2,516 matches
-
ți a venit chiar acuma? Păi de ce să-ți vină mai devreme? OK. OK. Păi atuncea înseamnă că o să fii obosită. Se face prea târziu pentru tine. Hai s-o lăsăm pe mâine, iubire. Sau când poți tu. Hai. Te pup tare-tare. Ai grijă. (Bărbatul ia telefonul de la ureche, apasă o tastă. Stă. Apasă altă tastă. Duce telefonul la ureche. Așteaptă.) Salut, moșule. Mare rugăminte. Mi-ai adus tu niște vitamine acum vreo lună sau așa. Da, alea. Foarte OK. Mai
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
cu degetul obiectivul aparatului de fotografiat. Eu am doi ani. Mă uit spre obiectiv și mijesc ochii pentru că soarele e prea puternic. Afară s-a întunecat de-a binelea. Numai soarele din poză se mai zărește în penumbră. Tata mă pupă pe obraz și adorm. Shopping and Hunting Fiți drăguță, aveți un minut? Puteți proba haina asta? Vreau să-i fac un cadou soției mele și nu prea mă pricep la măsuri. Da. Și cred că aveți aceleași, cum le zice
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
meu stereotipic, îmi zâmbește. Nu știu cum să închei conversația asta palpitantă, așa că mă uit prin jur. Îl văd pe Răzvan. Mă vede și el și se apropie. Poartă un tricou jerpelit peste care și-a pus un sacou roz bombon. Îl pup, îl întreb unde-i Miki. E și ea pe-aici. Băi, aveți haleală acolo. A făcut Miki niște cârnați bestiali, to’ felu de nebunii. Îi zic că nu mai mănânc carne decât foarte rar. Da’ ce, ești vegan? Îmi face
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
Și o bucată de lună. Mă întorc spre femeia lângă care dorm în fiecare noapte. O privesc un minut. În somn, buza de jos i s-a relaxat și atârnă leneș. Pare bosumflată. Îmi duc degetul arătător la buze, îl pup fără zgomot, apoi îl duc spre buzele ei și le ating ușor. Nici nu tresare. Mă întind lângă ea și închid ochii. Cică niște cronicari Magazinul e foarte bine aprovizionat. Azi sunt reduceri substanțiale, așa că stabilimentul e plin. Oamenii stau
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
ea a spus trebuia să fii lângă mine, să mă ajuți, să te porți frumos cu mine, doar ești prietenul meu. Chestia asta cu prietenul meu a sunat atât de tandru, încât am luat-o imediat în brațe și am pupat-o. A fost foarte derutată. (Nu-și dă dea seama dacă e cazul să ne împăcăm atât de repede.) Dar eu uitasem deja tot răul. Și eram mândru că sunt prietenul ei. Zâmbește. Mamă, ce m-ai scos din minți
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
ai belit-o. Zboară electricitatea-n toate părțile. Îți dai seama? ăia toți, carbonizați, scheleți în flăcări prin jurul meu, și eu trec fluierând sub umbrelă. Ca un supraviețuitor ce sunt. Ce-o să fiu. Ups. Hai că vine. Troleul. Te am pupat. Își bagă repede calabalâcul înapoi în rucsac. Se suie în troleibuz. Să-mi zici când mai ai spectacolul ăla haios cu zarurile și cu cărțile. Că vin să te văd. Pa, frăție. Ușile troleibuzului se închid. Mă uit după el
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
m-am dus acasă la ăsta care mă tot caută de vreo trei luni. Zic, hai să rup eu pisica-n două și să trecem odată la treabă. Ajung la el, bem ceva, totu bine și frumos. Începem să ne pupăm și să ne mângâiem. Și totu bine. Și brusc zice că el tre să meargă până la baie. Peste un minut, apare-n pielea goală și cu un bici în mână. Mă blochez. Zice: vezi valizele alea de pe dulap? Mă uit
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
mei și ți-i aduc. E bine? Așa. Așa te vreau, nenicule, că doar nu ne știm de azi, de ieri. Hai. La ce oră? Bun. Gata. Îmi strâng jucăriile și mâine-dimineață mă prezint la ușa clinicii tale. Te-am pupat. Mm? Cum adică să nu mănânc nimic astă seară? Ai înnebunit? Hai, nu mai veni cu pretenții de om nebun, că te-njur de mamă. Te am pupat. Aud cum închide telefonul și nu știu ce să fac. Am rămas în picioare
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
strâng jucăriile și mâine-dimineață mă prezint la ușa clinicii tale. Te-am pupat. Mm? Cum adică să nu mănânc nimic astă seară? Ai înnebunit? Hai, nu mai veni cu pretenții de om nebun, că te-njur de mamă. Te am pupat. Aud cum închide telefonul și nu știu ce să fac. Am rămas în picioare, în spatele ușii, rezemat de un pe rete. Secretara n-a apărut, probabil că o fi ieșit să fumeze un pachet de țigări. E liniște. Hipopotamul din birou nu
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
am fi știut cât de iubăreț ne este neamul, m-aș fi așteptat zic, ca politicienii să îngroape securea războiului, să fumeze pipa păcii, obicei tot de pe acolo, pe unde i s-a întins Președintelui „Axa”, să asculte de îndemnul „Pupat Piața Universității. Stop.” și să renunțe la „Picioare spate, gios. Stop!”. În cinstea acestui sfânt de împrumut, cu câteva zile înainte, Premierul, recitind lucrarea lui Lenin „Ce-i de făcut?” a propus o împăcare, după ce ne obișnuise cu o poziție
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
o percepție atentă a realității, rostită și când nu trebuie și când trebuie, cu voluptate, (vezi bine, există o plăcerea a amărăciunii și o victimizare a victimei !), o voluptate a răului : „Ca la noi, la nimeni !” Alții, cu vântul în pupa, care simt ei cea mai mică adiere și care, până în 1989, condamnaseră regimul burghez-moșieresc, condamnă acum „comunismul”, că de asta, zic ei, am ajuns, după 18 ani, unde am ajuns. Auzi, ce stupizenie, să le spui la cei tineri că
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
nu se vor dezice, nu-și vor lua vorba înapoi. N-a mai contat că și-au dat mâna cu Vadim și P.R.M.-ul lui, cât a mai rămas după europarlamentarele din noiembrie trecut, au uitat de extremism, de naționalism, „pupat Piața Universității, picioare spate Axă, în sfârșit, să ne trăiască !” Bătea prin București un vânt de libertate a la Dunaievski și, drept urmare, am primit un „bip”de la Rusia lui Putin, care valorează cât o lungă convorbire telefonică. Rusia a primit
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
toamnă electorală. După ce Parlamentul a votat într-o unanimitate (și liberalii și ministrul învățământului!) suspectă majorarea salariilor cu 50% pentru cadrele didactice, parcă s-a deschis Cutia Pandorei. De unde până săptămâna trecută, toți guvernanții erau euforici, pe val, cu vântu-n pupa, acum, după ce și-au dat pe seamă, dau din colț în colț; Tăriceanu zice de măsuri populiste, de Curtea Constituțională, Vosganian nu mai poate acoperi găurile de la buget, inflația e pe noi și nici măcar nu știm ce ne mai așteaptă
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
fratele Petrea, cu 10 ani mai mic, nu îndrăznea să vină la mine să mă sărute, probabil se simțea prea mic și prea străin, pentru a se apropia de mine. Dar m-a întrebat totuși "bădie mă lași să te pup și eu"? După ce s-au mai liniștit lucrurile, mama și-a amintit că trebuie să ne facă ceva de mâncare. Surpriza s-a mai terminat, între timp fusese admirate hainele militare și-n special cele cu epoleți, care erau mai
Fapte şi evenimente ce nu trebuie uitate by Ioan Duduc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1270_a_1902]
-
așa i se spune? Eu înlemnesc când visu` ajunge aici, pe onoarea mea. Tremur, mă ia cu un tremur de numa-numa, parcă bag degetele la priză. Da` mama nare nici pe dracu`, sare și-l ia în brațe, și-l pupă pe obrajii ăia plini de țărână și de alte alea, mișcătoare, nu-ți mai zic, că văd cum te pregătești să dai la boboci, da` să te ții, drăcie, că nu mai e în stuf, gata cu stufu`, a dispărut
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
și a uitat că va trebui să predea costumul la garderobă și să plece către garsoaniera închiriată, poate că... Auzi vocea pictorului. Pictor fără Noroc, oare câți dintre pictorii lumii și-ar putea spune Pictorul Noroc Chior pe care Îl Pupă Destinul pe Obraji în Fiecare Dimineață? Bine, amice (o, nu, termină cu amice ăsta, altfel vom strica prietenia), să nu crezi acum că putem trece prin ziduri sau că nu vom păți nimic dacă ne vom arunca din turn. Asta
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
vitele, au făcut ochi dulci colegelor sclifosite, cu ifose de vedete, și-au mâncat sandvișurile în pauza de masă, plescăind oribil, s-au fofilat prin decor, dând senzația că lucrează, apoi au plecat către case, au ajuns acasă, și-au pupat nevestele pe obraji, femeile au pus masa bărbaților - ciorbă, tocăniță, vrei și deset, dragule?, mulțumesc, dragă -, bărbații au răsfoit pagina de sport a ziarelor, femeile au deschis televizoarele... Zi de zi, aceleași mișcări. Zi de zi, aceleași trasee. Zi de
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
barca numărul doi. Nu-l urmări nimeni. Câteva minute mai târziu, barca veni din dreapta și el fu singurul care urcă. La patru treizeci, erau puțini oameni la bord. Coborî scările și trecu prin cabina din spate, ieșind pe puntea de la pupa, unde era singur. Barca se desprinse de la mal și trecu pe sub podul de la Scalzi, continuă de-a lungul Marelui Canal către Rialto și ultima sa oprire. Prin ușile de sticlă, Brunetti văzu că cei patru oameni care stăteau În cabina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
cé noi sîntem singurii vinovați? - Întocmai! - Nu Natura-Mamé? - Noi Edmundîci! Numai noi! - Și-atunci? - Numai ea, Nadenica, știe adevérul! - Știe, da! - Numai și numai ea, Cleopatra noastré! Uite ce, Edmundîci, cînd ești În Petersburg, transmite, te rog, Nadiușei această și pup-o fierbinte din partea mea. Spune-i cé Valodenica al ei este viu și nevétémat, si lucreazé cu și mai mare Înflécérare pentru cauză Revoluției. Spune-i cé Revoluția va veni! Numérul admiratorilor mei crește pe zi ce trece. Spune-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
iar peste frunte, sub căciula de miel, era legat cu o eșarfă de in, roșie, ca și haina, largă, ruptă, aruncată peste cojocel și strânsă la brâu de o centură aproape nouă, în care spânzura un iatagan. - Doamne Iisuse Hristoase, pupa-Ți-aș tălpile Tale, începuse Iscru, iar poticneala din gât i se transmisese instantaneu și lui Zogru. Se uita în ochii lui și i se părea că s-a întâlnit cu o rudă pe care n-o mai văzuse demult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
chestie." Femeia îl privește, reprimându-și cu greu un surâs admirativ: Da' știu că te pricepi să te scoți la tot momentul ". "Normal, fă! Măndel o fi trăit dezeaba sinzesi de ani bătusi pă muchie!?" Și o prinde pe după umeri, pupând-o zgomotos. Avântul lui erotic o dezechilibrează. Caută un punct de sprijin. Și îl găsește tocmai în laptopul meu. Pe care îl și dărâmă de pe birou. Îl văd cum cade parcă cu încetinitorul. Mă enervez. Da' ce pot să fac
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
uitat cam lung la mine." "Nasol! Știi că lu' ăsta când i se pune pata pe cineva, o ține langa așa." "D-aia nu mai pot eu. Oricum, din toamnă s-a lins pe bot de decanat. Așa că să mă pupe!..." "Mda... numa' că, vezi tu, 'mnealui ar mai dori o derogare, ceva, ca să mai rămână-n scaun. Și la câte proptele are, nu-i exclus să-i reușească." "Hai, măi, Cornele, cum poți să-ți închipui asta? Ai uitat de
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
nasol, nasol dă tot. Te las să-ți mai revii și ne vedem noi", făcu vecinul îndreptându-se către ușă. "Bine, mă, ne vedem, ne vedem. Și dacă mai apare vreo lucrare, vreo combinație, ceva, te anunț io. Te-am pupat." "Sănătate!" După vreun ceas și jumătate durerea se aspri. Pe deasupra simțea că toată fața începuse să-i dogorească. Acum și partea superioară a orbitelor îl durea, iar hemoragia parcă se intensificase. Dădu drumul la televizor să vadă un meci, sfârși
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
decolteul ei nu-i mai ardea. După o scurtă plimbare cu liftul ajunseră și la radiologie. "Bună Delia!", făcu bucuroasă nevoie-mare asistenta. "Bună, Fany!", răspunse cu același elan de simpatie cealaltă. Și imediat se țocăiră pe obraji vorba vine, amândouă pupară aerul de teamă să nu-și strice rujul și fondul de ten. Se întrebară în aceeași secundă: "Ce faci, tu?". Râseră amândouă deodată și se porniră să turuie în același moment. Se opriră și iarăși râseră. Până la urmă, fata de la
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
curat, în mână." "Mâna a doua n-are. Iar pe anestezist l-a făcut din cuvinte. I-a spus că moșuleagu', pensionar amărât, a marcat doar zece milioane de lei-tramvai-Românica-banana. I-a dat trei lui și de restu' l-a pupat pe basc." "Mișto!", făcu tipa. "Ei, mișto. Așa a crezut și el. Da' când a văzut cu ce Qiu-șase a venit fii-su să-l scoată din spital, i-a căzut fața. Înțelegi?" "Vai de mine, da' chiar c-a
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]