14,765 matches
-
și peste locuitorii lui, și anume toate blestemele scrise în cartea care s-a citit înaintea împăratului lui Iuda. 25. Pentru că M-au părăsit și au adus tămîie altor dumnezei, mîniindu-Mă prin toate lucrările mîinilor lor, mînia Mea s-a vărsat asupra acestui loc, și nu se va stinge." 26. Dar să spuneți împăratului lui Iuda care v-a trimis să întrebați pe Domnul: "Așa vorbește Domnul, Dumnezeul lui Israel, cu privire la cuvintele pe care le-ai auzit: 27. "Pentru că ți s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85046_a_85833]
-
plânge la două amice cam de aceeași vârstă cu ea, de soțul ei, care, cum se exprimă ea cu o mare durere în glas, este un ”farfallone” (fluture, fluturatec). Degeaba încearcă să o consoleze prietenele ei; ea continuă să-și verse amarul, repetând aceeași expresie ”un grande farfallone”. Mă întreb, care suferă mai mult, fratele călugăr din biserică care așteaptă ore și ore și nu intră ”un'anima viva” (un suflet viu) în casa Domnului, sau nefericita aceasta de soție care
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
sunt condiții optime pentru mers. Menționez că în această noapte am dormit acoperit cu o plapumă lungă și lejeră, ceea ce nu s-a mai întâmplat până acum. După câtva timp, drumul începe să urmeze cursul pârâului Vèbre, care apoi se varsă în lacul Laouzas, unde sunt multe persoane venite în vacanță sau concediu, cu rulotele lor. După mai bine de două ore de mers, la capătul lacului ajung în satul Villelongue, unde găsesc biserica deschisă, ca peste tot până acum. Constat
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
vorbind frumos la lansări de cărți medicale și nu numai), a luat lira din Panteonul celor blestemați să cânte trecerea petrecerea, i-a mângâiat strunele și lacrimile ce au curs din ele le-a strâns în pumni și le-a vărsat în această carte ce se dorește o mărturie a unor vremuri apuse, pe care poetul Haralambie Năstase o dăruiește posterității, cu sprijinul unui mecena, ars și el de patima cuvântului scris: Aurel Ștefanachi. Aceste cuvinte simple le-am pus la
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93031]
-
pastramă! Altfel, păcătoasa mea doamnă, Voi muri până-n toamnă; Comunitară...comunitară, Era maidaneză dar...rară! A văzut un oarecare român, Unul mai rău sau ...poate mai bun, L-a anunțat pe patronul-stăpân, Un tip încrezut, limitat și păgân, Ciupit de vărsat pe față și spân, Ce mai ! Un crai și prost și bătrân, Cu care vînzătoarea...păcătuise în fân! Urâtul șef de alimentară, A venit...furios, spumegând, Că a prins-o pe doamnă...furând, Și-a dat-o...afară! Viața e
Calul cu potcoave roz Epigrame-Fabule-Panseuri by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/468_a_877]
-
24 de ceasuri cădeau din regiment câte 20 de inși bolnavi și câte doi-trei inși morți. Lucrul acesta înspăimîntă pe președintele Kiseleff; el ordonă ca pe dată să se adune soldații toți, căci trecea prin ei disenteria și pe sus vărsau mereu, și să fie trimiși, în care, la spitalele din Mărcuța și Văcărești, unde se căutau bolnavii căzuți de choleră, iar cu restul regimentului să se ocolească Bucureștii pentru străjuire. Compania I și II a rămas la Belvedere, formând marele
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
ravagii. Am primit scrisoarea lui Snap; îmi scrie cum consternația Șvarților [față de tragedie] este de nedescris: soția lui Esterházyi Ferenc a murit de holeră, Nádasdy și Mittrowski au avut-o de asemenea, iar soția celui de-al doilea și-a vărsat sufletul din această vale a plângerilor. Și pe Bethlen János l-a fugărit holera la Cluj, unde se va stabili; se spune că acela care moare de holeră este într-adevăr un "Scheisskerl" [cufurit], dar văd că vorbesc atâtea porcării
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
ostășească cantonată acolo. Ostașii suferinzi au fost internați în Spitalul militar din localitate, ca și în alte două case amenajate în acest scop. Spitalele și cazarma se dezinfectau prin afumatul odăilor, de trei ori pe zi, cu aburi de oțet vărsat pe cărămizi fierbinți; în plus, se efectuau fumigații cu pucioasă, silitră, iarbă mare, rășină ș.a. Se schimbau la fiecare bolnav pernele și păturile, iar cele utilizate de holerici erau arse. Căruțele în care erau transportați bolnavii se afumau, iar profilactic
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
Cu rugăciune, milă să-și facă Dreapta mânie să ș-o întoarcă. Iar d-altă parte Sfînta-ți icoană Cu alai mare, ca un <e>ii Doamnă, Preoți, călugări pă braț purtarăm Și slavoslovii cu foc cîtarăm, Norod de obște lacrimi vărsară, Cu glas prea mare așa strigarăm: "O, Maică bună, mult îndurată, Din alte ceruri pre pământ cată Și vezi mânia ce pă dreptate Asupra noastră pentru păcate, Dar totodată vezi și pieirea Ce pătimește a lui zidirea. Mai vezi și
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
dintre noi. cristalin opalescent de cataracte, enigmatic și îngropat în imagini cu tâlcul pecetluit, ochiul tău, lumină a înserării, ne înghite în zer de albastru violet și astfel stăm, înfipți în ochiul amorțit, cristale mate și moi, până ce visul ne varsă în alt răsărit. pietrele noaptea visez că pietrele mele se mișcă în somn, dimineața le găsesc răvășite, ca și cum o muzică, doar de ele auzită, le scoate din minți, le agită. le adun, le vorbesc, le rânduiesc, neliniștită să aflu că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1549_a_2847]
-
ca o cunună de spini? ce universuri lichide va încarcă de mătăsoase atingeri, de sonuri halucinate, cu trup de pești săgetând labirintic și-n gurile mute ecoul adânc ascunzând? ce gușă de pasăre vă leagănă expert, înainte de-a vă vărsa ca pe un foc ce topește zăpezi și geruri învârtoșate? peste toate, soare sunând înfundat, în căderi neverosimile de cascadă, neclintire de albastru, cum luciul de apă virgină, și liniștea, explodând, ca un munte biciuit în afund. în legea lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1549_a_2847]
-
sârg, sângele-mi decolorat să dea în pârg, lumea dănțuitoare mă îmbie, eu, sârguincioasă, mă strădui să fiu vie, în plumbul din mușchi bat ploi șfichiuite, nu pot să m-ascund, am reflexele-ncetinite, în venele mele un răsărit fastuos își varsă povara de vin spumos. stau și mă întreb de când a plânsului rădăcină coboară atât de adânc în turba străină. spaima e, cumva, cu trupul de iască sau renașterea ce stă să înflorească? cine sunt eu? cine sunt eu, întinderi nelămurite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1549_a_2847]
-
cum se închide mustosul vin în mari butoaie, întru beție lungă să te ție, șoptindu-ți amânat, din timp în timp, cum geana lumii te îmbie, dar nu-i ca mângâierea în care te adun. mâini disperate poloboc de cuvinte vărsat din greșeală jilăvește pământul ce ne desparte. aburi umezi de vânt își trimit evantaiul lor colorat. tăcerea din noi stă zid împotrivă, le întoarce ecoul ca pe-o beregată tăiată. chircit ca o frânghie udă plânsul lăstărește în noi mlădițe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1549_a_2847]
-
toate zilele, îl mai am doar pe cel de ocazie, cu el, mărturisesc, nu mă descurc. se uită la mine de sus, cu ochi de vultur ce și-a luat răgaz de odihnă, n-are răbdare să-l ascult, își varsă pe mine povara lui de trufie. nu mi-e bine cu el, mi-e prea mare, prea greu, prea scorțos și rigid în halucinanta lui superbie. oasele lui n-au timp de visat, cum obișnuiau să se piardă în cântec
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1549_a_2847]
-
alta, ca o fetiță de la țară, continuă. * — Sincer, draga, mea, nu știu ce m-aș fi făcut dacă atunci nu s-ar fi apropiat de mine Victor, un văr adevărat, acum Îmi reproșez că tocmai pe el m-am găsit să Îmi vărs nervii. Dar el, trebuie să recunosc, a fost foarte Înțelegător. „De ce ești atât de nervos?”, mi-a spus și m-a bătut, așa, pe umăr. „Îmi Închipui că așa te-ai Învățat acolo, să nu-ți permiți să pierzi nici un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
Peste o săptămână e Paștele, peste o săptămână e sărbătoare, apeși pe soneria invizibilă și aștepți să vină Klara sau Walter sau tata să deschidă ușa și te uiți În sus la fereastra deschisă a camerei tale. De acolo se varsă peste Hauptstrasse seara noastră de muzică, Sonate für Klavier und Violine. Zâmbetul Mullovei s-a mai răcit cu Încă un sfert de grad, dar reverența e la fel de grațioasă. Încununată de aplauze tot mai anemice, dispare În culise cu pasul ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
Și vocea le spunea lui Moise și lui Doré: Eu sunt acela care sunt și vă voi elibera de suferința voastră. Eu am văzut cum pătimiți. Acum veți fi eliberați și de aici nu veți pleca cu mâna goală. Voi vărsa asupra voastră Sfântul Duh. Eu voi fi cu voi. Așa au primit chemarea Moise și Doré. Așa s-au petrecut lucrurile. Și Pettersson din Hugnaden și-a apăsat degetul lui grosolan pe tufișul în flăcări, chiar pe foc, spunând: Acesta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
zis Manfred. Și pe urmă? Gazele de ardere sunt filtrate, am spus eu. Și condensate. Apoi sunt arse din nou. Ceea ce rămâne este trimis prin electrofiltre și pompe de absorbție a căldurii. Dar căldura propriu-zisă - în primul rând flogistonul - se varsă în uriașele țevi de apă ale Uppsalei. Fără căldură, întreaga Uppsala s-ar transforma într-un ghețar. N-am fost niciodată la Uppsala, zise Manfred. DESENUL Dar într-o dimineață, am spus eu, într-o dimineață șeful ne-a adunat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
de gelozie și de mândrie care-i îndepărtase unul de celălalt; când s-au reîntâlnit, se simțeau de-a dreptul dușmani. Nu mai luptau cu aceleași arme: forța lui fizică se confrunta cu limba ascuțită a băiatului mutilat care-și vărsa acum în cuvinte toate durerile adunate în zile lungi de suferință. Charlot făcu un pas într-o parte, în șanțul drumului, când căruța trecu pe lângă el și-și acoperi fața cu mâna, dar Roche nu-i dădu nici o atenție; ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
care scriu și-ncerc să fiu cheia intrării peste tot. Nu știu ce-i ușa încuiată, nu știu ce-i lacătul închis, iubirea face din abis o pajiște imaculată. Misterul scos mai la vedere ca zorile ieșind din noapte și mai întotdeauna apte să verse de pe creste miere, aur topit care așteaptă pe scări din vârfuri de coline ca să încerce orișicine să-i urce măcar prima treaptă... 2013 La (s)cursuri universitare Profa ne dictează mai blazat, mai viu, acuși e amiază, colegele scriu... Dacă
Cerul iubirii e deschis by CONSTANTIN N. STRĂCHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/556_a_1346]
-
mai accept, așa că în ceea ce mă privește, asta înseamnă război. Merg în bucătărie, unde îmi torn o cola dietetică și mă întorc în dormitor, mă urc în pat și mă întind după telecomandă. Dar când ajung la ea, mi se varsă paharul, și cola dietetică se împrăștie peste tot pe cearșafurile albe de in. Rahat! Fug la bucătărie după un șervet, dar oricât aș freca, se pare că nu pot să scap de pete. Știu că Brad va înnebuni, pentru că-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
și văd la ce se referă. ― E perfect, Charlene. Mersi. Da, o zi frumoasă și ție, spun eu, și cu asta închid telefonul. Tocmai când sunt pe cale să mă ridic, afurisitul de telefon sună din nou. E Lauren. ― Tocmai am vărsat cola dietetică peste tot, pot să te sun eu înapoi? Trebuie să-mi schimb cearșafurile. ― Dă-le naibii, spune Lauren. Trebuie să-ți povestesc despre ziua mea de vis. Sunt îndrăgostită. Și începe să-mi spună totul despre „Bill, barmanul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
cum se spune, hangiul n-a avut încotro și a strigat... În câteva clipe, în ușa bucătăriei ședea hangița, îmbujorată. S-a oprit anume pentru a-l vedea mai bine pe lotru... Apoi, cu pas leneș - cu chip să nu verse vinul din ulcică - a pornit spre masa celor doi. Ochii ca doi cărbuni nu priveau în altă parte decât într-ai lotrului, care o sorbea din priviri. Hangiul scrâșnea pur și simplu, dar a tăcut. Când hangița a așezat ulcica
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
îmi dau eu seama, parcă-parcă ai dreptate. Da’ nu pot să-mi calc așa ușor pe inimă. Nu am în fața ochilor decât ceea ce am văzut atunci, în dimineața când am venit din concentrare... ― Gândește-te că pentru aceea ți-ai vărsat destul furia și amarul pe al lui Cocostârc. Iar pe ea... Pe ea s-o pui la treabă în gospodărie, ca să nu mai aibă timp de... Iar tu... Tu ai grijă să nu-i lipsească... ― Adică ce să nu-i
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
așa că m-am trezit spunând: —Nu-ți face griji, prima mea zi a fost la fel de îngrozitoare, dar după aia o să fie mai bine. Deși nu intenționasem să spun așa ceva. Don și Eddie țipau unul la altul peste masă, fiindcă Don vărsase o picătură de ceai pe ziarul lui Eddie. Eddie insista ca Don să-i plătească ziarul, iar Don insista cu încăpățânare că nu-i dă banii. Eu știam cât de inofensivă era cearta celor doi, dar Angela părea îngrozită. Prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]