14,765 matches
-
pe marginea chiuvetei. Cade pe scaunul cu spătar înalt, oftând... Murmură pentru început, apoi vocea lui caldă se ridică puternic în toată casa, umple pământul și cerul, păsările se opresc, copacii ascultă, ierburile se ridică spre soare: Ană, zorile se varsă/ Lasă-mă să merg acasă/ La copii și la nevastă... / Ană, zorile se varsă... E un cântec ardelenesc pe care-l cântă Ioan Bocșa, melodia e sfâșietoare, tristețea unui bărbat împărțit între nevastă și iubită, fredonează și regizorul, Ană, mândra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
vocea lui caldă se ridică puternic în toată casa, umple pământul și cerul, păsările se opresc, copacii ascultă, ierburile se ridică spre soare: Ană, zorile se varsă/ Lasă-mă să merg acasă/ La copii și la nevastă... / Ană, zorile se varsă... E un cântec ardelenesc pe care-l cântă Ioan Bocșa, melodia e sfâșietoare, tristețea unui bărbat împărțit între nevastă și iubită, fredonează și regizorul, Ană, mândra mea frumoasă, prietenul lui cântă atât de frumos, că Laszlo ar vrea să plângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
se poate abține și îi mângâie iar coapsele înguste, dar mereu închide ochii, memoria lui știe ceva, dar nu îi spune nimic, fata transpiră iar. — Să-ți spun acuma?, n-am povestit despre ea la nimeni, povestea asta n-am vărsat-o, că nu-mi prea place să-mi amintesc. Nu i-am povestit totul nici Loredanei - deși, tu știi că eu cam vorbesc, târziu am descoperit defectul ăsta -, ăăă, doar puțin, să știe și ea, doar așa, că a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
nimeni, nu i-am lăsat să vină peste mine, poate când eram tânăr, puțin, mi-a trebuit puțin ca să ajung în vârf de ierarhie, cum să ascult eu de cineva?... poate de mama. Eu iubesc așa cum vreau... Ană, zorile se varsă/ Lasă-mă să merg acasă/ La copii și la nevastă,/ Lasă-mă și nu mă lasă,/ Ană, mândra mea frumoasăăă, cântecul lui, de fapt, al lui și al Anitei, puțini înțelegeau ce-i cu populara aia în gura Maestrului, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
timpul, și timpul. Băiatul meu, vine băiatul... Atât. Și mașina se apropie de sat și de casă, înăuntru, spațiul e mic, nu prea are aer, deschide fereastra din stânga, culorile toamnei se amestecă însă cu doina aia tulburătoare: Ană, zorile se varsă,/ lasă-mă să merg acasă!, vocea Maestrului e caldă, masculină, te unge pe ovare. Ană, mândra mea frumoasă,/ Lasă-mă și nu mă lasă, Anăăă!, prelungește cuvintele bărbatul. Termină cântecul și deschide radioul cu un gest rapid, pentru că este atent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
trădezi, să nu te întorci fără Euridice, să nu trădezi, să nu trădezi, să nu trădezi... Aniii!!!, dar glasul nu mai iese. O strigă și nu se aude nimic. Glasul lui cald, care te rupea când cânta Ană, zorile se varsă... Ana lui. Încearcă încă o dată, dar cântecul vieții lui nu iese, nu mai poate cânta... Privirea lui albastră e neagră. O durere de cap cumplită îi sapă adânc. În cuvânt, mereu măsurând adâncul fântânii, Ceasornicarul. Sunt mut. Sunt muuut!!! Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
n-o mai poate ține acolo. Actrița se ridică greu, sunt ca o femeie bătrână, oare ce am?, ia paharul cu apă de pe masă, lipăie cu tălpile goale prin grădină, spre firul ăla de apă care trece prin marginea din dreapta, varsă apa din pahar în pârâu, apele care știu, un vânt bate deodată, neașteptat, ca și cum ar lua ceva, poate vântul turbat al toamnei care vine misterios, ascunsă în soare, toamna în care fierbe vinul, toamna în care unii au gărgăuni și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
pentru că la sfârșitul partidelor, din patru câți eram, primul care pierdea toți „banii”, era pedepsit să achite costul a trei kile de vin, al doilea - două, al treilea unul, în total șase kile, care reveneau câștigătorului, teoretic, deoarece practic se vărsau pe gâtlejurile noastre încă de la începutul jocului. Doamna Maria, gazda noastră, văduvă de tânără și cu un băiat care în ciuda celor patru clase, citise foarte mult și putea susține discuții la nivelul unui absolvent de liceu (din ăia care îl
Privind înapoi fără mânie by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91574_a_93568]
-
jur. N-am să uit purtarea pe care a avut-o față de noi, răbdarea și blândețea pe care ni le-a arătat dar și poznele pe care i le-am făcut. Am fost și obraznici și uneori doamna chiar a vărsat lacrimi din cauza noastră. Acelea sunt momente pe care noi toți le regretăm. Nu am vrut să o supărăm și nici nu am vrut să sufere. Nu ne dădeam seama ce facem. Eram mici și obraznici, In clasa întâi pentru noi
Încercări literare by Rodica Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1222_a_1927]
-
nu pățesc și eu la fel, dar simt cum sunt Împinsă În sus, e ca și cum m-ar smuci cineva, de parcă gravitatea și-ar fi schimbat brusc sensul. Nu ai timp să gândești. Mintea nu poate... În jurul meu zboară bagaje, se varsă băuturi, una dintre Însoțitoarele de zbor a căzut de pe scaun, Încearcă disperată să se prindă de un scaun... O, Doamne. O, Doamne. OK, acum Încetinește. E... e mai bine. Fuck. Pur și simplu... nu pot să... nu pot... Mă uit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
În cap ? Mă uit la el șocată. I-a spus ? Dar mi-a promis că nu-i spune. N-a fost așa, spun repede. Tocmai Încercam să-i demonstrez multele și excelentele calități ale Panther Prime, când mi s-a... vărsat sucul. Vărsat e un fel de a spune. Paul ridică din sprânceană, Într-o manieră destul de lipsită de prietenie. — Am Înțeles. Ai fost un pic depășită de situație. — Ba nu, zic repede. Adică... totul ar fi fost OK, dacă... vreau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
tu crezi că evaluarea ta e mai importantă decât cel care a Înființat compania... — N-am vrut să zic că... eu doar... — Du-te și fă-ți ordine pe birou, spune Paul pe un ton de maxim plictis. Și, dacă verși cumva porcăria aia de Panther Prime pe Harper, zbori de-aici. Tocmai pornesc abătută spre birou, când Cyril intră În Încăpere, cu o privire hăituită. — Atenție ! spune, bătând din palme. Atenție, toată lumea ! E o vizită amicală, nimic mai mult. Domnul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
nou și eu mă ascund repede În spatele automatului, străduindu-mă să-mi păstrez calmul. Ce face aici ? Nu poate să... Nu poate fi... Nu se poate ca el să fie... Cu picioare tremurânde, mă Întorc la birou, Încercând să nu vărs nici o picătură de cafea pe covor. — Hei, Îi spun lui Artemis, falsând ușor. Îhm... ai cumva idee cum arată Jack Harper ? — Nu, zice și-și ia cafeaua. Mersi. — Brunet, spune cineva. — Brunet ? Înghit În sec. Deci nu e blond ? — Vine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
pus ea niște capcane. — E scotch și pe ușa garderobei, zic. Și... o, Doamne ! Arăt În sus. Pe ușă e un pahar cu apă aflat Într-un echilibru precar, care, În clipa În care am deschide ușa, ni s-ar vărsa În cap. Ce vacă ! spune Lissy În timp ce eu mă Întind să-l iau. Aseară mi-am pierdut nu știu câte ore ca să-i vrăjesc pe toți ăia care au sunat-o că nu e acasă, și nici măcar nu mi-a mulțumit. Așteaptă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
uit o dată În direcția În care a dispărut mașina lui Jack, apoi fac un efort să mă Întorc și să pornesc spre petrecere. Le găsesc pe Lissy și pe Jemima Încă În micul birou, Jemima mică de tot, iar Lissy vărsându-și furia pe ea. — ... o tâmpită egoistă și imatură ! Îmi faci greață, știi asta ? Am auzit odată pe cineva spunând că, În sala de tribunal, Lissy e un adevărat Rottweiler, și n-am Înțeles deloc la ce se referă. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
și fără de sfârșit; iar de cele mai multe ori oamenii se iau la harță pentru un ban, de ne aude lumea tocmai de la San Casciano, cum țipăm și strigăm. În acest fel, tăvălit în murdărie, îmi scutur creierii de mucegai și-mi vărs amărul pentru soarta rea pe care o am, mulțumit fiind că mă lovește în chipul acesta și că, poate, cândva se va rușina de ceea ce face. Când se lasă seara mă înapoiez acasă și intru în camera mea de lucru
PRINCIPELE by NICCOLÒ MACHIAVELLI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/847_a_1586]
-
și să nu fii urât; lucrul acesta se va întâmpla întotdeauna dacă principele se va feri de a pune mâna pe averile cetățenilor și supușilor lui și de a se atinge de femeile lor; iar, atunci când ar fi constrâns să verse sângele cuiva, s-o facă numai dacă există o justificare adevărată și o cauză evidentă; dar, mai presus de toate, trebuie să se ferească de a se atinge de averile oamenilor, pentru că oricine uită mai ușor moartea propriului tată decât
PRINCIPELE by NICCOLÒ MACHIAVELLI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/847_a_1586]
-
care i-au fost luate. Și, apoi, prilejurile de a-i lua cuiva averea nu lipsesc niciodată, iar acela care începe să trăiască din jaf găsește oricând motive să pună stăpânire pe ce este al altuia; dimpotrivă, prilejurile de a vărsa sânge sunt mai rare, și ele trec mai repede. Dar, când un principe este în fruntea armatelor și are sub comanda lui un număr mare de soldați, atunci, mai ales, nu trebuie să-i pese în nici un fel de faima
PRINCIPELE by NICCOLÒ MACHIAVELLI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/847_a_1586]
-
care-l trezește, constituind o prelungire a tabloului,,. Nu o interesează. Citesc pe chipul ei o mare plictiseală. Când eram copil și Îi simțeam pe oamenii maturi indiferenți la problemele care mă frământau, plângeam . Mă adăposteam Într-un colț și vărsam lacrimi amare. Când bunica mea era tânără și frumoasă scria Într-un caiet gros cu file gălbui poezii dulcege, din cele care erau la modă la vestitul Pension, pe care le compunea cu mult patos liric, dar nu Îndrăznea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
și am privit cu atenție stelele care-mi păreau dintr-odată străine, nemaivăzute. Vizita la spital mi-a făcut foarte mult rău. Portocalele se cam veștejiseră și mi-a fost rușine să le mai las. Bătrâna profesoară de pian a vărsat sânge toată dimineața. Sărmana, Împărțim același palier și ne suportăm de ani de zile. Nu are nici o rudă. Treisprezece iunie N-am visat nici un ozene, În schimb am visat-o pe ea Îmbrăcată Într-o rochie de frunze și râdea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
-n stânga. Când Însfârșit intri pe poarta cimitirului locul ți se pare sumbru și dezolant. O parcelă de pământ, Întinsă cât vezi cu ochii, pe care primăria a cumpărat-o pentru a-i Îngropa pe cei pentru care nimeni nu varsă lacrimi, este numită ,,a Neidentificaților,,, adică a cloșarzilor fără acte de identitate, a vagabonzilor fără case și fără familie, a celor care locuiesc pe unde apucă În timpul vieții, laolaltă cu șobolanii și gunoaiele, cei care se Încălzesc iarna lipindu-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
că i-aș împușca pe toți, si apoi mi-aș pune ștreangul de git <vic47>: de ce n-o faci? <sabina>: că-mi iubesc fetiță. Pentru ea sunt lupoaica! <sabina>: crezi că am facut-o pentru mine? <sabina>: îmi vine să vărs de cîte ori mă culc cu cineva <sabina>: dar o fac pentru ea! <sabina>: a mai apărut unul, Alexandru <sabina>: zicea că mă iubește, ca o iubește pe fiica-mea... <sabina>: m-a terminat! <vic47>: și nu era așa? <sabina
Taraba cu vise by Sava Nick () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91662_a_92378]
-
vorbim! - Da, trebuie să vorbim! - Stii ce am aici? - Un plic... - Da. O scrisoare de dragoste. De la bâlbâita. Ha! De la Maia Veștek. Cu o groaza de poze. Cică să te lege. Pozele ei din copilărie... Semne de încredere, cică. Varsă din plic un pumn de confetti. - Uite ce am făcut cu ele! - Ești rea. De ce nu i le-ai trimis înapoi? - Ești un prost! Am urmărit-o pe chat. - Nu știam că se poate. - Se poate. Uite aici convorbiri cu
Taraba cu vise by Sava Nick () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91662_a_92378]
-
de apă :pârâul Simila,râul Bârlad,pârâul Vărămizoaia și pârâul Valea Seacă. Pictorul N.N.Tonitza a imortalizat pe pânză cursul mijlociu al pârâului Valea Seacă,pârâu ce trece pe sub Podul Verde,pe sub Podul de Piatră,pe sub Podul Pescăriei și se varsă în râul Bârlad. In apropiere se găsesc Galeriile de Artă ce-i poartă numele. Aceste galerii reprezintă o oază de cultură într-o zonă sistematizată din centru. Lucrările plastice dau farmecul simezelor în fiecare săptămână pentru iubitorii de artă. Turistul
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
fiul lui Mica, lui Șafan, logofătul, și lui Asaia, slujitorul împăratului: 21. "Duceți-vă și întrebați pe Domnul pentru mine și pentru rămășița lui Israel și Iuda, cu privire la cuvintele cărții acesteia care s-a găsit. Căci mare mînie s-a vărsat peste noi din partea Domnului, pentru că părinții noștri n-au ținut cuvîntul Domnului, și n-au împlinit tot ce este scris în cartea aceasta." 22. Hilchia și cei trimiși de împărat s-au dus la proorocița Hulda, nevasta lui Șalum, fiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85046_a_85833]