2,190 matches
-
vis. Știu doar că m-am trezit buimac (asta v-am spus), cu pâlpâirile alea de neoane și draci încolăciți în minte, am luat o carte cu poze și text puțin, Albă ca Zăpada, și am intrat în bucătărie. Mama prăjea pâine pe plită, iar mirosul acela și becul aprins (era tare mohorât afară) făceau, nu știu cum să zic, ca bucătăria să pară primul și ultimul loc de pe pământ, singurul de a cărui existență nu te puteai îndoi, ca și cum Dumnezeu crease, mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
pară primul și ultimul loc de pe pământ, singurul de a cărui existență nu te puteai îndoi, ca și cum Dumnezeu crease, mai întâi de toate, nu lumina, apele sau uscatul, ci bucătăria asta a noastră din Drumul Taberei și pe mama înăuntru prăjind pâine, ca apoi să mă cheme și pe mine din somn cu o carte de povești în mână. Nu știu ce rost avea cartea acolo, nu i-am aruncat nici o privire, o știam pe dinafară, dar, mă simt nevoit să repet, când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
schimbări, tot nu-și va reprima uluirea și nu se va mulțumi să recunoască în noua fizionomie (a mea, dar într-un fel și a lui) doar urechile clăpăuge și ochelarii de pe nas. Pe urmă, în seara în care mama prăjea cartofi și nu bănuia că o barză își va face cuib în burta ei și-l va cloci pe Matei, Filipul mic a scris pe-un șervețel, în bucătărie, că vrea să ajungă argitect și gebul. Or, ce s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
Stăteam toți trei în bucătărie (Matei, slavă Domnului, era la grădiniță, cred că dormea dus și nimeni, dar absolut nimeni n-avea curaj să-i tulbure somnul, nici măcar „sângeroșii gemeni Horia și Dragoș de la grupa mare“, conform capitolului 9), mama prăjea cartofi și, în chip neobișnuit, mă întreba câte ceva despre școală, ofițerul cerceta atent terenul, se străduia să afle ce-i cu mine, iscoditor, învăluitor, căuta să-și facă o părere cât mai precisă despre trupele, fortificațiile, armamentul greu și munițiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
idiot n’am mai pomenit...!” Tony Pavone acționă energic apucându-l de urechi și aplicându-i câteva lovituri de ciocan În partea capului, il predă fetei care imediat Îl tăie În bucăți simetrice, după care Îl puse În tigaie la prăjit. Intradevăr infometat, Tony Pavone Înghiți odată În sec, monologând. „Sunt lihnit de foame...Abea aștept...” Ca o bună gospodină ce era, Carla scoase dela prăjit prima serie pe care le așeză ornamental pe un special platou, oferindu-l marelui Înfometat
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
subțiori, în chiloți și în șosete, iar alți câțiva am rămas în paturi, distrîndu-ne fiecare cu ce nimeream. După ce dansatorii au ieșit grămadă pe ușă, puțind respingător a deodorant prost, imbecilul de Măgălie a înșfăcat sprayul și a început să prăjească muștele și țânțarii de pe pereți. Se cățăra prin paturi, se așeza în patru labe sub 91 chiuvetă, se târa de-a bușilea pe podea, cu chibritul zornăindu-i în stânga și cu tubul de metal în dreapta. Unde vedea așezată vreo muscă
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
lui. Focul mușca din siluete, le făcea mai subțiri și mai expresive, ca în desenele rupestre. Grupulețe-grupulețe se adunau în jurul câte unui profesor sau al unui elev mai mare, care înfigea bucăți de slănină într-o creangă ascuțită și le prăjea în foc, la marginea plină de spuză a rugului. Aproape că mă confundasem cu ei. Focul îmi topise cristalul cortical și rătăceam acum, amețit, expansiv, înfrățit în închipuire cu toți și cu toate, prin noaptea plină de grupuri susurătoare. Mai
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
am lăsat în mâna ființei teribile taiorul sfâșiat. M-am trezit în cearceafurile ude și am aprins lumina. Dar Ester, în vremea când mergeam la tanti Aura, era o fată vioaie și foarte deșteaptă, care citea tot timpul cărți groase, prăjindu-se la soare în remorca vechiului camion. Cu cât se bronza mai mult, cu-atît se umplea mai tare de pistrui. Avea pistrui pe tot corpul, pe toată pielea ei roșcată, dar mai ales pe umeri, pe spate și sub ochi
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
mâinile pline de cretă, cu Chombe respirîndu-mi în nas. Mă simțeam foarte tristă, încă de când sosisem ieri aici, nu știu ce-aveam: casa de cărămidă, curtea bine îngrijită, cu straturi de arpagic, cu spaliere de roșii, camionul albastru care se prăjea la soare cu veșnica ,Gigi căscând pe capotă, totul mi se părea luminat de un soare negru, visceral, dureros ca un lucru pe care simți că nu-l vei mai avea niciodată. Priveam cireșul amar, ridicîndu-se peste toți ceilalți pomi
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
care asistase la scenă fără să scoată un cuvânt, se întoarse și-i aruncă o privire rece călăului: — De ce-ai făcut-o? — Și ce-ai fi vrut să fac? veni calm răspunsul. Să-l fi lăsat aici să se prăjească la soarele ăsta de la amiază? Oricum ar fi murit, și l-am scutit de suferință. — Dar se presupune că am venit să salvăm oamenii, nu să-i lichidăm. Nu puteam să-l luăm cu noi și, apoi, nici n-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
colțuri de stâncă ale masivului muntos, orientate spre sud și ușor înclinate, începuseră să se încălzească din nou încă din zori, și la ora aceea, aproape de prânz, deveniseră un fel de plite de bucătărie pe care s-ar fi putut prăji un ou fără altceva decât un strop de ulei. Imediat observară că picăturile mari de sudoare ce le cădeau de pe frunte nici măcar nu ajungeau până jos, deoarece se evaporau înainte, iar acel fenomen straniu se putea vedea doar în câteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
râs. Li se fâlfâia lor de inima mea! Ipocritule, paiață de hârtie gofrată, prefăcutule, da, ești un prepe-făpă-cupu-tâpî! Un cotoi coțcar și cam bandit, târâie-curcubeu prin ciulamaua de ciuperci cleioase, borș de antinevralgice, chiflă de flegmă cleioasă, sfert de ceas prăjit în undelem rânced de rapiță, radieră docilă, depou de locomotive veștede, fără mecanici, fără fochiști, cu tenderele nimicite de rugina galben-pai-de-păpădie-destrămată. Debara năpădită de metamorfoze (Gregor Samsa ți-a trebuit?; na, ține o mie de Gregori! gâdilându-te cu lăbuțele
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2179_a_3504]
-
untdelemn, cu mirodenii și în tingiri de aramă cositorite. Și mâncau mai mult pește și carne de oaie. Pătlăgelele așa se fac: cureți vinetele de pieliță, ca de obicei, le dai în undă, le scurgi de apă, le toci, le prăjești în untdelemn, pui și puțină ceapă tocată mărunțel, pe urmă le așezi în tingire cu apă, sare, piper, ce-i trebuie, pătrunjel, scorțișoară și unt de nucă (cum se mânca odată), și înăcrești cu zeamă de lămâie. Și lași să
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
carne ? Cumnată-sa, o ținea două femei, sta și jelea și nu-și credea ochilor că îi venise și ei rândul la rău pe lumea asta... De carne cui să-i mai pese ? Se dusese ea să pună carnea la prăjit în tigaie, doar nu era s-o lase să se strice, bunătate de carne... întorcea în tigaie bucățile cu furculița, poate să fi vârât una-n gură să vază dacă se făcuse sau nu, și-și ștergea fața cu mâna
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
asta ți-arde ție acu ? a zbierat. Și s-a repezit și-a stins la aragaz toate butoanele. — D-asta ți-arde ție ? Măcar să te fi gândit că vine atâta lume și te văd toți cum stai tu aici și prăjești carne... I-a dat pace, l-a lăsat să stingă butoanele. Carnea, văzuse ea c-apucase să se prăjească... L-a lăsat în voia lui, atâta numa i-a zis : — Ce-ai de te repezi ca nebunu, ce-ai ? Ce-
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
asta ți-arde ție ? Măcar să te fi gândit că vine atâta lume și te văd toți cum stai tu aici și prăjești carne... I-a dat pace, l-a lăsat să stingă butoanele. Carnea, văzuse ea c-apucase să se prăjească... L-a lăsat în voia lui, atâta numa i-a zis : — Ce-ai de te repezi ca nebunu, ce-ai ? Ce-ai de stingi aragazu, nebunule ? Și lumea, ce treabă ai tu cu ea, că vine lumea și vede ? Vrei
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
la coadă la carne pentru pomana lu frate-meu... Mai bine muream io și rămânea el, că io l-am crescut, i-am fost ca o mamă, da pe căldura asta în câteva ore se duce dracului, dacă n-o prăjești. Și ce-o să le dai diseară la toată liota când s-o întoarce de la cimitir ? Că-ți vine toată liota-napoi, și biata mă-ta ce-o să le dea să mănânce ? Se strică bunătate de carne, sunt bani cheltuiți, învață
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
de burtă, era cu chef și pleca acasă cu birjă ; de câteva ori, a fost așa, la cules de vii, da ține minte și-acu, parc-a fost ieri... A mai îmbătrânit ei acu, da tot așa le place : să prăjească o tigaie de carne și de cârnați și să-ntingă cu pâinea-n sos... Și c-un castron mare de murături, și cu-o țuică... Omul care nu mănâncă e lingav și e nervos, de el se lipește bolile și
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
Delcă, fii mai atentă, i-au spus mereu, cu regimul alimentar... De la o vreme, nu mai este deloc indicat să consumi grăsimi și dulciuri... Tensiunea, colesterolul, înțelege și dumneata, de la o vreme, nu mai merge tot cu carne de porc prăjită în tigaie, așa cum spui că îi place soțului dumitale... — Ei, carne de porc ! Să fii sănătoasă de când n-am mai văzut io carne de porc !... Poate e luni și luni de când n-am mai pus carne în gură... Așa le-
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
de kilograme, la vârsta lui ? Uite un lucru la care, te rog să mă ierți, n-ai fost atentă ! Și de câte ori nu ți-am spus, și eu, și Muti : nimic prăjit ! Numai pasăre și vită - fiartă. Porc - la grătar ! Nu prăjit în tigaie ! Nu te supăra pe mine, te rog, pentru că la fel ca la o soră îți spun : regimul alimentar și apoi mișcare ! Nu macaroane ! Nu pâine ! Nu ciorbe ! O friptură, un fruct, mișcare, pentru că numai sedentarismul... Haida-de ! Păi ce
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
nu aveai nici cel mai mic motiv de Îngrijorare. Clatină din cap. Ești nebună. — Tu zici la fel, că sînt nebună ? spun, Întorcîndu-mă către Lissy, care stă pe fotoliul balansoar cu genunchii la piept și mănîncă o felie de pîine prăjită cu stafide. Fii sinceră. — Ăă... nu, spune Lissy pe un ton total neconvingător. Sigur că nu ! — Ba da, și tu crezi la fel ! Eu nu vreau să zic decît că... făceați un cuplu de invidiat ! — Știu. Știu că, la prima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
avem Încredere una În cealaltă. N-ar trebui să avem secrete una față de cealaltă. Vreau să spun, pentru numele lui Dumnezeu, ne cunoaștem de peste douăzeci de ani ! — Și, dacă tot ne spunem totul de acum Înainte... Lissy mușcă din pîinea prăjită cu stafide și mă privește lung. Faptul că i-ai dat papucii lui Connor are vreo legătură cu tipul ăla ? Cel din avion ? Simt o Împunsătură minusculă În inimă, pe care o ignor luînd o Înghițitură de cafea. A avut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
devin și mai roz. — Dacă-ți spun ! — Ba nu ! Lissy, pe bune acum, ce făceați ? — Făceam sex, OK ? spune Lissy agitată. E noul meu prieten și... asta făceam ! Acum lasă-mă În pace. Se ridică fîstîcită, Împrăștiind firimituri de pîine prăjită peste tot și iese din cameră, Împiedicîndu-se ușor de preș. Mă uit În urma ei, siderată. De ce minte ? Oare ce naiba făcea acolo ? Pentru numele lui Dumnezeu, ce poate fi mai jenant ca sexul ? SÎnt atît de intrigată că aproape mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
după primul... Ai așteptat să te șteargă ei de pe listă, să-l faci pe-al doilea. De ce? Cu cei ce scriu e bine să fii prudent cînd dai răspunsuri... Încep din nou să rîdă amîndoi. Mihai pune castronul cu semințe prăjite între ei, pe pat: Poți scuipa cojile pe jos. Bineînțeles! Doar nu-ți închipui că le-aș fi adunat în pumn, cînd aici nu-i măturat de-o săptămînă. Știi ce-am făcut cînd am început să merg, după al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
ai săi, tata e mai în putere ca mine. Ieri a pus două straturi cu usturoi. Eu doar am reparat gardul. Nu că n-aș putea face eforturi, dar... Mihai tace, preocupat îndelung de alte semințe de dovleac, puse la prăjit pe plita încinsă. Cu ani un urmă, înainte de 1960, pe cînd el era un băiețandru, Toader plecase să lucreze la o uzină mecanică în Iași. Într-o zi, cei de-acolo l-au trimis acasă, să-l convingă pe Ion
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]