3,534 matches
-
să organizeze „reeducarea” de la Pitești și Gherla, pentru compromiterea imaculatului și nevinovatului partid comunist, a trebuit să suporte tot acest calvar, care lasă în umbră inchiziția evului mediu. în discuțiile inițiale cu anchetatorii, Tavi, care avea cum spune moldoveanul „mult scuipat la furcă”, le-a spus că această acuzație este o minciună absurdă, ca un comandant să-și ucidă ostașii și nu are nici o șansă să fie crezută și chiar lor le va face mai mult rău decât bine. Atunci au
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
de fum” - cum se poate citi într-un poem intitulat Trompeta astupată (imaginea cântului refuzat, ratat revine și aiurea: flautul „e umplut cu țărână”) -, „vântul spre mocirle dă cerului îndemn”, în locul soarelui se ivește o „geană adâncă”, apa se face „scuipat otrăvit”, din verze „ies moliile”, „Steaua Venerii” e „stinsă” și „rece”, îngerul ei „se clătina ca un păianjen”, altă dată „îngerii au somn de plumb” și „evantaie de hârtie” sau „vin copii și-mbătrânesc pe drum”, se vorbește, în fine
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290224_a_291553]
-
specializat în tratarea pacienților care suferă de Alzheimer. Dl W. este unul dintre pacienți - într-un stadiu avansat al bolii, drept care trebuie să fie hrănit în mod special de cineva, numai cu piureuri. Însă dl W. are obiceiul de a scuipa mâncarea în fața celui care îl hrănește. Într-o zi, în timp ce J. îl hrănește pe dl W., acesta din urmă îi scuipă mâncarea în față; J. se înfurie și începe să îndese mâncarea în gura dlui W., care începe să tușească
MALPRAXISUL MEDICAL by RALUCA MIHAELA SIMION () [Corola-publishinghouse/Science/1374_a_2741]
-
trebuie să fie hrănit în mod special de cineva, numai cu piureuri. Însă dl W. are obiceiul de a scuipa mâncarea în fața celui care îl hrănește. Într-o zi, în timp ce J. îl hrănește pe dl W., acesta din urmă îi scuipă mâncarea în față; J. se înfurie și începe să îndese mâncarea în gura dlui W., care începe să tușească și să se înece. Dl W. se îneacă, nu mai poate respira, aspiră mâncarea și decedează la scurt timp după incident
MALPRAXISUL MEDICAL by RALUCA MIHAELA SIMION () [Corola-publishinghouse/Science/1374_a_2741]
-
n - nearticulate pe palat, r înlocuit cu un suflu nedefinit, cu limba ridicată din a 2-a jumătate spre palat. Respiră bucal, nu știe să sufle pe gură, nu știe să țipe, nu poate umfla un balon, nu știe să scuipe, nu știe să sufle nasul. Vorbirea este fără mimică și expresivitate, monotonă cu intensitate scăzută a sunetelor. Se pune diagnosticul de rhinolalie mixtă, dislalie polimorfă, tulburări respiratorii. Elementele de rhinolalie deschisă se combină cu elementele de rhinolalie închisă deoarece situația
RHINOLALIA ŞI TERAPIA EI STUDII ŞI CERCETĂRI by Margareta Tomescu () [Corola-publishinghouse/Science/91625_a_93000]
-
saloanelor și purtau zvonuri tîrșindu-și tîrlicii somnoroși pe mozaicul obosit dintre paturi. Bolnavii înfofoliți în pături se întorceau pe o rînă unul spre altul: dacă e așa la ce să mai trăiești? Cîrciumarii te otrăvesc pe banii tăi buni. Și scuipînd cu ciudă așteptau toți amănunte." O lume în părăsire găsește cu orice prilej justificare scepticismului vital de care este pătrunsă. Ritmul unei mari secvențe vizuale desfășurate cinematic, prin travelling, pare să se anunțe aici ca un procedeu subtil, de regizor
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
partidelor democrate, compl.ns.) ducând totodată muncă de lămurire a cetățenilor care așteptau să intre în camera de vot de felul cum trebuie să voteze și pe cine să voteze (subl.ns.)”. La finalul acestei secțiuni, tov. Petru Bighiu a scuipat în palmele-i de „proletar” și a scris următoarele: „...în general materialul propagandistic venit dela centru (București și Iași, n.n.), precum și cel editat de noi aici a fost suficient pentru a populariza B.P.D.-ul și candidații săi. Rezultatul s’a
Întâmplări din vremea Ciumei Roşii by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1230_a_1931]
-
într-un fel de trunchi-pușculiță aflat și el în apropiere. O familie, soț-soție, plus un băiețel de 7-8 ani. Sunt grași cu toții, aproape obezi, suferă evident din cauza căldurii. Bărbatul nu se poate abține să vorbească șoptit la telefonul mobil, parcă scuipă cuvintele printre dinți, deloc jenat de privirile celor din jur, care nu îndrăznesc totuși să-i atragă atenția. Se oprește abia lângă raclă. Un braț al băiatului este prins într-o eșarfă de pânză albastră, un albastru-violet intens, care atrage
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
cum au reușit să ajungă atât de adânc în inima dispozitivului. Sunt împiedicați în cele din urmă de jandarmi. Nu pot uita privirea lor, aruncată prin geam mulțimii și forțelor de ordine, un amestec revulsiv de dispreț și ură, de „scuipat pe fraier”. Privire mafiotă, mă urmărește și în clipele în care scriu aceste rânduri. Alte portrete de pelerini. Pelerina urbană de 35-40 de ani. O femeie brunetă, foarte frumoasă, înaltă, suplă afișează o evidentă bunăstare financiară. Poartă o poșetă și
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
Unirea, traversând zona de comerț, slab frecventată la această oră, dar care nu vrea încă să doarmă. Unii dintre comercianți sunt conectați la rețeaua publică de curent, dar mulți dintre ei au generatoare de curent pe benzină, care bâzâie și scuipă fum tot timpul, pe punctul de a face aerul din jur irespirabil. Dorința de autonomie a comercianților ambulanți are un preț greu de suportat pentru cei din jur. 27 și 28 octombrie 2010 Tămâie și alte aromate. Vânzătoarele de veste
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
asupra comportamentul cotidian ulterior al „închinătorilor”, după cum îi numește Biserica pe cei prezenți la astfel de evenimente : „Haide, domnule, fii serios, nu le mai lua apărarea ! Toată lumea asta care vine aici se închină, evlavie, televiziune, radio, tot tacâmul, apoi beau, scuipă pe jos și înjură, nimic nu se lipește de ei”. Oare de ce jandarmii aduc mereu în discuție aceste diferențe evidente între ortodoxie și ortopraxie ? Profit în continuare de prezența sa și spun, deschis, „la multe pelerinaje am fost până acum
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
nu l-aș fi votat. Mai mult, cînd îl vedeam cum pupă blonda aia în public, cu ostentație, îmi venea să-i crăp bostanul ăla hidos. Unde mai pui că n-am văzut-o niciodată, pe fata asta minunată, să scuipe după ce o săruta monstrul. Sau măcar să se șteargă discret la gură! Îmi vine să plesnesc de ciudă. Eu sînt cult, om cultivat nu glumă, sportiv, tînăr de perspectivă și cînd am dat s-o sărut pe...proasta asta blondă, Lena
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
și făceam analizele chimice ale unei fîntîni din centrul Timișoarei. Lume și fete frumoase se uitau admirativ la mine. Eu, fudul și neatent, trag dintr-o pipetă o gură de acid sulfuric. Cum? Da, acid sulfuric. Îmi era rușine să scuip. Caut batista și torn ce aveam în gură în ea. Apoi încerc să curăț limba și... o scot toată în batistă. Mi-a mai rămas un ciotișor. Nu puteam să vorbesc și aveam o senzație îngrozitoare, fără limbă. Ei, tot
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
și l-a cumpărat în Peru, pe cînd era medic acolo. Dar ceea ce îl făcea să sufere era faptul că îi va lua bastonul. Ține, spune doctorul Ortiz, întinzînd bastonul. Negrul era sigur că victima, un bătrîn fără putere, va "scuipa" tot ce are. Se apropie și întinde mîna după baston. Atunci s-a produs fulgerul care l-a trăsnit pe bandit în moalele capului. Un zgomot surd, însoțit de un soi de pîrîit și atletul hoț s-a izbit secerat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
puși în sertarul pe care îl încuia cu grijă. Cele două femei n-o duceau rău deloc. Elevi de liceu cu puf sub nas, pensionari uitați de doamna cu coasa și chiar marinari tineri și frumoși treceau pe la ele. Toți scuipau de mama focului după ce treceau pe la "calul dracului" ( a lui Caragiale!). Femeile adunaseră bani și bijuterii pentru zilele negre, cînd farmecele lor nu vor mai fi eficiente nici măcar la bețivi. Aveau dolari, bijuterii și, mai ales, ceasuri. Ceasuri uitate de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
ți-i frică pentru acești nefericiți... El, da, Adam, dar uitați-vă la ea... Mă uit atent. Mă revolt aproape. Mi-i ciudă. Mă trezesc vorbind: Ascultă cucoană, în mare belea ne-ai băgat... Eram convins că Eva o să mă scuipe între ochi și mă feresc pripit. Ceva mă răscolește al naibii de tare. Uite-o cum mă privește, Satana, mă trezesc spu nînd prostii. Da, din cauza ei, nu m-am mai putut concentra... Adam merge cu genunchii puțin îndoiți, ca un cimpanzeu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
secret. Aveți o mulțime de zei care vă protejează. Cum? Mergeți pe stradă și vă trece prin față o pisică neagră. Scuipați și vă întoarceți. Zeul vă avertizează și evitați un accident. Sau cînd bateți în lemn, sau cînd vă scuipați în sîn. Credeți că... Sigur că da. Albii au zeii cei mai tari, de asta domină lumea! Și crezi că nici un alb n-a divulgat secretul? Sigur că da. Studentul pleacă în bucătărie să învețe. Mă uit la Nina. Este
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
Sunt diferit prezentate. După teologia solară de la Heliopolis, oraș situat în vârful Deltei, zeul Ra-Atum-Khepri8 a creat un prim cuplu divin, Șu (Atmosfera) și Tefnut, părinții zeului Geb (Pământul) și ai zeiței Nut (Cerul). Demiurgul a efectuat Creația mastur-bându-se sau scuipând. Expresiile sunt naiv grosolane, dar sensul lor este clar: divinitățile se nasc din substanța însăși a Zeului Suprem. Ca și în tradiția sumeriană (§ 16), Cerul și Pământul erau unite într-un hieros gamos neîntrerupt, până în momentul în care au fost
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
zburând către cer, dar Kumarbi 1-a urmărit, 1-a prins de tălpi, i-a mușcat "rinichii'04 și 1-a aruncat pe pământ. Pentru că râdea și se bucura de isprava lui, Anu îl anunță că 1-a însămânțat. Kumarbi scuipă ce mai avea în gură, dar o parte din sămânța lui Anu a pătruns în trupul lui și a rămas însărcinat cu trei zei. Urmarea textului este grav mutilată, dar se presupune că "copiii" lui Anu, având în primele rânduri
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
fix în cur de toți. Scriam noaptea în sala de mese prin bunăvoința personalului. Pereții albaștri și o fotografie cu băile de la Govora compuneau peisajul sumar. Era cald. Calorifere care duduiau. Cald. Foarte cald. Vorba lui Danny de Vito, dacă scuipai pe cineva, riscai să-l opărești. Scriam printre băltoace de ciorbă pe care le ștergeam cu colțul pijamalei scămoșate. Și doctorii mă priveau îngăduitori. Parcă vrând să vadă dacă dă vreun rezultat metoda asta a mea. Scriam pentru a nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
Să fii mulțumit că ți-a permis. E o tehnică de reținut. Părintele recita slujba cu o viteză amețitoare. Precum Ilie Dobre în zilele lui de glorie. Îi sfătuia pe nași să se așeze cu fața spre apus și să scuipe așa, ușor. Să se lepede de Satana și să scuipe, dar cu milă, zicea, pentru ca precipitațiile, jetul salivar să nu-i terfelească imaginea domnului Cutare, care uite că se proptise în ușa bisericii. Și botezul a curs așa, în același
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
de reținut. Părintele recita slujba cu o viteză amețitoare. Precum Ilie Dobre în zilele lui de glorie. Îi sfătuia pe nași să se așeze cu fața spre apus și să scuipe așa, ușor. Să se lepede de Satana și să scuipe, dar cu milă, zicea, pentru ca precipitațiile, jetul salivar să nu-i terfelească imaginea domnului Cutare, care uite că se proptise în ușa bisericii. Și botezul a curs așa, în același ritm glumeț, ghiduș. O slujbă amuzantă, comică. Sau comercială. Apoi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
-și ajunge niciodată victima. Cel fugărit nu e niciodată prins. Mijlocirea acelui obiect îi oferă un avantaj decisiv. În cele din urmă, unul dintre cei doi se plictisea de alergătură și revenea pe gard, lângă țâșnitoare. Să fumeze. Sau să scuipe. Sau și/și. Prin strungăreață. Cu schepsis. Spârcâit. Era o tehnică. Nu făceam prea multe lucruri. Sau mai și căscam la ora aceea. Apoi intra în scenă Șăfu, și venirea lui era salutată entuziast. De cum intra pe poarta liceului, începeam
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
un zar aruncat în memorie rîd! plîng! se întorc păsările din țările calde le vedem numai pe cele care n-ajung! între două incendii creierul își inoculează o nouă furtună. AUREL DUMITRAȘCU Borca, 4 iunie 1980 Bună, Lucian! Viața cam scuipă pe mine! Sînt tare amărît. Am fost la Cluj să mă-nscriu! Și nu m-am putut înscrie! Pentru că-n liceu am avut 8 la purtare. Este stupid! Și mi-e greu să mai înțeleg, să mai pricep absurditățile care ne
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
cu dreapta lua una câte una din căușul palmei stângi și o așeza între cele două coroane ale dinților incisivi. Apoi, după ce spărgea învelișul seminței, expedia miezul spre râșniță, în timp ce cu vârful limbii împingea ușor coaja spre exterior. Nu o scuipa. Nu o îndepărta printr-un jet scurt și puternic în fața lui. Lăsa cojile să-i cadă singure de pe buza inferioară, de la sine. În acest fel se adunau la gura lui straturi de coji legate între ele prin propria lui salivă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]