2,670 matches
-
atare, Direcția de Informare a Armatei fiind singura care avea în dotare simulatoare de ținte aeriene și singura aptă să sugereze, să inculce ori chiar să poarte un război radioelectronic. 10. Susținătorii teoriei potrivit căreia „teroriștii” au fost doar o psihoză întreținută de noua Putere, fără să existe în carne și oase, își argumentează ipoteza prin fapte reale precum tensiunea și surescitarea din decembrie 1989, reacțiile de panică producând erori fatale, gloanțe rătăcite, erori tactice; nu sunt excluse mici vendete între
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
susține, în Ceaușescu și Securitatea..., 1995, că teroriștii au existat, totuși, și au fost membri USLA sau ofițeri din Direcția a V-a a Securității). Alți autori (John Simpson, 1990) combină termeni precum „nebunie revoluționară” și „paranoia” pentru a explica psihoza - inculcată, consideră alte voci, pentru a deturna atenția opiniei publice de la anticomunismul radical vădit de protestatarii din stradă, acest anticomunism neconvenind echipei conduse de Ion Iliescu. Vladimir Tismăneanu (în Revoluția română văzută de ziariști americani și englezi, 1991) afirmă, la
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
ziariști americani și englezi, 1991) afirmă, la rândul său, că scopul FSN a fost atenuarea reacțiilor anticomuniste ale populației. Amplificând panica produsă de „teroriști”, echipa Iliescu a putut prelua mai repede și mai ușor puterea. Principala sursă de inducere a psihozei a fost Televiziunea națională, prin intermediul căreia s-au pus în circulație o serie de dezinformări și diversiuni. Din cartea lui Teodor Brateș (1992) despre tele-revoluție reiese că, de la un punct încolo, un grup de militari a primit misiunea să verifice
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
pe post vești false; nu este exclus ca acești militari-cenzori să fi redus într-adevăr numărul informațiilor diversioniste sau, dimpotrivă, să le fi pus intenționat în circulație! Radu Portocală (1991) creditează teoria că „teroriștii” au fost necesari pentru a întreține psihoza colectivă a revoluției în direct, așa-numiții teroriști fiind proiectați ca supermeni monstruoși, astfel încât noua Putere să însceneze un război civil. Dar tot el admite că „etapa teroristă” a revoluției a fost dominată de aparatură diversionistă, un caz tipic reprezentându
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
Dar tot el admite că „etapa teroristă” a revoluției a fost dominată de aparatură diversionistă, un caz tipic reprezentându-l simulatoarele de tir - or, acestea existau doar în dotarea Securității! Chiar și în cazul în care fenomenul a fost o psihoză indusă, au fost arestate o serie de persoane în carne și oase. Cei care afirmă inexistența teroriștilor consideră că cei arestați erau oameni nevinovați (eventuale victime ale confuziei din timpul revoluției), dar care le păreau a fi dubioși celor care
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
a dorit să creeze senzația că există o contrarevoluție, astfel încât să-și consolideze poziția în noua Putere, unde erau mai multe centre și facțiuni care își disputau conducerea. Fostul colonel de securitate nu precizează dacă era vorba despre o pură psihoză sau despre ofițeri MApN, care acționau la ordinele generalului Militaru - mai degrabă sugerează prima variantă. Filip Teodorescu (1992), ofițer în Direcția de Contraspionaj a Securității, judecat în Procesul de la Timișoara, susține, la rândul său, că asimilarea securiștilor cu „teroriștii” a
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
accentuat faptul că Armata a fost cea dintâi care a acționat violent împotriva protestatarilor, cel puțin la Timișoara, dar și în alte părți. Aceștia au avansat ideea că noua Putere (FSN) ar fi găsit țapi ispășitori din rândurile Securității, prin psihoza indusă despre „teroriști”, tocmai ca să salveze imaginea Armatei, care avusese un rol represiv înainte de căderea regimului Ceaușescu. Însuși generalul Nicolae Militaru a admis în 1990 că Armata a deschis focul la Timișoara, București, Sibiu, Cluj, din ordinele unor generali și
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
românii ieșiți în stradă să protesteze împotriva lui Ceaușescu și a comunismului să manifeste un curaj nebun; aceeași emoționalitate a făcut și ca realitatea să fie, alteori, denaturată, dintr-o suspiciune bolnăvicioasă, prin inducerea ideii de genocid sau prin lansarea psihozei legate de așa-zișii teroriști, care a avut efectul ei dramatic. A existat manipulare, manipulatori și manipulați, dar prin aceasta revoluția nu a fost invalidată. Sensul ei a fost trădat nu în timpul, ci după încheierea ei, atunci când structurile comuniste de
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
au fost devastate. Circa 3% din bisericile românești construite între 1918-1940 au fost ori dărâmate, ori profanate, asupra populației acționând și presiunea exercitată de autorități în scopul trecerii la "religiile ungare". În schimb, pe partea română luase naștere o adevărată psihoză legată de dărâmarea bisericilor: orice mică bănuială era raportată autorităților române, care trimiteau de îndată rapoarte despre cazuri Comisiei militare germano-italiane. De pildă, în iulie 1941 sosise vestea că într-unul din zidurile vestitei biserici greco-catolice din satul Bănișor (Alsóbáni
[Corola-publishinghouse/Science/84996_a_85781]
-
sindromului hipokinetic, pasiv, antrenarea cu prioritate a activității cardiace, respiratorii și a sistemului mio-artro-kinetic. Cura antistres recomandată tot mai frecvent populației, în special de vârstă activă. Sindromul se instalează ca urmare a stresului, a tensiuni psihice a eforturilor fizice în psihozele care urmează eșecurilor. Suferința aparatului miotendo-articular, presupune, cu prioritate la vârstnici, cura profilactică activă pentru eforturi cardio-vasculare, afecțiunii respiratorii, conform priorității propriei sănătăți. Stațiunile balneare și de interes local dispun de aparatură, metodologia și cadrele medicinii fizice. Arta peisajelor poate
PENTRU SĂNĂTATEA MEDIULUI ÎNCONJURĂTOR by VLAD BEJAN, VICTOR BEJAN () [Corola-publishinghouse/Science/91837_a_93173]
-
originalitate și personalitate, acuratețe a termenilor, fluiditate în stil, erudiție etc. Un eseu pur teoretic și de acomodare cu gândirea universală este cel intitulat Thanatos și Bios, în care se face un studiu lucid asupra filosofiei și psihologiei (nu și psihozei) morții, în linia Spinoza-Pascal, cu întoarceri la Cicero, Democrit sau Epicur, apoi la Goethe și La Rochefoucauld, aducând o privire clasicistă asupra fenomenului. Concluzia finală este clară în acest sens: „A privi moartea ca un fapt, nu ca un mister
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288674_a_290003]
-
da apă la moara de locuri comune și de măcinat vânturi a diverșilor "psihocritici". Ar mai fi un argument: când Freud a introdus conceptul de narcisism în teoria psihanalitică, el s-a bazat pe studiul somnului, al ipohondriei și al psihozelor 87. Nici unul dintre fenomenele menționate nu fac obiectul căutării mele, nu am calificarea pentru a le aborda altfel decât folosind o grilă aproximativă realizată cu ajutorul unor lecturi disparate iar în fața mea nu am un pacient, ci o sumă de texte
[Corola-publishinghouse/Science/1502_a_2800]
-
acțiune psihostimulatoare, anorexigenă și simpaticomimetică, cu intensificarea activității motorii, scăderea necesarului de somn, creșterea vigilenței și rezistenței la efort. Dozele mari de Amfetamina duc la îmbunătățirea randamentului sportiv, dar din cauză că apar toleranța și dependența, cu instalarea epuizării nervoase, discriniilor și psihozelor, utilizarea substanțelor din această clasă este interzisă în sport. Folosită ca substanță de dopaj Amfetamina are reacții adverse mai importante decât avantajele, deoarece provoacă surmenaj, insomnie, anxietate, simpaticotonie cu hipertensiune arterială. La adult, Amfetamina este folosită în terapeutică pentru ameliorarea
MOTRICITATEA – O ABORDARE FIZIOFARMACOLOGICĂ by BOGDAN-ALEXANDRU HAGIU () [Corola-publishinghouse/Science/1758_a_92281]
-
din această clasă este interzisă în sport. Folosită ca substanță de dopaj Amfetamina are reacții adverse mai importante decât avantajele, deoarece provoacă surmenaj, insomnie, anxietate, simpaticotonie cu hipertensiune arterială. La adult, Amfetamina este folosită în terapeutică pentru ameliorarea narcolepsiei, encefalopatiilor, psihozelor alcoolice depresive, bolii Parkinson (ca adjuvant) iar la copil este utilă în tratarea sindromului hiperkinetic, enurezisului nocturn (scade profunzimea somnului și mărește tonusul sfincterului vezical) și somnolenței apărute ca reacție adversă la tratamentul cu anticonvulsivante administrat în epilepsie. Există derivați
MOTRICITATEA – O ABORDARE FIZIOFARMACOLOGICĂ by BOGDAN-ALEXANDRU HAGIU () [Corola-publishinghouse/Science/1758_a_92281]
-
hipotensiune ortostatică, diferite tulburări endocrine (Clorpromazina), pseudoparkinsonism, contracții tetanice, mișcări involuntare, agitație psihomotorie, distonie, hiperreflexie, cefalee, vertij (Haloperidolul). Reacții adverse ce vizează motricitatea pot avea și antipsihoticele benzodiazepinice, de exemplu Clozapina (Leponex®): rigiditate, tremor, acatizie, convulsii. Antidepresivele, folosite pentru tratarea psihozelor afective, ameliorând stările de indispoziție, pesimismul și depresia, au efecte adverse de natură neurologică ce pot afecta capacitatea motrică. Astfel, antidepresivele triciclice (Nortriptilina, Amoxapina, Imipramina, Trimipramina, Amitriptilina) pot da tremurături ale mâinilor și ale limbii, crize convulsive, hiperreflectivitate osteotendinoasă, antidepresivele
MOTRICITATEA – O ABORDARE FIZIOFARMACOLOGICĂ by BOGDAN-ALEXANDRU HAGIU () [Corola-publishinghouse/Science/1758_a_92281]
-
pot da tremurături ale mâinilor și ale limbii, crize convulsive, hiperreflectivitate osteotendinoasă, antidepresivele inhibitoare de monoaminooxidază (MAO) (Fenelzina, Tranilcipromina) excitație psihomotorie, polinevrite, hiperreflexie, convulsii, iar cele atipice hipotensiune posturală, amețeli, tremor, poliartropatii. În fine, preparatele de litiu, folosite pentru tratarea psihozei maniacale, pot avea următoarele efecte secundare cu impact asupra motricității: ataxie, coree, tremurături, convulsii. 11. SISTEMUL MUSCULOSCHELETAL 11.1. ASPECTE ALE FIZIOPATOLOGIEI MUSCULO- SCHELETALE Modificările capacității funcționale musculare sunt mai ales de tipul deficitului de forță (eventual dezechilibre între mușchii
MOTRICITATEA – O ABORDARE FIZIOFARMACOLOGICĂ by BOGDAN-ALEXANDRU HAGIU () [Corola-publishinghouse/Science/1758_a_92281]
-
1. Scurt istorictc "1. Scurt istoric" Termenul „apărare” apare pentru prima dată în 1894, în „Die Abwehr-Neuropsychosen”, articol în care A. Freud își propunea să fundamenteze o teorie psihologică a isteriei dobândite, a numeroaselor fobii și obsesii și a unor psihoze halucinatorii. Termenul „psihonevroză” este folosit de Freud pentru a desemna o serie de afecțiuni în care conflictul psihic este determinant și în care, ca o consecință, etiologia este psihogenă. Simptomele întâlnite în cazul acestor afecțiuni sunt expresia simbolică a unor
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
nevroze”. În cele două articole citate, Freud clasifică diversele psihonevroze în funcție de modalitățile defensive: 1) conversiunea afectului, în cazul isteriei; 2) transpunerea sau deplasarea afectului, în cazul nevrozei obsesionale; 3) respingerea concomitentă a reprezentării și a afectului sau proiecția, în cazul psihozei. Cât despre refulare, ea este omniprezentă, întrucât toate tipurile de psihonevroză implică inconștientul, iar refularea este însăși originea constituirii inconștientului. În anii imediat următori apariției acestor articole, Freud utilizează cu aceeași frecvență termenii „apărare” și „refulare”. Dar, după cum constată Laplanche
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
adaptativ. Studierea apărărilor considerate „psihotice” demonstrează că același mecanism de apărare poate fi utilizat la fel de bine de către o persoană bolnavă și de persoanele care nu suferă de nici o maladie. Să luăm ca exemplu distorsiunea - mecanism asociat adesea fazei maniace din psihozele bipolare. Vaillant (1993) arată că acest mecanism poate fi observat și la subiecți normali, și își ilustrează teoria aducând în discuție cazul unui personaj fictiv - o anume Peggy O’Hara, în vârstă de 16 ani. Această adolescentă, care are un
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
refuzul realității psihice descris de M. Klein), despre clivajul eului (formă de clivaj diferită de clivajul obiectului), despre (de)negație, despre deplasare (care are „o funcție defensivă evidentă”), despre forcludere (termen introdus de Lacan pentru a desemna un mecanism specific psihozei), despre intelectualizare, raționalizare, reparație (descrisă de M. Klein) și despre reprimare. Printre alte texte în franceză, cităm lucrarea lui Bergeret, Abrégé de psychologie pathologique (1972/1986), care consacră un întreg capitol „Problemei apărărilor”12. Autorul precizează că ordinea de prezentare
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
desemnează decăderea dintr-o facultate sau dintr-un drept de care nu s-a uzat în limita duratei prescrise), termenul a fost propus de Lacan (1981) ca echivalent al vocabulei germane Verwerfung („respingere”). Privită ca un mecanism de apărare propriu psihozei, forcluderea se referă la respingerea reprezentărilor insuportabile 22 chiar înainte ca ele să fie integrate în inconștientul subiectului; semnificanții supuși forcluderii nu se pot deci întoarce „din interior”, din inconștient. Reprezentarea respinsă revine din exterior și se transformă într-o
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
mai pot produce refulări doar în „stări cu mare grad de anormalitate”; - fantezia (sau refugiul în reverie) este un mecanism normal în perioada copilăriei, care, atunci când survine mai târziu, mai ales sub forma delirului, dovedește existența unei maladii mentale grave (psihoză); - intelectualizarea este caracteristică adolescenței și deci normală în această perioadă; în schimb, sunt motive certe de îngrijorare dacă un copil de opt ani „începe să mediteze asupra lumii ca întreg și asupra locului său în cadrul acestui univers, întrebându-se de ce
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
eu aflat în stare de clivaj, este formulată în doi timpi, separați în punctuație printr-o virgulă. Freud consacră clivajului un articol intitulat „Fetișismul” (1927b/1985), în care arată că acest mecanism apare atât în nevroza obsesională, cât și în psihoză. În 1938, articolul său „Clivajul eului în procesul de apărare” se referă la același mecanism, pe care îl va comenta și în Compendiu de psihanaliză (1940/1967). În textul intitulat „Clivajul eului în procesul de apărare” (1938/1987), Freud subliniază
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
considerat un lucru de mult știut și de la sine înțeles ori un aspect absolut nou și deconcertant. Și cred, mai degrabă, că e vorba de ultima variantă”. În Compendiu de psihanaliză (Freud, 1940/1967), această metodă de apărare este aplicată psihozei, pe motiv că subiectul psihotic ține cont de realitate, măcar parțial, chiar și în starea de delir. Una dintre poziții este datorată sinelui (delirul), în timp ce a doua trebuie pusă pe seama eului (menținerea contactului cu realitatea). În opinia lui Freud, „chiar
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
-o atribuind-o unei alergii. Izolarea afectului se sprijină aici pe mecanismul clivajului. Semnificația pentru patologietc "Semnificația pentru patologie" Un clivaj excesiv sau rigid poate fi reperat în prezent în ansamblul psihopatologiei, fie că este vorba despre perversiune, nevroză sau psihoză. Clivajul reprezintă mobilizarea defensivă prin excelență în cazul funcționării perverse și protejează subiectul, într-un mod relativ eficient, în fața angoasei de castrare. K. Abraham (1912/1973) descrie în această privință o remarcabilă observație a unui fetișist al piciorului ale cărei
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]