15,310 matches
-
șeful jandarmilor de plasă și frumoasa profesoară Viorița a lut ființă o dragoste cu năbădăi, ca o avalanșă, În care pasiunile -dincolo de aportul frumuseței fizice erau sporite de interminabile discuții prelungite târziu În noapte, despre societate, natură, filosofie, istorie, mistere și noi descoperiri din domenii diverse. Logodnă precipitată, nuntă mare cu lăutari aduși din capitala județului, nuntași sosiți din obligații de familie, din interes -nici nu știi când ai nevoie de șeful de jăndari! din curiozitate nedisimulată, specifică și atunci
Milenii, anotimpuri şi iubiri (sau Cele şase trepte ale iniţierii) by VAL ANDREESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1708_a_2958]
-
mare teamă, alimentată de discuțiile purtate În mare taină de către patru cinci babe urâte și pretențioase, cărora nu se știa din ce cauză, Mamaia insista să li se spună „doamnă”, discuții la care Va, indiscret și atras mai mult de misterul anunțat, asista ascuns prin unghere ori chiar pe sub paturi. În șoaptă și stăpânite de teamă, mironosițele care pretindeau că-s bune creștine, spuneau: Să știți că nu numai cotuna noastră știe, ci tăt satu’ până-n „Trei calici” și „Peletuci” că
Milenii, anotimpuri şi iubiri (sau Cele şase trepte ale iniţierii) by VAL ANDREESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1708_a_2958]
-
mea, presupusesem că Încrederea unanimă În nevinovăția lui Frank arătată de prietenii și colegii săi avea să forțeze Într-un fel ieșirea la lumină a adevărului, dar de fapt acea unanimitate nu făcuse decît să mai Înfășoare un strat de mister În jurul crimelor de la casa Hollinger. Departe de a deschide Încuietoarea celulei lui Frank, făcuse cheia să se răsucească În cu totul alt sens. Cu toate astea, cinci oameni fuseseră uciși - de cineva care, aproape sigur, Încă mai umbla pe străzile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
mai rămîn În Spania cel puțin o lună, să-mi anulez angajamentele următoare și să-mi transfer din banca londoneză suficiente fonduri cît să-mi păstrez libertatea de mișcare. Deja aveam un ciudat sentiment de complicitate la crima al cărei mister Încercam să-l risipesc, de parcă nu doar pretinsa vină a lui Frank se afla sub semnul Întrebării, ci și o vină a mea Însumi. După douăzeci de minute, părăsind autostrada spre Malaga ca să intru pe rampa către Estrella de Mar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
În ciuda autocontrolului afișat, Îi lipsea Încrederea În sine, particularitate pe care o admiram. În același timp, mă tachina fizic, Încercînd să-mi dea un imbold și să-mi amintească faptul că Estrella de Mar era un fel de cameră a misterelor, a cărei cheie era posibil să se afle În posesia ei. Deja Îmi imaginam că știa despre incendiu și despre mărturisirea lui Frank mult mai multe decît Îmi spusese. Am condus-o Înapoi În casă. Și cum stăteam noi În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
caut antena de satelit. Realizatorii de filme porno preferau adesea să Închirieze pentru o zi apartamente scumpe, În loc să construiască decoruri care să constituie ulterior dovezi pentru poliție. Localizarea exactă a scenei violului nu mi-ar fi lămurit cîtuși de puțin misterul uciderii familiei Hollinger, dar prea mă-mpiedicam de mulți bolovani În drumul meu. Cu cît mă aplecam mai des să-i Înșfac și să-i arunc În rigolă, cu atît scădea riscul să mă Împiedic de ei și să cad
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
pe acoperiș. El o ținea de picioare, ea se Întindea spre zăvor. E foarte posibil, domnule inspector... — E foarte posibil. Cabrera dădu să intre În mașină, dar ezită, tulburat de schimbarea mea de tactică. După cum spuneți, fratele dumneavoastră deține cheia misterului. O să vă sun cînd va fi de-acord să vă-ntîlniți. — Domnule inspector... M-am oprit puțin Înainte de-a-mi asuma obligația aceea. Pentru motive pe care de-abia reușeam să le Înțeleg, În acel moment nu mă mai grăbeam deloc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
la ușa principală și scoase din buzunar o legătură de chei. — O să te bucure să afli că nu intrăm prin efracție... Îmi pare ciudat să intru pe ușa din față, aproape ilegal. Vreau să experimentezi Residencia Costasol la prima mînă. Mistere de viață și de moarte plutesc peste vile ca asta... Am pătruns amîndoi În interiorul tăcut. Lumina soarelui se prăvălea prin ferestrele neumbrite, mătuite de praf. În jurul nostru era o Întindere de camere goale, de ziduri albe care nu Îngrădeau nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
e drumul, nu știi? Când îl revăzu, înțelese că îl mai văzuse o dată și îl uitase. Încă unul în câmp: erau șapte și gazda se grăbi să aducă un scaun în plus. Așadar, dentistul se întorsese deodată cu Veterinara și misterul se dezlegase: nu Godun, care pleca noaptea, nici Pablo, nici Maradona ori Arti nu erau între preferații sirenei brune, ci acest filfizon spilcuit, cu balonzaid și pălărie de fetru, care, culmea, nu se așeză lângă doctoriță, ci în capătul mesei
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
casa ei era gata. Nu mai ocupa doar salonul din apartamentul-vagon, unde îl chemase odată, ci se stabilise în ranch-ul aflat dincolo de cartierul de vile, la capătul lanurilor de orz. Niciunul din grup nu-l văzuse încă. Veterinara păstrase misterul, așa cum făcea cu orice al ei. Era o clădire robustă, cu grajduri și cu un careu de manej, cu spații de locuit încastrate în bungalouri, ca într-o stațiune de agrement. Omar cântări că amenajările valorau milioanele unui proprietar foarte
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
fi orb și voi uita astea, îi spusese Veterinarei. N-am să-l știu pe Zet ca mârțoagă, nici pe tine o femeie neînconjurată de atâția bărbați. — Ce tot spui, Homare? se mânia doctorița, însă își vedea mai departe de misterele ei, își țesea secretele migălos, precum o femelă-păianjen. Omar și-o dorea și era gelos zi de zi pe ce nu putea să afle. Banii n-aveau memorie și nici carne care să îmbătrânească. Banii erau ca un pașaport pentru
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
Cine adoarme ultimul T.O. Bobe - Cum mi-am petrecut vacanța de vară (ediția a II-a) Gabriela Gavril - Fiecare cu Budapesta lui Liviu Bârsan - Ochiul și pulberea Alexandru Vakulovski - Bong Dan Lungu - Raiul găinilor. Fals roman de zvonuri și mistere (ediția a II-a) Călin Ciobotari - Șșșt ! Generalul visează... Iulian Ciocan - Înainte să moară Brejnev Ștefan Baștovoi - Iepurii nu mor Lucian Dan Teodorovici - Circul nostru vă prezintă : (ediția a II-a) Mariana Codruț - Nudul Dianei Costi Rogozanu - Fuck the cool
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
Am zis doar că rațiunea Domnului are rațiuni pe care rațiunea omului nu le cunoaște. Dacă am măsurat bolta înstelată cu un ochi, poate, prea rece, nu mi-am îngăduit nici o clipă cutezanța de a pustii cerul. Cred într-un mister divin, chiar dacă nu izbutesc, cum vezi, să despart prea clar sacrul de bucuriile profane. E confuz ce spun? ― Nu, Galilei, nu e. XIII ― Îți dai seama, prin urmare, că am mai multe motive decât alții să-i detest pe inchizitori
Apărarea lui Galilei by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295601_a_296930]
-
care știm că nimic nu durează. ― Am auzit, totuși, de oameni care mor foarte simplu. Suspină și închid ochii. ― Am auzit și eu. Se spune că sunt înțelepți Se poate. Eu nu sunt. Moartea mi se pare și acum un mister respingător. Dar ca să înțelegem mai bine unele lucruri, trebuie, poate, să fim mai întîi vinovați. XXXI ― Poate, ești convins că tot ce s-a întîmplat trebuia să se întîmple. ― Altminteri, nu s-ar fi întîmplat, nu crezi? ― Depinde ai cui
Apărarea lui Galilei by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295601_a_296930]
-
în faptul că trăiesc! Bătrân, aproape cu un picior în groapă, nu pot să ascult vorbe mari despre eroismul de a muri fără să-mi fie milă de cei care le proferă . Înseamnă că n-au ajuns să afle ce mister minunat e să exiști, să te bucuri că e soare, că e vară. Vreți gloria obținută pe rug? N-aveți decât să jinduiți după ea. Pentru mine, gloria e ca ziua aceasta. ― Care va apune în curând. ― Lumea ar fi
Apărarea lui Galilei by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295601_a_296930]
-
nu se sinucid, pretind unii. Ce-l împinsese totuși pe acel doctor să se spînzure? Poate îl uzaseră alcoolul și ura. Poate, altceva făcuse să se rupă o coardă în sufletul lui. Niciodată nu mi s-a părut mai tulbure misterul morții. M-a izbit, însă, că nimeni nu-l compătimea pe sinucigaș. Îl învinovățeau că n-a procedat ca un bun creștin, spînzurîndu-se, și n-au îngăduit să fie înmormîntat în cimitir. Nu-și puneau problema că, poate, omul acela
Apărarea lui Galilei by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295601_a_296930]
-
În răspăr, americanii s-au lăsați cuceriți de ritmul săltăreț, de muzica melodioasă și au preluat cântecul ca pe un fel de imn. Dar Întrebarea rămâne: cum a ajuns dandy pe câmpul de luptă? De unde l-a dobândit engleza? Alt mister. Nimeni nu pare a ști cu precizie. Unele dicționare spun că ar fi fost atestat În Scoția la sfârșitul secolului al XVIII-lea, Într-o baladă compusă În zona de graniță, unde Dandy, dar și Andy, ar fi diminutivul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
când bărbat, când femeie, după cum o cer Împrejurările jocului politic, stârnind atâtea dispute asupra sexului său, Încât În 1771 pariurile puse de englezi pe seama sa ating fabuloasa cifră de 300000 de lire. Nimeni altul decât Beaumarchais este trimis să clarifice misterul ciudatului francez. Medicii, dar și Împricinatul declară oficial, În scris: e femeie. Așa va rămâne până În clipa morții, timp de Încă trei decenii, În exil londonez: domnișoara d’Eon. Numai că, după ce examinează cu atenție corpul bătrânei de 83 de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
bolnav, destul de neîngrijit, cu unghiile lungi, cu barba lăsată să crească aiurea, cu pletele În vânt, cu o privire adâncă, sublimă, rătăcită, fatală, cu buzele strânse a dispreț pentru Întreaga seminție, cu sufletul obosit, byronian, Înecat În dezgust și În misterul ființei”. Poate că Chateaubriand exagerează, poate că nu vede, așa cum o va face Barbey d’Aurevilly, originalitatea de substanță a stilului dandy. Oricum, el nu e singurul care percepe fenomenul doar prin ceea ce dandysmul are mai ostentativ și superficial. Ironii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
4 fracuri, 4 surtuce, 4 jachete, 4 paltoane, 32 de cămăși, 96 de perechi de mănuși, cosmetice și parfumuri, praf pentru poleitul unghiii”. Nu ne vine a crede: 96 de perechi de mănuși, fără să fie vorba despre Brummell! Nici Mistere din București, romanul lui Ioan M. Bujoreanu, nu ratează câteva figuri de tineri aroganți din capitală, care Își poartă cu eleganță stridentă părul frizat, lornioanele, costumele bine croite, chiar dacă făcute la mahala, și nu În saloanele din centru. În schimb
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Oamenii spun uneori că Frumusețea nu-i decât ceva superficial. Poate că așa o fi. Dar cel puțin nu este chiar atât de superficială ca Gândirea. Pentru mine Frumusețea este minunea minunilor. Numai oamenii mărginiți nu judecă după aparențe. Adevăratul mister al lumii stă În cele văzute, nu În cele nevăzute... Da, domnule Gray, zeii au fost darnici cu dumneata. Dar zeii Își iau repede Îndărăt darurile. Nu ți-s hărăziți decât vreo câțiva ani În care să poți trăi cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
părea mai puțin fabuloasă, mai puțin de neexplicat când se va ști - lucru Încă neaprofundat destul - ce forță zeflemitoare avea el. Ironia este un har atotputernic 1. Ea proiectează asupra unui bărbat acel aer de sfinx care copleșește ca un mister și neliniștește ca un pericol 2. Or, Brummell avea ironie din belșug. Se folosea de ea Într-un mod care Îngheța orice amor propriu, fie și mângâindu-l, sau care sporea miile de interese ale unei conversații superioare. Cauza era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
care se inspiră din sentimente generale. Asemeni acelor vinuri care nu știu să călătorească, el trebuie băut acasă. Nu știe, de altfel, nici să Îmbătrânească; e aidoma celor mai frumoase roze, care trec repede, În chiar acest fapt stând, poate, misterul plăcerii pe care o produc. Dumnezeu a Înlocuit adeseori durata prin intensitatea vieții, astfel Încât marea iubire pentru cele trecătoare să nu ni se stingă În suflete. Nu vom cita prin urmare cuvintele lui Brummell. Nu i-ar justifica renumele; și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
sub mână; pentru toți, cea mai ordinară mâncare: strădaniile lor se Îndreaptă cu egală măsură, În fiecare anotimp, spre aceleași lucruri, indiferent dacă bat piatra sau oamenii, culeg fasole sau lovituri de spadă. Munca pare să le fi rămas un mister a cărui dezlegare o vor căuta până În ultima zi a vieții lor. Adeseori, ca singură răsplată pentru trista corvoadă a unei asemenea existențe, se aleg cu câte o băncuță de lemn pe care se așază la intrarea unei cocioabe, sub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
O națiune este alcătuită cu necesitate din oameni care produc și din oameni care consumă. Cum se face că tocmai cel care seamănă, sădește, stropește și adună recolta este și cel care mănâncă cel mai puțin? Această situație reprezintă un mister care poate fi dezlegat destul de ușor, În ciuda faptului că oamenii se complac să o socotească o mare idee providențială. Vom oferi probabil o explicație mai târziu, atunci când vom ajunge la capătul drumului străbătut de umanitate. Pentru moment, asumându-ne riscul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]