2,316 matches
-
trebuie să meargă în odaia lor, ca să se odihnească. Își făcu cruce și rosti o scurtă rugăciune de mulțumire. Familia rămase pe loc, așteptând cafelele. Amândouă, bunica și străbunica, priveau spre Lavinia. Tata comenta imperturbabil războiul cu Polonia. Mama răsuflă ușurată, doar Sofula începu să suspine ritmat. Lavinia o privea și simți din nou aceeași milă ca atunci. I se părea că o vede plângând și implorând-o: „Lavinia, de ce îmi strici casa, am trei copii, Lavinia... Mi-a spus că
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
grădină încântătoare. Numeroasele slugi, țigani aduși din Valahia, bine instruiți, dădeau reședinței o atmosferă de confort căutat. Dar când pășea pragul casei nu putea să nu nuși surprindă gândul: atenție, aici au fost asasinați neica Drăghici și nepotul Barbu. Răsuflă ușurat văzând vioiciunea celor două femei, ceea ce arăta că ele nu sunt chinuite de astfel de gânduri. La cina servită elegant după moda occidentală - așa o dorea întotdeauna Dinu și asta îl făcea să fie preferatul doamnei Ilinca - participau și femeile
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
și s-au îndreptat fiecare spre locul lui. La miruit, mitropolitul îi strecură voievodului în mână o scrisoare cu pecețile rupte. Acesta dădu afirmativ din cap și o băgă în buzunarul de la piept al caftanului. Ștefan, care urmărise scena, răsuflă ușurat, cu un oftat care-i stinse lumânarea deniei din Vinerea Mare a anului 1703. Vodă se urcă primul în rădvan, dar așteptă până sui și doamna alături de dânsul și porniră în trap spre curțile brâncovenești. Dorobanți călări cu făclii înmuiate în
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
După ce termină închise gura și doctorul constată că fața domnului devenise asimetrică, obrazul roșu se umflase mult. — Doare cumplit, ca și cum aș fi opărit. Doamna căută privirile medicului, dar acesta dădu liniștitor din mână. — Într-o săptămână trece... Orbalț. Trece, răsuflă ușurat Pylarino, și ieși. În lumina puțină, vodă vedea îngrijorarea pe chipul Maricăi. Femeia care născuse unsprezece copii, care cuminte ținuse toată gospodăria când treburile de mare logofăt îl purtaseră în lume și bărbătește apărase familia, acum iat-o palidă bolborosind
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
politețea perfidă fusese înlocuită cu sinceritatea revoltată. — Cred..., începu în grecește Ștefan, cred că dacă este vorba despre hotărâri privind înțelegeri de familie, trebuie să le trecem în înscrisuri, așa cum se trece zestrea în foaia de zestre... — Da, da, oftă ușurat Mavrocordat, voind să treacă peste acuzația din vorbele voievodului. — O să pregătesc eu înscrisul ca să-l semneze înălțimile voastre mâine... Ce dată avem astăzi? Ah, da, 29 mai. Așa o să fac înscrisul. 29 mai 1703? se întrebă retoric Ștefan. Doamne, sunt
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
printr-o stare apropiată apoplexiei: auzise atâtea povești fantastice despre averea nemăsurată a beiului Constantin, încât pur și simplu se speriase când a văzut cum i se urca beiului tot sângele în cap. Marele dragoman Alexandru Mavrocordat răsuflă și el ușurat, când văzu că roșeața nefirească a feței domnitorului începe să se ducă. Constantin Brâncoveanu întoarse privirile spre boierii săi, încercând să le citească gândurile, apoi, liniștit, începu să vorbească românește. Își dădu seama că toată politețea și atenția cu care
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
faima tatălui său postelnicul Constantin Cantacuzino umpluse neamul de Constantini și-i deosebeau pe unii de alții cu numele părinților lor. Călătoria în caleașca domnească i se păruse acum la întoarcerea de la Adrianopol un supliciu și-i venea să răsufle ușurat la ideea că asta este ultima zi de drum, deși tot el socotise că motivul pentru care se găsea în luxoasa caleașcă trebuia să fie perfid. Ieri încă mai spera ca neica Dinu sau beizadeaua Constantin să fie cei care
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
nu mai era nicio îndoială, aveam lacrimi cât mărgăritarele. La dezlegare, sfinția sa ne spuse numele la toți pe rând, începând cu roaba lui Dumnezeu Ancuța și terminând cu Io Constantin Voievod, unsul Domnului, iar fiecare când își auzea numele ofta ușurat de o mare povară... — Ușurat de povara păcatelor nespuse... Eu nu am fost de față, spuse cu regret spătarul Mihai. Matei își ridică grăbit mâna strânsă în pumn și cu dosul ei își șterse o lacrimă aninată în gene. \ — Și
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
în sânge opoziția lor. Momentul de consternare trecuse și mulți boieri îndrăzniră să ridice glasul spunând despre Brâncoveanu că a fost domn bun și înțelept, iubitor de pace și credincios împărăției padișahului. Capugiul Mustafa, bumbașirul executor al hotărârii sultanului, oftă ușurat, știa că vociferările descarcă tensiunile mari, așa că trecu rapid la îndeplinirea practică a misiunii sale. Cu cei doisprezece oameni ai săi arestă seimenii lui Brâncoveanu și-i închise în clădirea corpului de gardă, după ce alese câțiva pe care-i trimise
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
val care crește, ajunse la urechile bătrânului voievod. — Ce spune? — Ce a spus copilul? — Ce vrea tânărul? Veneau întretăiate în turcește, grecește, sârbește și arăbește întrebările oamenilor. În spatele lor, ienicerii se foiau uitând să-și păstreze atitudinea solemnă, călăii răsuflau ușurați. — Ți-e frică, Mateiaș? tună vodă pe turcește, ca să-l înțeleagă oricine. De ce ți-e frică, dragule? Orbit de frică, nu ai putut să-i vezi venind spre noi pe preoții de la Hagia Sofia? Iată-i cum vin spre tine
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
-și schimbe înfățișarea. De fiecare dată o găseam deja în bucătărie, pregătindu-mi cana cu lapte și prăjiturelele. În loc să mă lecuiască de închipuiri, această performanță nu făcea decât să-mi sporească respectul pentru puterile ei. Și-apoi, mă simțeam întotdeauna ușurat că n-am prins-o între două încarnări, chiar dacă nu mă dădeam niciodată bătut; știam că nici tata, nici soră-mea nu bănuiesc firea adevărată a mamei, și toată povara trădării, pe care, în închipuirea mea, aș fi îndurat-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
de ani ai lui, n-o fi avut nici el prea multă minte, măcar c-o fi avut el niște socoteli, dacă abia peste trei ani a catadicsit să se cunune cu tine. Îți secase sufletul așteptând, Mirelo, ai răsuflat ușurată să te vezi măritată. Cât de proastă, deh, te-ncurcaseși cu dracu’. Curvar de nu se poate Ticuță, și tu geloasă și ambițioasă să-i faci viața grea cu scandaluri, când ajungea acasă noaptea târziu de la curvele lui. În ruptul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
fie de cap. Bine că scăpase de o grijă: îl anunțase. Se și înfoiase puțin la el, deh, oricum, nu-l putea constrânge. N-aștepta nimic de la Velicu, cum n-așteptase nici de la Ticuță. Asta e, Mirelo, o să răsufli iarăși ușurată c-ai scăpat, ducă-se învârtindu-se, ușurată și-mpăcată... Ba bine că nu. Ca să vezi, parcă i-ar fi părut rău și parcă ar fi încercat-o mila. I se strângea inima amintindu-și cât de răvășit și de speriat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
grijă: îl anunțase. Se și înfoiase puțin la el, deh, oricum, nu-l putea constrânge. N-aștepta nimic de la Velicu, cum n-așteptase nici de la Ticuță. Asta e, Mirelo, o să răsufli iarăși ușurată c-ai scăpat, ducă-se învârtindu-se, ușurată și-mpăcată... Ba bine că nu. Ca să vezi, parcă i-ar fi părut rău și parcă ar fi încercat-o mila. I se strângea inima amintindu-și cât de răvășit și de speriat îl lăsase acolo-n mașină... Cu o săptămână
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
vedea Rafael, treburile se aranjaseră cum nu s-ar fi putut mai bine. Femeia care-l aștepta pe Milică să vină cu câinele de la plimbare și cu târguielile i se prezentă Teodorescu Sabina... Așa carevasăzică... Rafael parcă ar fi răsuflat ușurat: bine că i s-a întors omului femeia acasă; Milică nu se putu abține să nu adauge cu o mândrie abia reținută, soția mea... Să-ți trăiască, Milică-tată. Cu femeia asta i-a mâncat mințile la școală - Rafael îi reținuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
are noroc domnu' ofițer. Nu mai departe de ieri a venit la noi în sat un spital de campanie românesc, chiar lângă biserică. În timp ce vorbește, bătrânul aruncă peste lemnele cotigii o pătură decolorată. Mulțumescu-ți Ție Doamne de așa veste, răsuflă ușurat Marius. Ce baftă pe capul nostru, zâmbește Felix cu toată gura. Se ridică și cu pași împleticiți se apropie de căruță, unde se lungește cu un oftat pe spate. Ce ne-am mai putea dori acum când avem tot confortul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
unui transport de cherestea către Italia. Răspunde glasul somnoros al recepționerului. Pe linie se aude o pocnitură scurtă, semn că apelul fusese deviat. Odată cu vocea fetei, pe fir întră și căldura glasului ei. Marius... Ce bine-mi pare! Se simte ușurat și bucuros. Probabil că încordarea lui fusese percepută de Smaranda, care-l lasă să vorbească mult, despre tot felul de nimicuri, simțind dorința acestuia de a fi cumva aproape de ea. Întreabă totuși într-un târziu: Oh, Marius...despre ce este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
capătul patului ține un pahar pentru setea nopții. E aproape gol dar pe front se bărbierise cu mult mai puțin. Înmoaie fața cu apa clocită, se săpunește îndelung cu pămătuful, apoi, atent și precis, trece cu briciul peste obraji. Răsuflă ușurat când termină. Reușise să nu se taie. Numai în chiloți, își încropește un mic dejun. O roșie și câteva bucăți tari de brânză. Pe fundul unei cești din chiuvetă găsește resturile cafelei surogat băută ieri dimineață în grabă. E rece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
vitraliile strâmte cade peste câteva rânduri de bănci simple din lemn, așezate de-alungul zidurilor îngălbenite de vreme. Miroase a lumânări arse și tămâie. Darie se ridică cu greutate și sprijină copilul de perete. După o examinare rapidă își dă seama, ușurat, că nu este rănit, numai leșinat. Își scoate casca și vede cefarul găurit. Instantaneu, simte cum gura devine la fel de uscată precum nisipul iar palmele transpiră abundent. Încearcă să își spună că totul este în regulă, salvase copilul și asta e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
receptează niște pași care alunecă cu atenție peste dalele de piatră. Vizibil speriat, își face apariția un preot. Mic de statură și destul de îndesat, nu are nimic deosebit ca înfățișare, cu excepția unei bărbi albe, frumos îngrijită, care înconjoară obrajii ridați. Ușurat, Darie pune pistolul mitralieră la spate. Nu te teme părinte, sunt venit cu gânduri pașnice. Ai puțină apă pentru el? Mult mai liniștit la auzul vocii prietenești, omul în sutană se apleacă asupra copilului. Apă, părinte...apă. Încearcă să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
pe care o mai simte doar confuz, calmată parcă cu o doză puternică de morfină. Târâș, se apropie de mort. Înșfacă un colț al pânzei aspre și trage către el. Pipăie atent să vadă dacă siguranțele grenadelor sunt neatinse. Răsuflă ușurat. Sunt la locul lor. Într-o grimasă de durere, agață de perete un braț greu ca un fier și se ridică chinuit în picioare. Clătinându-se ca un om beat, iese afară ca să dea nas în nas cu un neamț
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
îl bagă repede în buzunar. Continuă să caute și dintr-un sertar metalic scoate un dosar subțire, ale cărui coperte negre sunt legate cu sfoară groasă. Nu scrie nimic pe el, dar știe că este ceea ce caută. Zâmbește mulțumit și ușurat totodată. Acum poate să plece. Cu toate temerile lui, iată că misiunea se încheiase până la urmă cu bine. Plus micul bonus financiar neașteptat. Pipăie bucuros banii din buzunar. În definitiv, războiul se termină și trebuie să fie prevăzător cu ziua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
voi, dar rămâne în salon și nu mai pleacă până când fetița va înțelege și va accepta să rămână singură. Ești de milioane, doc! Dacă vom ajunge la negocieri cu ea, înseamnă că se face bine, pupa-te-aș ! Crăița răsuflă ușurată. Alege, mam, rămâi tu sau rămân eu? Rămân eu, tu trebuie să te descurci cu tanti Sabina. Sabina era femeia care o ajuta pe Arm la curățenie. OK, mam, acum am să plec până acasă. Trebuie să vă aduc niște
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
pe internet la meningită, Mădălina poate rămâne cu sechele... dar ea rămâne oricum sora mea! Tu?... Și eu am să o iubesc oricum, spuse Arm repede, nu te îndoi de mine, vă iubesc mult pe amândouă.... Știam eu! răsuflă Crăița ușurată. Privirea ei se-ntoarse către Mădălina. O imensă tristețe se așternuse pe fața ei fină, de păpușă de porțelan. Arm, careși cunoștea fetele foarte bine, își dădea seama că face eforturi să nu plângă, să pară nucă tare. Crăița se
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
Acele erau foarte dureroase. Singurul lucru care le făcea suportabile era faptul că procedura dura doar câteva minute. Din delicatețe, Arm părăsise cabinetul și-l lăsase să se dezbrace singur și să se așeze pe scaunul special de « tortură ». Răsuflase ușurat când înțelesese că se poate îmbrăca, spusese kesenem seypen și ieșise zâmbind. Văzuse numai femei care ieșeau din cabinet cu ochii în lacrimi, trebuia să se arate bărbat ! Arm insistase să se așeze pe bancheta din spate, ca să se poată
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]