1,971 matches
-
cunoaște o evoluție: în timp ce în scrierile din anii '70-'80 nu există nici o raportare a eticului la transcendență (fie și într-un limbaj criptic ca în Minima moralia de Andrei Pleșu), Luminile și umbrele sufletului (1995; ediția a II-a, postumă, nemodificată, a acestei cărți a apărut în anul 2000 sub titlul Eseuri morale) este în esență opera unui moralist creștin. Este vorba de o credință autentică, adînc asimilată, nutrită din izvoarele originare ale creștinismului; o asemenea credință implică, așa cum e
Petru Creția ca filosof by Petru Vaida () [Corola-journal/Imaginative/14876_a_16201]
-
-și redacta lucrările și aici a ținut să-și doarmă somnul de veci (12 dec. 1929, Podul Rizii, jud. Dâmbovița - 5 feb. 1994, București). Deși primul volum a fost premiat de Academia Română, a trebuit să treacă cinci ani până la tipărirea, postumă, a celui de-al doilea și încă opt până la apariția ultimului. De ce nu au apărut toate trei în 1989 e lesne de înțeles, mai ales după ce citim, de exemplu, în ultimul volum, rânduri ca acestea (care nu puteau să nu
Harta ținutului Caragiale by Stefan Cazimir () [Corola-journal/Imaginative/13510_a_14835]
-
izolat din proprie inițiativă; e adevărat că a refuzat să facă anumite concesii, dar e tot atît de adevărat că a încercat mereu să publice, să iasă din situația nedreaptă în care fusese pus, iar �recuperarea" lui abia cu titlu postum a fost doar o întîmplare nefericită (ca și în cazul lui Dan Botta sau Ionel Teodoreanu, de pildă), dispariția sa timpurie nelăsîndu-i șansa de care s-au bucurat, încă în viață, autori precum Arghezi de pildă, care a înțeles mai
Pe marginea unei carți de Eva Behring: Scriitori români din exil by Mircea Anghelescu () [Corola-journal/Imaginative/14971_a_16296]
-
opera cea mai semnificativă a "fantazistului", străbătută de deliruri erotice într-o "atmosferă de halucinantă lubricitate" (Perpessicius) se apropie mai mult de stilul tenebros, oniric al lui Vinea - admirator și traducător al lui Edgar Allan Poe. Cele două romane apărute postum, Lunatecii în 1965 și neterminatul Venin de mai, reconstituit și pus sub teasc abia în 1971, schimbă din nou macazul stilistic, măcinînd obsesiv două teme: erotica absorbantă, cu bărbați din zodia lui Priap și femei în veșnică disponibilitate de rut
Iulie by Gabriela Ursachi () [Corola-journal/Imaginative/12680_a_14005]
-
spectacole, autorul nu ratase nici unul din acelea care trecuseră prin Piatra Neamț: Kludsky, Franzini, Metropolis, Globus... în raport cu aceste premise, numele de "Pompadur" ne transferă în suprarealism; favorita lui Ludovic al XV-lea, protectoare în timpul vieții a scriitorilor și artiștilor, dobîndea onoarea postumă a patronării unui circ! Un text atît de bogat în sensuri ar fi fost demn să încheie o operă; el nu face decît s-o deschidă: "Mes pareils a deux fois ne se pont point connaître Et pour leurs coups
Dimineața copilului by Ștefan Cazimir () [Corola-journal/Imaginative/12855_a_14180]
-
descrierea localității, notițe istorice și date statistice, mai toate luate dintr-un vechi, dar excelent pe vremea lui, dicționar de conversație". Mi-am amintit de Națiunea română și mai ales de vechiul, dar excelentul dicționar de conversație citind, în volumul postum al lui Costache Olăreanu De la Abulius la Zotta - Portrete contemporane, textul intitulat Elena Drăgulinescu-Stinghe. Este numele unei cîntărețe de operă, ale cărei amintiri îi erau date spre ,stilizare" lui C. Olăreanu, în 1964, de către un amic doritor să-l ajute
Ficțiune și Operă by Ștefan Cazimir () [Corola-journal/Imaginative/10745_a_12070]
-
Cele opt caiete, ca și copia aflătoare în două tocuri de carton, rog să fie depuse la Muzeul regional din Fălticeni, unde sunt și celelalte manuscrise ale mele." Fragmentele din Mălurenii publicate în presă de E. Lovinescu (și unul apărut postum) aparțineau desigur versiunii definitive. Până acum erau cunoscute unsprezece dintre ele, inventariate și descrise mai întâi de Ileana Vrancea, în E. Lovinescu. Artistul (1969). Documentarea în vederea editării agendelor �Sburătorului" a adus - deocamdată - la lumină, cu certitudine, încă două secvențe din
E. Lovinescu - proze uitate by Gabriela Omăt () [Corola-journal/Imaginative/14906_a_16231]
-
bineînțeles, cu Children's Corner. Cred că formula huxley-ană i s-a impus inițial lui Mircea, i s-a întipărit în memorie, sau i-a produs, cum ar zice el, "o întipăritură", atunci cînd a întîlnit-o în piesa de teatru postumă a fratelui său, Artistul și moartea. Piesa fusese publicată de prietenul lui Emil, Alexandru Vona, în unicul număr al revistei Agora, scoasă de Ion Caraion și Virgil Ierunca în 1947, și Mircea avea un exemplar, pe care mi-l împrumutase
O pagină de jurnal despre Mircea Ivănescu by Matei Călinescu () [Corola-journal/Imaginative/9770_a_11095]
-
profesorul și interpretul e chemat să învingă o distanță în timp, să explice, să înțeleagă explicînd și să se înțeleagă pe sine însuși ca ființă umană prezentă într-un anume context istoric și cultural". Sînt cuvinte prilejuite de prima carte postumă a lui Marian Papahagi, transformate într-o veritabilă profesiune de credință. În tumultul vieții, căci cronicile din prima parte radiografiază în bună măsură pagini din exil, din carcera comunistă sau din subteranele torturii, "cronicarul" înregistrează nu culisele senzaționale, nici scenele
Ion Pop și spiritul Școlii ardelene by Mircea A. Diaconu () [Corola-journal/Imaginative/15373_a_16698]
-
ale lumii antice, nici una atât de reușită) - mausoleul lui Gough. Înăuntru, într-o atmosferă cu adevărat extraordinară, șirul interminabil de oameni veniți din toate colțurile lumii, pot admira pe pereți nenumăratele diplome, precum și nenumăratele ordine primite de erou. Antum și postum. Lumea trebuie să se înscrie cu ani înainte pentru excursii organizate de pe tot globul, spre a putea defila câteva minute și prin fața trupului mumificat. Iar fiecare vizitator aduce cu el câte un omagiu, pe care-l depune într-o imensă
Două proze by Gheorghe Schwartz () [Corola-journal/Imaginative/10436_a_11761]
-
mine, Frunza rămasă în iarnă cade într-un ultim freamăt Pe umerii mei fără alte roade. în Verb natal focul mă consumă. Nu aș mai vrea să fiu sporind căderea. Aud din cer flautele, iar mierea Se revarsă în mine postumă. Aceste locuri purtate de îngeri }i le prezint ca reazim. Ia-le pentru ziua de azi, Nu le uita în cea de mâine. Membrele ce se umflă de sânge părăsit Au gândirea cutremurării, Mângâind în Dumnezeu gleznele tale. Totul e
Poezie by Miron Kiropol () [Corola-journal/Imaginative/12398_a_13723]
-
de sertar". O anume vehemență răzbate din refuzul de a mai publica ceva din proza scrisă, ca necesitate, în acei ani: "Ionică, eu mor. M-au omorât. Nu le dau nimic", îi spunea fiului, care a colaborat, totuși, cu editorii postumi ai literaturii tatălui. Condiția de scriitor revoltat, cu suferința intens trăită până la a se preface în literatură subversivă, li s-a relevat primilor exegeți, dar aceștia nu puteau vorbi decât prudent despre ea în 1982 (M. Braga) și mult mai
Vasile Voiculescu, subversiv by Elvira Sorohan () [Corola-journal/Imaginative/14901_a_16226]
-
preface în literatură subversivă, li s-a relevat primilor exegeți, dar aceștia nu puteau vorbi decât prudent despre ea în 1982 (M. Braga) și mult mai liber în analiza semnificațiilor atitudinii narative în 1991 (N. Florescu). E vorba de proza postumă intitulată Lobocoagularea prefrontală. Mircea Braga o publica, pentru prima dată, în revista "Transilvania" (nr. 9, 1982), cu un comentariu mai mult decât economic, cotând-o drept "utopie satirică", înrudită cu literatura S.F. și interpretată, prin asociație cu Fizicienii lui Dürrenmatt
Vasile Voiculescu, subversiv by Elvira Sorohan () [Corola-journal/Imaginative/14901_a_16226]
-
umane făcute în timpul, celui de-al doilea război mondial. Numai că această metodă era eugenia și nu lobotomia. M. Braga a ezitat să atragă atenția asupra realității strict contemporane, de după 1948, vizată de această proză scoasă de cenzură din edițiile postume de proză apărute în 1972 și 1982. Abia în volumul Gânduri albe (1986), povestirea Lobocoagularea prefrontală e publicată în volum. Tăcerea asupra discursului antitotalitar al textului scris în 1948, când la noi începuse implantarea societății comunitare, este risipită în bună
Vasile Voiculescu, subversiv by Elvira Sorohan () [Corola-journal/Imaginative/14901_a_16226]
-
aceea din 1999, "deși amîndouă au fost îngrijite de aceeași persoană". Care persoană, trebuie spus, mai și semnalează deosebirile drept principalul merit al ediției din 2004, adăugînd că observația este valabilă nu numai pentru Sonetul (84), ci pentru majoritatea poeziilor postume ale lui Voiculescu, fie ele Sonete, fie poezii religioase. Așa cum se arată în Notele asupra celor două ediții, cea din 1999 a fost alcătuită alegînd varianta cea mai credibilă din toate cele accesibile pînă la acea dată, iar cea din
Controverse - Inedit și nu prea by Roxana Sorescu () [Corola-journal/Imaginative/12007_a_13332]
-
creștin". Eu cred că ne aflăm în fața unei creații ocazionale, iar marele poet este, în acest poem în care Crăciunul este sărbătorit prin ucidere, destul de departe de iertarea creștinească. George Corbu crede că "generalizez zorit" cînd scriu că "Destinul operei postume a lui Voiculescu include, ca trăsătură repetabilă, dispariția manuscriselor". "Or, continuă George Corbu, se dovedește că lucrul este valabil și în privința operei antume, deși în mult mai mică măsură. Noi am oferit numai două exemple". Prima greșeală este de informație
Controverse - Inedit și nu prea by Roxana Sorescu () [Corola-journal/Imaginative/12007_a_13332]
-
și altele, rămase într-un caiet manuscris. La apariția lor în volum, ideea de “inedite” putea fi acceptată, dar acum, în 2001, ea trebuia respinsă din capul locului și înlocuită cu o formulare mai aproape de adevăr. E vorba de “poezii postume” sau “poezii recuperate”, astfel că, în cazul de față, cele două descliniri “în periodice” și “Poezii apărute în periodice” se bat cap în cap și devin tautologice. Și mai derutant este modul în care editorul își concepe sistemul de Note
Ediție Goga la “Univers Enciclopedic” by Mircea Popa () [Corola-journal/Imaginative/13419_a_14744]
-
făcute în grabă în România și îmi dau seama acum că nu erau, întotdeauna exacte. Totuși, pe baza acestor pasaje, la care se adaugă citate din Jurnalul lui Mihail Sebastian, Adriana Berger, Norman Manea și alții și-au lansat atacul postum împotriva lui Eliade, acuzându-l că ar fi fost legionar și antisemit". (Ce dezvăluie textele, în Jurnalul literar, august-septembrie 2002). Să mai insist asupra obligației elementare a cercetătorului onest de a merge întotdeauna direct la sursă, și nu prin intermediari
În preajma Centenarului Mircea Eliade - Rectificări necesare by Mircea Handoca () [Corola-journal/Imaginative/9946_a_11271]
-
o pată pe zid cînt Danemarca miroase a zăpadă tristă și te privește trebuie că există o Zonă Zoster a sufletului ce emite durerea intensă de piele arsă pe cînd a fi seamănă cu a simți că te detești (și) postum... Tango în gînd Ia-mă de mînă ascunde-mă-n răsuflerea ta uită-mă printre lucrurile pe care le amîi și durează în tine levitînd ca o somolență erotică vom vorbi cîndva de la piele la piele printre cuvinte uită-mă
Poezie by Dinu Flămând () [Corola-journal/Imaginative/15131_a_16456]
-
animăluțele răsfățate ce sîntem noi, poeții. * Dar...Dar eu nu am mai scris un ceas din 1978! Iar atunci, la începutul acelui an, am comis o serie de 40 de sonete absolut nepublicabile prin erotismul lor răspicat, pe șleau! Operă „postumă”, de „cabinet”: Infernala comedie! Poftim, deci, o „lamentație”!!! O curiozitate! Nu mi-a plăcut niciodată Pillat. Mai mult, a fost singurul poet bun pe care nu l-am citit! De-aceea am fost de-o uimire uriașă cînd, cu ocazia
Îmi plescăi sufletul ca pe-o limbă-n sosul picant al lecturii by Emil Brumaru () [Corola-journal/Imaginative/12950_a_14275]
-
a două sau mai multe cuvinte (s-a dus, m-a văzut, v-a scris, dusu-s-a, într-o zi, nu-s etc.)." (cu explicații sumare la p. 135. Este propunerea lui E. Petrovici.) 12). Mihai Eminescu: Poezii. II. Postume. Ediție îngrijită, prefață și argument de Gh. Bulgăr. Editura Vestala, 1999, p. 9 ("Argument"). Șerban Cioculescu revendică apostroful pentru poezia lui Eminescu, în Scrisorile sale către Perpessicius (publicate mai întâi în Caietele Eminescu, apoi în volumul său Eminesciana, 1985). Deși
Forme cu aprostrof în poezia eminesciană by N. Georgescu () [Corola-journal/Imaginative/15398_a_16723]
-
inițiatice, Meditații, simboluri, rituri, Scrisori crepusculare. Mai înainte alte edituri, precum Institutul European Iași și chiar Cartea Românească, publicaseră Al patrulea hagealâc, Creangă și creanga de aur, O icoană creștină pe Columna traiană, Incantația sângelui, Mitul sfâșiat, Monarhul ascuns. Opera postumă a lui Vasile Lovinescu s-a dovedit covârșitoare. În anii ‘90 titlurile amintite au făcut senzație. Mulți critici literari și cărturari se întrebau cine este autorul acesta care nu poate fi nicăieri încadrat și bulversează prin simbolologia lui rebelă. LAI
Misterul lui Vasile Lovinescu by Dan Stanca () [Corola-journal/Journalistic/3714_a_5039]
-
lui Matei Vișniec sau romanul lui Bruno de Cessole, L‘heure de la fermature dans les jardins d’Occident, constituie scenarii mai plauzibile pentru „biografia” celui care, deși a refuzat să se lase „biografiat” în timpul vieții, a ajuns să fie reconsiderat postum pornind de la textele sale confesive - scrisori, caiete ș.a. sau de la anecdotica biografică. Totodată, înclină să considere că sarcina unei biografii e de a recupera cît mai fidel intenția autorului monografiat pornind de la operele sale antume. Iar atunci cînd Cioran afirmă
Paleontologie cioraniană by Paul Cernat () [Corola-journal/Journalistic/3903_a_5228]
-
din „O foarte simplă poezie”, ce îi deplasează, semantic, centrul de greutate și al carei efect depinde în egală măsură de numărul silabelor și de ecoul lor. În italiană există cuvîntul postumo, mai generos, ca arii de folosire, decît romanescul postum, dar nu și un corespondent pentru antum. Soluția fericită, posibilă datorită comunei origini latine, a fost renunțarea la o perifraza greoaie, pentru a crea ex novo termenul antumo: Mă non guarisco dalla ferita del secolo, dalla ferita del mondo,/ da
„Antume... postume“ - Versuri de Nina Cassian în italiană by Doina Condrea Derer () [Corola-journal/Journalistic/2625_a_3950]
-
corespondent pentru antum. Soluția fericită, posibilă datorită comunei origini latine, a fost renunțarea la o perifraza greoaie, pentru a crea ex novo termenul antumo: Mă non guarisco dalla ferita del secolo, dalla ferita del mondo,/ da questi distici fragili./ Antumi?/Postumi? („Una poesia molto semplice”). Preocupați de curgerea firească a monologului și de valorizarea timbrului, cei doi traducători au evitat tentanta echivalare a cuvintelor atunci cînd ea ar fi periclitat, daca nu chiar distrus, efectul: Și strigatul îmi atârnă din gură
„Antume... postume“ - Versuri de Nina Cassian în italiană by Doina Condrea Derer () [Corola-journal/Journalistic/2625_a_3950]