1,633 matches
-
mine, luăm ceva de băut și-mi poți povesti totul despre munca ta. Înainte ca Sophie să aibă vreo șansă să protesteze, Diana a și apucat-o de braț și a tras-o spre bar, în timp ce Geraldine și Jemima se prăpădeau de râs. ― Ce dracu’? face Ben, care pentru un moment, poate din cauza șocului, s-a trezit un pic din amețeală. Se întoarce spre mine, bolborosind: aia era prietena mea? ― Nu, Ben, îi răspund, zâmbind cu delicatețe. Tu nu ai prietenă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
la Simon. ― Ai auzit? îi spune el, radiind de fericire. ― Da. E extraordinar, nu? ― Dar suntem acolo la treabă, Simon, și va fi o muncă a naibii de grea. Ben o imită înspăimântător de bine pe Diana, iar Simon se prăpădește de râs. ― Fii serios, amice, îi spune el. Interviul e într-o singură zi, după care păsărici și băutură în restul săptămânii. ― Simon, spune Ben pe un ton serios. Ești un tip pe gustul meu. Ben își petrece restul zilei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
Ce mai știi de acasă? - l-a întrebat căpitanul pe nepusă masă. ― Nu prea am vești, pentru că nu le-am scris de multă vreme... ― Eu nu mai am de la cine primi nici un semn, fiindcă ai mei - după cum știi - s au prăpădit. Uite-așa ne înstrăinăm. De-ar fi liniște în lume, dar, după cum se zvonește, nu prea se știe - a vorbit căpitanul, cu aer trist... Cât despre cei doi veri, voi avea grijă să fie împreună. Nu-mi mulțumi, fiindcă e
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
ne calmăm nițel. Doar din când în când, Brigit mă apuca de braț și abia reușind să vorbească, îmi zicea: —închipuie-ți cum e să ai o... o... o... pereche de pantaloni la comun! Iar în următoarele zece minute, ne prăpădeam iarăși de râs, iar hohotele ne zguduiau tot trupul, în timp ce lacrimile ni se rostogoleau pe fețele roșii și aprinse. Totul sub privirile tipilor din Mayo care ne urmăreau năuciți. Sau eu spuneam: — Nu poți să intri în gașca lor decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
spunând că de fiecare dată când se întâlneau băteau palma, dar uneori se băteau pe spate. Cine poartă astă seară perechea aia de pantaloni la comun? m-a întrebat Brigit. Ceea ce a făcut ca în următoarele cinci minute să ne prăpădim de râs ținându-ne una pe alta ca să nu ne prăbușim. într-un final, am reușit să mă uit la ei. —Pantalonii sunt la Luke, am zis eu. Probabil că am vorbit mai tare decât avusesem de gând, fiindcă Luke
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Am hotărât că era momentul s-o rup cu ea, așa că i-am zis: „Presupun că o călăreală iese din discuție, nu?“. —Și? — M-a amenințat că-mi rupe și celălalt picior. La replica asta, am râs de m-am prăpădit. Una peste alta, eram încântată de noul meu prieten. Bineînțeles, îmi dădeam seama că trebuia să fac ceva în privința înfățișării lui. Mă întrebam ce-ar zice oamenii dacă m-ar vedea cu unul ca el. Ce păcat! Dacă nu s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
am râs eu prostește, în timp ce creierul îmi urla îi place de mine, unul dintre Bărbații Adevărați e atras de mine, ce grozav! Mă întrebam cât de repede pot să ajung la Brigit ca să-i dau vestea asta și să ne prăpădim amândouă de râs. —Spune-mi, a întrebat Luke pe un ton confidențial, ce vi se pare ție și lui Brigit așa de amuzant la mine și la prietenii mei? îmi venea să mor. Sentimentul acela cald și minunat dispăruse cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
centimetru. După asta, Brigit s-a aplecat pe genunchi și m-a mai tras înc-o dată cu putere. Am început să mă dezlipesc de canapea. Dar durerea era îngrozitoare: mi s-a luat un strat de piele - păcat că tocmai prăpădisem cincizeci de dolari epilându-mă pe picioare. Chestia s-ar fi realizat în seara aia dintr-un foc. Brigit a reușit să mă decojească de pe canapea cu un zgomot mare și care-a părut să dureze o veșnicie. Plus că a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
scaune. Chaquie și cu mine ne-am luat la trântă fiindcă ne cășunase pe același scaun. Cu un brânci sănătos, care m-a țintuit la podea, Chaquie a câștigat lupta și a sărit triumfătoare pe scaun. Amândouă râdeam să ne prăpădim. Mike a prins celălalt scaun bun. Misty s-a așezat peste el și frichinindu-se a zis: —îl vreau eu. Dă-mi-l mie! Rânjea și rostea cuvintele pe un ton provocator, de parcă Mike ar fi fost ultimul bărbat de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
să vă garantez nici chestia asta. Mama nu m-a iertat niciodată. Părea convinsă c-o păcălisem în mod deliberat. De ce nu mi-ai spus că nu poți să cânți? a șuierat ea către mine. Gândește-te câți bani am prăpădit. —Ba ți-am spus, am protestat eu. —Ba nu. —Ba da. Nu mi-ai spus. Atunci am încetat să mă mai apăr fiindcă mă simțeam vinovată că-i indusesem în eroare. Deși bănuisem că era o mare greșeală, nu puteam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
acum totul se găsea în locurile unde ar fi trebuit să stea tot timpul. Viața mea era o epavă. Nu mai aveam nimic. Nici un fel de posesiuni materiale. Asta dacă nu puneam la socoteală datoriile. După o viață în care prăpădisem o grămadă de bani, nu mai aveam decât paisprezece perechi de pantofi care-mi erau prea mici. Nu mai aveam nici un prieten. N-aveam serviciu și nici o calificare. Nu realizasem nimic în viață. Nu fusesem niciodată fericită. N-aveam nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
venerabilă a bărbii albe, unde de altfel a și rămas, i-a căzut în sfârșit și lui fisa, cum să iasă din pasa asta proastă și s-a gândit că nu se cade ca tocmai el, ditamai Dumnezeul să se prăpădească în plină putere creatoare, de dor și de urât, ci conform principiilor marxist-leniniste, care nu apăruseră, dar pe care el le intuia încă de pe atunci, să treacă la muncă și să facă și el o treabă oarecare. Și s-a
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
Așa, ce să-i spun șoferului? Du-mă frate acasă la ginerele meu? De unde să știe omul cine-i ăla și mai ales unde locuiește? Auzi, măi nevastă? strigă el către Maria. Ce crezi tu, aici nu-i târgul ăla prăpădit de la noi, unde toată lumea cunoaște pe toată lumea. De ce nu mi-ai dat un telefon? întrebă Cristi. Veneam eu cu mașina să te recuperez de unde erai. Ai tu destulă treabă, la inspectorat ca să te mai deranjez și eu, spuse Pop. M-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
de-a binelea acum. Inspectorul o prinse de umeri și o îndepărtă de el, așa încât s-o poată privi în față. Spune odată despre ce este vorba! Trebuie să ne întoarcem acolo. Tata era la telefon. Moș Calistrat s-a prăpădit și se pare că totul a început din nou. Iarăși au apărut indivizi care scotocesc prin munți și nenorocirile au luat-o de la capăt. Toma rămase tăcut, îi dădu drumul femeii lăsându-și brațele să cadă pe lângă trup. Se răsuci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Își amintise de sfeșnicele bătrânului îngrămădite deasupra dulapului din cămăruța lui Calistrat. Din moment ce comandantul îi spusese acest lucru, însemna că nu dăduseră de ele. Se grăbi să scape de Pop și o căutase pe nevastă-sa. Moș Calistrat s-a prăpădit, o pusese el la curent cu noua situație. Crezi că mama soacră s-ar putea ocupa ceva timp de copil? Trebuie neapărat să mergem până la el acasă. Înspăimântată de vestea primită, Ileana se mulțumise să dea din cap fără să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
îl cuprinse un acces de tuse. No, cred că ar trebui să schimbi țigările! spusese Calistrat, râzând de bucurie. Bine că ești întreg, dragule, îl bătu el ușor pe umăr, ne-ai tras o sperietură zdravănă. Credeam că te-am prăpădit sub pietrele astea. Cristian gemea de fiecare dată când bătrânul îl atingea, îi făcea impresia că fiecare centimetru pătrat de piele este o rană deschisă. Dădu din mână căutând să se ferească de loviturile lui. Tusea se calmă și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
au dedat și ei la ele și chiar idolul Astarteei sta încă în picioare la Samaria. 7. Din tot poporul lui Ioahaz, Domnul nu-i lăsase decît cincizeci de călăreți, zece cară, și zece mii de pedestrași, căci împăratul Siriei îi prăpădise și-i făcuse ca pulberea pe care o calci în picioare. 8. Celelalte fapte ale lui Ioahaz, tot ce a făcut el și isprăvile lui, nu sunt scrise oare în cartea Cronicilor împăraților lui Israel? 9. Ioahaz a adormit cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85047_a_85834]
-
încercările proaspeților îmbogățiți de a imita „naravurile boierimii”. Amănuntul focului izbucnit la biserica Amzei, pe care plăpămarii se reped să-l stingă, devine o mică obsesie viitoare pentru I. L. Caragiale, care-l introduce aluziv în O scrisoare pierdută (Pristanda era „prăpădit de obosit de la foc”) și în prima versiune a Nopții furtunoase. Din încercările dramatice ale lui Iorgu Caragiale: Criza, luxu și progresu, Clencea avocatu, Aspirant la deputăție, Năbădăile politicei fixează siluetele unor înaintași ai lui Cațavencu, Farfuridi, Dandanache. Merită cu
PERSONAJUL COMIC ÎN TEATRUL LUI I. L. CARAGIALE by Aurora Ștefan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/380_a_592]
-
mănânce vrăbii. Ochii lui jucăuși se umpleau cât ai clipi de o mulțime de lacrimi. Pe semne că-l durea fiindcă el iubea animalele și n-ar fi putut să facă una ca asta... da’ badea Vasile râdea de se prăpădea. Era curajos ca și tine copile și privirile voastre parcă-s la fel, mi-a spus ea și dintr-o dată nu mai puteam fi atent la ce povestea, căci glasul lui badea Vasile îmi răsuna iar în urechi. Intuiam cu
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
las singuri, când mi-am amintit ceva. ― I-ai spus lui Adi că-mi place culoarea neagră? am chestionat-o. Ea păru bulversată. ― De ce i-aș fi spus asta? ― Nu contează. Am aruncat o ultimă privire spre Adi care se prăpădea de râs Înainte să mă duc În camera mea și a Mariei. Acolo l-am găsit pe Alex, moțăind pe patul meu. ― Doamne, tu nu ai propria ta cameră? am Întrebat supărată. Alex deschise ușor ochii, dar nu reacționă În
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
conducerii școlii, dovada dungii roșii din buletin. Domnul Aur, directorul, totuși îl tolera. Maică-sa ieșise la pensie de la aceeași școală, iar tată-său, fie-i țărâna ușoară, îi învățase pe mulți să aibă un rost în viață, până se prăpădi brusc într-o după-amiză. „Tunde-te și tu, mai băiatule, pune-ți o cămașă, ceva, că o omori pe mamă-ta“, îi zicea domnul Aur. Și așa îl întâlnise ea, Rodica, îmbrăcat frumos, zi de zi, de vreo doi ani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
nenorocite! Puternici. Voci puternice. Plămâni puternici. Danturi puternice. Au un soi de entuziasm disperat. Cântă cu pasiune, așa cum cântă rușii în filme. O solidaritate îmi umple pieptul. Ceva totuși nu merge... În 2007, cine naiba mai putea fi atât de prăpădit? Care din Est? Care din Est să fi rămas atât de estic? Mă apropii timid de un băiat într-o pauză. De unde sunt? Din Paris. Sunt studenți parizieni. Își vor lansa CD-ul peste o săptămână. Luaseră hainele astea de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
cuget în liniște; altceva tot n-aveam ce face. Până la haine am văzut însă că mama, la curățenia de ieri probabil, mi-a răzuit de pe ușa dulapului abțibildurile cu Monchichi! Asta chiar că m-a doborât. După ce că n-am nici un prăpădit de afiș, nu zic cu vreo trupă mai șmecheră, dar măcar cum are Dana de la unchiu-său din RFG, cu Vader din Războiul stelelor, acuma nici un abțibild mic cu maimuțici nu am voie să-mi pun! M-am înfuriat și am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
pânza, culorile și pensulele, dar i-a mai dat pe deasupra lui Strickland și o jumătate de kilogram de tutun de contrabandă. După câte știu s-ar putea ca tabloul să mai împodobească și în ziua de azi salonașul vreunei căsuțe prăpădite de pe lângă Quai La Joliette și presupun că acum s-ar putea vinde cu o mie cinci sute de lire. Ideea lui Strickland era să se îmbarce pe vreun vas cu destinația Australia sau Noua Zeelandă și, de aici, să-și croiască
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
rochie aurie - ne-a lăsat singuri, am comentat râzând cât de diferită era situația lui actuală față de vremurile când studiam împreună medicina. Pe atunci ni se părea un lux vecin cu risipa chiar și să fi luat masa la un prăpădit de restaurant italienesc de pe Westminster Bridge Road. Iar acum Alex Carmichael era consultant la cinci sau șase spitale. După câte cred, câștiga zece mii de lire pe an, iar rangul de cavaler era doar primul dintre onorurile care în mod inevitabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]