14,274 matches
-
instrumentele trebuitoare pentru a exprima orice idee. Dispare din literatura lui acea senzație (pe care o găsim la Heliade, Bolintineanu) de naștere grea a poeziei din spuma unui limbaj incongruent. Versul lui Alecsandri este fluent, polisat, bătaia e regulată, muzicalitatea tinde să potolească și să uniformizeze accentele aspre ale sensibilității și, implicit, ale lumii exterioare. Pentru Alecsandri lucrurile se Împart În două categorii: prietenoase și „rele”. Cele din urmă aparțin unei exteriorități neprielnice trupului și spiritului (frigul, starea rea), dar prielnice
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
doritul soare” apare și „strălucește și desmiardă oceanul de ninsoare”. Plopii pierduți În clăbuci albi de fum se topesc În zare, În timp ce fulgii „zbor, plutesc În aer ca un roi de fluturi albi” etc. Feericul acesta cînd grandios, cînd miniatural tinde să capteze o undă cosmică. În poetul Înspăimîntat de tulburările materiei se aprind, sub inspirația iernii, o fantezie care bate departe. Fantezia depășește, aici, hotarele și Înfrînge teama de nemărginit. Reveria pietrificantă și reveria cristalizantă se unesc Într-o reverie
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
Înfrățire Ce unește-amorul gingaș cu a patriei iubire.” În altă parte, Alecsandri condamnă celibatul, deși biografii lui semnalează faptul că poetul a trăit pînă spre bătrînețe Într-o conviețuire liberă. Este una dintre figurile sociabilității, frecvente În erotica alecsandriană. Iubirea tinde spre o conjugalitate tihnită și ocrotitoare: „Nemernic este omul ce n-a-ntîlnit pe cale O gingașă păreche În cursul vieții sale! Pe inima lui seacă, ruină părăsită, Paingănul urzește o pînză Încîlcită, Prin care nu răzbate nici o simțire bună... Ca racla ce
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
lucru este a-l perima. Cum poate o ființă Îndrăgostită să riște, În aceste condiții, să perimeze propria-i pasiune? Situație, Într-adevăr, dificilă. Romanticii aspiră, totuși, să scrie o capodoperă bazîndu-se pe propria subiectivitate (pasiune), iar grecii (prin Socrate) tind să convertească, observă tot Barthes, mitul erotic Într-un mit estetic. Citatul dat de Barthes din Suferitele tînărului Werther („Am pierdut... forța sacră, vivifiantă, cu care cream În jurul meu universuri”)... nu-i, totuși, concludent, pentru că, afirmînd că nu mai poate
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
lumii astfel au mers și astfel o să meargă, unii adică Începîndu-le, alții mai Îndreptîndu-le, și alții desăvîrșindu-le...”. Dar el, Anton Pann, preaplecata slugă, În ce categorie intră? Negreșit În a doua cu tendință spre a treia. El prelucrează, preface și tinde să desăvîrșească lucrurile Începute de alții. Este simptomatic faptul că Pann nu se plînge de puținătatea, imperfecția instrumentelor de expresie. El are deprindere (știință) asupra poeziei și muzicii, cunoaște meșteșugul de a tălmăci și desplici frazurile, cum și zice: „Eu
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
esofagian inferior participă fibrele vagale, iar secretina și progesteronul reduc tonusul sfincterului. Menținerea cardiei închise previne refluxul conținutului gastric protejând mucoasa esofagiană de agresiunea acidă a sucului gastric. In timpul creșterii presiunii intraabdominale (tuse, strănut, ridicare de greutăți) presiunea gastrică tinde să depășească tonusul cardial, ducând la refluarea conținutului gastric în esofag. Acest lucru este împiedicat prin valva care se crează la nivelul segmentului abdominal al esofagului odată cu creșterea presiunii abdominale. Reglarea deglutiției Calea aferentă a reflexului de deglutiție este constituită
Fiziologie umană: funcțiile vegetative by Ionela Lăcrămioara Serban, Walther Bild, Dragomir Nicolae Serban () [Corola-publishinghouse/Science/1306_a_2283]
-
netede gastrice asociată cu actul deglutiției; reflex mediat pe cale vagală. Amestecarea conținutului gastric cu sucul gastric și evacuarea gastrică La nivelul fundusului și corpului gastric contracțiile sunt foarte slabe și ca urmare a acestui fapt conținutul gastric de la acest nivel tinde să se dispună în straturi în funcție de densitate. Astfel, grăsimile se vor dispune la suprafața celorlalte componente alimentare (ele vor părăsi ultimele stomacul), iar lichidele se vor găsi între masa de alimente ingerate (vor părăsi primele stomacul). Contracțiile gastrice încep la mijlocul
Fiziologie umană: funcțiile vegetative by Ionela Lăcrămioara Serban, Walther Bild, Dragomir Nicolae Serban () [Corola-publishinghouse/Science/1306_a_2283]
-
relativ mobil atât cu vertebrele cât și cu sternul. Mișcarea efectivă a coastelor atunci când mușchii intercostali externi se contractă depinde de stabilitatea relativă a coastelor adiacente. In mod particular coastele superioare sunt susținute de umeri, astfel încât contracția mușchilor intercostali externi tinde să crească volumul întregii cutii toracice. Există și un grup de mușchi accesori ai inspirației, cu o contribuție mică în cursul respirației obișnuite, dar pregnantă în cursul efortului sau al manevrelor de respirație forțată. Din această categorie fac parte mușchii
Fiziologie umană: funcțiile vegetative by Ionela Lăcrămioara Serban, Walther Bild, Dragomir Nicolae Serban () [Corola-publishinghouse/Science/1306_a_2283]
-
decât "reducerea suprafeței de contact a sensibilității cu lumea exterioară la minimum cu putință", și nu o activitate creatoare propriu-zisă, care să conducă la realizarea de capodopere și la consacrarea în plan social. Cu toate acestea, uneori scrisul parcă ar tinde să exprime ceva, devenind o preocupare spirituală și nu un simplu gest reflex, menit a adormi conștiința. În asemenea momente de grație, personajul lovinescian iese din inerție și începe să cocheteze cu gândul că ceea ce scrie el ar putea avea
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
invers, de la "fond" la "formă" (determinare propriu-zis psihologică, pentru că desemnează drept cauză a imitației formelor "străine" admirația și, implicit, recunoașterea superiorității lor în raport cu "formele" autohtone). La fel, psihologia personajului lovinescian se lasă modelată de clișeul lingvistic numai în măsura în care această psihologie tinde să se obiectiveze exprimându-se în mod necesar prin cuvânt, într-un discurs sui generis despre sine și lume. Numai că nu întotdeauna se întâmplă ca psihologia personajului lovinescian să se "obiectiveze", ceea ce înseamnă că nici clișeul" nu rămâne, în
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
fiind tributar unui model livresc. Vezi observațiile Ligiei Tudurachi, în op. cit., capitolul "Teroarea și violența citatului", pp. 65-75: "Între amintire și citat relația e la Lovinescu atât de strânsă încât devine exclusivă. Citatul invadează spațiul intim al personajului, copleșindu-l, tinzând să acopere tot spațiul memoriei. Emergența fragmentelor livrești pune stăpânire pe orizontul amintirii, epurându-l pe reziduuri subiective. [...] Paradoxul relației personajelor lovinesciene cu citatul stă în implicarea deopotrivă a unei interiorități și a unei realități exterioare. Personajele nu pot să
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
renale diabetice în T1DM, chiar valori mai mici de 120/70 mmHg (21). Desigur tratamentul antihipertensiv trebuie individualizat, avându-se în vedere țintele terapeutice dar și gradul de tolerabilitate al valorilor tensionale mai scăzute, în general recomandându-se să se tindă către cele mai mici valori tensionale bine suportate. Tensiunea arterială trebuie măsurată cu consecvență la fiecare consultație (6), fiecare caz nou depistat de HTA trebuie confirmat printr-o determinare efectuată a doua zi, iar tratamentul trebuie să se facă în
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte, Ovidiu Brădescu () [Corola-publishinghouse/Science/92257_a_92752]
-
Pânzele babei (1978), consacrată lumii adolescenților. Culegerile de povestiri Havuzul (1982), Meri sălbatici (1987), Avem de trăit și mâine (1992) sunt consemnări realiste bazate pe sondaje psihologice, în care R. conturează diferite tipuri umane - dezrădăcinați, filistini, dar și firi vizionare -, tinzând spre o delimitare netă între valorile efemere și cele perene. Romanul Lia (1983) este axat pe probleme morale, iar Totul se repetă (1988) se înscrie în „formula micului realism care dezvăluie lumea sufletească a omului mărunt cu fire ingenuă, dar
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289412_a_290741]
-
logică a planului: un partiu mult mai fluid. Chiar dacă ești Înăuntru sau afară, te plasezi În cadrul aceluiași proiect: același obiect de arhitectură a generat spațiile respective. Limitele nu mai sunt la fel de clare ca În spațiul generat de tectonica tradițională și tind să se dizolve În peisaj. „Arhitectura se Întinde În toate direcțiile În loc să fie ținută Într-un plan, intervenind ideea de multiplicitate. ― (Mostafavi 2001: 12) Această depășire a limitelor face posibilă perceperea unor proiecte aparent mici, locale, ca mult mai Întinse
Polarităţile arhitecturi by Ioana Moraru () [Corola-publishinghouse/Science/91808_a_92993]
-
ceva ce a fost înainte de orice": ,,apele întunecate" sau ,,apele nesfârșite și Dumnezeu singur"; b) stadiul precosmogonic al începutului: ,,Divinitatea", ,,Sămânța de pământ"; c) stadiul cosmogonic propriu-zis, cel care la rândul lui are mai multe moduri; d) stadiul continuării cosmogoniei, tinzând către perfecțiune. Cercetarea ar putea continua cu inventarierea scrupuloasă a mai multe variante ale mitului cosmogonic românesc, cum ar fi: a) varianta Elena Niculiță Voronca; b) varianta Simeon Florea Marian; c) varianta Ion Otescu. Toate sunt ipostaze, chipuri, ale unui
[Corola-publishinghouse/Science/84969_a_85754]
-
privință cu fiecare versiune distinctă în parte" (L. Afloroaiei). Ideea îmi amintește de interpretarea lui Ioan Petru Culianu privind mitul ca ,,obiect ideal", susceptibil de a-și asuma mai multe versiuni. Ele sunt numite de Culianu ,,hărți ale minții". Ele tind a se rula în timp și istorie, alegând pe unii dintre noi spre a deveni victime sau eroi. Unele dintre aceste ipostaze mitologice de tip cosmogonic pot fi recunoscute și în cuprinsul mentalului social actual. Trimiterea precisă este la ,,începutul
[Corola-publishinghouse/Science/84969_a_85754]
-
Există mai multe dimensiuni/ipostaze ale acestui fractal. Împreună, ele alcătuiesc o hartă a minții și mai multe scenarii ale istoriei. Între aceste ipostaze există o vie și interesantă competiție pentru impunere și dominație. Fiecare dimensiune a fractalului ,,femeie ortodoxă,, tinde să devină unică, atotputernică, dominatoare. În realitate, unele sunt (și rămân) virtuale, altele devin actuale, concrete, ușor de observat și de cuntificat. Pe acestea din urmă le are în atenție într-un mod elegant și profesionist Felicia Corduneanu în prezenta
[Corola-publishinghouse/Science/84969_a_85754]
-
acum) răspunsul adevărat, ultim, definitiv. Nu avem, practic, datele necesare pentru a dezlega această enigmă. Constatăm doar că interpretarea adevărată despre terorismul românesc - indiferent care ar fi aceasta! - are tendința să se oculteze. Observăm că din ce mai mult autorii tind să-și impună interpretările lor ca fiind adevărate. Când toate interpretările sunt adevărate nu mai există, de fapt, nici o interpretare adevărată. Lecția lui Umberto Eco din Limitele interpretării este totuși aceea de a crede că, până la urmă, adevărul va birui
[Corola-publishinghouse/Science/84969_a_85754]
-
șefului Procuraturii Militare, Mugurel Florescu, (amintit de Silviu Brucan) este mai mult decât sugestiv. Aceasta a devenit în numai câteva luni din maior, general, egalându-l în performanță chiar și pe Ilie Ceaușescu. La fel, terorismul românesc din decembrie '89 tinde să devină din "obiect ideal", multidimensional, "un obiect zburător neidentificat". Iar mâine, poimâine ni se va spună că, noi, oamenii serioși, nu putem crede în OZN-uri... Trebuie să credem în adevăruri ingenios și abil contruite, special pentru a ne
[Corola-publishinghouse/Science/84969_a_85754]
-
istoriei prin generalizarea probabilă în întreaga lume a modelului democratic-economic american, tot astfel s-ar putea întâmpla și cu ideea europeană. Ea devine modelul și etapa finală a întregii culturi și a tuturor literaturilor lumii. Literatura europeană și cea universală tind astfel să se confunde. Iar aceasta din urmă să se identifice cu literatura pur și simplu. Noi înșine am avansat în mai multe împrejurări o astfel de ipoteză. Ea nu este deloc utopică. În 1970, Asociația Internațională de Literatură Comparată
Pentru Europa: integrarea României: aspecte ideologice şi culturale by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/872_a_1583]
-
de texte și manifeste comparatiste esențiale de tipul La letteratura del mondo (1984) de Armando Gnisci, preocupată de mondialitatea literaturii o dovedește din plin reflexia comparatistă fundamentală (de la G. Mazzini, la A. Farinelli și L. Foscolo Benedetto și E. Auerbach) tinde în mod constant la omologarea teoretică. Nu factuală, ci de substanță: european-mondial în literatură. Se pot adăuga și alte nume mai recente: Claudio Guillen, A. Owen Aldridge și din nou Etiemble cu recenta sa carte: Ouverture(s) sur un comparatisme
Pentru Europa: integrarea României: aspecte ideologice şi culturale by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/872_a_1583]
-
admise. Examinând situația actuală a comparatismului se pot trage unele concluzii: 1. Recunoașterea existenței literaturii universale (alte formule: mondială, planetară) schimbă statutul însuși al disciplinei literaturii comparate. Modificarea statutului lui A.I.L.C din 1985 propune următoarea definiție: A.I.L.C. tinde să dezvolte studiul literaturii dintr-un punct de vedere internațional. precis și vag în același timp dacă punctul de vedere internațional nu este definit cu claritate. Se poate presupune totuși că preconceptul de bază al comparatismului tot ce depășește frontiera
Pentru Europa: integrarea României: aspecte ideologice şi culturale by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/872_a_1583]
-
al disocierii dintre rezolvarea teoretică și practică a problemei Europei. Altfel spus, între realizarea politică a acestui obiectiv esențial, respectiv integrarea europeană, și definirea sa conceptuală sau ideologică; între situarea sa istorică și accepțiile imediate ale definiției de bază, care tind să elimine orice rigoare, aruncându-se în plină aproximație; între semantica precisă urmărită pe texte originale prin lecturi sistematice de bibliotecă și expedierea lor superioară, rapidă, care mimează în stil eseistic, o competență absentă. Eseul, boala publicisticii românești, fără tradiție
Pentru Europa: integrarea României: aspecte ideologice şi culturale by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/872_a_1583]
-
și simplu a sfida evidențele. O discuție serioasă, în astfel de condiții, pe această temă, nu poate avea loc. Un lucru este sigur: adepții de extremă dreaptă a Ființei românești de pildă nu vor asimila niciodată ideea de Europa. Noțiunea tinde, în perspectivă, să fie înlocuită, cum știm, de globalizare. Dar și în această ipoteză (sau mai ales în această ipoteză), naționalismul pe care noi cel puțin îl situăm la extrema dreaptă continuă să se opună oricăror forme de europenizare și
Pentru Europa: integrarea României: aspecte ideologice şi culturale by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/872_a_1583]
-
-mi chiui bucuriile-n strună, zăbovesc o frântură, Încercând să frământ amintirea vechimii de venin și minciunăă». Amintirea vechimii de venin și minciună» este În adevăr „frământată” și urmărită În toată sluțenia ei tiranică. Stoarcerea poporului de către fostele clase dominante tindea să-i epuizeze vlaga. De aceea au și luat forma balaurilor, a scorpiilor, a jivinelor. Acești «monștri moderni» au populat imaginația câtorva dintre poeții de azi, care i-au identificat cu tradiționalele simboluri populare ale groazei și opresiunii. Ca și
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]