1,497 matches
-
la școală. Să văd că ești silitor și cuminte. Apoi... mai stăm de vorbă, răspunse bunicul ridicându-l și așezându-l pe genunchii săi. Mai întâi te voi învăța cum să te porți cu animalele. Caii, să știi tu, sunt pretențioși. Pot fi cei mai buni prieteni. Dar trebuie îngrijiți cu mult suflet, nepoate, trebuie să le vorbești blând. Așa cum vorbești cu oamenii... Bunicul vorbea monoton, cu voce blajină, plimbându-și mâna ușor pe capul băiatului ca într-o adiere caldă
Captiv pe tărâmul copilăriei by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/630_a_1234]
-
voi fi mare... Doamna Mia își privi lung, băiatul, cu mult drag și, după ce-l văzu cu ce poftă mănâncă, îi vorbi încet, ca într-o legănare de vânt, aproape șoptit. Să știi, băiatul mamii, că meseria de bucătar este pretențioasă. El trebuie să cunoască foarte bine alimentele. Nu se pregătesc oricum... Bucătarul are o mare răspundere: sănătatea oamenilor care mănâncă ce prepară el. Trebuie să cunoască legumele, fructele, produsele din lapte, tipurile de carne și multe altele. În plus, el
Captiv pe tărâmul copilăriei by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/630_a_1234]
-
dat se părea că nu mai are decât vreo două-trei ceasuri de trăit și sunt convins că numai datorită încăpățânării olandezului a scăpat cu viață. N-am cunoscut în viața mea un bolnav mai dificil. Nu că ar fi fost pretențios sau plângăreț. Dimpotrivă, nu se văicărea niciodată, nu cerea nimic, tăcea tot timpul, însă nu părea să privească deloc cu ochi buni îngrijirile care i se dădeau. Întâmpina toate întrebările - cum se simte sau de ce ar avea nevoie - doar cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
iar apoi cotind la dreapta de două ori, se găsește, la vreo două sute de pași, clădirea Poștei, care, deși este destul de veche și de neîngrijită, ea tot știe, totuși, să se înalțe mândră în fața oricărei perechi de ochi, oricât de pretențioasă ar fi ea. Îndată ce urci scările instituției și intri pe ușă, de cum privești drept înainte, chiar în fața ta se află un ghișeu, primul dintr-o înșiruire de vreo alte șase sau șapte ghișee asemenea. Acest prim ghișeu este cât se
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]
-
ea la Cavarna, a și luat aerul provincial: arsă de soare, pe frunte cu câțiva pistrui, îmbrăcată fără grijă, cu picioarele goale în pantofi. Rochia și-a lucrat-o singură, fără gust, că toate că a vrut să o facă pretențioasă; parcă și-a luat modelul nu de la o mare croitoreasă unde se îmbracă de obicei, ci din vitrina prăvăliei principale din Cavarna. Câteva zorzoane inutile, și la spate chiar un început de trenă. Totul nepotrivit pentru atmosfera rustică de acolo
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
sau Crângul Salcâmului. Copacul era la fel de cunoscut ca semn de reper precum pagoda Templului de la Răsărit. Când soarele după-amiezei târzii îi scălda ramurile de sus, o mulțime de ciori începeau, dintr-o dată, să facă tărăboi. Și oricât de eleganți și pretențioși încercau să fie cetățenii din Kyoto, existau trei lucruri pe care nu le puteau controla: câinii vagabonzi noaptea, bălegarul de vacă de pe străzi dimineața și ciorile de după-amiază. În curtea templului mai erau unele zone libere. Erau necesare multe construcții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
se observe de către cei ce notau rezultatele tragerii. Cineva a întrebat: De unde știm când o țintă e lovită? Ofițerul i-a răspuns rânjind: Simți în mână o scuturătură, ce dracu'! Și a adăugat ironic: Dar nu fiți și voi prea pretențioși. Mai coborâți din când în când nenorocitele alea de ținte chiar dacă nu simțiți nimica. Infanteristul, nu-i așa, e umanist. Îl doare sufletul pentru "semenul" său și, metaforic vorbind, îl mai și scoate uneori de pe câmpul de luptă înainte să
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
nevoia să scuip. Pfui, nu-mi place deloc să ameninț în halul ăsta la telefon. M-am uitat la ceas... Doamne. Am dormit o oră și mai bine, deși dormit ar putea fi cam mult spus. Dormit e un termen pretențios față de ceea ce mi se întâmplă mie de la o vreme. E vorba de leșinuri, nenicule. Mi-am dus sticla de rom la gură, am terminat de făcut bagajul în lumina care bâzâia enervant, mi-am pus în ordine actele și am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
dat peste cap eforturile menajerei Pe masă erau flori, dar nici o pereche de chiloți în coșul cu rufe murdare. În frigider era lapte proaspăt, dar în cană nu se vedeau resturi de ceai - și Selinei îi place ceaiul. E foarte pretențioasă când e vorba de ceai, și adesea are la geantă un plic de ceai... Mă aștepta. Am ghicit după agitația teatrală și exagerată de care era cuprinsă. Unde ai fost? am întrebat-o eu. „Aici“ a insistat ea cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
despre el: istoricii i-au consacrat un paragraf în istoria secolului XX” („Dama cu inima sgîriată“, în Contimporanul, nr. 74). Victime predilecte sînt genurile populare: melodrama, romanul de dragoste și cel de aventuri, dar și proza moralizatoare, „fabulistică”, psihologismul, intelectualismul pretențios. În Contimporanul, nr. 72, Sergiu Dan publică (pe jumătate de pagină) „prefața” absurdistă a unei proze intitulate „Rocambole. Mare roman de aventuri“, despre un caraghios Rocambole moldav, parvenit și cleptoman, precoce antrenat sexual printr-un incest cu sora sa; în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
destoinici și mai înzestrați, ceea ce nu era puțin lucru. La mai toate seminariile și activitățile organizate de facultate, el se dovedi un tip judicios și eficient, un veritabil talent matematic, fiind remarcat ca atare până și de profesorii cei mai pretențioși, care se arătau sceptici și reticenți din principiu, până la proba contrarie. Dar mica celebritate pe care o câștigă în rândul studenților îl cam stânjenea, fiindcă nu-i plăcea să fie arătat cu degetul ca un tip genialoid, și cu atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
-mi convin. Șotron, pititea ne jucam, Eu cu prietenii mei multe inventam Și rămâneam afară până târziu. Tot timpul copil aș vrea să fiu! Făt-frumos Făt-frumos din lacrimă Are acum o patimă O iubește pe Ileana Preafrumoasa Cosânzeana. Ea este pretențioasă Pe cât este de frumoasă. Ea îl cheamă, îl respinge Însă tot la ea ajunge. Și ca-n orice poveste Dau lumii de veste Că-n împărăție Nunta mare o să fie. Greuceanu Greuceanu a plecat La Roșu Împărat Pentru că a fost
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
involuntară de dezgust, Îl pîndea pe Pierric care se agita Într-un mod Încă și mai dezordonat decît de obicei. Își legăna frenetic capul mare, cuprins de o excitație neobișnuită. Cu stîngăcie, labele lui mari traseră dintr-o ascunzătoare de sub pretențioasa placă de marmură de pe căminul din living o cutiuță de tablă. O vîrÎ printre cîrpele pe care le ținea În brațe și o șterse spre scara care ducea spre camerele de dormit, mormăind de nerăbdare. Ca un păianjen, Yvonne ieși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
lui Cain. Restul e publicitate! Dovadă, textul care apărea la intervale regulate pe ecranul televizorului cu diagonala de 54 instalat pe o consolă deasupra barului: „Vindem pentru nostalgici cu venituri mici: apă de mare cu nisip, scoici și meduze (pentru pretențioși); poster color din toate stațiunile litoralului românesc; fotografii, gen tablou, de epocă, În sepia (pentru rafinați), cu hotelul Movilă de la Carmen Sylva, Cazinoul din Constanța și Moscheea din Mangalia. Ajan & Co.” Gheretă citi de mai multe ori anunțul, apoi Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
-i o foaie de hârtie velină. Brândușă luă foaia, aruncă o privire cifrelor trecute În dreptul fiecărei lucrări, apoi se apropie de tablourile panotate cu rafinament de Iolanda și Începu să le privească cu ochiul unui expert sau al unui colecționar pretențios... Se apropia, se depărta, pipăia, mirosea, le privea separat și Împreună, aduna În gând cifre, fără să se mai Încurce cu zerourile care oricum nu contau, afișând Însă acel aer blazat de om care Își tocise pingelele prin muzee și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
la Întâmplare, două femei făcute din cuvinte uzate, convenționale. Două ființe plate ca o planșă de anatomie, când nu erau grotești ca un ecorseu. Dacă ar fi fost doctor În filologie și nu geolog, formula nu ar fi fost prea pretențioasă, ar fi putut spune că mecanismul fantasmării fusese declanșat de o admirație spontană și cinică În același timp față de sine, de o fascinație revulsivă fată de aceeași persoană, induse de prestigiul unei carisme pe care n-o avea, dar recunoscute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
disprețul pentru șovăiala mea. Încercam să fac o breșă în acest zid, spunându-i că o doresc, dar că n-o să fac nici o mișcare până n-o să știu sigur ce-i cu Lee. Ea îmi răspundea cu o mistificatoare psihologie pretențioasă despre absența celui de-al treilea, scoțând la bătaie educația pe care el i-o plătise și folosind-o ca o armă împotriva lui. Mă aprindeam la sintagme gen „tendințe paranoice“ și „egoism patologic“, răspunzându-i cu „el te-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
a unui alt fiu, Iuda. Acești frați, așa de apropiați ca vârstă, formau ei înșiși un fel de trib. Ruben, mereu cel mai mare și mai înalt, era tandru cu cei mai mici. Simon era un drac - frumos și arogant, pretențios și aspru - dar i se ierta totul datorită pistruilor. Levi era un șoricel timid și sclavul lui Simon. Iuda era un băiat tăcut, drăgăstos cu toată lumea. Era mai deschis la ten decât ceilalți frați și Iacob îi spunea Leei că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
auzit Întâmplător, trecând pe lângă vreun grup de neciopliți, pierde-vară la un colț de stradă, sau În fumoarul vreunui club mai puțin respectabil decât Reform, clubul său, și, Îngropat În memorie, i-a ajuns pe buze, neîmpiedicat de obișnuitul său compartament pretențios. Sau poate a fost un derapaj verbal, În locul unui alt cuvânt dorit. Sau poate nici nu l-a rostit - poate au auzit ele greșit. Cele două femei sunt pe punctul de a Încheia un pact subînțeles de a ignora vorba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
În jur de o sută de ani. Pe la jumătatea acestei existențe, clădirea fusese extinsă Într-un mod destul de stângaci și de aceea avea acum o Înfățișare neobișnuită, bălțată, jumătate stucatură georgiană crem, jumătate cărămidă victoriană cafenie. La exterior era mai pretențioasă decât o justifica interiorul, iar curte nu avea aproape deloc - doar una Împrejmuită cu zid, În spate, cu un petic de iarbă care abia dacă merita numele de grădină. Dar Întinderea vastă și vântoasă a câmpiei era la doar zece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
bleu, lejeră, scumpă poate puțin cam extravagantă la croi, dar nu indecentă. Îmi scotea în evidență nuanța fermecătoare a ochilor. Părul blond și lucios, ca al lui Angi, era prins într-un coc sofisticat, cu fire subțiri. Ținuta mea era pretențioasă. Angi purta, ca de obicei, un costum, nou, verde închis, evidențiindu-i și lui ochii verzi, unici, limpezi. Pantofii negri erau lăcuiți impecabil. Și în acea serată Angi îmi ceru mâna rostind: Să mergem, chérie. Cu plăcere, cavalere. Oh, tată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
de cercetaș! Le văzui și pe celelalte cunoștințe pe care mi le făcui la serata trecută. Era ocazia perfectă și pentru a o prezenta pe Alex unor persoane cu care bănuiam că se va înțelege bine. Îi uimirăm pe toți "pretențioșii" societății cu spectacolul nostru, al trupei de balet. Chiar cu acea ocazie furăm luați în vizor de către directorul Teatrului, care ne plăcu foarte mult. Aceea era prima noastră reprezentație de acest fel. După bal noi, balerinii, ne invitarăm prietenii la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
ar fi vrut să-l cucerească) rezolvă unele probleme cu partenerii de afaceri și se întoarse în singurătatea casei sale, unde se apucă de citit o carte (Noul organon). Deși Londra, luminoasă, debordantă de lume, fastuoasă și dichisită, nesătulă și pretențioasă, era în vervă, în casa lui era plăcut și liniște. Rezolvase și problema cu Erickson. Investigase, cu ajutorul unui detectiv de poliție, pe care îl cucerise din prima cu prietenia aia dintre bărbații ce se acoperă la rele, trecutul femeii respective
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
vrăji. În rest, persoană cultă, violoncel, clavecin, cultură clasică, elevată (cînd auzi și vorba asta filozofică, elevată, lui Arvinte, ce era veșnic mort după cuvintele distinse, aproape i se sculă.) Isteața dăscăliță putea fi însă și cu curul în sus, pretențioasă. Punea două condiții. Pe parcursul șederii la ea, noul primit să nu ia, nicicând, legătura cu vechii săi camarazi. Și costa mult. "Foarte bine", dădu, scurt, undă verde afacerii Iarba Fiarelor. Și în a doua noapte, 8 aprilie, într-o vineri
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
ești vreo Freudlein! Oho, Ii-suuse, ce mai sâmțalumorului! îmi plac bărbații care mă fac să râd. Mai ales atunci când vin dintr-un mediu maritim. în prezent, doamna Cramm, trecută de-acum de prima tinerețe, era mai rafinată și mai puțin pretențioasă. îi plăceau tinerii dar nu prea tineri, înalți, dar nu prea înalți, blonzi, dar cu o tentă mai întunecată. Altminteri, îi lua cum se nimereau. își ținea ochii mijiți în orașe ca Phoenix, pentru că ele îi ofereau din plin ocazia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]