei superioare a venit în contradicție cu interesele partidului.1 Un model de teoria jocurilor servește specialiștilor din științele sociale să înțeleagă mai bine rețeaua esențială de
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
nu constituie un punct de respiro odată ce au fost găsite. În mod similar, valoarea Shapley fundamentează baza alocațiilor de rezultate între jucători pe puterea de negociere relativă pe care aceștia o au. Aceasta se calculează cu ajutorul părții din coalițiile câștigătoare plauzibile la care se poate afilia un jucător și al schimbării marginale din rezultatul coaliției în cazul când jucătorul se afiliază sau părăsește o coaliție câștigătoare. Valoarea Shapley reflectă în mod corect puterea teoretică a fiecărui jucător și alocă recompense în
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
orice caz de n persoane cu opțiuni multiple care folosește o regulă rezonabilă a majorității pentru însumarea preferințelor.2 Nu există nici un mecanism care să traducă preferințele individuale separate în decizii de grup coerente și aplicabile la gama de situații plauzibile care pot apărea într-o democrație. Totuși, dacă vreun actor particular ar controla agenda legislativă, paradoxul nu ar mai apărea. În exemplul de mai sus, am putea să ne imaginăm că ar exista un actor din exterior care să decidă
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
nu se vor constitui prea des - dacă se vor constitui - și nu vor avea o prea mare coeziune, iar dacă vor avea, nu vor furniza totuși beneficii colective importante membrilor lor. Colapsul ne apare astfel ca o previziune mult mai plauzibilă decât succesul. Totuși, comunitățile se formează, au coeziune și chiar prosperă, în ciuda argumentelor raționale care pronostichează situația opusă. Probele empirice culese din lumea înconjurătoare ne sugerează că nu am ajuns la finalul poveștii. Trebuie să mai existe niște factori care
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
un subiect important și o teorie relevantă. Apoi am transformat conceptele abstracte în variabile, am inserat variabilele într-un model formal și am derivat din acest model un set de ipoteze specifice și testabile. Judecățile făcute în timpul acestor faze sunt plauzibile și pot fi susținute; au fost totodată prezentate argumentații solide pentru a explica alegerile făcute la fiecare punct de decizie. Prin urmare, am oferit eficient lumii anumite propuneri noi și interesante. Acum devine necesar să cerem lumii să ne răspundă
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
dezavantajele acestora și care sunt condițiile cele mai propice pentru ca acestea să genereze constatări utile. Pornind de la această bază, puteți să vă continuați instruirea în abordările pe care le găsiți cele mai utile pentru propriile proiecte de cercetare. Dar testările plauzibile necesită date plauzibile. Astfel, în prima secțiune a prezentului curs ne vom ocupa de operaționalizarea variabilelor, respectiv de relațiile dintre un anumit concept și indicatorul său empiric, de diferitele forme de indicatori și de temeiurile pe care se susține validitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
care sunt condițiile cele mai propice pentru ca acestea să genereze constatări utile. Pornind de la această bază, puteți să vă continuați instruirea în abordările pe care le găsiți cele mai utile pentru propriile proiecte de cercetare. Dar testările plauzibile necesită date plauzibile. Astfel, în prima secțiune a prezentului curs ne vom ocupa de operaționalizarea variabilelor, respectiv de relațiile dintre un anumit concept și indicatorul său empiric, de diferitele forme de indicatori și de temeiurile pe care se susține validitatea unui indicator. Operaționalizarea
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
adecvată pentru conceptul în studiu. Date fiind problemele ridicate de operaționalizare, este adesea util să se adopte mai mulți indicatori pentru aceeași variabilă. În cazul în care constatările din proiectul de cercetare sunt robuste la nivelul întregii game de măsuri plauzibile, atunci putem fi relativ siguri că testul empiric nu a fost influențat de alegerea operaționalizării. De exemplu, odată am efectuat un studiu comparativ al ideologiei partidelor politice cu privire la politica de mediu, în care ipoteza susținea că puterea partidelor de centru-stânga
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]