3,724 matches
-
căciulițe; parcă ieșise de la coafor. Cuiva îi plăcuse așa, suflase din narghilea sau mișcase degetul cu inele prin aer, indicând curbele și rotocoalele dorite; sau poate autorul făcuse singur un mic exces de zel, o înfrumusețare finală, ca o plecăciune umilă și smerită. Efortul trebuia să fie discret, dar vizibil; răsplata, subînțeleasă. Atunci, se tăia capul și pentru mai puțin de-atât. „Ți-au dat ție frații «Brothers» asta?!“, s-a mirat Maria. Am susținut-o din priviri. „Nu, nu. Ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
și nerușinare. Mai întâlnisem și eu studenți care năvăleau în bibliotecă și plecau cu hălci întregi din doctoratul meu, din care încropeau lucrări de semestru sau teze de licență, după putere și inventivitate. Crescusem și mușterii care azi te întrebau umil de-o noțiune și, după ce le dădeai interpretarea, trânteau a doua zi un articol în presă, cu semnătura lor sub ideile tale. Procedeul avea loc de când lumea, numai profesorii de modă veche se mai enervau. Dar să furi cu nesimțire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
dup? acea sclipire de albine de aur, sau dup? acele mâini albastre Întinse s? culeag? miere din fagurii cerului, la care poetul a renun?at. Fragmentul liric a fost Înlocuit cu un cântec unitar, modulat dup? tonurile acum Înalte, acum umile ale contempl?rii cosmice ?i ale regretului alegoric ". (Roșa Del Conte) Cu aceea?i senin?țațe clar?? ?i solemn?, luna prive?te alteori, din imensitatea ț?cut? a cerului, o lume plin? de frumuse?e ?i vraj? o adev?rât
Mihai Eminescu - imaginarul paradisiac by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/1299_a_2381]
-
neamul oggiraților, triburi de pădure, care se Închinaseră primele marelui han al Hoardei de Aur. Ail-urile Bordjighin rezistaseră, dar forța Hoardei le distrusese În mare parte, reducând marea familie a lui Temudjin la câteva amintiri firave și la un trai umil, mereu amenințat de pedeapsa lui Toktao. Cu unsprezece ani În urmă, Toktao aflase că există un urmaș al lui Temudjin În linie dreaptă, micul Amir, fiul lui Baian. Poruncise uciderea lui, iar un jagun 1 năvălise asupra ail-ului lui Baian
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Românești, teritoriile care le Înconjurau erau ale Moldovei. Un al treilea sârb se apropie de ei. Slavomir era un bărbat trecut de patruzeci de ani, Înalt, destul de slab, nebărbierit, cu un chip ce părea obosit. Sub aparența lui istovită și umilă, nu atrăgea atenția prin nimic. Acoperit de hainele pescărești, soioase și peticite, nici nu părea suficient de voinic ca să poată vâsli În zone periculoase. Și totuși, era omul de bază al haiducilor din Balcani, cel care transporta noaptea, Însoțit doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
era o câmpie, era halucinația unei câmpii. Era visul rău al unei câmpii care se pierdea spre Răsărit, dincolo de Nistru, În stepele unde tătarii Crimeii mureau striviți de furia nebună a unui comandant de oști numit Amir Baian. Un mesager umil și zdrențuit sosise, În acea dimineață, În fața căpitanului Oană. Căpitanul Îl privise și Înțelese că nu era nici umil și nici zdrențuit, ci doar trebuia să pară astfel, ca să poată trece prin infernul Țării de Jos fără a trezi bănuieli
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Nistru, În stepele unde tătarii Crimeii mureau striviți de furia nebună a unui comandant de oști numit Amir Baian. Un mesager umil și zdrențuit sosise, În acea dimineață, În fața căpitanului Oană. Căpitanul Îl privise și Înțelese că nu era nici umil și nici zdrențuit, ci doar trebuia să pară astfel, ca să poată trece prin infernul Țării de Jos fără a trezi bănuieli. Mesagerul Îi părea cunoscut. Avea trăsături mongole, era scund, nu avea vârstă (mongolii arătau la fel Între douăzeci și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Era un om care pierise apărându-și domnitorul, iar asta făcea ca totul să devină o adunare a creștinilor Împotriva invaziei musulmane, pe care turcii preferau s-o vadă ca o adunare a Învinșilor Împotriva Învingătorilor. O adunare tăcută și umilă. Încet, lumea se risipi. Nimeni nu privise insistent spre cei doi țărani prăfuiți și obosiți abia sosiți de la câmp, care se Întoarseră, cu pași clătinați, privind În pământ. Întunericul se lăsase deja. Drumul spre Vaslui era luminat de făclii, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
-mi, Doamne, viața, și iartă-mi păcatele cele pământești și cruță-mă de durerea asta și de noaptea asta fără sfârșit”?! Ștefan ridicase glasul, iar călugărul Îi răspunse, la rândul lui, cu o voce aspră, tunătoare: - Dar cine ești tu, umil muritor, să-i ceri Domnului tău din ceruri să te cruțe? Cine ești tu ca să dai Înapoi din fața greutăților pe care chiar el, Dumnezeu, ți le-a pus În față? Cine ești tu, pribeagule, ca să pășești În chilia mea și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
care ținea Nicolina, pentru că industria constructoare de mașini, învățam noi, era - și cred că așa era - baza economiei naționale pe vremea aceea... Ș-atunci, asta înseamnă toamna lui '83, atunci am început să lucrez la Nicolina pe un post destul de umil - aș zice eu -, pentru că ce mă califica pe mine, ce-mi dădea dreptul să pretind să lucrez - cunoașterea limbilor străine... în primul rând îi interesa rusa, atunci, dar să vă răspund mai bine la întrebări, să nu avansez, poate, prea
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
Avantajul postului ar fi că nu ar trebui să faci mai nimic, îmi spune Chef, doar să aduc consumabilele cu mașina, să completez tabele și să întrețin aspiratoarele. Refuz cât se poate de politicos, impresionat de forma aceasta de prietenie umilă. Cu totala mea lipsă de talent managerial, aș produce o catastrofă, chiar și printre nettoyeurs, avansez ca scuză. Cu trecerea timpului, îmi dau seama că intervalul în care l-am avut ca șef pe Chef a fost unul dintre cele
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
în cap de parcă ar fi căzut în cuva cu gelatină, preocupat tot timpul de tunigul și elogiul mașinii sale, un Golf obosit. Am spus deseori rugăciunea Tatăl Nostru împreună cu Dona Maria fără îndoială o sfântă, o ocrotitoare a tuturor meseriilor umile din lume eu în limba română, ea în portugheză. Căutam o cameră mică, un birou mai ferit, la capăt de coridor și începeam să ne rugăm în șoaptă. Abia atunci am înțeles ce înseamnă o "biserică": a fi împreună. Atât
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
România, pe care a vizitat-o chiar în noiembrie 1989. Să mă enervez? Ca occidental și observator neutru, are dreptate când descrie mizeria de atunci. Sau modul în care a fost exemplar stoarsă de bani de la aeroport până în cel mai umil sat pe care l-a vizitat. Să continui seria interogațiilor mele asupra teribilei condiții de român? Despre diplomația informală practicată de noi, studenții români, în astfel de ocazii, mai eficientă decât a anumitor funcționari agramați de la MAE din București, trimiși
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
pur și simplu „Victor, fiul lui Hugo”. Îi sunt recunoscător lui Kate Stanton, un asistent cercetător deosebit, pentru studiile de documentare asupra acestei teme. Vezi C.M. Matthews, English Surnames, Weidenfeld and Nicolson, Londra, 1966, pp. 35-48. După cum notează Mathews, „Țăranul umil care nu avea decât o palmă de pământ era la fel de interesat să Își ceară dreptul de prim născut ca și bogătașul ce moștenea o proprietate Întinsă. Cererile de terenuri și Împroprietăririle nu se puteau face decât la Tribunalul Funciar (Manorial
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
o breșă. Se înființaseră videocluburi, un fel de cinematografe unde se prezentau filme care nu erau chiar pe linia oficială, dar erau tolerate. Apăruse o adevărată videomanie. Cred că Revoluția Română a fost și o revoluție vizuală, pregătită de acest umil videocasetofon, care a dus la prima revoluție televizată din lume. Ați avut maeștri, fie în școală, fie alți creatori, cărora le sunteți îndatorat prin ceea ce v-au spus sau pentru ceea ce ați învățat din filmele lor? Fără îndoială. Exista în
Documentar şi adevăr. Filmul documentar în dialoguri by Lucian Ionică [Corola-publishinghouse/Science/1413_a_2655]
-
său, acest nedemn (Ștefan), îngâmfându-se, a sosit cu corăbiile lângă cetate și a pregătit scări. Atunci, apărătorii cetății (turcii), aflând de trădarea acelor ghiauri, i-au trecut pe toți prin sabie. Pe când așteptau cu luare aminte sosirea dușmanului, acel umil (domnul Moldovei) a venit într-o noapte întunecoasă sub zidurile cetății și, punând scările, pe când se pregătea să smulgă cetatea prin forța și unii dintre ghiauri intraseră în cetate, iar alții erau pe treptele scărilor, gazii, cu strigăte de rugă
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
noapte întunecoasă sub zidurile cetății și, punând scările, pe când se pregătea să smulgă cetatea prin forța și unii dintre ghiauri intraseră în cetate, iar alții erau pe treptele scărilor, gazii, cu strigăte de rugă către Allah, au atacat pe acei umili, doborându-i cu săbiile și învălmășindu-i în foc pe cei dinăuntrul și pe cei din afara cetății. Dând astfel la iveală încercarea făcută de dușmanul umil împotriva împărăției padișahului, au luat în prinsoare pe cei mai mulți dintre cei care intraseră în
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
pe treptele scărilor, gazii, cu strigăte de rugă către Allah, au atacat pe acei umili, doborându-i cu săbiile și învălmășindu-i în foc pe cei dinăuntrul și pe cei din afara cetății. Dând astfel la iveală încercarea făcută de dușmanul umil împotriva împărăției padișahului, au luat în prinsoare pe cei mai mulți dintre cei care intraseră în cetate, trimițându-i apoi la Poarta fericirii”. Era un eșec care nu-1 descurajează pe Ștefan într-atât încât să renunțe la gândul recuceririi celor două cetăți
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
Pătrar, Liviu Chiscop, Constantin Călin). Cartea acestuia din urmă, Dosarul Bacovia I. Eseuri despre om și epocă, pune capăt oricărei îndoieli cu privire la posibilitatea unei singure biografii a singuraticului nostru poet. E, negreșit, o performanță în domeniu și o dovadă că "umila" "Cenușăreasă" ("varianta masculină și literară", cum spune Theodor Codreanu) are, de fapt, o biografie "palpitantă". Nici o incompatibilitate, se vede chiar de acum, între om și operă sau, dacă vreți, avem de-a face cu entități complementare. Cu o acribie arheologică
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
E bine cunoscut și faptul că volumele pe care Theodor Codreanu le-a dedicat vieții și creației lui Eminescu au trezit furia neputincioasă a unor lichele din presa zisă literară, îndeosebi a escrocilor morali și politici, care, în slugărnicia lor umilă, și ticăloasă, și bicisnică față de cei mai abjecți dintre străini care nu-i iubesc pe români, au încercat, cu câțiva ani în urmă, să maculeze icoana în posteritate a marelui poet. Cert este că Edgar Papu are dreptate când observă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
sufletul celor asupra cărora se proiectează. Lucrarea lui Theodor Codreanu este una dintre cele mai concentrate, inteligent structurate, talente lucrări pe care am citit-o eu la "Viața Românească". Literatură document de cea mai bună calitate. "Cum a devenit poporul umil și liniștit al Rusiei, dintr-o dată, cu veleități de expansiune mondială?". Prin importarea ideologiei comuniste din Occident. Jaful creează cultură. Inteligența care nu se naște pe baze economice solide, moare de la sine, sufocată de mizerie și provincialism. Culturile mici au
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
globalizării, a omogenizării planetare, singura reacție solidă este recunoașterea identităților culturale comunitare, a identităților individuale, a deosebirilor și punților de legătură între etnic, etnos și ethos. Pletora politicienilor egoiști și oligarhi, sărăcia și dezordinea morală a populației, căutarea de slujbe umile pe alte meleaguri, scăderea dramatică a natalității, bolile care bântuie, și multe altele, nu trebuie să ducă la neglijarea identității naționale. "Numai în fundamentele ei creștine, etnice și culturale există o identitate europeană" (idem, p. 102). lisus s-a coborât
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
devenit, în răstimp, faima lui de critic literar și de scriitor? Pentru îngrămădiții din cele câteva "mari" orașe românești, dar mai ales din "unicul" cu statut de metropolă, capitala aglomerată pană la sufocare, ar fi de mirare să afle că "umilul profesor" hușean, e preocupat serios de destinul patriei sale și al poporului ei, căutând orice răspuns posibil, și-n ultima consecință și "convenabil", la tot atâtea "imponderabile": a fi sau a nu (mai) fi român, după cea de "a doua
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
prea multe, să-ți spun și îmi rezerv dreptul de a le spune la viitoarea noastră întâlnire. Ca să vorbesc ca Snoopy când scria „scrisori-roman”: mă întreb unde mă vor duce toate astea... Te îmbrățișez cu tandrețe și constanță. În mod umil și etern, René. P.S. Vei găsi aici alăturată o nouă pagină dintr-un nou album Snoopy, pe care ți-l voi trimite în curând. Gavréa, mon petit chou. Azi e sâmbătă, 31 august 1974. Dacă totul e bine, adică dacă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
ce lipsea din magazine, dar nu primeam nimic decât cu aprobarea primului secretar. Ar fi trebuit să învăț multe în acea zi despre relația mea cu cei din Palat! Din păcate, odată problemele momentului rezolvate, am redevenit același activist supus, umil, cuminte, mulțumit cu firmiturile care cădeau de la masa stăpânilor județului. DOUĂ SALAMURI DE VARĂ În fiecare lună, de obicei în ultimele zile, se organizau instruirile cu primarii și cu ceilalți activiști de partid. Era analizată situația politică, economică, socială și
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]