11,725 matches
-
a stabilit permanent domnia Biscaya, după moartea fratelui său Tello. În politica externă, el a favorizat Franța peste Anglia. A murit pe 29 mai 1379 în Santo Domingo de la Calzada. Fiul lui Ioan I al Castiliei i-a urmat pe tron. Prima căsătorie, cu Eleanora de Aragon, din 18 iunie 1375, a produs singurul moștenitor cunoscut. În 1379, Ioan a format un ordin militar de scurtă durată a Ordinului Pigeon. El l-a răscupărat pe Leon an V-lea, ultimul rege
Casa de Trastámara () [Corola-website/Science/331455_a_332784]
-
Henric și Caterina, fiica lui Constanța și Ioan de Gaut, ca parte a tratatului ratificat de la Bayonne. La începutul lui 1383, situația politică în Portugalia era volatilă. Beatrice a fost singurul copil al regelui Ferdinand I al Portugaliei, și moștenitoarea tronului, după moartea fraților ei mai mici ", în 1380 și 1382. Căsătoria ei a fost o problemă politică. Ferdinand a aranjat și anulat nunta de mai multe ori. Ioan își pierduse soția, pe Eleanora, cu un an înainte și era fericit
Casa de Trastámara () [Corola-website/Science/331455_a_332784]
-
din Europa. Din punct de vedere politic, asta se poate vedea din încercări de eliminare a influenței franceze, și de a uni întreaga Peninsulă Iberică. Până la începutul lui 1497 părea că toate piesele se potriveau: Juan, prinț de Asturia, moștenitorul tronului, s-a căsătorit cu Margareta de Austria, stabilind o legătură cu habsburgii. Fiica cea mare, Infanta Isabela, s-a căsătorit cu Manuel I al Portugaliei, iar Infanta Ioana s-a căsătorit cu alt prinț habsburg, Filip de Burgundia. Cu toate
Casa de Trastámara () [Corola-website/Science/331455_a_332784]
-
colonii din America (Cuba și Puerto Rico) și Filipine, și a pierdut mai multe războaie în nordul Africii; a fost martorul începutului Generației lui 1927, și a acceptat dictatura lui Miguel Primo de Rivera, ceea ce avea să-l coste până la urmă tronul. În timpul primului război mondial, deși (sau tocmai pentru că) regele avea legături familiale cu ambele tabere, și opinia publică spaniolă era împărțită, Spania a rămas neutră. Regele a organizat un birou pentru captivi în Palacio de Oriente, care a determinat rețeaua
Alfonso al XIII-lea al Spaniei () [Corola-website/Science/309115_a_310444]
-
la 29 martie 1461 pe un platou dintre satele Towton și Saxton din Yorkshire (la circa sud-vest de York și sud de Tadcaster). Bătălia a făcut parte din Războiul celor Două Roze, dus între casele York și Lancaster pentru controlul tronului Angliei. Bătălia a fost o victorie decisivă a yorkiștilor. Towton a fost cea mai mare bătălie dată pe pământ britanic. Circa 50.000-80.000 de soldați au luptat în ea, inclusiv 28 de lorzi (aproape jumătate din nobilimea cu titluri
Bătălia de la Towton () [Corola-website/Science/321069_a_322398]
-
Henric al VI-lea (lancastrienii), și cei ai lui Richard, duce de York (yorkiștii). York, cel mai puternic și mai bogat nobil pierduse favorurile curții și căuta de cinci ani să obțină un rol în guvernare. Henric, care urcase pe tron în copilărie, își pusese la majorat toată încrederea în clica de nobili, ceea ce a dus la un grav dezechilibru al guvernării, chiar după standardele acelei vremi. El era afectat și de crize ale unei boli mintale. Regina lui, Margareta de
Bătălia de la Towton () [Corola-website/Science/321069_a_322398]
-
a reluat și s-a intensificat, și a fost marcat de mai multe schimbări rapide de situație. La bătălia de la Northampton din 1460, armata lancastriană a fost învinsă iar Henric a fost capturat. Ca urmare, Richard a încercat să obțină tronul, dar susținătorii lui nu erau gata să facă acest pas, impunând în schimb Legea de Acord, prin care fiul lui Henric era dezmoștenit, iar Richard avea să devină rege după moartea lui Henric. Ca răspuns, Margareta a început să adune
Bătălia de la Towton () [Corola-website/Science/321069_a_322398]
-
obligat de rege, i-a fost ordonat s-o vadă goală. Este relatat mitul cântărețului Arion și plimbarea sa cu delfinii. Herodot istorisește domnia lui Cresus (cel de-al cincelea rege lidian, blestemat pentru comiterea crimei de către Gyges și uzurparea tronului lui Candaules) debutând cu întalnirea dintre Solon și bogatul rege discutând despre „oamenii cu adevărat fericiți”. Solon îi răspunde lui Cresus că soldatul atenian Tellos a fost persoana cea mai fericită din lume, răspuns care îl mânie pe rege. Sunt
Istorii (Herodot) () [Corola-website/Science/330255_a_331584]
-
și a Elenei în Egipt, înainte de izbucnirea Războiului Troian. Dupa ce descrie labirintul, ne prezintă perioada celor 12 regi, și o serie de faraoni ca Psammetihos, Necos, Psammis, Apries și Amasis al II-lea (un cetățean simplu ce a uzurpat tronul lui Apries, a cărei domnie a fost înfloritoare și ne este prezentată relația de prietenie cu elenii și influența sa puternică în Cyrene). Cartea a II-a se încheie cu cucerirea Ciprului de către faraonul Amasis, care avea sa fie penultimul
Istorii (Herodot) () [Corola-website/Science/330255_a_331584]
-
de satrapul persan care îl invită la Sardes dar îl capturează și-l execută în vara anului 522 î.Hr. Herodot ne scrie apoi despre tiranul Corintului-Periandros, care a organizat concursul muzical câștigat de poetul Arion. Între timp, magii profită de tronul imperiului persan din Susa prin uzurparea acestuia de unul dintre ei, Smerdis, fratele lui Cambyses. Smerdis cel real a fost executat la ordinul lui Cambyses. La Agbatana, în Siria, Cambyses aude o proclamație în numele regelui Smerdis. El își intreabă sluga
Istorii (Herodot) () [Corola-website/Science/330255_a_331584]
-
a obține Cracovia și titlul de Mare Duce. În acest scop, el a început să găsească aliații potriviti din 1287, când s-a împăcat cu Przemysl al II-lea, căruia îi returnase regiunea Wieluń. Concurenții majori ai lui Henric la tronul din Cracovia erau, fratele vitreg a lui Vladislav I Leszek al II-lea și Ducele Boleslav al II-lea de Płock, care conta pe suportul nobilimii din Polinia Mică. Cu toate acestea, Ducele de Płock nu a reușit să obțină
Henric al IV-lea cel Drept () [Corola-website/Science/330655_a_331984]
-
al Toscanei din casa de Habsburg, Ferdinand al III-lea, a fost expulzat și mutat la conducerea teritoriilor secularizate ale arhiepiscopului de Salzburg. Primul rege, Ludovic I, a murit de tânăr în 1803, fiul său Carol Ludovic succedându-i la tron sub numele de Ludovic al II-lea. Mama sa, Maria Luisa, regină a Etruriei, a fost numită regent. În 1807, Napoleon a dizolvat din nou regatul și l-a integrat în Franța, transformându-l în trei departamente franceze. Regelui și
Regatul Etruriei () [Corola-website/Science/313516_a_314845]
-
-lea. Mama sa, Maria Luisa, regină a Etruriei, a fost numită regent. În 1807, Napoleon a dizolvat din nou regatul și l-a integrat în Franța, transformându-l în trei departamente franceze. Regelui și mamei sale le-a fost promis tronul unui nou Regat al Lusitaniei de Nord (în nordul Portugaliei), însă acest plan nu s-a materializat niciodată din cauza deteriorării relațiilor dintre Napoleon și bourbonii spanioli în 1808. După căderea lui Napoleon în 1814, Toscana a fost restaurată marilor duci
Regatul Etruriei () [Corola-website/Science/313516_a_314845]
-
-lea al Ierusalimului era încă ținut captiv la musulmani, Guillaume a devenit conetabil și regent al Regatului Ierusalimului. În 1127-1128, el a fost trimis cu o misiune în Franța, alături de Hugo de Payens, pentru a căuta un soț pentru moștenitoarea tronului Ierusalimului, fiica lui Balduin, Melisenda. Guillaume a murit fără a avea moștenitori direcți, drept pentru care a fost succedat ca principe de Galileea de către nepotul său de frate, Elinard de Bures, fiul lui Geoffroi.
Guillaume I de Bures () [Corola-website/Science/328285_a_329614]
-
Regelui Andrei al II-lea al Ungariei. Căsătoria a avut loc când Salomea avea vârsta de 4 ani și Coloman avea 7 ani. Leszek și Grzymislawa au fost părinții lui Boleslau al V-lea cel Sfios, care și-a asumat tronul polonez la Cracovia, în 1243 și a unei fete, Elena, care s-a căsătorit cu Vasylko Romanovich de Halici, fiul lui Roman cel Mare. Pe 24 noiembrie 1227, în timpul unui congres al Ducelui Gąsawa, Leszko a fost asasinat, probabil la
Leszek I al Poloniei () [Corola-website/Science/330629_a_331958]
-
aprilie 1835 - 17 decembrie 1909) a fost al doilea rege al belgienilor. Născut la Bruxelles, al doilea fiu (însă cel mai mare fiu supraviețuitor) al regelui Leopold I și a reginei Louise-Marie de Orléans, i-a succedat tatălui său la tron la 17 decembrie 1865. A rămas în istorie datorită masacrării a peste 10 milioane de africani din Congo. Leopold a fost fratele împărătesei Carlota a Mexicului și verișor primar al reginei Victoria. Leopold al II-lea s-a căsătorit cu
Leopold al II-lea al Belgiei () [Corola-website/Science/320553_a_321882]
-
întemeierea coloniei italiene Eritreea. Yohannes al IV-lea îl declarase moștenitor pe nepotul său de frate, Ras Mengesha Yohannes, care de fapt era fiul sau biologic, și l-a rugat pe Ras Alalu să-i ajute acestuia să-și apere tronul. Împrejurarile grele, pagubele mari suferite de nordul Etiopiei în urma războiului cu mahdiștii, căderea provinciei tigre Merb Melesh în mâinile italienilor și o secetă grea (Kefu Ken - „Vremea cea rea”) care lovise de asemenea nordul țării l-au impiedicat pe Mengesha
Ras Alula () [Corola-website/Science/336578_a_337907]
-
(29 septembrie 1820 - 24 august 1883), a fost rege al Franței disputat în perioada 2- 9 august 1830 sub numele de Henric al V-lea, deși oficial n-a fost niciodată proclamat așa. A fost pretendentul legitimist la tronul Franței din 1844 până în 1883. S-a născut la 29 septembrie 1820 la Palatul Tuileries din Paris. Tatăl lui Henri, Charles Ferdinand, Duce de Berry, fiul mai mic al al regelui Carol al X-lea al Franței, a fost asasinat
Henri, conte de Chambord () [Corola-website/Science/320269_a_321598]
-
regală s-a instalat la Castelul Holyrood din Marea Britanie. În aprilie 1832, ducesa de Berry, mama contelui de Chambord, a debarcat în Franța în speranța de a provoca o revoltă în partea de vest a Franței, care ar fi acordat tronul fiului său. Încercarea ei a eșuat. Arestată în noiembrie 1832, închisă în fortăreața Blaye, ea a născut o fată, fructul unui mariaj secret cu contele de Lucchesi-Palli. Discreditată, ea a fost exilată și fostul rege Carol al X-lea a
Henri, conte de Chambord () [Corola-website/Science/320269_a_321598]
-
ignorat prezența contelui în Franța, a votat durata mandatul prezidențial la șapte ani, prelungind puterea lui Mac Mahon. Pentru orleaniști, acest lucru permite așteptarea morții contelui de Chambord pentru ca vărul său Philippe d'Orléans, conte de Paris să urce pe tron, acceptând drapelul tricolor. Republica nu era văzută decât ca un regim temporar. Contele de Chambord se întoarce la Frohsdorf. Nu-și pierde speranța însă veștile care vin din Franța îi indică dispariția majorității regaliste și victoria republicanilor. Republica se instituie
Henri, conte de Chambord () [Corola-website/Science/320269_a_321598]
-
de Chambord nu a avut copii. Încă din timpul vieții sale s-a ridicat problema succesorului său. Conform teoriei legitimiste, coroana revenea bourbonilor spanioli, care erau descendenți ai nepotului regelui Ludovic al XIV-lea. Acesta din urmă a urcat pe tronul Spaniei în 1700 sub numele de Filip al V-lea, și a renunțat la drepturile sale asupra tronului Franței pentru el însuși și toți urmașii săi, prin Tratatul de la Utrecht în 1713, dar întreaga renunțare devine nulă în conformitate cu principiul de
Henri, conte de Chambord () [Corola-website/Science/320269_a_321598]
-
teoriei legitimiste, coroana revenea bourbonilor spanioli, care erau descendenți ai nepotului regelui Ludovic al XIV-lea. Acesta din urmă a urcat pe tronul Spaniei în 1700 sub numele de Filip al V-lea, și a renunțat la drepturile sale asupra tronului Franței pentru el însuși și toți urmașii săi, prin Tratatul de la Utrecht în 1713, dar întreaga renunțare devine nulă în conformitate cu principiul de non-disponibilitate a coroanei.<br> Pentru orleaniști, Filip al V-lea a renunțat la tronul Franței, și coroana urma
Henri, conte de Chambord () [Corola-website/Science/320269_a_321598]
-
la drepturile sale asupra tronului Franței pentru el însuși și toți urmașii săi, prin Tratatul de la Utrecht în 1713, dar întreaga renunțare devine nulă în conformitate cu principiul de non-disponibilitate a coroanei.<br> Pentru orleaniști, Filip al V-lea a renunțat la tronul Franței, și coroana urma să revină șefului casei d'Orléans, în temeiul tratatelor bilaterale de la Utrecht. Întrebarea a fost pusă și contelui de Chambord, care a afirmat că succesorul său va fi "cel de drept".. În testamentul său, contele de
Henri, conte de Chambord () [Corola-website/Science/320269_a_321598]
-
Mircea Ciobanul revine în țară cu oaste formată din turci și tătari la care se alătură și Alexandru Lăpușneanu, cumnatul său, și, pe 11 mai 1553, alungă pe efemerul domn în Transilvania. Radu Ilie mai face o încercare pentru recuperarea tronului, în august 1553, dar este împiedicat de sibieni lângă Sebeș din ordinul voievozilor Ștefan Dobo și Francisc Kendi, care doreau să mențină relații bune cu Poarta. Solicită, în mai multe rânduri, ajutor Habsburgilor în vederea obținerii tronului, dar sultanul cere reginei
Radu Ilie () [Corola-website/Science/309766_a_311095]
-
o încercare pentru recuperarea tronului, în august 1553, dar este împiedicat de sibieni lângă Sebeș din ordinul voievozilor Ștefan Dobo și Francisc Kendi, care doreau să mențină relații bune cu Poarta. Solicită, în mai multe rânduri, ajutor Habsburgilor în vederea obținerii tronului, dar sultanul cere reginei Isabella extrădarea fostului domn și a apropiatului său, vornicul Socol. La presiunea lui Mircea Ciobanul, care închide granițele și interzice negustorilor brașoveni să mai pătrundă în Țara Românească, cei doi au fost trimiși la Istanbul unde
Radu Ilie () [Corola-website/Science/309766_a_311095]