15,310 matches
-
toate capacitățile intelectuale și trupești și de a-mi distruge sănătatea, Împotriva voinței mele, dar cu hotărâre, am renunțat. Mă aflam oare În stăpânirea vreunei vrăji: ca Globurile acelea de Foc și acele minuni cerești și diavolești care, În cazul Misterelor evreilor, i-a Înspăimântat de nenumărate ori pe Neinițiați? Orice-ar fi fost, un asemenea eșec din partea mea, după cele mai mari eforturi, trebuie să scuze imperfecțiunea acestei schițe cu totul incomplete, chiar dacă este cea mai completă pe care am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
În impardonabilă eroare: nimic mai „clasic”, mai bine așezat În pagină, mai conformist, mai previzibil, mai accesibil decât o pagină a sa. Cu o voluptate secretă, Wilde se folosește de aparenta transparență a limbajului victorian (adică: limpezime, directețe, refuz al misterului, obsesie a comunicării imediate și eficiență a mesajului) pentru a construi veritabile edificii ambigue ideologic și echivoce moral. Abia din această perspectivă Înțelegem funcția artistului, abia acceptând ocolul prin abstracțiunea și artificialitatea frumuseții putem continua, acceptând că, da, artistul e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
În Remember) ar fi Îndreptat gândul cititorului spre alte componente ale personalității sale, pe care - dat fiind caracterul „confesiv” al povestirii și lipsa de „informații” suficiente asupra personajului, scriitorul nu intenționează să le exploateze. „Recea trufie” a tânărului englez și misterul cu care se Împresoară trădează voința de dominare asupra celor din jurul său prin desprinderea - reală sau simulată - de contingențele vieții: „Să fi avut un scop stăruința Încăpățânată cu care Își perdeluia scurtul lui trecut și viața de toate zilele se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Privind-o în ochi, i-am spus: —Matthew a găsit-o pe jos, pe platforma de serviciu și mi-a dat-o mie. A crezut că e a mea. A, oricum, mulțumesc, zise Violet, strecurând agrafa în geantă. E un mister cum am putut s-o pierd. De obicei, nu cad. Pe platforma de servicii? adăugă ea, perplexă. Ce ciudat. Sophie, care se afla chiar lângă ea, se albise la față; ochii ei semănau cu două găuri imense pe fața ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
era a sufrageriei; acolo m-a condus Hazel. Față-n față cu sufrageria era o bucătărie minusculă, aproape chicinetă. Motivul pentru care arhitectul nu așezase holul pe o latură a apartamentului, astfel încât să nu despartă sufrageria de bucătărie, era un mister; puse laolaltă, cele două încăperi ar fi dat un spațiu de dimensiuni agreabile. Hazel nu mi-a oferit ceai sau altceva; s-a mulțumit să se așeze pe canapea cu mâinile în poală, privindu-mă cum mă așez în fața ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
niște semne cabalistice ce nu le-am putut descifra niciodată. Nu cred că amuleta asta este învestită cu vreo putere magică, dar omul este atât de vulnerabil în fața Sorții, încât nu poate decât să se lege de obiecte învăluite în mister. Dumnezeu, care m-a zidit nevolnic, îmi va reproșa El oare într-o zi această nevolnicie? ANUL LUI ASTAGHFIRULLAH 896 de la hegira (14 noiembrie 1490 3 noiembrie 1491) Șeicul Astaghfirullah avea un turban mare, umeri înguști și vocea dogită a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
am văzut în ochii lor licăririle de recunoștință... Trebuie, domnule, să învățați să muriți... și de la cine ați putea deprinde această îndeletnicire... această artă... dacă nu de la mine? Călăul este ca un tată pentru osândit pentru că îl învață... cu răbdare... misterul morții... De aceea e bine ca osânditul și călăul să se cunoască între ei... cu mult timp înaintea execuției... și un călău prost după asta se cunoaște, că nu știe să se împrietenească și să-l câștige pe osândit... Pentru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
iluzie, extazul însuși, eternitatea! Da, da! (Verifică lama toporului.) Chiar acum am putea, nu-i așa, să facem o probă... una singură, decisivă... Dumneata ai fost un înger, un băiat atât de bun... Am să-ți dezvălui acum un mare mister, un gând superb, ultim... Așază-te aici... Încet... (Îl așază pe buturugă.) Ai ascuțit atât de bine, ai fost atât de bun... Acum trebuie să te bucuri de tine însuți, să te odihnești, să fii singur cu tine... Fii calm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
-și obsesia.): Plouă măcar o dată pe săptămână? CASIERUL: Știți, eu, de pildă, n-am reușit niciodată să-i înțeleg pe călătorii prin ploaie... Întotdeauna mi-au scăpat unele lucruri... unele mici detalii... Întotdeauna au fost pentru mine, așa... pline de mister... Ah, n-aș vrea să vă jenez... cu unele întrebări... ieșite însă dintr-o sinceră curiozitate, care... n-ar avea cum să vă jignească... HAMALUL: Nuuu... CASIERUL: Dar, de fapt, dumneavoastră... atât de mult aș dori... să aflu... ce simțiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
ce s-a Întâmplat cu așa-zisa mea dispariție de după Congresul de la Paris, nu-i așa? Ba bine că nu. Ce mai contau micile nedumeriri punctuale, gen de unde știa profesorul că o să-l caut și cînd anume, pe lângă promisiunea dezlegării misterului bulversantei sale dispariții?! ...Stop, clopoțel de alarmă: Adam Adam rostise clar și apăsat „așa-zisa mea dispariție”. Cum adică? Ce vrea să Însemne vorba asta proastă, „așa-zisa”? Mi se pregătise o farsă, o cacealma sau profesorul o aruncase intenționat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
unde vroia să ajungă, În fond? Să mă impresioneze, să mă sperie, să mă facă să renunț? Nu Înțelegeam: dacă se răzgândise, n-avea decât să mi-o trântească de la obraz, nu să-mi livreze nebuloase infantile În chip de misterele Parisului și alte suspansuri ridicole. Am fost tentat să rostesc toate astea cu voce tare, dar m-am abținut și bine am făcut. Adam Adam continua să mă fixeze calm și provocator, cu o liniște Încropită la vedere, ostentativ neîndemânatic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
mustrător, că nu sesizează complimentul Adam Adam. Profesorii dumitale - Între care Înțeleg că m-am numărat - ar trebui să resimtă ca pe o Înfrângere personală acest mod de a trata istoria. Păcat, e o disciplină frumoasă, captivantă; are poezie, are mister, predispune la meditație, la filozofie... Câteodată, e chiar folositoare omului. Apelând la exemple din istorie, oricine poate dovedi orice, mai ales dacă e suficient de inteligent. Dar și pentru cei cu un IQ modest, istoria se dovedește la fel de utilă, pentru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
rădăcina unuia dintre stâlpii de susținere ai altarului o dală neobișnuită, având desenat În relief un cal purtând În șa doi călăreți. Sub respectiva dală, muncitorii mai află și o urnă conținând monede de aur și alte bijuterii. Și pentru ca misterul să fie complet, stâlpul mișcat de la locul lui se dovedește a fi excavat pe dinăuntru și plin cu pergamente scrise Într-o limbă necunoscută. Sunt Întrunite toate condițiile pentru nașterea unei legende, cu atât mai mult cu cât, În anii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
De pildă, Îți aduci aminte că unul dintre primele indicii prin care Jacques Saunière, personajul din Codul lui Da Vinci, mare amator de enigmistică, Îi pune pe eroii cărții, Sophie Neveu, nepoata sa, și profesorul american Robert Langdon, pe firul misterului Sfântului Graal este poziția În care custodele se așază, Înainte de a-și da obștescul sfârșit, pe podeaua Marii Galerii a Muzeului Luvru: dezbrăcat, cu brațele și picioarele depărtate, Întocmai ca În cunoscutul desen al lui Leonardo, pe care Îl aflăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
mai departe. Trebuie să recunoști că această, să-i spunem, bizarerie matematică nu poate fi pusă doar pe seama hazardului. Pe de altă parte, apariția lui phi (simbolul lingvistic al numărului de aur) În atâtea alcătuiri diverse ale naturii Îi accentuează misterul și conferă argumente suplimentare tezei despre esența sa divină. Cam tot ce a Însemnat În istorie celestul Le Nombre d’or se poate citi Într-o carte chiar cu acest titlu, apărută recent la Gallimard, sub semnătura nașului său, compatriotul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
La rândul său, De Sède Îl contactează surescitat pe teleastul Henry Lincoln, care tocmai realizase două filme consacrate subiectului, propunându-i să vândă pentru BBC pozele fabulosului tezaur. Lincoln, care va scrie prin 1998 un volum cu sugestivul titlu Cheia misterului de la Rennes-le-Château, nu Înghite Însă gălușca. Pentru că o gălușcă era, și Încă una gogonată rău. Ce crezi că reprezentau cele șapte fotografii senzaționale ale comorii lui Bérenger Saunière? N-o să ghicești pentru nimic În lume. Ei bine, nimic altceva decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
expediții nocturne prin cimitirul satului, unde efectuează săpături și cercetări În scopuri nu tocmai creștinești. În atare condiții, e lesne de Înțeles că slujnica-amantă ajunge și cea mai probabilă confidentă a stăpânului pe linie de comori, pergamente, templieri și alte mistere care Încep să-l Înconjoare pe preot Încă din timpul vieții. Cel puțin aceasta este convingerea pe care o Împărtășesc consătenii Împricinaților, fie ei contemporani cu aceștia sau numai urmași ai lor. Nu pot băga mâna-n foc pentru toți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
unul, mai pleacă altul, o gustărică, o băuturică, o parolă, voie bună, antren, aia-aia... N-a trecut foarte mult timp până când, prin micuța localitate, umbrele abatelui și ale servitoarei și moștenitoarei sale prind să circule cu insistență. Ca să sporească misterul, Întreprinzătorul hotelier răspândește cu hărnicie felurite zvonuri, care de care mai incitante pentru mințile avide de senzațional ale trecătorilor prin locanta sa. Și ca să vedeți până unde poate merge ingratitudinea masculină când se Întâlnește ea, la drum de seară, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
nici unui dubiu: omul era cât se poate de serios. - Am avut de optat Între un asasinat și o răpire. Ce ați fi ales În locul nostru? Am simțit că mă apucă amețeala. - Puteți fi ceva mai explicit? Ce spuneți sună aiuritor... - Mister Adam, este adevărat că peste două zile dumneavoastră urmează să susțineți o anumită comunicare la Congresul mondial de istorie de la Paris? - Nu văd legătura. Și nu este vorba de nici un fel de „anumită”, e o comunicare ca oricare alta... - Are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
istorie, concluziile sunt Întotdeauna riscante -, o simplă ipoteză, nimic mai mult decât atât... - Dar nici mai puțin!... - Ce vreți să spuneți? - O ipoteză care pune În primejdie umanitatea nu mai ține doar de știință. Poate nu v-ați dat seama, mister Adam, Însă miza reală a studiului dumneavoastră nu o reprezintă nici istoria și nici enigmele ei, reale ori imaginare, ci altceva, infinit mai grav și mai dramatic: siguranța planetară. Sau poate v-ați dat seama? - Siguranța...? - Viitorul Terrei, dacă nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
Nu mai scot o vorbă până nu mi se răspunde. E o condiție. Jucam tare. Pirpiriul și-a coborât privirea, arborând o mină meditativă. Și indulgentă: parcă tocmai auzise o enormitate și, de dragul infantilismului emițătorului, se străduia s-o uite. - Mister Adam, aici nimeni nu pune condiții În afară de noi. - Și dacă cineva Îndrăznește să nu le accepte? - Nu se pun astfel de Întrebări. - Și dacă totuși se pun? - Nu se dau răspunsuri la astfel de Întrebări. - Dar ce? Un glonț În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
moment, filmul se rupe definitiv și iremediabil: falsul șofer, cloroformizarea, buncărul, dialogul cu individul din subteran - da, da, În primul rând dialogul cu sfrijitul... Aici trebuie căutată cheia, Înțelesul Întregii aiureli. Bineînțeles, presupunând că avea un Înțeles veritabil, situat dincolo de misterul confecționat ad-hoc de cinicul meu interlocutor. Am rememorat cât puteam de amănunțit discuția, În speranța că replay-ul Îmi va revela indiciul care Îmi scăpase la derularea live a prăpăstioasei convorbiri. Cea mai bizară și mai șocantă afirmație a insului rămânea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
Amazonia... Pirinei... Iar la sfârșit, aruncat neglijent, Kapala - orașul unde inițiații plasează capitala Sfântului Regat Shamballa, legendarul ținut subpământean În care s-ar fi adăpostit supraviețuitorii de pe Atlantida sau, după alți autori, ultimul refugiu al Cavalerilor Templieri, depozitul sacru al misterelor, al secretelor și al revelațiilor ce alcătuiesc tezaurul Înțelepciunii budiste, banca de date a tainicelor Învățături ale științelor oculte. Shambhala sau Agartha, tărâmul ascuns al celor nouăzeci și șase de regate Închipuind un lotus Înflorit peste care domnește Suveranul Lumii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
aruncase teribila revelație (sau ceea ce mi se păruse mie a fi o revelație teribilă), mi-am dat seama că nu avansasem nici măcar un milimetru pe drumul elucidării enigmelor ce mă Împresurau la fel de compacte și de aberante ca la Început. Dimpotrivă, misterul devenea mai dens și mai adânc, indiferent că pirpiriul chelios scăpase din greșeală cuvântul care Îmi incendia creierii sau Îl rostise intenționat. Și, În plus, cu ori fără legătură cu asta, senzația că situația mea se agravează cu fiecare clipă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
dramaturgului latin, nu Îi și aparține: personajul din Heautontimorumenos care rostește celebra replică precizează limpede că nu face decât să citeze vorbele altcuiva, un autor contemporan cu Terențiu, al cărui nume istoria, ingrată cum e, nu l-a reținut. - Dacă mister Adam dorește micul dejun, este rugat să apese butonul galben de lângă comutator. Vocea cu inflexiuni profesionale venea dintr-un difuzor din perete și aparținea unei femei tinere, dacă auzul meu Își conservase acuratețea; În orice caz, avea un timbru plăcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]